Werner

Dus misschien gaat hij dan niet alleen maar naar de aarde ...

Liever een gedenkplaat.

Het geheel moet flexibel genoeg zijn om de arm niet te hinderen wanneer het vertikale lager (horizontale beweging) roteert. Daarnaast moet het weerstaan aan vermoeiing. Ik denk dat je beter ergens draad koopt die gegarandeerd geschikt is voor deze taak: Deskadel, VdH, Incognito, Cardas, ...

Wat krijg ik als blijkt dat die opamp wel gebruikt wordt?

Als het de bedoeling is een installatie op te bouwen die finaal is, dus als je niet van plan bent om de 2 jaren (maanden? weken? dagen?) wat nieuws te kopen, dan stel ik dit voor: Ga op zoek naar een paar luidsprekers waarop je verliefd wordt. Zoek dan de goedkoopste(*) versterker die ze succesvol kan aansturen. (* wat niet noodzakelijk goedkoop is in de absolute zin)

Zeker van? Dat is dan wel erg on-Japans!

Van CD naar uitgang kunnen er eigenlijk twee koppelcondensatoren overbrugd worden. Een van die Cs is een tantaal waarover geen spanning staat: een bron van vervorming. Het resultaat is een iets frisser en zuiverder geluid. De schema's vind je hier: http://quadfranco.iquebec.com/schemas/schemas44.html

Als dat het resultaat is van het wisselen van opamps kan ik alleen maar concluderen dat je iets fout hebt gedaan. Wat is de afwijking in Audition?

De verbreding onderaan de 3kHz piek. De kleine piekjes daarin ...

De OEMs die ik tot nu toe gezien heb hadden zonder uitzondering een (nog) slechter gedempt plateau en lagerspeling.

Doodnormaal. De pieken op 50, 100, 200, ... Hz zijn doorbraak van de netspanning (brom). Boven 3kHz een boel harmonische vervorming. Inherent aan het afspelen van LPs door de talloze fouten die de arm en het cantilever maken t.o.v. wat er eigenlijk nodig is. Het enige mysterie is die piek op 28Hz. Waarschijnlijk een harmonische van de arm-element resonantie. Er zit inderdaad ook een piek op 14Hz, als je goed kijkt. De hele bult in het laag heb je dankzij de RIAA-correctie die een versterking van 20dB bij 20Hz vergt. Niet zo goed voor de signaal-ruisverhouding daar ;-) Laat ons de kanaalscheiding eens zien?

En in die feedbacklus zet je een filter, de noise shaper. Anders doet het niet zo heel erg veel unieks. De theorie bestaat al heel lang. Ik herinner me papers van Hawksford in 1989 of zo, en de goede professor was zeker niet de uitvinder ervan. Apogee had al heel vroeg een NS ADC. DG ook. Meridian met de 607 ook, maar ik kan me hierin vergissen. Sony was inderdaad de eerste om noise shaping naar de consument te dragen in hun DATs, maar dat was lang nadat de pro-wereld al op 20+ bit opnam.

SBM is gewoon dithering met noise shaping, net zoals Jan en alleman dat doet. SBM/Sony heeft dan ook geen enkel inherent voordeel op die anderen. Weet je hoe en waarom dithering werkt?

Een stukje Belt-folie met daarop, in het groen, 'phono' geschreven?

Niet elke tape-out is passief. Dan krijg je problemen ...

Leg voltapijt gemaakt van centimeter-dik geschuimd teflon. Dan heb je die torentjes niet nodig.

Heerlijk... En weten jullie intussen nu al welke kant van het ei omhoog moet wijzen?

1) Die 50kHz is helemaal niet universeel. Ik heb snijtafels gezien met een tweede-orde afval boven 30kHz. Ook van Neumann. 2) Eerste of tweede orde laagdoorlaat geeft geen Gibbs.

Zo zal het wel zijn met een gewone moer onderaan de arm, en met een oude GyroDec, t.t.z. met het kleine gat in de plint onder de armbasis. Michell heeft nu zelf een veel handiger moer (zie veel te grote foto), en het gat in de plint is nu ook veel groter, zodat je gemakkelijk de moer kunt verdraaien.

Je bedoelt het spectrum dat is uitgebreid door de enorme vervorming die elk element met stijgende frequentie toevoegt ;-)

Grappig ... Ken je Petr Mares? Dat is een Tsjechische ontwerper, ex-Spectral denk ik, die in de jaren negentig zelfstandig opereerde onder de naam Connoisseur Definitions. Hij maakte toen twee producten: -een phonotrap van 25000 euro -een espressomachine van 5000 euro Intussen is Connoisseur opgegaan in Lyra, en maakt Jonathan Carr de ontwerpen. En wat dan van John Bichts Versalab M3? http://www.versalab.com/server/coffee/m3.html Ken je Versa nog? Dit is de M2:

Een Peak RLC kost 120 euro. Een multimeter die Beta meet kost 30 euro. Maar opnieuw, voor die BJTs maakt het niet zoveel uit.

Ja, dat is belangrijk. De Pearl en de Ono werken grotendeels zonder tegenkoppeling en dus worden alle parameters rechtstreeks bepaald door de gebruikte transistoren. Op FETs zit een grote spreiding, en je wilt beide kanalen echt wel helemaal gelijk hebben ... Erno (http://www.borbelyaudio.com/) verkoopt de nodige FETs in geselecteerde groepen, maar dan betaal je wel. Je kunt ook bij www.reichelt.de bestellen en de matching zelf doen. Per stuk is dit veel goedkoper, maar je moet veel meer transistoren aankopen, en bij Reichelt weet je nooit op voorhand welke klasse (GR, BL, V, ...) je gaat krijgen. Wat je ook doet, zie dat je genoeg reserve hebt. De bipolaire transistoren koop je gewoon in volume, en dan selecteer je zelf op Beta. En zelfs dat is niet zo heel erg belangrijk hier. De MOSFET in de voeding is van geen belang. Verder is een RLC meter voor het paren van passieve componenten ook wel handig: http://www.vego.nl/atlas/lcr40/lcr40.htm Pearl: als je in serie met de zener in de voeding een weerstand van 47-100 Ohm zet verlaagt dat de ruis op de voedingslijn drastisch, maar dit gaat ten koste van een wat mindere rimpelonderdrukking.

En hoe weet Dejan dan wel dat de 826/817 in klasse A staat? Omdat hij warm wordt? Van horen zeggen? Dagdromen? Met die hoge slewrate, lage settling tijd, en gevouwen cascodes zou je een hoge ruststroom in de ingangstrap verwachten, en een lage in de uitgangstrap. Dus zeker geen klasse A. Per slot willen de echte klanten van dat ding (en dat zijn geen audiofielen) een minimaal vermogenverbruik. De enige opamp die ik ken en die een hele rijke klasse AB uitgang heeft, zodat hij onder normale omstandigheden niet uit klasse A te krijgen is, is de AD845. Settling is relevant bij discontinue/breedbandige ingangssignalen, zoals na DACs, en voor ADCs (sterk niet-lineaire ingangs-Z door het schakelen van de S/H). Veel minder interessant bij (bandgelimiteerde) lijn- en phonotrappen.