Seed7

Heren, nogmaals het vriendelijke verzoek om naast de, zonder twijfel prachtige plaatjes, ook tekstueel aan te geven welke plaat/cd het betreft. Niet iedereen kan plaatjes zien! dank,

Gevoelsmatig zeg ik dat door het dikteverschil de zuigbuis gewoon niet geheel in de onderste positie komt. Het velour wordt 'altijd' met de zelfde kracht tegen het vinyl getrokken, er vanuit gaande dat de zuigkracht en de dichtheid van het velour min of meer constanten zijn. De nokjes aan de zuigbuis zie ik meer als arretering voor de positie dan als maat voor de "diepte positie" van de buis. Wel heb ik gemerkt dat ultra dunne platen niet helemaal droog worden, met name in de buurt van het lable. De eerste keer dat ik zo'n plaat probeerde had ik de angst dat het ding geheel in de zuigbuis zou verdwijnen . Het is er een van het type dat drie cm doorhangt als je hem met een vinger op het asgat balanceert. Een veer, zoals bij de VPI, moet m.i. ook te improviseren zijn. Morgen eens met een stevig stuk ijzerdraad proberen, de veerkracht moet niet al te hoog zijn. Hij moet de buis omhoog duwen als het vacuum, na uitschakelen, meer dan gehalveerd is. Ook een stofkap zou niet gek zijn.

Als je bacterieele problemen hebt, gewooen een beetje alkyl dimethyl benzyl ammonium chloride aan je sapje toevoegen. Werkt ook tegen schimmels, meeldauw etc. Heb je helemaal geen speeksel enzymen voor nodig.

Ikzelf niet, O.N. ook niet echt. Kijk eens of er geen onrechtmatigheden op de wieltjes zitten, restanten van het spuitgieten o.i.d. Een stukje schuurpapier kan in dat geval wonderen doen.

Ik neem aan dat je doelt op de afwezigheid van een plateau? Gaat dat wel goed met de zeer dunne plaatjes van b.v. het Fame lable, waarvan ik er als arme student de nodige heb gekocht. Bij de O.N. is gelukkig wel het gehele plateau te verwijderen, dit bied mogelijkheden om te "modden" .... maar nu nog effe niet.

.... en zo langzamerhand deel ik die mening ook voor het boeken van reizen.

Het begin van deze draad heb ik gevolgd, na een pagina of 4 ben ik er mee gestopt, dus als ik in herhaling val, sorry. De O.N. heef er hier z'n eertste rondjes op zitten. Een hele verademing na ~25 jaar knosti. Ik ben erg blij met het apparaat maar heb, na twee dagen gebruik, wel al twee punten van kritiek. Het bortseltje dat meegeleverd wordt, Mmmm, ik weet het niet m.i. komen de vezels van het 'velours' niet erg diep in de groef. Ik heb de borstels uit m'n knosti gesloopt en gebruik die nu. Zoals onze oosterburen plegen te zeggen "Porentief Rein". Met gebruik van het originele borsteltje zie ik na het draaien van de plaat toch wat prut aan de naald hangen, bij gebruik van het knosti borsteltje niet. Hoe ga ik de mat van de O.N. schoonhouden? Ik zie dat na het schoonmaken van een aantal vervuilde platen zich daar al stof accumuleert dat vervolgens overzet op de zojuist gereinigde zijde. Het laagje schuim dat op het plateau zit lijkt, na enig voorzichtig gepulk, niet te verwijderen. Een losse mat was m.i. beter geweest, je zou dan met een tweematten systeem kunnen werken, een mat voor de vuile zijde van de plaat en een voor de schone zijde.

In dit "dorp" was ik enige tijd geleden op zoek naar een knosti disco antistat, m'n ouwe had het na zo'n 20 jaar dienst begeven. Drie van de vier zaken wisten niet eens waar ik het over had! Toen maar naar een Okki Nokki gevraagd ..........

...en als je bij ECM besteld zelfs nog een paar euro's goedkoper. http://www.ecm-records.com/New/Special_Offers/Special_06.php

Hans, Gepiel ja (soms), audiofiel gepiel neen. Het is geen lable toegewijd aan de audifilie zoals Sheffield Labs of Reference Recordings, het is echt een "music first" lable. Dat de opname kwaliteit hoog in het vaandel staat is mooi meegenomen. Een van de interessante aspecten van het ECM is dat de muzikanten geen vaste overeenkomsten hebben. Ze kunnen hun werk publiceren waar ze willen, en als Herr Eicher het interessant vindt kunnen ze bij ECM publiceren. Een overeenkomst met ECM geld alleen voor het betreffende album. Dat er veel muziek op ECM wordt gepubliceerd die nogal eens dicht tegen minimalistisch, ambient en 'new age-achtig', i.e. gepiel, aanleunt valt niet te ontkennen. Maar zegt dat dan niet meer over de staat waarin de hedendaagse 'jazz' verkeert, in ogenschouw nemende dat ECM zich duidelijk met actueel hedendaags werk bezig houdt en niet met copieisten en epigonen van het verleden? Als je zou stellen dat het veelal "intelectuele" muziek betreft zou ik het helemaal met je eens zijn. Onder intelectueel versta ik in dit geval vooral "geconcipeerd", ondanks dat er veel geimproviseerd wordt. Denk aan de hedendaagse architectuur, op het eerste gezicht lijkt het allemaal prachtig, het zijn vooral facades maar er zit geen leven in en vaak is het ook niet leefbaar. Er wordt volgens allerhande vreemde verwrongen "regels en inzichten" gebouwd. In de beeldende kunst zie ik steeds meer kunstenaars die weer "mooie" dingen willen maken, schoonheid "kan weer". In de architectuur en de hedendaagse kunst muziek (jazz en klassiek) zie ik die "trend" nog niet zo. M.i. zijn de "modernen", artistiek gezien, op sterven na dood.

De grote namen op ECM zijn o.a. Chick Corea, Keith Jarret, Pat Metheney, de gehele Bley/Mantler/Swallow familie, Stephan Micus (soort van acoustische ambient) Zoek op www.jpc.de gewoon een van de bovenstaande namen op, ga naar een bepaalde opname en klik daaar op de label naam ECM. Sorteer eerst op medium 'LP'. Sorteer vervolgens op prijs oplopend. Dan kom je eerst van een hele serie artiesten hun "Works" lp's tegen, dit zijn een soort van 'introducerende samenvattingen' van hun oeuvre. Oh ja, het audiofiele aspect. ECM opnames zijn kristal helder, mischien wel op het onderkoelde af. De persingen zijn zeer goed.

Voor de jazz liefhebber; 'k zit een beetje op www.jpc.de rond te prikken en zie, enigzins tot mijn verbazing, dat ze een heleboel ECM uitgaves op vinyl aanbieden voor zeer schappelijke prijzen. LP's uit hun 'Works' serie gaan voor 7.95 en vrijwel de gehele rest voor 9.95, totaal zo'n 130 stuks.

Een middagje met "jazz" vinyl: Glen Velez; Seven Heaven Terje Ripdal; The Singles Collection Steve Swallow; Carla Paul Bley; Paul Bley Quartet Carla Bley; Live

Als je de tegel in het zand legt i.p.v. op de rand van het bakje zal het geheel tamelijk goed en breedbandig trillingen afvoeren en absorberen.

Jammer hoor, ben ik toch wel benieuwd naar. 'simpel' vraagje, je hebt een apparaat en een setje cones. Vertel, hoe stel je e.a. op een waarom.

De lagers van Galibier, Teres en Scheu zijn mij bekend, maar ik zoek iets goedkopers voor een "proof of concept". Wel moet het lager overweg kunnen met een plateau van een kilo of 5. Ik heb er een stuk of 5 identieke nodig. suggesties?

Kreeg ik vandaag van een audiovriendin, was niet geheel haar stijl. Ook de mijne niet echt, op zich wel veel lekkere stukken, maar dan komt af en toe weer dat lullige keyboardsoundje met wat gedreutel op de achtergrond. Niacin: Organik Dan maar wat symphonisch geweld Erich Kunzel/Cincinnati Pops Orchestra: Star Tracks Nog lager laag Various: Ripples of Dub Drum 'n' bass London Electricity: Billion Dollar Gravy

Het verbaast mij dat jou dit verbaasde, heb je wel eens met een gitaar gespeeld? De snaar niet helemaal tegen de fret aangedrukt maar alleen je vingertoppen op de juiste punten op een snaar leggen. Dan gebeurt exact het zelfde. De grondtoon wordt gedempt, alleen de boventonen blijven hoorbaar. Als ik me niet vergis wordt dat flagoletten genoemd. Het is een techniek die veel door bassisten wordt toegepast maar ook door bijvoorbeeld John Cage in zijn stukken voor geprepareerde pianos. Hi plaatst hier allerhande objecten tussen de snaren waardoor een piano meer als een gammelan orkest klinkt. Als antwoord op de OP, ik gebruik lage tafeltjes met slappe dunne metalen pootjes (Gamma). Het tafelblad is van 22 mm MDF daarop liggen een paar stroken bouwvilt (Polypropileen), tenslotte een hardstenen plaat van 2,5 cm. Hardsteen om dat dit apparaattrillingen snel afvoert naar de licht dempende laag vilt en het MDF. De gehele constructie is niet stijf maar heeft een resonantie frequentie van ca. 3Hz. Trillingen vauit de vloer worden deels door de slappe pootjes geabsorbeert maar kunnen niet naar het blad worden overgedragen doordat dit een hoge massa heeft. De trillingen worden aan het blad gereflecteerd. De basisconstructie heb ik in het verleden veel gebruikt in holografie waar je geen trillingen vanuit de omgeving kunt gebruiken en waar je ook niet wilt dat de componenten op het blad ten opzichte van elkaar bewegen. De constructie is echter niet "dood". Daarnaast heb ik me een aantal jaren met trillingsmetingen en modal analysis bezig gehouden en ik moet zeggen dat ik dit, na quantum optica, de meest complexe materie vondt. Je meetmiddelen bijvoorbeeld, beinvloeden altijd het gedrag van het te meten object. Als ik met deze baggage een beetje op de sites van Green, Audio Note UK en Ennemoser & Co. rondprik krijg ik sterk het gevoel dat men bezich is een "sound" te kreeeren. Er worden allerhande harmonischen toegevoegd door het gebruik van bepaalde materialen, brons, messing en bepaalde houtsoorten. Een beetje hetzelfde als je bij bepaalde buizenversterkers ziet, ehm ... hoort. De meest extreme vorm hiervan, bouw eens een kleine breedbander in het klankgat van een gitaar, zet een plaat van Paco op en het klinkt geweldig net of hij in je kamer staat te spelen. Zet nu een Motorhead op, het is nog steeds of Paco staat te spelen ..... Op zich is hier natuurlijk niets mis mee, integendeel ... (zoals ik wel vaker heb geschreven is ons zoeken naar de werkelijkheidsweergave tamelijk onzinnig en zijn wij eigenlijk veel meer bezig om het werk van de muziekanten m.b.v onze apparaten opnieuw te interpreteren). Echter, het soort guru's van extrema moeten hun verhaal niet als een soort absolute waarheid verkondigen.

Pierre Courbois, Independence. Rachmaninov 3e piano concert; Vladimir Ashkenazy, Fistoulari, London symphony orch. (Decca 1963) Een paar platen uit: Bessie Smith; 10 LP box CBS Special Products, uitgegeven door Zweitauseneins in 1977. Bramlaan; A Loft in a Balloon http://www.bramlaan.nl/

Hayden; Symph. 45 "Abschied" Een protest stuk, zijn broodheer wilde op het orkest bezuinigen. Tegen het einde van de symphonie lopen de orkestleden stuk voor stuk weg.

Lekker rocker van vaderlandse bodem: Fatal Flowers : Johnny D is back Herman Krebbers is altijd geinspireerd: Vivaldi; 4 jaargetijden, Herman Krebbers, Amsterdams kamerorkest. The Best of Spain; een 4LP set met Flamenco, Tunas, Corida en Sardanas voor een prikkie bij de locale kringloopwinkel. echt zo'n Malcolm McLaren projectje: Bow wow wow; I want Candy nog zo'n producer Phil Spector: Back to Mono En zometeen: Weil/Brecht: Drei groschen oper met Lotte Lenya

staat al weer een paar weken te draaien.

http://del.icio.us 'k heb al eens eerder een link naar deze site gegeven, echter zonder verdere info. Naar aanleiding van de diverse vragen waar vinyl te koop is heb ik hier eens gekeken en gevonden http://del.icio.us/tag/records http://del.icio.us/tag/lp http://del.icio.us/tag/vinyl Delicious is een site waar je favorieten / bookmarks kwijt kunt plus een paar trefwoorden om de links te indexeren. Met deze trefwoorden kun je vervolgens in de totale link collectie zoeken. Ook worden de links via rss streams beschikbaar gemaakt, zodat je regelmatig kunt zien wat er nu weer aan je favoriete onderwerpen is toegevoegd. We zouden daar dus bijvoorbeeld links kunnen plaatsen met een hear-vinyl tag http://del.icio.us/tag/hear-vinyl

Kraus, 'k zit een beetje in dit draadje rond te prikken en ben enigzins verbaasd. Heb je wel een doel? Weet je wel wat je wil? Zo ja, ga dan eens met van den Hul praten. Hij bouwt een element op maat voor jou. Lees b.v. eens het interview met hem in de HIFI+ (nr 37) van deze maand. Hier laten twee journalisten 'hetzelfde' element bouwen en beiden vinden dat het element dat voor hun is gebouwd veruit het beste. Verder, de magie van het zwarte goud heeft meer met romantiek te maken dan met wat anders en romantiek is eigenlijk heel eng. Lees maar eens Goehte's "Das Leiden des jungen Werthers"

Een tijdje geleden heb ik een hele stapel klasieke LP's van een oude dame gekregen. Het zijn er een stuk of 100, voornamelijk viool concerten, piano werken en stukken van spaanse componisten. Ben langzaam begonnen e.a. te inventariseren en te beluisteren. Vandaag kwamen langs: Brahms, vioolconcert, Herman Krebbers / Haitink / concertgebouw orkest. (Philips 1973). Ella Fitzgerald, Ella sings Gershwin (in pseudo stereo) Richard Straus, Also sprach Zarathrustra, Zubin Mehta L.A.Philarmonic (Decca 1969) Rachmaninov, 4 pianoconcerten / rhapsody on a theme of Paganini, Ashkenazy / Previn, London Symph. Orch. (Decca 1972) De Brahms is in alle opzichten fantastisch. Het geluid van de zo veel geroemde Decca's viel me wederom tegen, waar is toch dat sprankelende wat de Philips opnamen wel hebben? Alles is een beetje dof. Muzikaal echter is de Rachmaninov box niet te versmaden.