Werner

Wedden dat als je het gemiddelde spectrum over een hele track neemt er verschillen in egalisering zichtbaar worden? Het klinkt misschien cynisch, maar door de verspreiding van betaalbare editing-software van redelijke tot hoge kwaliteit kan iedereen even een CD opnieuw masteren en 'anders' doen klinken, waarbij misschien de helft van de luisteraars (of meer) het ook ineens 'beter' vindt. Zie ook de absurde mystiek rond de Bobcat.

Filters in analoge equalizers zijn minimum-fase. Een woofer in een doosje is dat ook. Een luidspreker in een kamer is dat ook, t.t.z. voor de lage frequenties (zeg <200Hz). Een orkest in een zaal is dat zeker NIET. En nee, kamerreflectie is wel frequentieselectief.

Dat lukt met Smartripper samen met HeadAC3he. http://www.hydrogenaudio.org/forums/lofive...php/t48652.html Audio DVD-Vs maken (48kHz/24b, 96kHz/24b): -DVD2One -Audio DVD Creator DVD-As maken (44.1kHz/24b, 48kHz/24b, 88.2kHz/24b, 96kHz/24b, ...): -DVD-Audio Solo -discWelder

Het ironische is dat de film/videowereld het indertijd heeft klaargespeeld een redelijke standaard voor gemiddeld weergaveniveau, gemiddeld opnameniveau, en piekniveau af te spreken. Dat was nodig omdat het geluid van een speelfilm deel uitmaakt van een groter ontwerp, en de regisseur niet alleen wil dat het beeld wordt afgeleverd zoals hij het wil, maar ook dat het geluid even reproduceerbaar de zaal wordt ingestuurd, onafhankelijk van de daar aanwezige installatie (binnen grenzen, natuurlijk). De filmwereld houdt zich eraan, en dat vertaalt zich nu naar muziek-DVDs die een veel artistiek-integerder productie bevatten dan de equivalente "make it louder - I SAID LOUDER - bub!" CD. Intussen al grijsgedraaid: de Peter Gabriel 'Secret World Live' DVD heeft zijn gemiddelde, tijdens 'luide' nummers op -20dB zitten t.o.v. de pieken. Ik heb intussen dat geluid, ook al is het 192kbit AC3, gecopieerd naar CD. Ik ben geneigd te denken dat de toekomst er rooskleurig uitziet. Anders dan wat we gewend waren, maar daarom niet slecht. Nu zitten we in een overgangsfase, maar het kan goed zijn dat de muziekindustrie evolueert naar een low-fi tak, met veel compressie voor mobiele toepassingen (MP3, radio), en daarnaast een higher-fi tak op de rug van video en HD-video, waar de luisteraan duidelijk niet mobiel is en dus aandacht heeft voor het eigenlijke geluid. Over de Loudness Race is intussen al veel geschreven. Maar niet genoeg. Als meer consumenten meer durven roepen dat de laatste CD van *&^T&*T of van *&JGHFT zoals S(&* klinkt, dan verandert er hier en daar wel iets. Als meer consumenten LP-versies serieus gaan digitaliseren, oppoetsen, en dan verspreiden op 96kHz/24b DVDs (de procedure kost bijna niets meer) , verandert er misschien ook iets (*). Als meer hobbyisten en muzikanten meer samen komen om zelf opnames te maken, ... Want ook hier is de techniek intussen zover dat iedereen die het wil het kan betalen. Muziek is een onvervreemdbaar doel van de menselijke cultuur. Als de commerciele muziekindustrie (eigenlijk is 'muziekindustrie' al een teken!) de verkeerde richting uitgaat zal er vroeg of laat wel een alternatief bovenkomen. (* Ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld een hobbyistencopie op DVD, via een Jan Allaerts element, van een LP zoals Buckingham-Nicks, gedistribueerd via vage kanalen, succes zou hebben ;-)

Andere puristen zouden terecht kunnen stellen dat zonder aangepaste egalisatie geen enkel praktisch luidsprekersysteem in geen enkele praktische ruimte frequentielineair kan zijn, laat staan faselineair. En wat zeggen jouw puristen van faselineaire equalizers? Die zijn gemakkelijk te maken. En wat zeggen ze van de fasereinheid (vind ik een ietwat verdachte term) van het bronmateriaal? Microfoons? Transformatoren? Recorders? Effectapparatuur?

Thou playest with Words. Periodiek in t versus periodiek in W. Zeggen dat CD een signaal stiekem periodiek maakt is misleidend en zou de verkeerde mensen op verkeerde gedachten kunnen brengen.

De sinusvorm als weergave van een wisselspanningmodulatie is - voor zover ik weet en begrijp - het resultaat van de traagheid van Zucht ...

Ja!

Compensatie voor het feit dat ik geen instrument bespeel. Het ritueel, dat op zich eerbied voor de muziek brengt. Fascinatie met iets dat eigenlijk niet kan werken, maar in de praktijk toch heel erg goed kan zijn. Het levende bewijs dat de mensheid audio-voor-muziek nog altijd niet doorheeft. Dwarsliggen.

Als dit echt jouw speeltje is Heb je niets aan een HR. Je hebt een late MkIII (op zijn jongst begin 1999): dat zie je aan de Papst synchroonmotor, gemonteerd in een behuizing van volledige hoogte op de acrylbasis (MkIII), en met de moderne stofkapscharnieren (late MkIII). De HR voeding is voor de DC-motor die pas sinds de MkV GyroDec en Gyro SE in gebruik is. De enige voedingsopties voor je MkIII zijn: Gyropower Gyropower QC zelfbouw http://www.tnt-audio.com/sorgenti/gyroqc_e.html "So - Taking a leaf out of the Naim book I thought I'd have a go at making a pseudo *Armageddon* for the Gyro. A quick trip to the local electronics shop and voila a tin box, a 24 volt 350 va trannie and a bit of wire. I simply swiped the cap out of the basic supply to give the phase shift and wired it exactly as with the basic supply. Total cost 50 pounds. I have to admit to a bit of trepidation as I switched it on, but no problems, the platter started to spin and lo and behold the motor vibration and noise was much less than with the basic supply. Sadly in this respect It was not as good as the QC. But there was a pay off. Though the result didn't have quite the etched and detailed quality of the QC there was IMHO greater slam and impact. That *Dies Irae* didn't spread the choir so beautifully, but boy did it rock! Now I'm not saying that this little 30 minute DIY project is a QC on the cheap, but it does have qualities of it's own - certainly for the *strapped for cash*. Without it I would have found it hard to send the QC back, but with it I could just about manage it :-) (Looks dreadful though...)"

Ik durf wedden dat de informatie in de verste verte niet gelijk zal zijn.

Toch wel iets minder dan oneindig. Een paar Ohm en waarschijnlijk sterk niet-lineair.

Verklaar je nader. Declare! If thou hast any Understanding.

Kweetetniet. Ik kan me voorstellen dat het eenvoudiger is om te maken, eenvoudiger om thuis aan te sluiten, en voor de meeste consumenten goed genoeg. Zijn er dan nog anderen, naast Rega, die het zo doen?

Wie zegt dat het hetzelfde zou moeten zijn? Het is heel erg gangbaar in de industrie om nu net niet dezelfde masters te gebruiken voor de verschillende distributieformaten, m.a.w. er zijn dan bewust verschillen in egalisatie en compressie. Geen wonder dat de consument verschillen hoort. Maar die hebben vaak niets te maken met de onderliggende kwaliteiten van het medium.

Joenit is soms heiliger dan de paus. Toen ik jaren geleden bij hen aankwam met vragen over armbekabeling en potentiele verbeteringen verliep het gesprek, laat ons zeggen, moeizaam (*). Ik heb toen mijn vragen maar naar Rega gemaild. Enkele dagen later werd ik op het werk opgebeld door Roy Gandy die mij haarfijn uitlegde wat ik wilde weten. En de kabel die ik daarna uit mijn RB-300 rukte was echt wel uit verschillende stukken gemaakt. (* Hebben we later wel goedgemaakt. Wat niet wegneemt dat toen, en dat is tien jaar geleden of zo, deze importeur op mij een wat overdreven fanatieke indruk maakte die niet zou misstaan hebben in de flat-earth periode.)

Niet helemaal waar. Er zijn ongetwijfeld knoeiers onder de technici, maar zelfs bij diegenen die weten hoe het hoort heb je (echt!) de marketingjongens die hen dwingen om alles sneller en luider te maken. En als de technicus/a weigert kan hij op zoek naar ander werk. Wat LPCD33 zou kunnen zijn ... Neem een digitale master. Stuur die naar een stationaire LP snijtafel. Modificeer die snijtafel door een element met het cantilever te bevestigen aan de snijbeitel. Neem het uitgangssignaal van dat element, stuur het door een phonoversterker en vervolgens een ADC. En maak daar een CD van. Wie weet ...

We gaan hier wel uit van een platenspeler zonder productiefouten ;-) Maar goed ... het eigenlijke doel is dat de plaat in een horizontaal vlak draait. Alleen dan kan de arm goed ingesteld worden (denk aan dwarskracht, ...). In tweede instantie is het natuurlijk ook gewenst dat de as vertikaal staat, omdat er anders extra zijdelingse krachten op het lager werken.

Eigenlijk moet daar een viltmat opliggen, maar voor foto's wordt die altijd verwijderd. Och, uiteindelijk een kwestie van smaak. Als je het glas goed vindt klinken is het ook goed, en het ziet er inderdaad interessanter uit dan matzwart carbo-acryl.

Ik heb Michell al gemaild. Je hoort het wel. Het nieuwe lager is gewoon beter (niet dat het oude slecht was, hoewel het jouwe misschien wel wat slijtage heeft), en het zwarte Micro plateau is van geleidend acryl, wat heel goed aansluit bij vinyl en niet statisch oplaadt. Met deze twee dingen maak je van je Murano een Black Murano.

Goed zo. Vanonder open is OK. Was ook zo bij de eerste twee generaties GyroDecs. Als je ooit eens wil opwaarderen kun je Michell vragen of lager en plateau van de Micro passen op dit subchassis. Waarschijnlijk wel. En dan als arm een TecnoArm(a), en een Benz ACE erin.

Ik zie het al. De Stereophile spectrumanalyses zijn per 1/3 octaaf. Een witte ruisvloer loopt daardoor op. Wat niet wegneemt dat DSD gebruiken voor commerciele muziekopnamen een slecht idee is

Als je echt 'deze' hebt is het een Murano. Wat niet wegneemt dat hij in the Theobaldstreet in Borehamwood is gemaakt Kijk eens na of de motor helemaal overeenkomt met die op de foto? Als dat echt zo is heb je veel geluk, want dat is de Papst motor van de GyroDec, die later ook in gebruik is genomen door SME (even), Audio Note, Wilson Benesh, Transrotor, ... Die is heel goed, voor een synchroonmotor, en virtueel onverwoestbaar. T.t.z. na een defect is hij meestal wel te herstellen. Als je toch die grote motor niet hebt, is het gewoon aan late-generatie Syncro (die waren inderdaad hoekig!) met daarop een extra meeloopbezem. -- "het verschil tussen de Syncro en de Mycro is eigenlijk alleen de motor." De Micro heeft volgens mij altijd wel de Creuzet motor gehad, zoals de Syncro. Dat was initieel een wat onbetrouwbaar geval, tot Michell die motoren en masse duurtesten liet uitvoeren zodat hij de overlevenden kon gebruiken in productie. Het echte verschil tussen Syncro en Micro zit hem in het lager, dat bij de Micro een geinverteerd bronzen ding is (eigenlijk een verkleinde versie van Gyro/Orbe) en het plateau, dat van de Gyro komt minus de gouden gewichten. De Micro werd ook aangeboden in een fabrieksversie met de Rega RB-300 arm.

OK dan, de dCS P8: Linn Unidisk: dCS Delius (de steilste stijger is DSD): een of andere Sony: en een Philips: Misschien moet je de definitie van DSD/SACD nog eens nagaan...