mumsoft

Geen kabels voor jou dus

Dat gelijk zijn aan andere apparaten heeft inderdaad wel wat. Gisteren de folders van de high-end nog eens vluchtig doorgenomen, en toen kwam ik de Brooklyn AMP (eindversterker) weer tegen, in net zo'n kastje als de DAC. En ja, dat ziet er goed uit. Maar phonotraps hoeven m.i. niet zo opgeblazen te worden, de versterking van het signaaltje is toch tamelijk miniem, en luistert alleen vrij nauw daarom. Met weinig goed gekozen componenten bereik je dan al snel een beter resultaat lijkt mij, en een aparte voeding is al helemaal niet zo nodig. Ok, je boet wel in aan instelmogelijkheden vermoedelijk. Tenminste, bij de LFD moest ik vantevoren zeggen of het voor MM of MC was, en bij de Brooklyn kun je daartussen kiezen, maar meer ook niet. In de LFD zit voor de phonotrap ook een kleine aparte voeding, ingebouwd. Maar enfin, ieder zijn meug, denk ik dan maar. Je bent nog steeds van harte welkom, als je nog eens richting Leiden gaat, om hier een bakkie te doen, en eens te luisteren naar een plaatje of een 'ripje'.

Je kunt toch ondertussen een cd'tje draaien. Voordeel: raakt de cd-speler ook een beetje meer ingespeeld. Het viel me wel op dat die peperdure plaat ook geen specifieke azimuth-test heeft.

Wat valt er dan aan te zien Ivan? Ik heb ze zelf liever ingebouwd zoals dat vroeger de gewoonte was. Dingetjes die stilletjes hun werk doen. Daarom opteerde ik voor de ingebouwde phonotrap bij mijn LFD-versterker, en laatst nog kwam er een als extraatje in de Brooklyn DAC. En als ik straks de Wheel binnenheb, zit daar ook al een phonotrap in. De trend is tegenwoordig dus ook: ingebouwd. Zal wel komen door de opleving van de LP de laatste tijd.

Eindelijk een beetje duidelijkheid hierover.

Sjuust. In een woord: prachtig!

Denk ik ook, maar heb je dan niet zoveel meer aan de testplaten van Jan Kool? Looks me strange.

Okoi. Dat ontgroeien heb ik ook, vooral met niet-klassieke muziek. En het mooiste daarvan heb ik zeker ook in een digitale versie tegenwoordig, spul dat je niet ontgroeit. Bv de Steve Miller Band, Mike Oldfield, 10 CC, Pink Floyd en zo nog wat bands. Klassieke platen zijn vaak niet in dezelfde vorm op cd uitgebracht, maar dat geeft ook niet. Het gaat uiteindelijk om de compositie en de uitvoering daarvan, en ik vind het prima daar een (grote) keuze in te hebben. Een (steeds kleiner) deel daarvan staat dan op LP. LP's koop ik niet meer, maar ik doe ze zeker niet weg. Dat mogen de erfgenamen doen...

De Olive zit op >4000 albums. Vanochtend de doos van Rimsky-Korsakov het stof afgeblazen, om na Britten's opera's nog eens 25 albums toe te voegen. Maar dat ging niet zo goed als anders. Nadat de cd opgeslokt is duurt het altijd wel even voordat de gegevens verzameld zijn van freedb.org, maar nu ging het na een paar cd's wel èrg lang duren. Omdat afleesfouten soms voorkomen kunnen worden door de cd, hoe schoon hij er ook uitziet, even op te wrijven met een zacht doekje (eh... mijn t-shirt), dat maar eens geprobeerd. Het leek te helpen, want het duurde nu ook erg lang, maar de cd liet zich toch rippen. De volgende cd gaf evenwel dezelfde problemen. Nu maar eens de bekabeling van binnen checken, wat prutsen aan de stekkers zogezegd, maar dat hielp niet. Nadat bleek dat ook de eerste cd van de set, die een uur eerder geen probleem had laten zien, dat nu wèl deed, ging mijn verdenking uit naar een versleten cd-romspeler. De laatste maanden was het rippen ook niet altijd van een leien dakje gegaan, en ik had ook al eens een schoonmaakcd-tje over de laser gehaald, waarvan de effecten niet zo duidelijk waren geweest, overigens. Ik heb een reserve-Olive voor losse onderdelen. Het display bv is daarvan al verbruikt. Maar een losse cd-rom-speler had ik ook al liggen, eigenlijk bedoeld voor de O-live in de set, die daar nog nooit in terecht is gekomen. Maar dat is een ander verhaaltje. Voor de duidelijkheid, rippen doe ik met de ene Olive ("werk" Olive), muziek afluisteren doe ik met de gehakte Olive (O-live ) Deze dus ingezet in de werk-Olive, een stuk of 10 schroefjes voor de meest onwaarschijnlijke bits los en weer vast, en nog maar eens proberen. Bingo! De ene na de andere cd slikt meneer weer. Herkennen van de cd's gaat vlotter dan ooit. Of, ooit? Ik heb er nooit een stopwatch bij gehouden.

Erratum is een vergissing, Errato ook. Maar wat hebben ze nu weer bedacht om het afspelen van LP's te bemoeilijken? Hoe zit het dan met die naaldhoek, en sinds wanneer is die veranderd? En waarom? En betekent dat, dat oudere elementen ineens niet meer goed zijn vanwege een foute naaldhoek?

Je hebt i.i.g. die bij mij gehoord.

Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dwz mij lukt dat niet. En dat geeft ook niet, als je ze nog steeds kunt afspelen, toch? Ok, vergt wat inspanning, kennis, meten en spulletjes, maar dan gaat het best aardig. Moet zeggen dat ik nu pas goed door heb wat azimuth precies voorstelt, na 10 jaar bivakkeren op audiofora. Maar dat heeft er wellicht mee te maken dat mijn belangstelling voor analoge audio wat getaand was. Laatst vond een bezoeker hier analoog minder mooi dan digitaal. Kan natuurlijk aan van alles liggen, maar uitgaande van wat ik heb, ligt de vraag voor de hand, zijn er verbeteringen denkbaar? Zeg maar, is er nog laag fruit te plukken? En mogelijk is azimuth hier onderbelicht.

Mooi, zal eens wat gaan prutsen met audacity op de pc. Denk dat dat wel geschikt is. Maar het kan wachten tot ik de Wheel erbij heb, dan valt er wat te vergelijken ook.

En, wat zegt Roger ervan? Ik heb hier de testplaten van Jan Kool, en een specifieke azimuth-test staat er dacht ik niet bij.

Carl kennende bedoelt hij geen topdacs