Seed7

Dit zet e.a. wel in perspectief. Dus b.v. de pre-pre (of step-up trafo) "in" de draaitafel monteren en dan naar je MM/RIAA

Hans, ik weet als geen ander dat dit soort processen tijd nodig hebben, zat je gewoon een beetje te stangen. Maar op zich is de is de methode van grote breedbandige (hoek)absorbers plaatsen wel de weg om e.a. onder controle te krijgen. Ik proef bij velen de altijd de angst om te veel te absorberen, dat kan je metname in het hoog gebeuren maar is gelukkig simpel op te lossen. Andersom of met gerichte helmholz resonatoren is vrijwel ondoenlijk

dank je KT, volgend vraag is dan natuurlijk, hoe klein is het signaaltje van een dergelijkjk low output element bij het "kleinste nog zinvolle" signaal dat ik een plaat geperst kan worden?

http://radio.cesnet.cz:8000/cro-d-dur.flac een flac stream, ik heb alleen op het moment geen software geinstalleerd die er mee overweg kan in hetverlede werkte het prima, hear de homepage van die club

2007 had je de kans al

Doomtree - No Kings is dan misschien ook wel iets voor je, wat minder onconventioneel.

Niks bizars Spido, heel praktisch, men was nog niet geheel overtuigd van de stereo techniek en gebruikte daarom een back-up mono microfoon. Dus drie kanalen. Hegeen een bijkomend voordeel had dat men het gat in het midden door van 3 naar twee te mixen aardig kon vullen, indien noodzakelijk. Later zijn een aantal van die opnamen in 3 kanalen in digitale vorm uitgebracht. Er is altijd een vrij sterke beweging geweest pro 3-kanaals stereo, helaas had men toen niet echt de middelen om dat ook in de huiskamer te krijgen. Nu nog steeds zijn er hele volkstammen mee bezig om van stereo 3-kanaals weergave te recreeren, al dan niet succesvol. Naast de Decca Three was er een systeem van Mercury, maar ook in de Jazz werden dergelijke systemen gebruikt. B.v. Peggy Lee's Things are Swingin' (waarvan ik alle drie de versies op een dedicated systeem heb gehoord, mono, stereo en 3-stereo, waarbij de laatste duidelijk "een dimensie" extra had (Peggy zelf is in deze opnamen helaas niet op haar sterkst)) ps. wat ik zo her en der in de diverse fora lees en tegen kom raakt het upmixen van 2.0 naar 5.1 by een bepaalde groep DIY'ers aardig in zwang.

ECM opnames zijn voor mij"de referentie", niet referentie in de zin van beste oid, maar meer als een ijkpunt in neutraliteit. Hiermee wil ik ook weer niet zeggen dat ze in absotute zin neutraal zijn. T.o.v. veel andere kwaliteitsopnamen liggen ze tonaal iets aan de kille kant die hebben toch wat meer nadruk op het mid en missen misschien een fractie laag en vooral een beetje hoog. Er zijn echter ook voldoende opnamen te vinden die echt hard en koud zijn, het tegenovergestelde van die warme fifties. Verder zijn er m.i. in alle tijden goede, maar vooral heel veel slechte onamen gemaakt. Ik stoor me daar al lang niet meer aan. Als de kwaliteit me te bar wordt luister ik er gewoon niet meer naar, b.v. Chillypeppers of Metallica (ik houd m'n hart vast voor waar Black Sabbath volgend jaar mee gaat komen) Ook het gebruik van vele microfoons, multitrack etc is van alle tijden, denk eens aan Phil Spectors "wall of sound" Het veranderen van de tonaliteit door de jaren heen is m.i. voornamelijk een gevolg van de veranderende smaak. In de huidige harde akoestische omgeving zullen de wat warmere opnamen het zeker beter doen.,

3 microfoons Spido, 3.

SKETCH185 & Anaglog(ue) Tape Dispenser - New Age Middle Finger Six Organs Of Admittance - Asleep On The Floodplain Hossam Ramzy – Rock the Tabla June Tabor - Ashore Tom Waits - Bad as me T-Model Ford and GravelRoad – Taledragger Dino Saluzzi, Anja Lechner, Felix Saluzzi – Navidad de los Andes

Dit vind ik dan wel weer aardig, het glimt minder, de twee belangrijkste knoppen zijn even groot en zitten onder elkaar en vooral, door de horizontale tweedeling krijg je de illusie van twee apparaten waardoor het geheel nog minder massief lijkt. Een truuk die Toshiba bij meerdere apparaten heeft toegepast. hear nog meer plaatjes

dank je die Sansui Z-9000 is wel heel erg, leuke draad

Jack, voor we elkaar woorden in de mond leggen, ik zal op basis van uiterlijk nooit uitspraken over de inhoud doen. In het bovenstaande heb ik het ook alleen maar over het uiterlijk. En dan ook nog niet eens over mooi of niet, maar in het geval van array over "goed" of niet. In zo'n mate "niet goed" blijkbaar dat men een andere indruk wekt dan wat het produkt eigenlijk vertegenwoordigd, als ik jou verhaal interpreteer. voor Spido: uit 1961 iets meer dan 10 jaar later zag het er al weer heel anders uit (1973): meer werk van Dieter Rams

wat die Pioneer te veel heeft heeft de array te weinig, Steriel, vreugdeloos, koud, je ziet niet wat de "functie" van een apparaat is (het zouden net zo goed PC's kunnen zijn). Vlakverdeling vind ik ook niet goed, het logo zit vastgeklemd tussen een display en gaatjes (waarvan de functie ook niet duidelijk is).

Heel eerlijk, neh, erg lelijk, veel te druk, gewoon niet mijn ding. In die tijd had ik veel meer met de TU / TA reeks van Sansui. Wat een enorm verschil in vormgeving ... Over de inhoud kan/zal ik niet oordelen.

Hoe moet ik al die apparaten nu in de tijd plaatsen Jack? Die Pioneer receiver bijvoorbeeld, middenklasser? Hogere middenklasse,? Absolutespitzenklasseueberreferentz?

Hoe lang weegt het een tegen het ander op? Extreem lage uitgangsspanning (b.v. 0,10 mV), want bijna geen massa / spoeltje tegen veeeel versterking.

Zijn die eigenlijk al op de markt?

Om een idee te krijgen wat er aan persingen is kun je b.v. op Discogs kijken. Is verre van compleet en in de recenties kom je niet vaak een vergelijk van persingen tegen. Een indicatie kan wel de prijs zijn die op Discogs gevraagd wordt voor een tweede handsje. Maar die kan natuurlijk ook voor een groot deel door de "verzamelaarswaarde" bepaald zijn.

Waarom, dan wel, wat is er stuk? Als het de rolrand is, die kun je als je niet heel erg onhandig bent zelf vervangen. Er is aanbod genoeg in die dingen.

Spido, er is ook nog indirect signaal, het duurt even voordat alle signaal uitgestorven is. Je liet zelf reflectie-decay diagrammetjes zien. Het feit dat je in een kleine ruimte onder een bepaalde frequentie geen "nagalm" kunt meten wil niet zeggen dat er na het directe signaal geen energie meer in de ruimte is. Persoonlijk denk ik dat absorbtie onder de, pak 'm beet, 100Hz niet snel te hoog is en dat je daar inderdaad voornamelijk direct geluid wilt hebben (desnoods met een stuk of drie extra subs), in een akoestisch kleine ruimte wel te verstaan.

Sneller reduceren van de energie in de ruimte waardoor de resonantie(s) minder lang wordt aangestoten en zich minder geprononceerd manifesteert. Door de grootte van de absorber die Hans zou kunnen plaatsen heeft deze namelijk ook nog een beetje effect in de zeer lage regionen (hoe groter/ dikker) hoe breedbandiger het ding functioneerd.

Geen ervaring met ADC, maar hear heeft men dat wel, struin ook eens door de rest van het Lenco Heaven forum. p.s. hangt Henkes hier nog rond, die heeft volgens mij een 'tamelijk bizarre' Lenco

Ik kan me niet herinneren dat iemand heeft gesteld dat de doelstelling "een ideale akoestiek in een huiskamer zonder staande golven en zonder nagalm of flutter-echo's" is, dat Spido is wat jij er van maakt, "hineininterpretieren" noemen onze oosterburen zoiets.