Werner

Ja

Compliantie is sterk frequentie-afhankelijk. De statische compliantie, bij 0 Hz dus, wordt gevormd door de statische veerkracht van de cantileverophanging. Die is van nature aan de hoge kant en bepaalt hoeveel het element inzakt t.g.v. de naaldkracht. De dynamische compliantie is de veerkracht die de naaldtip ondervindt wanneer die probeert heel de rimram van cantilever (massa) tot ophanging (massa + veer) te bewegen op het ritme van de groef. Hoe hoger de frequentie hoe minder beweeglijk. Fabrikanten laten meestal na te vermelden bij welke frequentie hun opgegeven compliantie geldt. En als ze het al vermelden blijkt meestal dat ze 0 Hz en/of 100 Hz nemen. Beide zijn waardeloze specificaties als je op zoek bent naar de arm-elementresonantie. Dan heb je de compliantie bij 10 Hz nodig. Bij je VdH-voorbeeld reken je waarschijnlijk met de statische compliantie. Die is hoog en levert een artificieel lage resonantie-frequentie op. Een ander voorbeeld is de Denon DL-103. Mensen denken dat die extreem on-compliant is, omdat het opgegeven getal heel laag is (5 cu). Maar dat is de compliantie bij 100Hz. Die bij 10Hz is veel hoger, rond de 10-12 cu!

Verschillen kunnen dramatisch zijn. Vooral bij te korte kabels. Echt dag en nacht.

Nee, 32 bits. Maar dan moet je wel diep genoeg zoeken om die auto-dither optie uit te zetten. Hoeveel gebruikers zouden daar in slagen? Audition bevat nog andere foutjes. Als je van 32b naar 16b gaat zonder dither (en daar zijn soms redenen voor) dan gaat het fout. Als je de mixer niet expliciet configureert voor 32b (weer diep verborgen en weer los van de formele 32b mode) heb je 16b.

32 bit zou genoeg moeten zijn als de programmeurs een gedegen numerieke achtergrond hebben (*). Jammer genoeg is mijn vertrouwen in de gemiddelde ingenieur/technicus niet al te groot. (En nu maar hopen dat mijn collega's dit niet lezen). -- Niet echt relevant voorbeeld: waarom voegt Audition standaard dither toe op het niveau van LSB24 *wanneer het ding in 32 bit mode draait!!!*?

Zoals Han Hok Lioe (of zoiets) rond 1985 (ik was toen 17) in Audio&Muziek schreef: "Audio is een groot misverstand." Wat hij bedoelde is: Stereo biedt geen mechanisme om herhaalbaar een akoestisch gebeuren naar de huiskamer te brengen ("zij zijn hier!") Stereo biedt geen mechanisme om herhaalbaar een luisteraar in een huiskamer naar een akoestisch gebeuren te verplaatsen ("ik ben daar!") Dat het af en toe lijkt te lukken is meer toeval dan wat anders, maar daar heb je fundamenteel niets aan. Lioe schreef ook: "Werkelijkheidsweergave? Welke werkelijkheid???" Er zijn geen absolure waarheden en waarden in deze sport. Daarom mogen wij allemaal doen waar we zelf zin in hebben. Daarom mogen fabrikanten dat ook doen. Daarom zijn apparatuurrecenties relatief onzin.

Ik vraag het me serieus af: heeft een highend combinatie zin als je wel naar klassiek luistert?

Dat een lager moet inspelen is niet geheel ongebruikelijk. Ik ken het geval van geinverteerde lagers met een case-hardened as (sorry, ken de Nederlandse term niet) waar het lagerballetje in de eerste paar uren of dagen een klein putje in graaft om vervolgens tot evenwicht te komen. Dat is normaal en een onderdeel van de lagerwerking. De gebruiker merkt weinig of niets van dit proces en de bewuste lagers gaan hierna tientallen jaren mee. En conventionele lagers met nauwe fitting kunnen inderdaad uren nodig hebben alvorens de bodem te bereiken. Tijdens dit afdaalproces moet niet verwacht worden dat het plateau correct loopt. Als daarentegen een lager moet ingespeeld worden alvorens de platenspeler correct functioneert (m.a.w. geen merkbare en overdreven zweving, zoals in het geval van dit draadje), dan vind ik dat veel minder aanvaardbaar en is er ofwel iets anders aan de gang (toch een defect, maar de beklaagden hebben dat nog niet door), ofwel heeft de fabrikant zijn werk niet gedaan (hij had het zelf moeten inspelen).

Dat hangt van de bedoeling en de context af. Als het de bedoeling is na te gaan of iemand naar persoonlijke smaak subjectief / esthetisch / emotioneel plezier kan beleven aan een bepaalde installatie+kamer dan is die persoons muziek uiteraard geldig testmateriaal voor die persoon. Als het de bedoeling is tot herhaalbare en objectieve oordelen te komen over bepaalde performantie-aspecten van een installatie+kamer dan is muziek minder geschikt. Alleen ... Welke 'bepaalde performantie-aspecten'??? En wat omvatten deze aspecten? Zeker niet de volledige waarheid. Wat is het doel van huiskameraudio eigenlijk? Het re-creeeren van een oorspronkelijk akoestisch gebeuren? Daar zijn we nog zo ver vandaan dat het lachwekkend is. En welk 'oorspronkelijk akoestisch gebeuren'? Bestaat dat wel, gezien de limitaties van microfoontechnieken en de houding van de muziekindustrie? Audio is, in de grond, het najagen van een niet-gedefinieerde doelstelling. Daar is op zich niets mis mee. Maar het stelt de algemene toepasbaarheid van wetenschappelijke technieken wel in vraag.

Als iedere CD-speler eender klinkt dan ook iedere voorversterker.

Een Dino moet niet brommen, zeker niet als hij voldoende verwijderd is van elke mogelijke transformator. Zet de ingangsimpedantie eens op 100 Ohm of lager, en maak de platenspeler ervan los. Als je dan nog brom hoort vindt die zijn oorsprong in de Dino of verder. Als er geen brom meer is zit het probleem op het niveau van platenspeler, element, bekabeling, of aarding.

Toen de BBC nog een audiogrootmacht was deden ze intern ook luisterproeven. De proevers waren personen specifiek opgeleid voor de taak, en ze waren gepreconditioneerd op een beperkte set opnames. Deze opnames werden tijdens de training letterlijk duizenden keren beluisterd om elke emotionele en esthetische band met de muziek te elimineren. M.a.w. deze mensen leerden om bepaalde muziekjes nog louter als geluid waar te nemen.

Jeroen, op 2 januari gaf ik al aan dat je bij het element moest zoeken:

Zoals gezegd, er zijn geen harde definities, elk schijnbaar onderscheid tussen de termen is persoonlijk/cultuurgebonden/tijdelijk, en de onderliggende wiskundige wetten en processen zijn identiek. Dit omdat het merendeel van de wereldbevolking, met inbegrip van 99% van de ingenieurs (!), het Shannontheorema en de implicaties daarvan niet doorgrondt. Hetzelfde ligt aan de oorsprong van alle onzin die er de laatste jaren is geschreven over de pre/post-ringing van digitale filters in de context van Uebersampling.

OMdat het met het element te maken heeft. Maar opnieuw, ik kan me geen enkel foutmechanisme in een moving coil voorstellen waardoor de demping van de ophanging verdwijnt terwijl de compliantie dezelfde blijft.

En welke meting heb jij intussen uitgevonden die foutloos correleert met geluidskwaliteit? Overigens heeft PM een website vol meetrapporten, dus kies maar uit.

Dit is een (volkomen foutief) verhaaltje dat in de vroege jaren tachtig actief door een bepaalde Nederlandse CD fabrikant werd verspreid tijdens opleidingen voor verkopers.

Waarmee we de verklaring van het probleem nog helemaal niet hebben ...

De piek zit op 11 Hz. Beide kanalen uit fase, dus wat je ziet/hoort is de verticale arm/element resonantie die hier absurd hoog is.

Het is een gemodificeerde RB250. Dat zie je aan de lagervork, die de arm aan beide zijden omvat. Alle armen vanaf de RB300 dragen de armbuis enkel aan de linkerzijde, omdat rechts de houder voor de naaldkrachtveer zit.

Je kunt in vacuum een licht molentje laten draaien door er een electronenbundel op af te schieten. Dat is dan gewoon Newton. Wat is elektriciteit? De wetten van Maxwell toegepast in de buurt van een geleider.

Een extra trapje voor de servo dat wat versterkt? Maar vergeet een ding niet: diodes zijn niet-lineair...

Ik snap je niet helemaal hier kun je dat nader uitleggen? Ergens in het servo-circuit zitten een of meerdere dominante RC-combinaties die de filterwerking (en dus reactietijd) bepalen. Bijvoorbeeld 1 megaohm met 1 microfarad geeft T = RC = 1s (0.16Hz). Als je de weerstand van 1 meg vervangt door een van 100k in serie met een van 900k, en over die van 900k zet je twee diodes in anti-parallel, dan geleiden de diodes voor ingangssignalen groter dan 700mV, en is de effective tijdconstante T = 100k x 1uF => 0.1s! Grote offsets worden snel gereduceert tot een drempelwaarde, en daarna regelt het systeem verder met zijn inherente traagheid.

Deze vind ik wel leuk. ... Zoals je je kunt voorstellen zet ik mijn twijfels bij dit soort getallen. Belofte maakt schuld. Ik heb het hele artikel even opgezocht. Het is geen schrijffout, en Miller krabde zich ook even in de (weinige) haren. Dit was met een FireWire interface in pakket-mode tussen DVD-loopwerk en versterker. Intussen gebruikt iedereen FireWire in seriele mode, al dan niet met een kloklink terug naar het loopwerk. Deze oplossingen leveren courant 300-1000ps jitter. Enfin, in de luistertest van dat 480ns beest was het commentaar van het panel (blind!) dat het geluidsbeeld nogal vaag was, met wat wekere bas.

Zoals ik al zei, jitter interesseert me geen bal. Het leven is kort en er is veel te veel te doen. Je moet keuzes maken. Ongetwijfeld valt er veel literatuur te vinden van de desbetreffende heren en over de producten waarin hun meetmethoden zijn geintegreerd. Tuurlijk. Dit gaat hoogstens over nuances. Maar hoe die dan weer persoonlijk ervaren worden is relatief. Behalve bij Audiophielen. Voor hen is alles absoluut ;-)