Seed7

Mooie analogie Jitze.

Ach, moet je de muzikanten zelf eens meemaken. Nog nooit zulke 'zeikerds' gezien. ... als ik hier zo sta te spelen klinkt mijn gitaar heel anders dan dat'ie op de opname staat en dat net zo lang tot er weer een leuk rock-bandje ter ziele is. Of waarom moet de opname van een cyclus Beethoven pianosonates meer dan 10 jaar duren. Vast niet omdat de uitvoerende de muziek niet zou kennen en nog moet instuderen. Neen, deze is aan het 'pielen met een half nootje' dat een microseconde eerder of later moet komen. Neen audiofielen, niets menselijks is ons vreemd. Het is juist dit soort gedrag dat mij het idee geeft dat we met interpretatie bezig zijn, al noemen velen van ons het anders. nou, daar gaan we dan. Mijn set kan grote orkesten slecht afbeelden. Het is te klein en de onderlinge proporties kloppen geheel niet. De violen zweven in een klein groepje rond de linker speaker, de zanger staat strak in het midden anderhalve meter achter de speakers en is ca. 2x zo groot als de strijkers. Het laag is ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Enzovoort ...

Neen. Het is geen misverstand. Hij en (nogmaals) zijn producer hebben het e.a. op de kaart gezet. Natuurlijk zijn zij sterk beinvloed door wat er zich in hun omgeving heeft afgespeeld, net zo goed als zij die omgeving weer hebben beinvloed. Vooruitgang is interactief! De uiteindelijk hutspot hebben Miles & co. gekruid, ondanks de grote maatschappij die er achterstond, niet dankzij. Dit geld voor iedere stroming. Als een kunstenaar zich een jaar eenzame opsluiting in de badkamer geeft kun je niet verwachten dat hij daarna met vernieuwende ideeen komt. Het is juist de interactie met de omgeving die de inspiratie stimuleerd. ... waren de Sex Pistols de eersten ...? No way! Daarvoor moet je zo'n 15 jaar terug gaan en luisteren naar allerhande obscure garage bandjes.

Neen. Het is geen misverstand. Hij en (nogmaals) zijn producer hebben het e.a. op de kaart gezet. Natuurlijk zijn zij sterk beinvloed door wat er zich in hun omgeving heeft afgespeeld, net zo goed als zij die omgeving weer hebben beinvloed. Vooruitgang is interactief! De uiteindelijk hutspot hebben Miles & co. gekruid, ondanks de grote maatschappij die er achterstond, niet dankzij. Dit geld voor iedere stroming. Als een kunstenaar zich een jaar eenzame opsluiting in de badkamer geeft kun je niet verwachten dat hij daarna met vernieuwende ideeen komt. Het is juist de interactie met de omgeving die de inspiratie stimuleerd. ... waren de Sex Pistols de eersten ...? No way! Daarvoor moet je zo'n 15 jaar terug gaan en luisteren naar allerhande obscure garage bandjes.

Omdat iedereen zijn eigen werkelijkheidsbeleving heeft. JArenlang heeft beina de gehel audiowereld gezocht naar de 'waarheid' de 'werkelijkheidsweergave'. Een volslagen onzinnig en onmogelijk streven. Meer en meer zien de ontwerpers van audio apparatuur dat in. Je ziet het ook in de ontwerpen. De "aureal exciters" (SET's), de "Spatial enhancers" (Krell en co.)... De klassiek liefhebber zoekt, generaliserend, naar een wat warmer geluid, dus een SET. De rock muzikant wil het strakker dan strak, een turkse trom in de utrechtse dom moet zo strak klinken als een snaredrum in een dode kamer enzovoort. En allemaal zeggen ze dat ze op zoek zijn naar die werkelijkheids weergave. Wat een onzin. M.i. wordt het tijd dat men een installatie ook gaat zien als een 'instrument'. Een instrument waarmee men de muziek op een CD/LP klankmatig interpreteerd zoals dat de luisteraar voor ogen staat. Het gaat hier dus eigenlijk niet eens zozeer om smaak, maar om interpretatie. Hoe vind ik dat iets zou moeten klinken. Dat oordeel an op zeer realistische gronden of zeer onrealistische gronden geveld worden. De betreffende luisteraar (interpreteerder) hoeft dan zelf het niet eens mooi te vinden maar ziet wel de schoonheid er van.

Goed gelezen, maar mogelijk niet goed begerepen. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik me niet duidelijk genoeg uitgedrukt heb. Gaan we... Wat is fusion. In het algemeen, het samen voegen van twee of meer elementen uit verschillende stijlen/culturen. De fusie waar de muziekterm 'fusion' uit voortkwam was de 'jazzrock'. Miles Davis en zijn toenmalige producer die mee 'begonnen'[1]. Min of meer parallel hier aan waren er op meerder plaatsen gelijksoorteige ontwikkelingen. Later werd de term fusion vooral gebruikt voor mengvormen van Jazz met 'wat dan ook' en uiteindelijk voor het elders genoemde fuzak. Terug naar de 'originele' fusion. Dit is wat ik vergelijk met het cubisme in de beeldende kunst. Het cubisme is voorgesproten uit het brein van twee kunstenaars; Picasso en Braque. Zij krgen veel navolging en gedurende een jaar of acht was er iets dat je als een cubistische beweging zou kunne zien. Het cubisme was echter voor beide kunstenaars een intermezzo. Het zou later de aanzet vormen tot echte abstracte kunst [2]. Nu, voor de initiators van de Jazzrock/fusion was het ook maar een intermezzo. Miles & co. volgden al snel andere wegen en lieten wat ze haden gecreeerd voor wat het was. Zij gebruikten een zeer beperkt aantal aspecten van wat ze in hun experimenten hadden gevonden in hun verdere carriere. Nu doet zich vervolgens het zelfde fenomeen voor als in de beeldende kunst. De initiators van een experiment krijgen navolging. Deze navolgers echter zijn exact dat. Navolgers. Hun inbreng is niet vernieuwend, zij bouwen voort op wat er al is, en al doende vervlakt het experiment tot iets dat, uiteindelijk, door de massa te consumeren is [3]. Van avant-garde tot 'reclame' uiting (bob en james huppeldepup). Ook gaf ik aan dat een bepaalde stroming binnen een bepaalde cultuur 'dood' kan zijn, maar in een andere cultuur, ongemerkt, tot grote hoogten kan stijgen. Denk aan fusion--> Azie. Hier is echter een beperkende factor. Wij begrijpen die andere cultuur niet. Sterker nog, wij kunnen die maar heel erg moeilijk begrijpen omdat we: - een (groot) stuk van de ontwikkeling missen. - we een aantal grondwaarden van die cultuur niet kennen/begrijpen. Hierdoor zien we alles wat er gebeurt vanuit ons eigen perspectief, in dit geval is het het 'onbegrepen jaren zeventig gefreak' Als ik in mij vorige posting een waarde oordeel uitsprak, dan is dat een waarde oordeel gebaseerd op mijn achtergrond en hoe ik het 'nieuwe/onbekende' relateer aan die achtergrond. Daarbij kom ik tot de slotsom dat het begrip fusion steeds meer wordt opgerekt van jazzrock in de richting van de ware betekenis zoals eerder gedefinieerd, maar wel meestal met een vaag jazz-achtige basis. Ook zie ik ondanks een ongeloofelijk virtuositeit een enorm gebrek aan echte ideeen. Ik kan niet ontkomen aan een gevoel van retro (niet eens 'vintage') i.p.v. avant-garde. [1] Het verschijnsel 'fusion' is al veel en veel ouder, denk bijvoorbeeld aan de onstaandsgeschiedenis van de Blues, Jazz, Tango en de Son. Bij ieder botsing/samensmelting van culturen gebeurt dit in meer of mindere mate. [2] Het cubisme zelf is niet abstract, ondanks dat het wel de 'werkelijkheid' abstraheert. Sterker nog, Pablo Picasso heeft in z'n leven niet een enkel abstract werk gemaakt. [3] Enige jaren geleden stileerde L'Oreal haar cosmetische artikelen met een grafische vormgeving ontleend aan het werk van Rietveld. Iemand die jarenlang door het 'grote publiek' niet begrepen werd. Door de jaren heen is zijn werk echter meer en meer ingeburgerd geraakt doordat het door grafischie voor allerlij doeleinden 'misbruikt' is. Well done! Dat zijn ze. 'Follow this Dream' is de symphonische plaat. Hij werd in nederland een klein beetje bekend na een door de VARA uitgezonden concert van allerhande oostblok bands (Locomotiv GT, Omega etc.). SBB is een volledig Poolse band en in tegenstelling tot eerder berichten van ppolse vrienden, blijken ze nog steeds te bestaan en actief te zijn. Zojuist zag ik dat ze zelfs een eigen site hebben: http://www.sbb.pl/sbb/aktual.html ... ook retro ...?

Beste Qwert, deze deur staat wel erg open om in te trappen, dus daar gaan we dan ... Fusion ... Van deze tijd???????? Serieus, na het vorige gekrakeel ben ik eens een aantal platenkasten in gedoken om weer eens te luisteren naar dit "onbegrepen jaren zeventig gefreak". Mijn oordeel, een aantal zeer interesante dingen gehoord, heel erg veel zeer matige 'reproducties' gehoord en bijna allemaal erg 'mottig'. Een oordeel asl 'niet van deze tijd' pas niet helemaal, maar veel van wat ik in deze stroming heb gehoord is ofwel erg 'inspiratieloos' ofwel erg gedateerd. Met name bij recentere fusion kreeg het idee alsof jonge beeldende kunstenaars weer kubistisch gaan schilderen. Ook niet van deze tijd. Ik realiseer me daarbij wel dat wat in de ene cultuur 'dood' is in de andere cultuur een grote ontwikkeling doorgemaakt kan hebben en springlevend is. In mijn eigen platen kast staan nog een aantal fusion LP's. Voornamelijk de bekende jongens, maar een groepje vind ik wel heel bijzonder en ben benieuwd of de connaisseurs het ueberhaupt kennen, er enige waardering voor op kunnen brengen, of er misschien stapels euro's voor over hebben. De band: SBB. Drie LP's, waarvan de derde bekend staat als de "eierdopjes" en veel symfonischer is dan de twee anderen.

Sterker nog, er is zelfs popmuziek op onversterkte instrumenten. ... nog sterker? Einsturzende Neubauten, een groot deel van hun instrumentarium is 'acoustisch' hamers, aambeelden, kettingzagen enzo ... Ehm..., alle muziek is acoustisch, anders zouden we het niet horen .... Ten aanzien van de vraag/opmerking van de OP, zoveel paar oren, zoveel sets.

Het spul van Fast ken ik en is goed aan de prijs. Ah, dat is meer mijn soort materiaal, gewoon lekker organisch, jammer dat ze het in een aantal situaties met steenwol combineren. Daar ik toch al niet tevreden was met een standaard strak gipsplaat plafonnetje is het volgende misschien een idee. Zaag, estetisch verdeeld, gaten van ca 50x50 cm in het gipsplafond. Plak ze vervolgens weer dicht met Herakustik of een van de anderen. Dit in combinatie met de 20 cm Isoflock achter het plafond moet toch een aardig resultaat gaan geven en lijkt me goed te tunen. Dit soort materialen tegen de wand plakken zie ik niet zo zitten, omdat er in de toekomst wandverwarming gaat komen en dat bijt elkaar.

Geinspireerd door jou verhaal heb ik dit weekeinde maar eens de koe bij de horens gevat en na vele maanden onthouding de set opgesteld. Ik ben al sinds februari aan het verhuizen en renoveren en al die tijd heeft alles in dozen in de opslag gestaan. Nu is eindelijk de woonkamer zover dat er (bijna) niet meer geboord en gezaagd hoeft te worden, de meubels staan er en het is ook nog eens gestoffeerd. Alleen de plinten, een kabelgoot en een goede netgroep voor de audio ontbreken nog. De oude situatie was een woonkamer van zo'n 7,5 m lang en bijna 4 m breedt op het breedste gedeelte. Het smalste deel was bijna 2 m breed. Een lange wand helemaal recht, de ander 'getrapt'. De twee andere muren bestonden voornamelijk uit raam. De vloer van 5 cm dik hout op balken en een kruipruimte die gevuld was met polystyreen bolletjes. Een plafond, 2,4 m hoog, van gipsplaten, daarachter een holle ruimte en dan houten vloerplanken. Een typische jaren 30 door zon / erker woning. De set stond opgesteld tegen de lange rechte muur, in het breedste deel van de kamer. De speakers ca. 1 m van de achterwand en de rechter zo'n 1,5 m van de zijwand. De speakers stonden zo'n 2 m uit elkaar. De luister positie is vrij close, ca 1,75m van de lijn tussen de speakers. Achter de luister positie staan drie Sund CD-kasten. Huidige situatie, een woonkamer van zo'n 7,5 m lang en 3,85 m breed met tegen een wand een open haard met schouw. Op de kopse kanten wederom glas, aan de straatzijde een raam van 2x2, aan de tuin zijde is de gehele wand van glas. De vloer is van beton met lamellen parket. Het plafond, op 2,75m, wederom gipsplaat. De ruimte tussen het plafond en het platte dak is gevuld met zo'n 25 cm Isoflock, een isolatie van cellulose (ouwe kranten). De set staat nu voor het raam van 2x2, dus niet meer dwars op de ruimte. De speakers staan 2,4 m van de achterwand en ca. 1 m van de zijwanden. De luister positie is weer vrij close en ligt net iets achter het midden van de ruimte. Nu eerst weer de opslag in om een aantal cd's te bemachtigen. Na wat graaien, ha dat wordt genieten: Ricky Lee Jones; Pop Pop. Oude situatie, het eerste nummer (My one and only Love) begint met een gitaar, zo'n anderhalve meter rechts van de rechter speaker. Ricky valt later in en zingt in het midden. De bassist plukt er, zo'n 50 cm rechts van de linker speaker, vrolijk op los. Het laag komt er redelijk strak uit, voor zover dat mogelijk is met de Zingali's, schuift de stoel een cm of 10 naar achteren begint het te dreunen. Het gehele klanken spectrum is in balans. Alle muzikanten staan in een rechte lijn en worden zo'n 50 cm voor de speakers geplaatst (in de zelfde opstelling maar dan met Translator Heliodoor staan de muzikanten achter de speakers). Al met al, fraai. In de nieuwe situatie is het heel anders. De gitarist staat op de plek van de rechter speaker, hoewel je niet het idee hebt dattie er aan vast plakt. Ricky zingt weer in het midden en zo'n 1,5 achter de speakers. De bassist staat in de linker speaker. Wat een teleurstelling Het enige lichtpuntje is dat er wel dat de afbeelding 'coherent' is en dat het geheel zich niet in twee vlakken afspeelt. Iets wat ik een aantal keren met kleinere Avalons gehoord heb. Een lineaire opstelling van muzikanten "meters" achter de speakers en dan ineens staan de muzikanten die links en rechts afgebeeld worden op de hoogte van de speakers. Heel erg onnatuurlijk en vermoeiend. Maar we zijn er nog niet, het midden ... Te hard. Hier is redelijk eenvoudig wat aan te doen, er moeten nieuwe cd kasten komen (de Sund wordt niet meer gemaakt) en daar vallen wel wat acoustische truuks met te realiseren. Maar we zijn er nog niet, het laag ... In een woord bagger. Staande golven die alles doen veranderen in een bonkende brij van herrie. Redelijk smalbandig, maar toch ... Dit is ellende Nu eerst maar CARA eens aan het rekenen zetten, hoewel mijn eerste reactie de wens was om het hele plafond dan maar in een Helmholtz resonator te veranderen.

Spido, wat vragen en opmerkingen: sg = 2.6 - 3 en varieert enorm afhankelijk van de regio waar het steen gewonnen wordt. Overigens is deze sg maar een fractie hoger dan die van aluminium. Ook is de minerale samenstelling van speksteen bepaald niet constant en daarmee ook de eigenschappen. Hier worden voor het gemak maar even alle soorten beton over een kam geschoren. Het is zeer wel mogelijk een beton te ontwikkelen dat nog veel gunstigere eigenschappen heeft. Waarbij de structuur van speksteen heel goed als een inspiratiebron kan dienen. In een ver verleden heb ik eens geexperimenteerd met beton/rubber en beton/leemkorrel mengsels. Interessant hierbij is dat het coincidence effect sterk afnam, iets wat ik ook bij speksteen kasten hoor. 'K ben benieuwd wat de geluidssnelheid in speksteen is, die heb ik zo snel niet kunnen achterhalen.

Er zijn kabels met katoen of zelfs crepe papier als mantel, beiden plantaardig .... http://www.phy-hp.com/English/Products/Connectors.html

Ach ja ... Maar je posting was gewoon een goede aanleiding om dit maar weer eens te melden en misschien zijn er personen die er wat mee kunnen (ijdele hoop). Er zijn eerdere aanleidingen geweest, maar dan was de lengte van de draad al weer meer dan twee pagina's en is iedereen weer bezig elkaar de loef af te steken met niets zeggende "one-liners". Bovendien kom ik hier maar eens in de paar dagen langs omdat de frequentie waarmee voor mij iets echt inhoudelijks geplaatst wordt relatief laag is en er nog zo'n 80 andere nieuwsgroepen en fora te volgen zijn, waarvan zo'n 50 dagelijks. Ook was dit tot een paar maanden geleden nog een redelijk rustige en gemoedelijk club met een lage frequentie aan postings. De reden dat dit veranderd is, is m.i. het bewijs dat moderatie (op dat andere forum) zinloos is. Ach ja, scholen ...

Bue-eyes, en anderen die op een of andere wijze proberen in te grijpen of hierom vragen: Als USENET veteraan (ahum) kan ik je zeggen dat dit soort postings helemaal niets uithalen, integendeel, vaak wordt er weer een ellenlange draad met nietszeggende nosense volgekalkt. Op WWW-fora is het al niet anders. Het is totaal verspilde energie. Als je ooit eens een management cursus volgt is een van de dingen die men je waarschijnlijk probeert te leren het volgende: Er zijn vier groepen mensen, je fans, je medestanders, je tegenstanders en je vijanden. Stel je lanceert een idee o.i.d. Om dat er door te krijgen heb je mensennodig die je steunen. Wat ga je doen? Je vijanden proberen te overtuigen dat wat jij wil goed is. FOUT FOUT FOUT. Het gevolg is dat je fans zien dat het je niet gaat lukken, zij zullen zich voor de zekerheid naar het vakje medestander verplaatsen. Daarmee zullen ze je niet tegen werken maar echt veel actieve support zul je niet meer van ze krijgen. Andere medestanders worden mogelijk tegenstanders en tegenstanders vijanden. Vijanden zijn dom, achterlijk, hebben een plank voor hun kop en zullen er alles aan doen om jou onderuit te halen, ten allen tijde. Kortom, verspilde energie. Wat je moet doen is je richten op je medestanders, maak daar fans van en laat die vijanden maar in hun sop gaar loken. Wellicht worden je tegenstanders medestanders en je hebt gewonnen. In dit soort fora werkt het net zo. "Don't feed the trolls" is al jaren een gevleugeld gezegde op het USENET. Gewoon negeren, communiceer met de mensen waar je wel wat mee hebt. Wat er gebeurt als iedereen maar weer de discussie blijft aangaan zie je op o.a. de nieuwsgroep nntp://alt.nl.audio.high-end, op sterven na dood. Overigens een groep die ik al een jaar of vier niet meer volg omdat ik op een gegeven moment constateerde dat zo'n 80% van de actieve posters in m'n killfiles zaten. Helaas is dit negeren op de meeste WWW fora erg lastig, omdat fatsoenlijke voorzieningen voor het filteren van draden of personen niet voorhanden zijn (en helemaal als je geen coockies wenst te gebruiken). Iedereen heeft het recht om overal en ten allen tijde alles te zeggen wat'ie wil. Dat wil echter niet zeggen dat ik dat dan ook allemaal moet (aan)horen, laat staan naar moet luisteren.

Cabaret vond ik nooit echt interessant, maar recentelijk heb ik e.a. van Herman van Veen beluisterd en ik moet zeggen dat hij interessante liedjes CD's heeft uitgebracht. Ook moet ik nog ergens de eerste LP van Herman Vinkers hebben "Vinger in de bibs". Ook interessant vindt ik hoorspelen. Inmiddels geheel van de radio verbannen. De BBC CD-uitgave van "Het transgalactisch liftershandboek" is m.i. zeer de moeite waard.

Zoals ook Henrie, naar ik meen, aangaf, rond het twaaldfde jaar leek het wel of de wereld om je heen open gaat. Naast andere geneugten werden de radio en muziek ontdekt. Ad Visser, Super Clean Dream Machine Alfred Lagarde, Beton Show Ferry Maat, Soul Show (totdat het meer over disco ging) Onbekend?, Het Muzecuul (waarin werd gezocht naar dat ene aspect van de muziek dat het gehele oeuvre van een bepaalde band/artiest het best representeerde) En een programma, ik meen op de dinsdagmiddag waar in het eerste uur de loopbaan van een bepaaldede band of artiest de revu passerde en waar in het tweede uur alleen maar muziek van de betreffende artiest werd gedraaid, zonder enige onderbreking. Daarnaast werd er via de draaitafel geluisterd naar klassiek en oude jazz (Fats Waller, Bennie Goodman, Louis Armstrong enzo) Kortom vanaf het begin af al eclectisch. Het interesse en de "breedte" zijn sindsdien alleen maar toegenomen. Twee eyeopeners, waarvan ik er een al een aantal maal genoemd heb. Het ontdekken van de muziek van Astor Piazzolla en daarmee dat er in andere culturen ook zeer interesante dingen gebeuren. Ten tweede de komst van de cd. Hiermee nam in een zeer snel tempo de keus buiten het 'standaard' genre toe. In het LP tijdperk waren veel dingen gewoon slecht of niet verkrijgbaar en om een of andere reden waren de platenzaken (die ik bezocht) ook veel beperkter gesorteerd. Tot mijn spijt zie ik dat er inmiddels steeds meer van deze weelde in aanbod weer uit de schappen aan het verdwijnen is. Wordt het internet de derde eyeopener?

Drie maal heb ik hem live mee mogen maken en helaas moet ik zeggen dat het alle drie keer bar en boos was. Alles snoeihard schijnbaar zonder enige dynamiek. De presentatie en de optredens waren totaal ongeinspireerd. Geen enkel contact met het publiek, sfeerloos en afgeraffelt. Helaas moet ik deze optredens rekenen tot de grootste decepties in mijn muziek leven.

Klopt toch? Aangaande de Alfa, mmmm, teveel een BMW neusje. Vervang het hart in de grille maar eens door twee nieren, jakkes. Die rare roosters naast het hart moeten gewoon anders. Een "Zagato dimple" zou'm ovrigens ook niet misstaan.

Aangezien er ruis wordt gebruikt, i.p.v. een puls, betekend dit dan ook dat het fase verloop niet 'recht' getrokken kan worden?

Afgelopen week ontving ik de nieuwe JPC catalogus http://www.jpc.de. Tot mijn grote vreugde zag ik dat CD's van het lable 'Ellipsis Arts' in de aanbieding zijn. Ellipsis is groot in het samenstellen van collecties met ethnische muziek (laten we het maar noemen). De kwaliteit van deze collecties is zeer hoog. Hun bekendste verzameling is waarschijnlijk 'Duende'. Een overzicht op 3 cd's van de Flamenco. Al deze collecties zijn voorzien van (zeer) uitgebrijde boekjes met goede foto's en verhelderende teksten. Het prettige van Ellipsis is dat ze de samenstellers veel vrijheid geven en dat dit echte connaisseurs zijn. Je zult dus geen samengeraapt zooitje aantreffen zoals op vele E3.- aanbioedingen bij de V&D. Je hoort de grootmeesters in hun genre, maar over het algemeen niet met hun bekendste nummers, het is altijd net even anders. Ook historische klanken worden niet geschuwd. Een aantal cd's dat ik al enige tijd met veel genoegen beluister: 'Duende' Zoals gezegd, Flamenco. Het vuur van Andalucie met de roots diep in de indiase oudheid, bij de zigeuners die de halve wereld rond trokken, met vele moorse invloeden. De ware 'fusion' dus, niet bedacht maar geevolueerd door de eeuwen heen. 3 CD's en een boekje van 45 paginas, verpakt in een slipcase met de dubbele hoogte van een CD. Bij eerste Cd ligt de nadruk op de zang in de flamenco. De 'gebroken stem' maar ook de zachte, de verlijdelijke. Voorbij komen onder andere Louis de Cordoba, Jose Menese, Enrique Morente De tweede CD legt de nadruk op de gitaar. Paco de Lucia ontbreekt hier natuurlijk niet. Op de derde cd de crossover naar andere muziek stijlen als rock, jazz, blues, caraibsche klanken en improvisaties. Vrijwel alle opnamen zijn van recente datum. Het boekje geeft uitgebreide beschrijvingen per cd, per nummer en artiest. Van elke artiest wordt waar mogelijk een discografie gegeven. Voor mij, als niet kenner, is dit de ideale flamenco cd, zeer afwisselingsrijk en van hoge kwaliteit. zoals mij door wel kenners is bevestigd. 'Planet squeezebox' De trekzak in optima form. Een instrument dat mij facineert vanaf het moment dat ik voor het eerst Piazzolla hoorde. Vele jaren geleden, de filmmuziek bij 'Sur'. Niet alleen de Bandoneon kan mij bekoren maar alle vormen van de trekzak. Deze 3CD set bied een zeer ruim overzicht van dit instrument zoals het in vele culturen voorkomt. Het franse chanson, jazz, klassiek, hedendaags, tango, arabisch, chinees, russisch, zydeco etc. Wederom met een zeer informatief boekje waar in ieder artiest en zijn instrument beschreven worden. Min absolute favoriet van dit lable. 'China' 3CD's + 40 pagina boekje. De kwaliteit van het gebodene is voor mij geheel niet te beoordelen wegens een fundamenteel gebrek aan kennis. Gezien het label zal het echter wel goed zitten. De CD's bieden een fascinerend overzicht van allerhande chinese muziek. Ijl piepende damesstemmetjes gecombineerd met een eenvoudig snaar instrument en een veel te groot mannenkoor, het geheel klinkt in mijn oren als aziatische edel-kitch. Dit wordt dan weer afgewisseld meet een zeer complex stuk voor luit-achtige snaar instrumenten. Natuurlijk zijn er ook trommels, Thundering Dragon. Hoewel ik beiden er mee te kort doe, een soort chinese Kodo. Dadong, een chinese popzangeres die van mij wel eens iets samen met Kate Bush zou mogen doen. Al met al, niet bepaald wat je bij de lokale afhaal chinees te horen krijgt. 'Voices of forgotten worlds' Van Ainu tot Wagogo. Zij die regelmatig naar Reiziger in Muziek hebben gekeken kunnen zich waarschijlijk wel voorstellen waar dit naar toe gaat. Allerhande 'exotische' zang en zang technieken, vaak bijna hypnotisch. Wat is de menselijke stem toch een bijzonder instrument. 2CD's en 125 paginas text. Het geheel is als een boekje, iets groter dan een cd, gebonden. Na het beluisteren heb altijd de onbedwingbare neiging om het een en ander nog eens in de badkamer na te doen, Ik hoop alleen dat de buren het niet kunnen horen. Ten slotte iets heel ander, twee zeer aparte Cd's vol met zelf gemaakte instrumenten. Gitaren van fietswielen, harpen van vele meters lang, orglepijp achtige construkties, bamboe saxofoons, bloempotten en ander keramiek als percussie. 'Orbitones Spoonharps & bellowphones' 'Gravikords whirlies & pyrophones' Waanzinnige muziek op waanzinnige instrumenten, maar geen doelloze piep en kraak toestanden. Het gaat wel ergens over. m.i. voornamelijk over totaal geobsedeerde geesten, maar dat terzijde. Meer informatie hierover is te vinden op http://www.windworld.com/emi/

Oneens. Zoals anderen al hebben aangegeven is het probleem dat we last hebben van losstaande resonantie frequenties. Dan nog, het probleem is niet zozeer de ruimte, maar de wijze waarop wij luidsprekers bouwen c.q. beoordelen: Loopt het laag wel door tot xx Hz? En is de geluidsdruk curve wel recht over het gehele bereik. Dit zijn natuurlijk onzinnige criteria en dat weten we eigenlijk ook wel. Iedere keer als iemand vraagt "wat vinden julie van speaker model XyZ" is het andwoord, zelf luisteren in je eigen ruimte. Even terug naar hoe wij speakers bouwen. Eigenlijk is het de opzet van een "fixed" systeem wat ons de das om doet. Het ideaal lijkt mij om een systeem als volgt op te zetten: Een 1-, 2-, 0f 3-weg laag + midhoog systeem plus een echte subwoofer. Dit zou er b.v. als volgt uit kunnen zien: een Manger of een breedbandige hoorn of een tweeter+midspeaker voor het mid+hoog. Dan een laagweergever die voor de laagste ruimte resonantie afvalt, en wel zodanig dat deze minimaal wordt aangestoten. Vervolgens wordt het frequentie berijk van onderaf aangevuld met een subwoofer (per kanaal) die naar boven toe ook weer afvalt voordat de laagste ruimte resonantie wordt aangestoten. Paul geeft aan dat een kleine luisterruimte in dit opzicht wel eens voordelig zou kunnen zijn. M.i. is dit zo, zeker met een speaker volgens bovenstaand concept. De laagste ruimte resonantie ligt relatief hoog, dit betekend ook dat de eerstvolgende resonanties veel dichter op elkaar liggen. Dicht bijeen liggende resonanties zijn minder storend zijn. Met een juist afgestemde sub is vervolgens ieder gewenst laag onder de ruimte resonantie het kamertje in te pompen. De typische plafond gerelateerde 75 Hz bult is m.i. allen m.b.v. absorbers of parametrische equalisers op te lossen. losse flodders: - Na enig onderzoek naar de verdeling van oppervlakten van luister ruimten is een dergelijk concept zelf commercieel realiseerbaar. - bij verhuizing naar een paar vierkante meters grotere of kleinere ruimte hoeft er alleen maar een andere mid-laag unit geplaatst te worden.