Seed7

Niet voor een merk, maar wel voor bepaalde technologien (en filisofien). B.v. OTL's, hoorns. Maar goed, als je dan toch een merk wilt, al is het geen audio component het verhoogt de totale ervaring enorm, Talisker, of anders een zachte Ierse.

Ja zeker. Sound op de laatste Heathrow Show. ( afgelopen September?) Gebouwd door een aardige Schot wiens naam ik kwijt ben. http://www.overkillaudio.com/ ?

Boss (Lichelle Laws), pittige tante! iets anders wat me bij is gebleven is de battle tussen 'The Real Roxanne' en 'Roxanne' (Shant

Afgelopen zondag, de dvd heeft z'n intrede gedaan: Nostalgie: Mothers Finest: Live at Rockpalast Nostalgie: Rory Gallagher: Live at Rockpalast ... en er zijn nog veel meer Rockpalast concerten uit de begindagen uitgekomen, eindelijk ... Nostalgie: Klaus Schultze: X Gewoon op cd en nog steed buitengewoon hypnotisch

...Hhhmpf.....zucht....., laat die man nou eerst eens genieten voordat je hem de stuipen op het lijf jaagt door mede te delen dat hij wellich toch niet de ideale combinatie in zijn bezit heeft.l ... een overmaat aan keus, ... maakt depressief ...

Ja, muziek!

"My God, what has sound got to do with music?" -- Charles Ives

http://www.document-records.com/ voor het echte oude werk. Rhino heeft in hun blues masters serie een slide cd: http://www.rhino.com/store/ProductDetail.lasso?Number=71126 Ook alligator heeft een interessante verzamelaar: rucial Slide Guitar Blues http://www.alligator.com/store/album.cfm?A...17&artistid=000

Wie heeft er het lef? Laat horen ... Goed dan, hier is mijn top 5 van slechtste albums in mijn collectie: 5. .... de rest van het solowerk van Pastorius (3x) Zie 1. 4. Saint-Saens, 5 piano concerten, O.l.v Philipe Entremont. Over het algemeen heb ik niet zo'n probleem met een matige opname, als er maar muziek wordt gemaakt. Maar dit slaat alles. Volgens mij stonden de microfoons zo'n 324m van het gebeuren af en lag er nog een gordijn over alle snaren ook. 3. Black Sabbath : Dehumaniser. De beste rockband ooit, Black Sabbath, met de beste rockzanger ooit, Dio. En het resultaat is beneden het niveau van het localewannabeemetaalbentjemetfoutelerenbroekjes. Eigenlijk in en in triest. ("money rules", ... probably) 2. Judy Tzuke : The cat is out. Hiernaar luister ik met plaatsvervangende schaamte. Geen stem, oninteressante muziek. Dit is zooo slecht. Geen idee hoe het in de collectie komt, gekregen? Gekocht in een vlaag van totale verstandsverbijstering? Ik dacht altijd dat ze het resultaat van een of andere foute duitse producer was, blijkt ze een engelse te zijn. 1. Jaco Pastorius : idem. Wat een mateloos gepiel, wat een zinloos gefreak. De man heeft zulke fraaie bijdragen aan de muziekgeschiedenis geleverd (Joni Mitchell - Hejira, om er slechts een te noemen) maar zijn eigen werk verzuipt hopeloos in eigendunk en zelfoverschatting. In de beperking toont zich de meester, zegt men. Jaco toont hier aan dat hij hier nooit van heeft gehoord. Iedere track wordt verzopen in nodeloos gefreubel op z'n bas. B.v., ik ben de titel even kwijt, er staat een nummer op dit album met alleen bas en hoorn. Het zou perfect kunnen zijn, als nu alleen na zo'n 30 seconden maar die bas zou stoppen ....

Independent (in deze context): onafhankelijk van de grote platenmaatschappijen en distributeurs. Het staat geheel los van de muzieksoort. Er werdt indertijd nogal wat ophef over gemaakt dat bijvoorbeeld Elvis Costello een "paradeplaat" o.i.d. scoorde terwijl hij op een independent lable publiceerde. Het geheel werdt nogal "gehyped" door VARA en VPRO. In princiepe is natuurlijk iedere platenmaatschappij ooit als independent begonnen. Maar hoe groot kun je worden en nog steeds als independent gezien worden? Virgin (tot wanneer), Island (tot wanneer), Stiff (bestaan ze nog?) , Deaf Jam (Rick Rubin) De ultieme independent (band) is m.i. "Dead Moon". Ze doen/deden alles zelf. Componeren, spelen, opnemen (mono natuurlijk), masteren, persen en uitgeven (Tombstone). Overigens hier staan 'ze' "allemaal" : http://www.allrecordlabels.com/

Ooops, dan is het maar goed dat m'n graafje niet al te vaak aan staat met z'n 450W in ruste ...

Nu zo'n beetje 'alle' standaard oplossingen voorbij zijn gekomen: Cabasse Riva. (Amsterdam: Renaissance) Manger Zerobox 109. ( http://www.remo.nl/ ) Beiden om hun compromisloosheid, natuurlijkheid, flair en eigenzinnigheid.

... en als je een beetje handig bent en je versterket niet een echte krachtpatser is pas je het geheel natuurlijk aan op het gebruik van een GOTO SG-38-WNSSP (op ongeveer 2/3 van de pagina (let op het rendement))

In welk opzicht niet? Als ik zin heb zal ik ze'ns op m'n oude MF A100-x aansluiten, ben benieuwd.

Dave, De overture's 2S (eerste versie) gebruik ik in combinatie met een graaf gm 20 en een bow cd draaier. In mijn situatie kan ik niet zeggen dat de Z's schel zijn, ondanks een te harde ruimte. Het afgeronde hoog van de bow zal hierin natuurlijk ook z'n rol spelen. Zoet en romantisch klinkt het ook niet, hoewel wat meer pit bij "zwaarmetaal" wel zou mogen. Perssonlijk spreken de S2 en S4 mij meer aan dan de S1 en S3, de laatsten en alle kleinere modellen zijn inderdaad wat lieflijker. Het laag is zoals je mag verwachten van zo'n relatief klein basreflexje, gewoon goed. Niet het allerstrakste en diepste wat er mogelijk is. Ik heb wel het gevoel dat ze relatief veel ruimte nodig hebben, bij mij staan ze ~2.4 m van de achterwand en ~0.9 m van de zijwanden. Het laatste zou wat meer mogen zijn, maarja, de kamer is niet breder. Grappig is ook dat je door met de opstelling te spele er voor kunt zorgen dat het geluidsbeeld voor de speakers geplaatst wordt ipv er achter. Ik ben nogal gecharmeerd van de stemweergave van deze set en de prestaties met kleine en middelgrote ensembles, zowel electrisch, electronisch als acoustisch. Bij zeer groot(s) werk loopt alles een beetje in de soep, de afbeelding is te klein. Maar ikdenk dat het in de acoustiek zit omdat ik dit bij een andere luisterruimte niet ondervond. Voor wat m'n muzieksmaak betreft prik eens rond in de "welke muziek staat er nu op ..." draad.

Neen. Link?

Neen. Wedervraag: Is dat belangrijk dan? M.i. is e.a. niet zo belangrijk. Kunnen wij in het hoofd van de artiest kijken? Weten wij genoeg van het productieprocess om e.a. te beoordelen. b.v. ik vind de opnamen van Tom Waits over het algemeen maar matig en "zompig" klinken. Ik weet echter dat de man zeer intensief met "sound" bezig is. Dus, de kans is groot dat e.a. klinkt zoals hij dat wil. Ander voorbeeld, of eigenlijk vraag, wat is er mis met de geluidskwaliteit/opnametechniek bij de eerste van "The Jesus and Mary Chain".......................

... maar wat voor mij oud is kan voor jou nieuw zijn ...

Beetje optreden, 'savonds een wijntje drinken, liedje schrijven af en toe een mooi plaatje maken: 2000 The Skiffle Sessions: Live in Belfast 1998 2002 Down the Road 2003 What's wrong with this picture? (op Blue Note)

Erik Bergman : Bim Bam Bum Francis Poulenc : Salve Regina, Litanies

De essentie van 'smans oeuvre heb je wel zo'n beetje te pakken. Wellicht zijn z'n live cd's nog een aanvulling.

http://del.icio.us/ of http://www.dmoz.org/

ABACUS Rieder

Dat verschijnsel herken ik terdege. Als je CD's beluisterd is een mogelijk oorzaak het (re)masteren. Oude conversies naar CD zijn vaak bar slecht gedaan. Recenter ge(re)masterde CD's van de zelfde opnamen zijn vaak vele malen beter. Daarnaast zijn er in die jaren nu eenmaal zeer veel zeer slechte opnamen gemaakt. Laag onder de ... Hz bijvoorbeeld was een taboe in vele studio's. Een EQ kan je inderdaad een beetje helpen, maar wat er niet is kun je er niet bij maken. Ik heb eens een tijdje een Cello Palette ter beschikking gehad, dit werkte heel aardig. Voor andere opties zul je naar studio apparaten moeten kijken, aureal exciters, compressors en weet ik veel wat nog meer. Ten slotte, je zou de opnamen zelf met je pc kunnen bewerken en het resultaat branden. Dit scheelt de permanente aanwezigheid van een extra component in je audio keten. Wat je daarvoor nodig hebt? Geen idee .....