Seed7

Dear F-ace, Wat me als eerste opvalt is dat je specifiek een tuner vermeld. De vraag die mij mij dan opkomt is, waar krijgt die tuner z'n signaal vandaan? Kabel? Hoe goed is die? Wat heb je van je midi/mini/surr-sets nog in huis dat als geschikte bron kan dienen? De redenen voor deze vraag? .... geheel persoonlijk, ik zou dat budget 100% aan versterking en speakers besteden, tenzij de bronnen die je nog hebt echt rampzalig slecht zijn. De kwaliteit van radio via de kabel is op zich niet overweldigend, en de kwaliteit van superbudget tuners ook niet. Dus als je al iets tuner achtigs hebt, gebruik dan dat tot je voldoende budget hebt om een "goede" aan te schaffen. Ook bij receivers is de tuner (helaas) vaak het ondergeschoven kindje. Als newbie zou ik me inderdaad niet overhaast op de 2e hands markt wagen. Voor je daar aan begint raadt ik je aan om je goed te orienteren en exact te bepalen wat het is wat je zoekt. Maak een shortlist en wacht rustig af. Heel rustig!!!! In een periode van een jaar of twee drie komt alles voorbij wat je hartje begeert en dan sla je toe! Geduld is zowiezo iets dat ik je kan aanraden, of je nu nieuw of tweede hands koopt. Er zijn m.i. te veel mensen die hun spullen binnnen een jaar al te koop aanbieden (wegens upgrade ....ha ha hhaaaa

In een aantal Sibelius symphonien worden een oof meerdere grote (Turkse) troms en pauken gebruikt, gaat erg laag (weet zo de nummers van de symph. niet). Straus, Also Sprach Zarathrustra, de intro met orgel. Kanonnen van Overture 1812 (Tchaikovski) op o.a Telarc (heftige impuls gevolgd door een fikse dosis laag). Zowiezo heeft veel orgel muziek wel extreem laag, Bach, Messiaen, etc. Drum'n'bass/Jungle b.v. London Electricity, Logical Progression etc. Dub/raggea, Zion Train, Israel Vibration etc. Zeer laag gestemde basgitaren en synths, bassdrums doen ook aardig mee maar komen niet extreem laag. Het is leuk om de 'laagste' frequenties op te zoeken, maar over de kwaliteit van de laagweergave zegt het niet zoveel. Interessanter is het om uit te vogelen welke instrumenten de eerste drie of vier laagste resonatie frequenties aanstoten. Bij mij is b.v. de geplukte contrabas een grote boosdoener,

Als rustige opwarmer voor de zondag ochtend wat Mahler. Mooie uitvoering maar wat een beroerde persing. Het spettert, knarst en tikt terwijl het gloednieuw vinyl is (ook zo bij de 1e en 5e . Mahler; 3e symph. olv Kubelik. Verder kris kras door de platenkast, ook allemaal op vinyl Enigzins kale jaren 70 stijl space dub, The sound of Macka Dub; Vol.1 Pablo Moses; Pave the Way Dub Een beetje obligaat live album J Geils Band; Showtime! Thin Lizzy; Black Rose Beetje indie post punk pop Girls against Boys; you can't fight what you can't see Lekker nederrock bandje New Adventures Roxy Music; Avalon Geen idee hoe ik dit moet omschrijven, een eclectische mix van vanalles wat er zich in de britse avant-pop afspeelt? Cornershop; Handcream for a generation RagaMetal... Dub War; Wrong Side of Beautiful

Donderdag j.l. "Rondje om de kerk". Rond de kerk staan 6 kleine podia. Je kiest strategisch een terrasje en iedere 20 minuten heb je een andere artiest voor je neus. Erg leuk, behalve het weer o.a. een Bluegraas groep, de zanger van stiekem gedanst (ben de naam kwijt), een nederlandstalig rock bandje, een singersongwriter type, etc. Volgende week de Blues, http://www.bluesclub.nl/festival/totaal2_ned.htm

Natuurlijk is die er nooit geweest, het is toch ook een toekomst verhaal ...

Ik draai nu met 47K, het klinkt uitstekend, en heb drie mogelijke instellingen. Het is gewoon een kwestie van eens rustig uitproberen en kijken of e.a. te maximaliseren is en als het resultaat is dat 47K het optimum is dan heb ik daar zeker vrede mee.

Inderdaad! Het verbaast mij al jaren dat er de meest exotische pluggen te koop zijn met een kontaktdruk van vele tonnen voor de nul, maar dat er geen terminals zijn die ik op de zelfde wijze lekker vast kan schroeven op het signaalpinnetje.

Inderdaad, het is geen MM, net zo min als een MC. De magneten en spoelen zijn statisch. Binnen het magneetveld wiebelt een plaatje ijzer heen en weer, aangedreven door de naald. De uitgangsimpedantie ligt bij 0.2 ohm, reden genoeg om eens een andere ingangsimpedantie te proberen. Daarnaast is het vaak wel zo dat phonoversterkers "an sich" bij 47K "het beste klinken" om de simpele reden dat men bij deze instelling vaak de kortste signaalweg heeft.

Plaatje lijkt er aardig op, .... Voor wat het waard is, het dingetje wordt in de laatste LP (5/2005) zeer positief getest. Wat ook leuk is om te zien, is dat de prijs in Duitsland nu eens hoger ligt dan hier

Toch we een van de grotere en grootsere "covers" die ik ken, Pink Floyd's Darkside of the moon, compleet als reggea/dub versie: Easy Star All Stars: Dub side of the moon

Je was toevallig in London en hebt het live bekeken ...?

Oeps, nu is Rush ook al fout..... Inderdaad, "toegeeigend". Het pentagram is gewoon direct gerelateerd aan de gulden snede en verder niets. Het is een zeer oude veelvoorkomende vorm, alleen er zijn allerhande figuren die er alle mogelijke onzin aan toedichten. Het is eigenlijk triest dat dit soort dingen volledig uit hun verband gerukt worden. Kijk b.v. eens naar de italiaans voetbalnazies, ze gebruiken allerhande keltische symbolen die werkelijk helemaal niets met hun opvattingen te maken hebben. En iedereen kent natuurlijk de swastika's. Allemaal fusion zullen we maar zeggen. Het toppunt van fusioncooking? Stamppot boerenkool met satesaus.

dat geeft het goevoel na zo'n lange zappa sessie aardig weer Peggy Lee High End, luister eens naar haar album "Things Are Swingin" opgenomen in 1958, zeer fraai!!

Gisteren, gedurende de gehele dag, FZ live: Frank Zappa: Zappa in New York Frank Zappa: Tinsel Town Rebellion Frank Zappa: Broadway the Hard Way Frank Zappa: The Best Band You Never Heard in Your Life Frank Zappa: Make a Jazz Noise Here

PF was weer eens leuk om te zien, van mij hoeft dat niet zo, dat reunie gedoe, maar wat me opviel was de hoeveelheid plezier die de heren hadden. The Who was weer eens retestrak. Opkomen, spelen, klaar. Geen gelul tussendoor. Zij weten dat wij allemaal weten waar het overgaat. Josh Stone, erg aardig. De dame kan echt wel wat. Wacht maar tot ze in de dertig is, wat doorleefder, met een lijf als Karin Bloemen, wat zal die griet dan "scheuren". Erg opvallend vond ik Keane. Het geheel wordt volledig door Tom Chaplin gedragen en hij maakte het helemaal waar. Iets wat ik niet verwacht had na de paar singletjes die ik op de radio gehoord had. Het meeste plezier van allen had volgens mij Robbie Williams, die stond me daar toch met een paar pret oogjest te genieten van het massale publiek. En je moet wel lef hebben om een Freddy Mercury imitatie te doen, op zo'n moment.

Ian Dury and the blockheads ...? .... hit me slowly hit me quick ..... ... hit meeee.....

Je bedoelt waarschijnlijk Wibi Soerjadi Wordt ook op allerhande manieren onderdrukt maar heeft desalniettemin toch invloed. Met opgewekte groet, "Wabi-sabi is a beauty of things imperfect, impermanent, and incomplete. It is a beauty of things modest and humble. It is a beauty of things unconventional. ... The closest English word to wabi-sabi is probably "rustic". ... Things wabi-sabi are unstudied and inevitable looking. .. unpretentious. .. Their craftsmanship may be impossible to discern. " - "Wabi-Sabi for Artists, Designers, Poets and Philosophers", Leonard Koren Kortom, esthetica. Wat is mooi en wat is schoonheid. Hiertussen zit een groot verschil dat in onze, zeker taalkundig, redelijk vervlakte kultuur vrijwel niet meer zichtbaar is. Mooi is meer smaak gericht, een mooie meid, een mooie object. Schoonheid gaat dieper, het is een emotie en de kracht waarme die emotie je treft bepaald de mate van schoonheid. Om op het beetje simpele voorbeeld van de mooie meid terug te komen, tegen de tijd dat ze 40 is kijken we heel anders naar haar, het is een schoonheid geworden, ze heeft een glans gekregen, de patina van een leven gevuld met emoties tekent haar. Ze heeft dan wel wat rimpels en de zwaartekracht en het genot van onze welvaart heeft haar invloed gehad, maar haar aanwezigheid raakt je anders en dieper dan toen ze 18 was (... toen je zelf ook nog alleen maar met je pik dacht ...). Mooi (smaak) is meer cultuur en persoon gebonden dan schoonheid. Schoonheid is veel meer deel van de gehele mensheid. Alle culturen zien in hetzelfde "schoonheid". Lees bijvoorbeeld eens iets van de werken van de architect Christopher Alexander. Hij is z'n hele leven op zoek geweest naar wat het is dat maakt dat een gebouw/straat/wijk "leeft". Hij verafschuwt "moderne architectuur" a la Mies van der Rohe (analogie LP's / CD's). Er zijn vanuit zijn werk vele analogien te trekken naar de moderne beeldende kunst, muziek, computer wetenschappen (object georienteerd programmeren). Kijk eens naar het werk van Robbert Mapplethorpe, en dan niet z'n bloemen foto's maar het ######-erotische werk. Vele van z'n fotos zijn kwa onderwerp niet prettig om naar te kijken, maar allemaal zijn ze zeer esthetisch, hebben schoonheid. Hij was hierin m.i. een van de grootmeesters. (Haal een boek uit de bieb, wat je op het internet vind is nogal een selectie die geen aanstoot mag geven). Luister naar de uitvoeringen van "Strange Fruit" van Billie Holiday en Nina Simone. De laatste lijkt emotioneler, is bij vaker beluisteren echter veel 'gekunstelder'. Billie raakt je echt diep, ondanks dat haar (beste) uitvoering vlakker is, brengt het de boodschap echter veel beter over. Het hierboven genoemde citaat van Leonard Koren komt uit een zeer leesbaar, eenvoudig en redelijk goedkoop boekje van hem, dat ik iedereen kan aanraden.

Als zodanig niet een zichtbaar aspect van onze cultuur, sterker nog, velen proberen het op allerhande kunstmatige manieren te onderdrukken, maar het is er wel degelijk en heeft zijn invloed, "Wabi Sabi".

Excusez le mot, Henrie, maar de Cubanen maken wel de "geilste" muziek op aarde. Het heeft een heerlijke lome swing voor de zomeravond. Een Cuba Libre, Da

Interessant, dan heeft Khesin wel lef ... of is enigzins naif (zoals mogelijk vele van zijn collegas). Mijn ervaring met China is, er bestaat niet zoiets als copyright of product bescherming. Het concept is er domweg niet bekend en men doet vervolgens ook nog eens zijn uiterste best om het concept niet te begrijpen (m.i. deels ook nog wel terecht ook).

Kraus staat voor de spiegel, got his ol' blue jeans on en z'n paarse t-shirtje. Zelf geverfd, met knopen er in, zodat je mooie witte kringen krijgt. Jekkie aan kraagje omhoog. Nog snel even de haren wat wilder en met de cool van de Fonz wandelt hij swingend naar de headshop. Kraus: Hey man. Rasta: Dsjah Mahn. Kraus: Hey men. Rasta: Dzjah Mahn. Kraus: Cool man. Rasta: Chill ouht Mahn. Kraus: He'j van die dingge man, Rasta: Wat Mahn? Kraus: Metdie cijfers man, om te wegen man. Rasta: Ah Mahn, die shit, om die shit te wege mahn. Kraus: Yeah man. (Haags intermezzo) Kraus: Kost dat nouh? Rasta: Wehnuugh! (terug in hun rol) Kraus: Shit man. Rasta: Wat mahn? Kraus: Duur man! Rasta: Shit Maahn. Kraus rommelt met wat euromuntjes Kraus: yah brotha, issie goed man? Rasta: Doe'je nou maahn? Kraus: Kalibrere man. Moet goed sijn weet je wel, weet je niet. Rasta: Veht mahn. ... Rasta: Moe'j nog andre shit mahn? Kraus: No man. Got'ie black vinyl, mahn. Rasta: Shiiit Maaaahn!! Kraus laat wat van z'n muntjes op de toonbank achter en wandelt heupwiegend de tent uit. Rasta: Shiiit cooool Maaahn! (Sorry, kon het niet laten)

Nu er een Amerikaans element (gelukkig met italiaanse roots) in het engelse loopwerk hangt tijd voor blues uit de kerk, d.w.z. in de kerk"studio" van Blue Heavens/Analogue Productions Originals opgenomen en direct gesneden. Normaal heb ik het niet zo op "direct to the master" maar bij dit soort bluesveteranen hoef je niet te verwachten dat de opnamen wat stijfjes zijn. Hit it ... Wild Child Butler; Henry Gray; Lazy Lester; Pinetop Perkins (de minimum leeftijd voor entree tot deze illustere club ligt volgens mij nogal hoog, APO-records ) Vervolgens wat blues van de cd-speler, m.i. een van de aller grootsten, dieper, duisterder en zwarter kan haast niet en het kost me meestal moeite om hierna iets anders op te zetten, zo diep is de "trance": Son House, 'live at the gaslight cafe 1965' en "'At Home' The Legendary Rochester 1969 Sessions", natuurlijk op het Document Label Teveel blues is niet goed voor een mens, dan maar wat tango, na een lange pauze gevuld met diepe stilte, S

Plaatje lijkt er aardig op, vv is een Graaf WFB Two, torren phonotrapje en buizen lijn trap. Momenteel ingesteld op high gain en 47k, ondanks het "voorschrift" van Grado wil ik dat laatste nog eens aanpassen naar 1000 Ohm.

Dat namen gedoe is maar verwarrend, het dinggetje komt uit de Statement serie en heet Master en de behuizing is van hout. Het is een Moving Iron ipv een MM, MC achtig dus. De spoeltjes hebben draden die dik genoeg zijn om tankers mee af te meren. Specs: Grado Statement Master Output: .5 mV Cartridge Type: Moving Iron Frequency Response: 10-60 Channel Separation at 1KHz: 40 Imput Load: 47K Recommended Tracking Force 1.5 Stylus Type E Inductance 2mH Resistance 2 Compliance CUs 20 Weight 6.5

Shit man, dat wens je je ergste vijand nog niet toe Doe ik ook echt nog niet. Kamer temperatuur is inmiddels wel to 24