Werner

Mijn deelneming ... Om te blijven draaien tijdens het sparen kun je deze schoonheid (ahem) in overweging nemen. Ik heb er net eentje binnen en op het eerste gehoor is de klank helemaal niet mis voor 83 euro.

De marechaussee ging naar het souterrain voor een jus d'orange. Maar de lusterklem van het peerke had gelost en zo stroenkelde hij over zijn eigen botten en viel met klikken en klakken van de trap. Moraal van het verhaal: toch maar een deftige RCA-XLR verloopkabel gebruiken.

lusterklem!

Ja dat kan. De enige problemen zijn dan dat je niet geniet van de voordelen van gebalanceerde connecties en dat de versterker mogelijk wat meer signaalniveau verwacht dan de RCA-bron levert. Als je zonder convertor wil werken kun je een verloopkabel (laten) maken: -RCA aarde aan XLR pin 1 -RCA signaal aan XLR pin 2 -XLR pin 1 aan XLR pin 3

Ik weet wel wat je eigenlijk bedoelt, maar het gaat hem niet om goed of slecht, wel om de interactie van de regelaar(s) met de belasting op je bord. http://www.tnt-audio.com/clinica/regulator...pedance1_e.html Weet je overigens of de combinatie van die grote en kleine elco's samen met die 100nF bypass-Cs niet op een resonant zootje uitkomt?

Als je dat doet gaat het gedrag van de voedingslijnen bij je opamps afhankelijk zijn van de specifieke voeding die de gebruiker aan het bordje aanlegt. En dat kan dan gaan van een goedkope 7812/7912 die een lage uitgangsweerstand heeft maar inductief wordt boven pakweg 1kHz tot een emitter- of sourcevolger met vlakke impedantie van een paar Ohm tot boven 1MHz. Voorspelbaar is anders ...

Er zijn meer bijzondere platenspelers dan gewone. Een weinig-gekende schatkamer van oosters schoon: http://www.niji.or.jp/home/k-nisi/anarogue.html http://k-nisi.hp.infoseek.co.jp/anarogue2.htm http://k-nisi.hp.infoseek.co.jp/anarogue3.html http://www.niji.or.jp/home/k-nisi/

Zowat elke Mission arm uit die periode heette '774' + een optioneel suffix. De 774LC was een standaard OEM armpje van Jelco, een arm die op talloze andere platenspelers was terug te vinden, inclusief Ariston. De 774 zonder suffix was het unieke lage-massa ontwerp van John Bicht (voor hij met Versa Dynamics startte). De 774SM was een zwaargewicht gebouwd door GB Tools. Een broertje van de Zeta en de voorloper van de Mission Mechanic. Drie totaal verschillende armen dus. ----------- Terug naar de oorspronkelijke vraag ... De originele QDeck stamt uit 1986-87 of zo. De II weet ik niet, mogelijk maar een paar jaar later. De prijs zat in de buurt van een Dual 505MkII.

Eerst de berekening: 2200/0.4 = 5500 20log(5500) = 75dB. En 75dB is heeeel veel voor een phonotrap. Er zijn er die het kunnen (Trichord bijvoorbeeld), maar dan nog is het te veel om een echt goed klinkende phonotrap over te houden. Gelukkig is bovenstaand geval niet helemaal geldig, want die 2200mV is wat er maximaal uit de CD-speler komt, en die 0.4mV is wat er gemiddeld uit het element komt. Anderzijds is het zo dat veel moderne CDs (in de popwereld dan toch) zo zwaar gecomprimeerd zijn dat hun gemiddelde niveau vlak onder het piekniveau zit, waardoor ze artificieel luid klinken. Met LP is dat nooit het geval. Voor normaal gebruik volstaat 60dB voor een Shelter. Als je echt luider wil moet je mikken op 66dB of zo. Luider is echt niet aan te raden. Waarom wil je ze gelijk hebben? Het is absoluut geen schande af en toe aan de volumeknop te moeten komen.

Iets wat je best in gedachten houdt als je eens iets voor je management presenteert. Onze CEO heeft een geduld van ~300 microseconden.

Je lacht, maar in de vroege jaren vijftig werd er een stereosysteem gedemonstreerd dat exact zo werkte: twee mono groeven, en twee gekoppelde armen.

De prestaties van een platenspeler worden grotendeels bepaald (en dus beperkt) door het lager en de aandrijving. Niemand, zelfs niet Roy Gandy, kan ontkennen dat een P3 een goedkoop lager in een goedkoop plankje aangedreven door een goedkoop motortje is. Zolang je aan die essentie niets verandert is elke 'upgrade' economisch en sonisch inefficient. Dat bedoel ik met "niet ontworpen voor upgrades". Het is niet omdat een fabrikant of derden upgrades aanbieden dat die upgrades ook altijd heel zinnig zijn. Als je hoog wil eindigen moet je ergens een topklasse loopwerk opnemen in je groeipad. En geen enkel middelmatig loopwerk is door commerciele upgrades op te waarderen tot topklasse. Een voorbeeld uit eigen hoek (ik ben jaren bevriend geweest met John Michell). Voor een zeker bedrag kun je een TecnoDec kopen en die dan opwaarderen met de HR voeding en de TecnoArm(a). Voor hetzelfde bedrag kun je een Gyro SE kopen met standaardvoeding en een Rega RB-250 armpje. Als ik mocht kiezen geef me dan de tweede combinatie maar! (Waarmee ik niet wil zeggen dat de TecnoDec middelmatig is, natuurlijk.)

Zoals mijn tweejarige zou zeggen: mooooooi.

Goedkope platenspelers zoals de P3 zijn niet ontworpen met het oog op latere upgrades. Je kunt er wel dingen aan verbeteren, maar de basis blijft in se dezelfde, en dat limiteert het potentieel. De beste upgrade voor een goedkope platenspeler is verkopen en opnieuw beginnen. Als je denkt aan 1000 euro om te starten mag ik je dan aanraden om een Technics SL-1200 MkII (niet V!) met Benz ACE element in overweging te nemen? Je moet me niet geloven als ik beweer dat zo'n combinatie heel goed kan klinken, maar je zult me wel geloven als ik zeg dat de latere verkoopwaarde aantrekkelijk hoog is. http://www.tnt-audio.com/sorgenti/technics_sl1200_e.html

Als dat ontbreekt is je RB-300 een klein beetje defect. Om terug te komen op je eerdere vraag. Is de SME IV zijn prijs waard? Dat hangt er van af. In de context van een Orbe met een Jan Allaerts en een passende voorversterker eerder wel. In de context van een Gyro met een 300 euro voorversterker eerder niet. Een van de best-klinkende Gyro's die ik al ontmoet heb was een basismodel met RB-300 en DL-304. Het kan dus, zonder dure upgrades. Mijn advies dus ... 1.koop een TecnoArm(a) of voeg een hoop upgrades toe aan de RB-300 2.koop, na beluistering, een goede phonotrap zoals de Aqvox of een van de talloze andere in het segment 700-1300 euro 3.stel de Gyro heel precies op en in

Ik heb een SME IV op een GyroDec. Heel goed, zalig om mee te werken, maar de (nieuw)prijs is toch wel extreem. Waarom overweeg je niet een goedkopere arm en dan een betere phonotrap voor hetzelfde geld? De Michell TecnoArm(a) haalt een heel serieus niveau, en ongetwijfeld zijn er nog twee-drie andere interessante alternatieven.

"Ik ben dus heel nieuwschierig naar dit product en hoe ze dat hebben gedaan." Twee voor de hand liggende manieren zijn een gevouwen cascode met variabele belasting of een transconductantietrap met variabele belasting. "The world's first such device..." Helemaal niet Er bestaat zelfs een opamp waarmee je dit kunt ...

Bovenop wat de anderen al schreven: -een elco, met tantaal als dielectricum -geen folie, maar een bros, gesinterd materiaal dat door zijn talrijke 'holten' een heel hoge inwendige oppervlakte / volume haalt -kan absoluut niet tegen overspanning -notoir onbetrouwbaar in schakelingen waarin geen enorme overspanningsmarge is voorzien Naims zitten vol tantaal. In satellieten vind je er geen een.

Je hebt er van 16 bits dik en je hebt er van 20 bits dik. (Sorry, kon me niet bedwingen.)

Een geintegreerde opamp moet zich aan de industrie-definitie van een opamp houden, en dat is vaak nadelig voor audio (vb geen grondreferentie, teveel open-lus versterking, ...) . Discreet kun je exotischer dingen doen die meer zijn toegespitst op je specifieke situatie.

Dat was omstreeks 1992 denk ik. En niet alleen in Engeland, maar wereldwijd. Linn wilde ook dat een dealer in elke productcategorie en in elke prijsklasse maar een enkel toestel aanbood: het beste. En dat was per definitie een Linn. Ze hebben toen heel heel heel veel dealers verloren. En die zijn toen allemaal samen heel heel heel veel andere platenspelers gaan verkopen ;-)

Ontworpen door Scott Wurcer. Een audiofiel. Speelt LPs. Heeft een zelfgebouwde installatie. En daarin is geen AD797 te vinden ;-)

Als het hier gaat om een verschil in fase tussen beide kanalen dan kan dat kloppen, ja. Meer dan een beetje slordig, overigens.

Zoals in de TDA2200: een groot deel van de volumeregeling gebeurt onrechtstreeks, op de voedingsspanning van de PWM-trap. Natuurlijk is dat niet genoeg, en moet er nog een deel ruw in het digitale domein geregeld worden. Maar het is een begin ...

Ik vind het een artikel zonder veel toegevoegde waarde. Een ding weet ik zeker: het is moeilijk een echt goede voorversterker te maken. Ik vermoed dat dit te wijten is aan de verplichte verzwakking die optreedt in de volumeregelaar. Signaalamplitude nodeloos weggooien is geen goede zaak. Gelukkig zijn er alternatieven in de vorm van transformatoren, digitale regeling a la Lyngdorf/Tact, en schakelingen met gevouwen cascode en regelbare belastingsweerstand... Eigenlijk is analoge audio-elektronica helemaal verkeerd qua opzet. Onder de meeste omstandigheden wordt een 2V signaal van de bron verzwakt met 20-40dB in de voorversterker, om vervolgens in de eindversterker met 30dB opgeblazen te worden.