Werner

Hoezo 120dB over 20kHz??? Hoe ga je een redelijke onderdrukking voorbij 25kHz realiseren zonder noemenswaardige rimpel, faseverschuiving, en afval beneden 20kHz en zonder een boterhammendoos vol opamps? Het is niet voor niets dat de CD-spelers al snel overstapten op digitale filtering. Als je pas boven 40kHz snijdt kun je zoiets overwegen: http://www.diyaudio.com/forums/showthread....ght=#post236714

Ik had geen zin om groeplooptijd te schrijven. En laat ons bij het laagdoorlaatfilter blijven, dat was de oorspronkelijke context. Dus je leidt je stroomlimiet af uit een arbitrair-gekozen drempel voor harmonische vervorming? Neem de filterimpedanties gewoon hoger. Ruis is hier van geen belang, en het is beter voor de voeding. Dan nog ben ik benieuwd hoe je alles boven 25kHz gaat kwijtspelen zonder terug in 1981 te belanden.

Wel, hoeveel fazeverschuiving tolereer je beneden 20kHz? Hoeveel doorschot bij excitatie met een blokgolf? Hoe kom je daar bij? en wat soort belasting had je in ingedachten?

Je weet zeker dat de plint 100% waterpas staat? En het plateau 1000%?

Gezien de lage prijs denk ik dat je een wat oudere versie hebt? Gebruik desnoods http://www.geocities.com/michell_gyrodec/ om te achterhalen hoe oud. Afstellen al gedaan? Je bedoelt toch bij je thuis? Indien niet kun je er zeker van zijn dat het transport en je andere bodem de boel ontregeld heeft.

Bas, ik had het over de kwaliteiten van hedendaagse digitale filters, zoals die gebruikt in DAC-chips voor consumentengebruik (lees: DVD dus). Die zijn ondermaats, omwille van de kostprijs. Opamps veranderen daar niets aan. W

'alles boven de 25kHz' Wel ... veel plezier daarmee. Dergelijke kastjes zijn sinds 1983 regelmatig op de markt gezien. Ze komen, en ze gaan. De meeste oversampling filters in moderne spelers zijn van het half-band type, en voor CD zitten die bij 22.05kHz maar op -6dB. De sperband ligt tegenwoordig ook vaak op een zielige -70/-80dB.

Grappig. En volgens Mikey Fremer in Stereophile is de Gyro veel bloomiger dan tegenwoordig de norm is. M.a.w. de meeste moderne platenspelers klinken nog meer als CD dan CD zelf? Het hangt allemaal samen met de afregeling. Doe het fout en het resultaat is navenant. W

Sterk vereenvoudigd: het grafiekje geeft je het ruisniveau zoals gemeten op elke frequentie afzonderlijk (t.t.z. als het goed is telkens gemeten met een bandbreedte van 1Hz). Het getalletje geeft het totaal ruisniveau, opgeteld over alle frequenties, en min of meer zoals wij het ervaren. Het grafiekje wordt pas interessant bij ruis die niet essentieel wit is. Zoals toen ik op zoek ging naar alle problemen in mijn Terratec ADC: http://www.diyaudio.com/forums/showthread....&highlight=

Dat is inderdaad heel nuttig. De Aqvox heeft continu-regelbare versterking, maar dat regelt op de uitgangstrap. Even goed. Overigens zijn de testplaten vaak zelf 0.5dB of meer uit balans! Ik heb ooit overwogen mijn eigen testplaat te laten snijden, maar het is extreem frustrerend geen enkele controle te hebben over zaken als kanaalbalans, frequentierespons, en vervorming. Geen wonder dat de recente HFN&RR testplaat zo'n hoopje brol is. De Cardas is al niet veel beter.

"Als er voordeel is, waarom hebben maar weinig phono-trappen gebalanceerde ingangen?" In audio zijn er weinig absolute waarheden. Een goede enkelzijdige phono-ingang is te prefereren boven een matige gebalanceerde. En vice versa. "Hoe dramatisch is het als je niet gebalanceerd speelt? Hoe fijn is het als je 't wel hebt?" Ik heb alle mogelijke permutaties wel eens gehad. Lag er nooit van wakker. "Hoe desastreus is het als de phono-trap daarna niet gebalanceerd aan de vv zit? " Dat hangt volledig af van de interne opbouw van die phonotrap. Dan nog zal iets niet te snel 'desastreus' worden. "de Aqvox C21 furore; hier stelde men zonder meer dat de XLR ingangen een beter resultaat gaven" Meer dan een beetje vals spelen. De RCA ingangen van de Aqvox gaan naar de spanningsingang, de XLRs naar de stroomingang. M.a.w. je vergelijkt twee fundamenteel andere versterkingsschakelingen. "at bijv. de afsluitimpedantie "automatisch" werd ingesteld" Een fabeltje. Er bestaat geen enkele phonotrap die de belasting automatisch instelt. (Zelfs niet e.o.a. freakmachien in Japan). Al die zogen. automatisch-instellende trappen hebben een stroomingang en presenteren een bijna-kortsluiting aan het element. "Het element geeft maar 2x2 aansluitingen, links + en -; rechts + en - en van een 180 graden gedraaide fase is in eerste instantie geen sprake zoals bij xlr;" XLR is vlottend en symmetrisch. Een element is vlottend en niet noodzakelijk symmetrisch (er is geen centrale aftakking op het spoeltje). Een gewone RCA connectie is niet vlottend (want geaard aan een zijde) en asymmetrisch. "Of een xlr verbinding storingsvijer (instraling) zou zijn dan een niet-symmetrische verbinding, " Wanneer correct uitgevoerd uiteraard wel, want common-mode wordt onderdrukt in de daarop-volgende symmetrische ontvanger. Wat niet wil zeggen dat je met wat zorg een asymmetrische verbinding even stil kunt krijgen. Een nadeel van een symmetrische ingangstrap is dat beide fasen van de ingangsversterker in serie staan en zo 3dB meer ruis genereren. Een voordeel is dan weer dan een (klasse A) symmetrische trap een continue voedingsstroom trekt en dat heeft heel interessante implicaties.

Ah. Als ik het correct begrijp wil je zeggen dat er geen recorder of ADC bestaat die door het menselijk oor als beter-klinkend wordt ervaren dan je CDR765. Wat niet wegneemt dat je aan het meten bent, en dat je op zoek gaat naar een chaotisch en ongekend signaal in een chaotische ruisvloer.

Ik vrees dat jij met een systeem signaal-ruisverhouding van amper 85dB niet al te veel kunt zien. Begin eens met die Philips CDR te vervangen door iets waarmee je echt kunt meten. En kijk dan eens naar de gangbare jittertestsignalen, gecombineerd met een deterministische excitatie van die DVD-speler.

Een zwarte Ittok is heel zeldzaam. Als hij in goede staat is (en hoe weet je dat???) is 500 euro een weggever.

Naast die TX-1000 hadden ze ook nog de Dragon C(omputing) T(urntable). Zag er iets conventioneler uit. http://www.thevintageknob.org/THEVAULT/DRA.../DRAGONCT.html# " Thanks to Paul, TX-1000, Dragon CT, L-07D and PX-100M owner, for these comments on the "little" Dragon: [...] I would love to know why the engineer prefered the CT over the TX? I must say that there are many differences between the two decks - allow me to explain. Dragon CT Wooden plinth, sitting on four springs in the large towers at the four corners. Both decks have a glass top platter and metal sub platters. With the CT, you press the spindle to centre the top glass platter. Activiating the search system, the arm swings onto the leadout groove and works out how 'off' the resord is. A plunger then appears from inside the housing (bottom left) and nudges the glass platter... the whole platter then turns and the process repeats. When the error in the record is corrected, the arm swings back to its rest position. The CT is semi automatic: the arm swings to rest at the end of a side by using a linear motor - no crude mechanical devices here. TX-1000 A much more impressive unit, in terms of complexity and construction quality. With this deck, the top platter is moved by a series of motors housed INSIDE the sub platter. The search arm rises, Thunderbireds-like, out of the main plinth on a motorised platform, before swinging out onto the record. There is a digital display, which tells you how out the record is, both in figures and illuminated on a graph. Everything on this deck is automated, including the nominal centre, which is stored in the TX memory. Suspension - amazing - the deck floats on a bed of air, which is pumped into the four feet: it has a lovely damped 'bounce' to it. I can see why an engineer would prefer to work on the CT, not least because all of the electronics are on one circuit board (as opposed to about five or six for the TX). Furthermore, it is a MUCH simpler unit. But for the sound, I cannot believe that the CT would sound better than the TX. In many ways, comparisons are difficult, as the CT came with its own arm. However, a TX with an SME V and Koetsu Red would sound sublime... Owning both decks, I know where my money would go and my CT is currently in... for repair! :-("

Niet. Gewoon alles afkappen voorbij de zestiende bit. Nog niet eens zo erg, vermits de meeste opnames, terwijl er muziek is, hun ruisvloer boven -96dB hebben. Dither is dus impliciet aanwezig.

Nee. Het is een gewone R2R-DAC, bedoeld om te combineren met het DF1704 digitale filter (x8). Laat het filter weg, en je kunt er zo een NONOS mee maken, na wat interface-pret.

Twee weerstanden in serie, met een paar dioden in anti-parallel over de grootste. Adaptieve tijdconstante zonder microcontroller...

Voor zover ik weet is een apart armbord nodig. De som van armmassa met bordmassa moet 1kg zijn. Michell, dealer, of importeur contacteren. Het bord moet bestaan, want voor zover ik weet speelt The Cartridgeman zelf met een Orbe/Hadcock.

" heeft meer een technische reden dan een audiofiele "elite" reden." Ik heb me blijkbaar verkeerd uitgedrukt. Wie (mixer, mastering eng.) tegenwoordig aan een LP project begint is iemand die gewend is aan de beperkingen van het proces en aan het slim omzeilen ervan. M.a.w. iemand met ervaring, hersenen, en oren. Anders kun je domweg geen commercieel-verkoopbare LP maken (in de normale markt van muziekliefhebbers - vergeet de DJs hier even). Voor CD bestaan er geen vereisten. Letterlijk iedereen kan een CD-master aanmaken. Jammer genoeg doen teveel mensen dat dan ook. Dit nog afgezien van het feit dat een loudness-race op LP domweg niet kan en op CD wel, en dat marketing denkt dat "kunnen" en "moeten" eenzelfde begrip zijn. "Pakken we een plaat van sting (waar dus al veel meer muzikale informatie in zit) of v/d dire straits dan zien we veel minder clipping. Maar temeer vanwege de muzikale inhoud ligt de doelgroep anders en daar is de mastering dan ook naar." Niet per se. Ook van (eertijds) serieuze muzikanten vinden we nu *nieuwe* CD-persingen in de rekken die zonder enige smaak, en onaangekondigd, verprutst zijn. Zoek wat CDs uit die je rond 1985 en rond 1995 hebt gekocht. Koop van elk een nieuwe die in 2005 of later is geperst. Laad in je DAW en vergelijk maar!!! Idem met compilaties van eenzelfde artiest. Nodeloze verkrachting van een oorspronkelijk goed geluid.

Wanneer je alle factoren optelt (verliezen/vervorming bij snijden, verliezen bij persen, aftastfouten, sleet, vuil,...) dan is vinyl sterk inferieur aan CD als commercieel medium voor de massale distributie van muziek. Waarom klinkt een LP dan zo vaak zo veel beter? Omdat vinyl enerzijds een aantal moderne productietechnieken niet verdraagt of toelaat, en omdat het formaat anderzijds beperkingen stelt die alleen door een grote competentie bij mastering en snijden te minimaliseren zijn. Dit in tegenstelling tot CD wat een formaat is waar letterlijk elke idioot voor kan masteren en waarvoor (schijnbaar) geen verdere kwaliteiten en competenties nodig zijn (inclusief geld). M.a.w. wie aan een LP-project begint heeft waarschijnlijk al een betere instelling m.b.t. de finale kwaliteit. -- Stel je voor dat er morgen een volautomatische ge-integreerde wijnmaakmachine uitkomt. Wat is de kans dat jij of ik daar zonder moeite een Meursault Les Genevrieres uit toveren?

De OC9 heeft een lange geschiedenis van opmerkelijke prijsstrategieen. In de late jaren tachtig aanvaardde de Flat Earthers, met de Engelse (vlakke) pers voorop, dat een OC9 het enige echt aanvaardbare element was naast een Karma. Het gevolg was dat de Britten toen (!) minstens 600 euro mochten neertellen voor een element dat terzelfdertijd geen 300 euro kostte in Belgie, en misschien 250 in Duitsland.

Gelukkig doet niet iedereen mee. De nieuwste van Kathy Struik, schijf 2, nummer 5: . -19.6dB rms gemiddeld . slechts 50 geclipte samples Nummer 7, wat een dynamisch veel vlakker muziekje is: . -16.5dB rms gemiddeld . geen geclipte samples. Daarnaast dan Clocks van Coldplay: . -11dB rms gemiddeld . 6000 geclipte samples Geef mij de natuurlijke presence van Kate dan maar ...

Voor wie wat wil lezen over hoe compressie wel en niet moet: Bob Katz' compressie-artikel. Mijn huidige recordhouder is Depeche Modes The Singles 81>85, met iets van een 3dB.

Heb je het nu over stappen of over impulsen??? Hoedanook, een impulsrespons vertelt je nu net WEL wat je wil weten over amplitude-versus-frequentie en faze-versus-frequentie. Een impuls is dan ook een heel wat complexer signaal dan een blok. De nadelen zijn wel dat het om een eenmalige gebeurtenis gaat die je moet opslaan en achteraf analyseren (een blok zet je synchroon op een scoop en dan kan je er de hele tijd naar kijken terwijl je verder prutst) en dat het een signaal met lage energie-inhoud is, gevoelig voor achtergrondruis.