Werner

Hoe meet je fase? In graden. Wat is de tijd voor geluid om in lucht 3 meter af te leggen? 8.8 milliseconde. Met hoeveel graden faseverschuiving komt dit overeen bij 100Hz? 318 graden. Met hoeveel graden faseverschuiving komt dit overeen bij 3kHz? 9500 graden. Is het faseverloop constant versus frequentie? Nee. Maar het is wel lineair (een schuine). Is de groeplooptijd constant? Ja. Dat is alles wat Jacco en Jeroen proberen uit te leggen: uit elke gegeven plot van faseverloop versus frequentie moet je eerst het aandeel lineaire fase (de schuine rechte) verwijderen om vervolgens te zien of er nog een deel niet-lineair verloop overblijft. En alleen dat laatste leidt tot groeplooptijdverloop ( ;-) ) en vervorming van de voor jouw oh zo heilige maar voor technici oh zo irrelevante blokgolven. Iedereen heeft gelijk, maar sommigen gebruiken ook nog eens de correcte terminologie.

Ik heb een van de laatste 34/306en gehad. De 306 is heel erg goed, vooral in combinatie met de ESL-57. De 34 is muzikaal, klinkt consistent, maar mist veel transparantie. De 99 heb ik nooit beluisterd, de 99/909 wel. Uiteraard is de 909 ook heel goed, maar de 99 PRE klinkt wat elektronisch. Alsof ze bij Quad niet weten hoe een goede voorversterker te bouwen.

Een discrete transistorschakeling met laag vermogen, zoals een voorversterker, is praktisch altijd klasse A, omdat er geen enkele reden bestaat om dat niet zo te doen.

De maximale uitgangsspanning daalt bij dalende belasting, zodat de toenemende stroom (bij lagere belastingsimpedantie) gecompenseerd wordt en het maximaal vermogen gelijk blijft. Mc doet dit m.b.v. een uitgangstransformator die tussen de versterker en de luidspreker zit. Je kunt het ook anders bekijken: de transformator maakt dat de versterkertrap een 2 Ohm luidspreker 'ziet' alsof het een 8 Ohm speaker is, en moet daarom geen hogere stroom leveren (van zijn kant).

Koop een parametrische equaliser en speel daar wat mee, gewoon om te leren hoe geluid in elkaar zit. Zoek het internet op Jens Blauerts theorieen. Die stelt dat de banden rond 350Hz en 3.5kHz iets ophalen, en 1kHz iets neerhalen, de presence versterkt, en vice versa. Dit klopt nog ook.

Cynisch zijn zij die hun topmodellen 'ontwerpen' omdat er een vermoeden is dat er klanten bestaan voor iets duurders dan alles wat er al te koop is. Dit in tegenstelling tot fabrikanten die onderzoek doen, met innovatieve oplossingen komen, en die dan duur moeten verkopen omdat ze duur zijn. Deze fabrikanten gaan vaak snel ten onder. In categorie 1 vinden we de protserige Pruisische taarten van 25000 euro en meer. In categorie 2 vinden we Continuum, Sirius, Versalabs, ...

Om prijsvergelijkingen onmogelijk te maken, en om altijd geloofwaardig te kunnen beweren dat de eigen arm beter is dan die van SME zelf. Ik vind Transrotor, samen met Clearaudio, een nogal cynische fabrikant.

http://en.wikipedia.org/wiki/Fourier_analysis maar beter nog http://en.wikipedia.org/wiki/Fourier_transform

>volgens mij de cd het spoor van het originele ritme. De toonhoogtes (frequenties) zijn er wel , en de Dat is wel heel erg wetenschappelijk. Enig idee hoeveel er al voor het snijden van een LP verloren gaat? -laag moet mono zijn -dynamiek moet begrensd zijn -pieken in het hoog worden gelimiteerd -tweede, derde generatie moederbanden, of nog erger, uitgezonden naar de snijhuizen (niemand die het waagt de originele moeder nog af te spelen!) Enig idee hoeveel er tijdens het snijden verloren gaat? -snijkopresonantie -teruglopende tegenkoppeling met frequentie -varierend terugveren van de lak En enig idee hoeveel er tijdens het persen verloren gaat? -hoe zou de eerste plaat gemaakt met een bepaalde matrijs klinken? -hoe zou de 5000ste plaat gemaakt met dezelfde matrijs klinken? Enig idee hoeveel er conceptueel niet klopt met de LP? -horizontale aftasthoek altijd fout (behalve gedurende twee ogenblikken) -verticale hoek nooit gelijk aan die van de snijbeitel (kan gewoon niet) En dan vermelden we nog niet de digitale vertragingslijnen die de analoge meerkopsmachines vervingen sinds ~1980. En de praktijk om digitale U-matic copieeen van de analoge moeder naar de snijhuizen te zenden, zelfde periode, omdat dat veel reproduceerbaarder is dan een analoge copie. >to 20 khz bevinden. Een frequentie van 20 khz heeft slechts 2 sample'tjes per cycle... dus helemaal >onvoldoende om de "klank" van die 20 khz toon te bewaren. Misschien moet je eens Nyquist-Shannon bestuderen in al zijn wiskundige en exacte glorie, dan zou je dit niet uitkramen. >cd-player is als het ware een zeer modern en geavanceerd draaiorgeltje... en daar klinkt ook alles hetzelfde op En de LP is een mechanische incarnatie van een gerucht doorgegeven door een bende kletskousen. Daar klinkt niets hetzelfde op. Ook niet hetzelfde. CD is verre van perfect. LP nog minder. Dat doet er niet toe. Heel het concept van stereo is verre van perfect, en de grootste flessehals zit aan de productiekant. Als alle producers, technici, en vooral marketinghaaien zouden beloven hun uiterste best te doen aan de opnamekant dan mag het medium voor wat mij betreft 128kbps MP3 worden.

Niks digitaal. Een glijdend biassysteem dat bij hoge vermogens de versterker in optimaal klasse-B houdt. Een stokpaardje van de ontwerper, Douglas Self.

Liever via armpjes onder de bal, zoals bij vele unipivots. Je wil het ding toch niet topzwaar maken?

De Hiraga was mogelijk een bouwpakket, maar werd heel zeker rond 1984 verkocht als een volledig afgewerkt, en duur, product! Een jaar of vier geleden heb ik eens een koppel 30Ws gerepareerd voor een vriend. Transistoren waren toen nog met mondjesmaat te vinden. Afgezien van het feit dat het tijdbommen zijn (zoals Bono zingt: "an accident waiting to happen") was de eigenaar er heel erg over te spreken. Hij gebruikte toen ProAc Response 4s of 100s. De bijhorende Solstice voorversterker was een gecommercialiseerde versie van een van de Kaneda voorversterkers.

Ik ga je niet zeggen hoe ze nu klinken, want dat kan ik niet. Alleen wat geschiedenis. Ze dateren van (ver?) voor 1983, en waren het grote broertje van de DM12. Nu is die DM12 zowat de eerste serieus-dure kleine luidspreker in de hifi geschiedenis. Een familielid heeft DM12en, en die heb ik (na lange tijd van stilte) eens aangesloten op mijn eigen installatie, zo rond 1988 of zo. Toen klonken ze nogal hard en schel. Veroudering van ophangingen? In alle geval niet typisch voor B&W. Enfin, veel geluk met je aanwinsten, en laat hier eens iets weten als je ze aan het spelen hebt.

Er is geen enkele reden voor zo'n ontwerp om te brommen. Ikzelf heb een prototype van iets gelijkaardigs (dus een rommelige layout ;-), maar met meer versterking (>60dB) en met de transformatoren, zonder enige afscherming, in dezelfde kast. Sporen van brom zijn meetbaar, maar niet hoorbaar bij normale luistervolumes. Ik zou wel de batterijen dichter bij de print brengen (op de print, naast de elco's?). En ga eens na of de brom varieert met C11/C12 aan te raken? Als de buitenfolie van die Cs aan de hoog-impedante kant zit kan die brom ontvangen. Indien zo Cs andersom monteren.

Grappig. Ik begon dit te lezen in de veronderstelling dat het van Jacco kwam (venster stond naar rechts dus ik zag de auteursnamen niet). Viel bijna van mijn stoel ;-) Audio-voor-muziek-in-de-huiskamer is een niet-opgelost probleem. Meer nog, het probleem zelf is niet eens formeel gedefinieerd: wat zijn de doelstellingen eigenlijk? In die context is het niet verwonderlijk dat er talloze benaderingen zijn om het probleem (opnieuw: welk probleem precies?) op te lossen, en is het nog minder te verwonderen dat die 'oplossingen' op zich verschillende doelen nastreven. Meten is weten geldt, zoals zo vaak, maar een open geest is wel nodig, en om een bepaald fenomeen te kunnen meten moet je wel een deugdelijke meetmethode hebben. Aan zowel geest als methode lijkt het sommigen hier wel eens te ontbreken. Jammer, want in tegenstelling tot ondergetekende lijkt het sommigen hier totaal niet aan vrije tijd te ontbreken. Werner (die soms wel overweegt zijn hobbies uit te besteden)

Nee, wel over de stabiliteitsmarge. Wat op zich weer niets zegt over de kwaliteit want Naim specifieert doodleuk een minimum aan inductantie in de te gebruiken kabel.

Jacco, de meeste audiofabrikanten hebben jaren geleden de Wet van Ohm afgezworen. Deze wet is ongunstig voor de verkoopscijfers en bijgevolg fout. Elk jaar worden er in de high-end industrie volkomen nieuwe fenomenen ontdekt die Ohm (en Maxwell, en vriendjes) doen verbleken en die objectief meetbaar beter zijn voor de cashflow. Overigens speelt de capaciteit van gevlochten luidsprekerkabels wel een rol. Hang eens een paar meter gevlochten Kimber aan een oude Naim versterker

Laat ons even het TNT artikel in zijn rechtmatige context plaatsen. Wie van jullie heeft (of beter: had ) een abonnement op Hifi+ gedurende min of meer lange tijd? Daar begint alles mee. Redacteur Roy Gregory gebruikt(e) zijn artikels in dat blad om twee cultussen te creeren. De ene was een kabelgodsdienst ('iedereen heeft superdure kabels nodig' en 'van alle superdure kabels is NordOst veruit de beste, maar dat hoor je alleen als elk stukje draad in je huis van NO komt'), de andere was dat extreem kleine verschillen in VTA-instelling dag-en-nacht hoorbare verschillen opleverden, en dat bijgevolg alleen maar armen met gemakkelijk (her)instelbare VTA mochten gebruikt worden, en dan liefst van al nog die van VPI. Uiteindelijk werd het zo belachelijk dat Gregory in elke recentie wel een reden vond om NordOst, VTA, en VPI te vermelden. Zelfs wanneer het over een CD-speler ging. Geoff Husband van TNT reageerde hiertegen door de parameters VTA en SRA te kaderen in wat feiten m.b.t. de inherente onnauwkeurigheden van het platenproductie en -weergave proces. Door na te gaan wat er fysisch gebeurde kon hij de beweringen van Dhr. Gregory ontkrachten. Maar dit ging dus over extreem kleine VTA veranderingen, niet de grotere veranderingen waar de meeste van ons wel eens mee spelen. Het gevolg van het TNT-artikel was een boze Gregory, dreigende taal over juridische stappen, en een verdubbelde hoeveelheid kabel- en VTA-propaganda in Hifi+, alsook telkens een sneer naar de overduidelijk-dove auteurs van internet-gebaseerde audiopublicaties. -- Henk, wat meet je / zie je op de scoop bij (welke?) VTA variaties? Ik ben een tijdje geleden aan de slag geweest met de HFN en Cardas testplaten en een extreem naaldprofiel. Door de armhoogte over 5 mm te varieren kon ik minuscule verschillen meten in frequentiecurve (lagere arm = iets meer hoog) en vervorming. Ik heb het hier over dingen die op een scoop zeker niet zichtbaar zijn. Voorts viel het op dat de (vermeende) optimale instellingen voor beide kanalen verschilden van elkaar.

Ga er maar van uit dat 99% van alle CD- en DVD-spelers gelijkaardig filteren.

Laat mij daar nu eens ten zeerste aan twijfelen ... http://www.tnt-audio.com/sorgenti/technics_sl1200_e.html

Dit is tijdelijk want op termijn gaan de USA en zelfs China ook RoHS-achtige normen hanteren. Wat niet wegneemt dat het voor de elektronische industrie, wereldwijd, een zware opgave was om vandaag aan de Europese RoHS/WEEE te kunnen voldoen. En uiteraard zijn bepaalde sujets er heel rijk van geworden.

Voor DC-motoren zijn er drie voor de hand liggende manieren: -terugkoppeling van de armatuurstroom (alleen elektronica, geen extra's nodig) -terugkoppeling van de motorsnelheid (tachogenerator nodig, bv. zoals op Michell Orbe) -terugkoppeling van de plateausnelheid (detector nodig, bv. stroboscoop/fotocel zoals op Teres)

Ik heb de voorbije vijftien jaar toch al een zestigtal meter MGK-226 geconsummeerd. Vooral rode en blauwe. Vrienden, vijanden, en familieleden zijn er ook door aangestoken.

Akoestiek is de leer van moleculaire trillingen in volumes opgebouwd met gassen, vloeistoffen, vaste stoffen, en combinaties daarvan. Akoestiek-voor-audio is daar een deelverzameling van. Maar wel de meest-gekende en -gebruikte. http://www.amazon.co.uk/Handbook-Acoustics...TF8&s=books