Werner

Eigenlijk haal je hier twee zaken door elkaar. In de eerste plaats vormt een element/arm een Newtoniaans massaveersysteem. Headshell-jan kan hier alles over vertellen. In de tweede plaats vormt een element/arm/platenspeler een complex (vaste-stof) akoestisch probleem. Beeld je een element in als een kamertje met kale wanden met daarin een kabouter die een verhaalt vertelt, een rondgevoelige microfoon, en een (open) deur die uitgeeft op een lange kale gang (de arm), en die gang geeft dan weer uit op een labyrinth (armlagering, basis, platenspeler zelf, ...) Het doel is dat de microfoon opneemt wat de kobold zegt, zonder de echo en galm van het kamertje, armgang, ... Maar omdat al die constructies net heel hard en stijf zijn, plant geluid er heel gemakkelijk in voort, zonder verliezen. Dat moet zo, want het element moet stevig in de arm zitten om (relatief) stil te staan t.o.v. de plaat en de naaldtip. Dus is er een heleboel galm en echo. Druk maar eens een stethoscoop tegen het chassis!

Iemand had al zoiets in de jaren taggetig. Nagaoka denk ik. Of Siltech? En dan waren er nog die Picten die het element aan een bussel veertjes ophingen in een ronde headshell. Allemaal voor de prijs van een mooie auto. Maar Len Gregory gaat hier een stapje verder door het element aan het plaatje te lijmen. "Lijmen - De Arm" door Willem Elpschot. Zoals Haudio al zei, op papier een slecht idee, want zo introduceer je een compliantie waar je er echt geen wil hebben. Met mogelijk nog een overgang van ontkoppeld naar gekoppeld ergens midden in het audiobereik. Maar anderzijds heb je met het plaatje wel minder geluid door de arm racen. Dat blijft dan in het element hangen. LP-weergave is altijd een zwaar compromis. Het hangt er maar vanaf wat het ergste probleem is, waar het zit, en wat je smaak is.

In de consumentenaudiowereld? Pek en veren!

"Nee: omdat er niets te meten is. De stereoweergave is reeds goed genoeg." Grapjas. 1) het is wel te meten, alleen is de methode nog niet gevonden 2) de methode is nog niet gevonden omdat niemand moeite doet 3) niemand doet moeite omdat er geen geld mee te verdienen valt en omdat het extreem complex is: een conceptueel meetsysteem om objectief hoorbare verschillen te detecteren zou gebruik kunnen maken van een levend mensenhoofd met alle gehoorzenuwen gekoppeld aan een reeks hoge-resolutie ADCs. Iemand vrijwilliger? Stereoweergave is niet goed genoeg. Kan het ook niet zijn. Er kan nog heel veel verbeterd worden zonder everzwijnbiggenpate op alle connectoren en celestiale boodschappen op alle CD-doosjes. En dan moet deze vraag nog gesteld worden: waarnaar zoeken we eigenlijk met stereoweergave in de huiskamer? En kom dan niet af met het standaardantwoord van werkelijkheidsweergave. Dat is naief.

"Totdat men ondanks de gezonde dosis skepsis bijv. de gratis(!) rainbow foil uitprobeert." Been there. Done that. Niets gehoord. Maar ja, ik zal dan wel doof zijn zeker? (Jaren later vind ik nog steeds kleine papiertjes in boeken, en foliestickers op de vreemdste plaatsen).

"Waarom apparaten die hetzelfde meten verschillend kunnen klinken." Onvolledige metingen? "Waarom we uberhaupt verschillen waarnemen als we onze set "tweaken"" Omdat we al verschillen waarnemen als we een zelfde stuk muziek een tweede keer beluisteren in een korte tijd? "('t is naar mijn weten het eerste Nederlandstalige artikel over Peter Belt)." Peter van Willenswaard, HVT, 1988 of zo. Het nummer met de Harman Citation set op de cover. "Voodoo? Neen, pure wetenschap en geen waanzin." Dan rest alleen de vraag waarom Peter Belt niet ineens oplossingen heeft bedacht voor ######, koude fusie, en telepathie.

Spido, ik denk dat je een paar fundamenten mist ... je praat in het ijle. Even controleren, voor we misschien verder gaan, en om misverstanden te vermijden: weet je wat 'minimum faze' wil zeggen?

In het ideale geval van een bolvormige kast is bafflestep niet meer dan het gevolg van de sterk frequentie-afhankelijke akoestische impedantie die de luidspreker ziet. En dat is minimum-faze. Met een rechthoekige kast krijg je daarbovenop randdiffractie en dat zou inderdaad wel eens niet-minimum faze kunnen zijn.

Waarom zo'n stelling? Waarom moet er een archetype bestaan? LP-weergave is a priori fout en onvolledig. Elke platenspeler architectuur is een compromis, en op het moment dat de technische kwaliteit hoog genoeg wordt, puur een kwestie van smaak. Er bestaat geen Ueberplattenspielgeraet!

Niet wanneer dat gebeurt om een equivalente en tegengestelde afval van bas in de luidspreker te compenseren.

Jouw methode vermijdt de primaire resonantie tussen elco en keramiek ook, maar geeft een hogere voedingsimpedantie tussen 10kHz en 1MHz, en biedt geen garantie voor eventuele resonanties tussen de 100nF condensator en alle mogelijke inductanties van printbaantjes. Het is beter de 100nF, met serieweerstand, als SMD uit te voeren. Dan weet je dat elke resonantie waarin die C betrokken is ook gedempt is.

"de 0,1uF ontkoppeling: standaard multilayer keramisch. Ben hiervoor nog een beetje zoekende naar een mooie filmcondensator (mkp of zo) met een steekmaat van 5 mm, wellicht is dat nog beter.." Heren, welk schema wordt er hier gevolgd? Als je een 100nF keramiek (of film) gewoon parallel zet aan een 10-220uF elco dan geeft dit meestal een resonantiepiek ergens tussen 100kHz en 1MHz, en dat wil je echt niet. Een weerstand van 1 Ohm in serie met de keramische condensator helpt dan.

Als er een bodem ingaat, dan een met grote gaten.

Dag Henk, je moet dan alles tweemaal meten. Eerst met open ingang (47k intern), en daarna met een kleine weerstand aan de ingang die het element voorstelt (neem 33R of eventueel 100R, gebruik eventueel de schakelbare belastingsweerstanden van de phonotrap zelf). Alleen wanneer er in het tweede geval veel DC te zien is, is er wat aan de hand. En ja, legaal gezien mag je alles publiceren. Maar je kunt natuurlijk niet uitsluiten dat een fabrikant of importeur boos wordt omdat je zijn incompetentie aan het ligt brengt. Ik ben in elk geval geinteresseerd in de resultaten. DC op de ingang is iets wat absoluut niet mag. Ook al ben je voorzichting met inschakelen en op laten staan, dan nog moet je erop rekenen dat de spanning ooit onvoorzien uitvalt. Groeten, Werner (met een JA die in negen maanden tijd misschien negen LPs heeft gespeeld )

De effectieve massa is het massatraagheidsmoment (rotationele inertie) dat de arm aan de naald presenteert, ten opzichte van het lager, en met het kwadraat van de armlengte er weer uit weggedeeld zodat je een massa bekomt. Het is de massa(traagheid) die je aan de armtip voelt op het moment dat je de arm daar in beweging probeert te brengen.

Haha! Dat is gewoon deze opstelling: Mijn oude Gyro op een standaard Target rek. Toen woonden we nog in Diegem, pal in het verlengde van de startbaan. 747s zaten ter hoogte van ons huis op een zielige 100m, wat alle glazen in de kast rearrangeerde, alle auto-alarmen in de straat deed afgaan, ... terwijl de Gyro rustig doorspeelde.

Raeke heeft het vak in Engeland geleerd bij Michell, en heeft vervolgens een tijdje Hydraulics and Prisma's verkocht onder de merknaam Transrotor in Duitsland. Toen hij eigen platenspelers begon te ontwerpen is die situatie niet veranderd, met alle gevolgen vandien

Transrotor heeft Trichord helemaal niet gekocht. Transrotor gaat Trichord distribueren in Duitsland. Als dat al waar is ... En als Raeke Trichord even goed gaat verdelen zoals hij nu met Michell doet, dan is dit echt slecht nieuws.

Omdat, gelukkig, de meeste moving coil elementbouwers tegenwoordig mikken op een standaardarm van 10-12g. Met moving magnet is het allemaal wat waziger.

Trigon Vanguard: Dat was 200mV gemeten op de uitgang, niet de ingang, en dus ongevaarlijk voor het element. Niettemin volkomen onaanvaardbaar. Ik herinner mij de meting niet meer, vermoedelijk 200mV op een kanaal, en enkele tientallen mV op het andere. De uitgangstrap van de Vanguard is een DC-gekoppelde NE5534 zonder servo en met 40dB versterking of zo. Dat is vragen om offsetproblemen.

" Veel producenten geven een statische compliance op die dan anders de dynamische" En bij 99% van de producten is de opgegeven dynamische compliantie bij 100Hz, en die wijkt ook weer erg af van die bij 10Hz, dus uiteindelijk weet je niets. Voor wie het wil weten: de enige relevante dynamische compliantie, bij 10Hz, ligt tussen de statische en de dynamische bij 100Hz. Oh, en dan heb je natuurlijk nog een verschil in compliantie tussen horizontaal en vertikaal. En bij een arm is de horizontale effectieve massa meestal ook wat hoger dan de vertikale. "Wie kent er de effectieve massa van de RB 600?" Ongeveer 11g. Een gram meer of minder maakt niet uit. En uiteindelijk is de effectieve massa geen constante, maar afhankelijk van de positie van het tegengewicht, en dus van elementmassa en naaldkracht. Wat nooit wordt opgegeven is de demping van de naaldophanging. En toch zijn er hier enorme verschillen, en is dit van groot belang. Een Grado heeft bijvoorbeeld zo weinig demping dat die heel te tijd staat te trillen. Onafgezien van de frequentie van deze oscillatie kan dit nooit goed zijn.

"Is deze informatie juist?" Ja. "En zoja, heeft dit dan invloed op jouw waarneming?" Nee.

Ik schreef "gezien", en dan bedoel ik ook gezien. LP via ADC naar computer, en dan spectrumanalyzer. Meestal beweegt er beneden 40Hz niets meer wat met de muziek te maken heeft. Maar OK, ik heb geen orgelplaten geprobeerd ...

Bij LP-weergave is alles fundamenteel fout. Een aantal keuzes die indertijd gemaakt werden (speelduur, grootte van de plaat, toerental, gewenste naaldkracht, aard van de RIAA-curve, ...) legde automatisch een aantal andere zaken vast (armlengte, armmassa, motortoerental, ...) met als resultaat dat het gebied van 10 tot 40Hz rustig een rampgebied mag genoemd worden. Een veel grotere plaat, aan een veel lager toerental, zou iets heel anders opgeleverd hebben. Maar dit is academisch. Overigens heb ik nog nooit een LP gezien met muzikale informatie beneden 40Hz.

Meer dan standaard vormen gaat inderdaad niet. Daarvoor kun je Matlab gebruiken, of mogelijk Nyquist als je er een goede en werkende implementatie van vindt. Nyquist is een public-domain geluidsprogrammeertaal. Ik weet er niet veel meer van dan dat ze bestaat en dat de Nyquist-interpreter in Audacity problemen heeft.