Seed7

Afgezien van de productieproblemen (o.a. Nimbus) in de begintijd is de productiekwaliteit redelijk constant, dus houdbaarheid zou in de zelfde orde van grootte moeten liggen. Uitschieters en missers zijn helaas nooit te voorkomen. De slechte cd die je hebt kun je mogelijk inruilen. Er is/was een site met overzichten van productiecodes van "mislukte" producties en de meeste maatschappijen doen niet moeilijk als je zo'n exemplaar het getroffen, ook niet na 15 jaar (mits nog in productie). Verder is de houdbaarheid denk ik voornamelijk afhankelijk van hoe je met je spullen om gaat, ik denk niet dat dat bij audiofielen het grootste probleem is

Kortom, de vraag is dus wat wil Mordante, een een op een kopie van de CD of een kopie van de muziek op z'n cd's. In het eerste geval maakt'ie een ISO en bakt een nieuwe CD (dat kan waarschijnlijk z'n standaard CD-bak software) in het tweede geval gebruikt'ie EAC of equivalent en ript de gehele collectie naar HD('s). Mordante, in dat geval kan ik je de aanschaf van DB poweramp aanraden, werkt gewoon vlotter en prettiger dan EAC (gebruikt meer databases voor de metadata, betere tag's). Hoe je het ook doet, het gaat nogal wat tijd kosten.

vinyl en tape zijn redelijk goed, we hebben er al 50 jaar of meer ervaring mee. Nog beter is optisch op film, meer dan 100 jaar ervaring. Digitaal (HD etc) gaat goed mits je een heel strak regime van kopieren naar 'nieuwere' media aanhoud. Digitaal op geperste CD ziet er tot nu toe ook erg goed uit, CD-r etc zie ik niet zo zitten. Digitaal is theoretisch ook op film te zetten, weet niet of dat ook daadwerkelijk gedaan wordt. Het kopieren of opfrissen gaat ook op voor tape. Het nadeel van vinyl is dat hte slijt, dus altijd twee LP's kopen of zoals we vroeger deden, de LP meteen op band zetten (of nu digitaliseren). Nadeel van vinyl is natuurlijk dat je al met een "technisch inferieure" kopie begint. Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar digitaal (HD) en maar bezien of het regime op langere termijn haalbare zaak blijkt.

zou er een markt zijn voor een "high end" FM station? Lijkt me wel wat om te doen ...

LMT?

@Hans goed, vanaf nu mag er alleen maar zonder enige vorm van compressie opgenomen, geproduceerd en gemasterd worden. Ben benieuwd hoe lang het duurt voor de eerste audiofielehighendcompressor op de markt komt omdat het allemaal niet meer om aan te horen is... Je wordt gek van de herrie. Maar op zich is dat wel de weg, gewoon het spul goed opnemen en laat de afspeelapparatuur het resultaat maar 'vernaggelen' tot voor de omstandigheden aanvaardbaar niveau (en dat kan dan ook nog automatisch afhankelijk van de omgevingsruis).

misschien is de Synthesis Onda iets voor je. Een ouderwetse eenvoud, geen presets en ander gedoe, lekker no nonsense, gewoon draaien aan die knop. Heb hem helaas niet al te vaak gehoord en kan ook niet best met andere tuners vergelijken maar vond het ding erg goed klinken.

Dat, Carl, zie je helemaal verkeerd, je levert je lijstje favoriete muziek in bij vdH en welke toonarm je gebruikt en hij stemt zijn element exact op je smaak af ...

Wat Hans hierboven schetst, Carl, is echt niet ongebruikelijk. Als je zo'n ding neerzet komen de schijven uit dezelfde productie batch, misschien wel met opvolgende nummers. Dus de kans is groot dat ze ook rond de zelfde tijd de geest geven. Het maakt daarbij niet uit of je consumentenschijven of "professionele" gebruikt. (Google b.v. gebruikt consumenten schijven en selecteert batches, er zwerft ergens een rapport van Google over de levensduur en betrouwbaarheid van schijven rond).

Drenthe nog niet ontdekt ? Het Dwingelderveld bijvoorbeeld ? Gemiste kans! Hoezoh, ligt dat in de outback dan?

de tekst is toch van Heyward en door Gershwin op muziek gezet? Ben me niet bewust van een eerder versie, edit: even gecontroleerd; http://en.wikipedia.org/wiki/Summertime_(song)

Als je het verkeerde vet gebruikt, ja je hebt gelijk, als je de verkeerde olie gebruikt gaat hetzelfde verhaal op. Een vet moet wel in staat zijn z'n olieaandeel daarheen te transporteren waar het nodig is. Vandaar de uitweiding over het feit dat je een dik vet met een dunne olie kunt maken. Dat is namelijk de crux in het gebruik van het juiste vet. Verder moet je je niet vergissen in de dikte van een vet of olie film. Het is echt niet zo dat een vet niet in een spleet van zeg 1 um kan komen, of wat voor speling je dan ook op je lager wilt hebben. maar .... laten we het vooral praktisch zien, da's de strekking van het verhaal. Zoals ook Jack laat zien (hoewel uitlooptijd "an sich" voor mij niet zo'n belangrijk criterium is)

Het is wel frappant dat er hear weer eens oeverloos ge-o-h'd wordt over zaken waar we geen enkel benul van hebben, smering in dit geval. Dat valt me wel vaker op in de audiowereld. Ik weet dus ook geen snars van smering, olien en vetten maar heb me naar aanleiding hiervan eens e.a. uitgezocht en me door een aantal vakspecialisten laten voorlichten. Er zijn olien die dikker zijn dan vetten. Vet heeft geen viscositeit maar een WP-index, da's het aantal mm's die een gedefinieerde conus in 5 seconden in een vet zakt. Er zijn vetten met een index 0. Vet bestaat voor ca. 90% uit....olie waaraan een verdikkingsmiddel is toegevoegd. Meestal een metallische zeep. Vet is dus niet een verzeepte olie. De olie die in het vet zit heeft wel een viscositeit. Je kunt dus een heel "dik" vet maken met een hele "dunne" olie, of andersom. De crux bij vetsmering zoals ik het begrepen heb is dat de verdikker de olie op z'n plaats houdt zodat zij kan smeren. Dus vet smering is een specifieke vorm van oliesmering. Een beetje vergelijkbaar met een gevulde sinterbrons lagerbus. Aan de specialisten heb ik de volgende vraag voorgelegd, hoe smeer ik een draaitafel lager dat bestaat uit een huis, een kogel met daarop een pen met het plateau. De ideale smering zou er als volgt uit zien: Onderin het lager een vet met een hoge WP en een relatief dunne olie. Door de druk op het draaipunt wordt alle olie weg gedrukt, door de hoge WP van een vet kan dat op z'n plaats blijven en kan de dunne olie smeren. Dunne olie vanwege de zeer lage toerentallen. Nu de schacht, hier komt een vet met een zeer lage WP in aanmerking, ook weer gebaseerd op een dunne olie. Of een wat dikkere olie die niet zo snel weg zakt. De capillaire werking werd als niet zonder meer als betrouwbaar gezien om een regelmatige smering met een dunne olie te garanderen (lagerspeling en viscositeit / rheologie van de olie horen op elkaar afgestemd te zijn), wel kon men waardering opbrengen voor een gegroefde as die voor het olietransport zorgt. Praktisch is dit dus niet, twee vetten in het lager. Wel praktisch is het hele lager tot de nok vol gooien met olie of vet en het vol houden. Natuurlijk zijn niet alle lagers zo geconstrueerd dat dat kan maar ik heb het lager van mijn draaiert als uitgangspunt genomen en daar kan dat wel. De keus voor het juiste vet is net zo lastig als de keus voor de juiste olie, gamma kogellager vet is net zo zinnig of onzinnig als gamma motorolie. Interessant zijn de molybdaat gebaseerde vetten van de juiste consistentie. Als er al een winnaar aan te wijzen is dan is dat het ideale vet boven de ideale olie. Ten slotte nogmaals praktisch gezien, gelukkig wijst decennia draaitafel gebruik uit dat het er allemaal niet zoveel toe doet zolang het gebruikte middel niet plakt of onderdelen aantast of iets akeligs van dien aard. En er zijn zoveel oplossingen als er lagers en gebruikers zijn. p.s. ik smeer met olie, bij alle drie de draaitafels heb ik nog een flesje originele door de fabrikant geleverde olie (voor wat het waard is bij een olie van 30 jaar oud)

Dat doe ik nergens Spido, ik zeg alleen dat in een higpass filter geen spoel zit dit die effect heeft op de stijgtijd.

Beste Threshold, Het gaat hier niet om frequentie of amplitude, maar alleen om stijgsnelheid: om acceleratiefactor, dus. r = BL / MMD Als twee units met verschillende acceleratiefactoren (stijgsnelheden) dezelfde frequentie weergeven, zal de snelste unit eerder dan de langzaamste unit de uitslag naar voren c.q. naar achteren hebben voltooid. De snelste unit is dus "eerder klaar" met zijn uitslag naar voren c.q. naar achteren, maar zal desondanks niet in een hoger tempo (frequentie) gaan bewegen: hij "wacht" gewoon wat langer op de vólgende opdracht ("naar voren" c.q."naar achteren"). maar wat als de units gefilterd worden, dan wordt het gedrag toch door de L (spoel) bepaald (wat bij een tweeter nu niet echt van toepassing is). Dat de driver gaat staan wachten op z'n volgende taak is een beetje onzinnige voorstelling van zaken, de driver volgt gewoon het signaal. Als dat niet zo zou zijn zou een snelle driver vervorming toevoegen. Een snelle driver kan bij toenemende frequentie het signaal langer volgen, dus hogere tonen weergeven zonder te gaan na-ijlen (1000Hz wordt 999Hz de langzame driver kan het signaal niet meer volgen). Vergelijk b.v. een conventionele 20 cm driver met een breedbander (zonder whizzers).

Goed, dus we stellen dat de transistor de boosdoener is, ze zorgen voor scherpte. Laten we eens een veel geroemde analoge opname uit de eind jaren 70 nemen en de CD hiervan beluisteren op een mooie set met een buizen eindtrap. Tijdens de productie is het signaal door tientallen transistoren gegaan, van de microfoonversterker, de mengtafel de bandrecorder etc etc. Laten we eens goed naar de CD luisteren, geen spoortje scherpte of hardheid te bekennen. Prachtig. Mag ik dan concluderen dat die buizenversterker dan wel niet voor de bruine saus zorgt maar wel de grote vergeler is, een soort flinterdun maar oh zo effectief haute cuisine boullionnetje? Zou het dan zo zijn dat die scherpte die er gehoord wordt daar hoort te zijn en de afwezigheid daarvan nu juist kleuring is (zoals Jack min of meer aangeeft in het vergelijk van twee array sets)? Ik luister graag naar hedendaagse muziek, met name kamermuziek. Ga ook regelmatig naar uitvoeringen. Daar zit nogal eens gepiep en gekraak tussen waarbij de rillingen langs je ruggengraat gaan. In een opname van de zelfde muziek heb ik dat zelden, ah daar komt die dissonant, maar de rilling blijft weg. Ook een scherpe S schijnt niet te mogen, terwijl ik die dagelijks om me heen hoor. Ik heb het idee dat vrijwel alle sets in dit opzicht kleuren, een deel van de hardheid weg nemen, het mooier maken dan het is, de een wat meer dan de ander. Dit is me met name op gaan vallen sinds ik met PA drivers aan het spelen ben, die kunnen het vaak wel, ondanks dat ze veel minder recht en vlak meten. ps voor wie het vergeten was, ik draai ook lp's op een buizenbak (OTL) met een hoorn/waveguide voor het midhoog

schreef "Speaker". "Speaker" schreef ook "Ik zie op de foto in ieder geval een ribbon supertweeter, ik zou graag de dome inderdaad ook voor een bandtweeter vervangen", door het ook interpreteerde ik het als het inzetten van twee bandjes. (zoals in een ver verleden door het duitse Fisher audio en ACR met de Fostex magnetostaten werd gedaan).

Spido, het ging er toch om om de 50mm dome te vervangen door een bandje, niet over het aansluiten van een hoge tonen bandje op de dome, over het zelfde frequentiebereik gefilterd zijn beiden even "snel". Het verschijnsel dat jij beschrijft doet zich in zekere mate ook voor tussen een gewone 25mm dome tweeter en een mid conus.

en zijn niks langzamer, of sneller, dan een ribbon Alleen iets meer bijgeluiden, maar da's inherent aan de dynamische speaker.

Meestal is het nut dat je het element niet opnieuw hoeft af te stellen, je laat gewoon alles aan de arm zitten terwijl je de naald vervangt. M.i. is een HO MC een compromis, terwijl er ook nog eens heel veel te beleven is op MM / MI gebied.

Ach Henrie, da's leeftijd, er hebben inderdaad wel betere bandjes gestaan en mijn lijstje ziet er dan ook iets anders uit: Jason & The Scorchers, ZZTop, The Outlaws, Rush, Costello, Van Halen, etc.

Wat is de doelstelling? Is deze "museaal" dan laat je het ding zoals het is of je restaureert zodanig dat het in ieder geval niet 'zichtbaar' is. Een retouche hier en daar is geen probleem, mits gedocumenteerd. Dus een nieuwe pendant van het component met gelijke afmeting en kleur er inzetten. Beter dan nieuw, of zelfs zo goed als nieuw slaan dan nergens op. Is het doel dat het ding het doet en misschien zelfs wel beter dan nieuw dan moet je doen wat je niet laten kunt. Van mijn part poets je al het 'groen' er af en verchroom je het ding. Als je ooit op het Pebble Beach Concours d'Elegance terecht komt zul je heel veel van dit soort restauraties zien.

ach ja, de volgende dooddoener, ik sta er niet open voor. Waarom zou ik dan allerhande tweaks geprobeerd hebben??

Wol, die opmerking krijg ik al minstens 25 jaar te horen als ik opmerk dat een bepaalde tweak in m'n set niet tot hoorbaar resultaat leid. De resolutie zou niet hoog genoeg zijn en zo. Inmiddels ben ik er wel achter dat dan bedoeld wordt dat je set "niet instabiel genoeg" is. Eigenlijk zouden audiofielen zicht tot "all in one" setjes moeten beperken, dat scheelt weer een hele hoop dwangneuroses per aan te schaffen kastje met bijbehorende kabeltjes.

zoals ik zo'n 5 pagina's gelden al zei.