Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Cock in Rotterdam: 23 juli 2019"
Het zou heel warm worden deze week, dus ik had nog gevraagd of het bezoek aan Cock wel door zou kunnen gaan. Maar hij heeft een airco aangeschaft en het was er daardoor erg aangenaam. Tijdens het luisteren ging die uiteraard uit, maar zo gauw er weer koffie op tafel stond of er was aanleiding voor onderwerpen die wat nadere uitleg behoefden ging die weer aan.
De magneetdempers
Ik had deze keer maar eens geen platen meegenomen, ik heb het nu over gelaten aan het oeuvre van Cock. Een aantal CD’s en LP’s komen steeds weer langs, en dat is goed om de verschillen ten opzichte van een vorige keer te kunnen horen. Als dat nog in het hoofd zit dan, want mijn muzikale geheugen is ook niet meer wat het geweest is. Desalniettemin zijn er ook nu toch weer behoorlijke verschillen hoorbaar.
Maar wat is er veranderd dan? De CD-speler staat nu op andere voetjes, die audioforumlid Leobus heeft gemaakt. Gemaakt van twee blokjes hout en daartussen Twaron doek. Op dat Twaron doek ligt dan een stalen kogel, die contact maakt met het apparaat dat erop staat, in dit geval dus de CD-speler. De kogel zorgt derhalve voor de koppeling met het apparaat (anders zijn er geen trillingen van dat apparaat af te voeren) en het Twaron doek zorgt voor de demping (afvoeren) van die trillingen. Een hele mooie constructie die je niet vaak als combinatie tegenkomt. Ik heb die nog nooit gezien (nu zegt dat ook niet alles…), meestal is ‘t het één of het ander. Cock demonstreerde de werking van het Twaron door zo’n kogel erop te laten vallen. Meteen lag die doodstil op het doek…..
Dan de platenspeler. Over de speler heb ik in de vorige verslagen al genoeg gemeld, wat nu anders is geworden is dat het acrylplateau (de onderkant dus) nu op magnetische dempers staat. Zonder enig contact te maken zweeft dat plateau dus boven die voetjes, heel bijzonder…..
Daarnaast heeft Cock het toch al niet verkeerde Ikeda element grondig aangepakt. Met ander draad en ander kernmateriaal heeft hij de spoeltjes gewoon zélf zitten wikkelen. Natúúrlijk, zou je haast zeggen. Niet gehinderd door enige angst om het element om zeep te helpen is hij gewoon aan de gang gegaan. Hij wikkelde al allerlei andere kleine spoeltjes, dus waarom zou hij dít niet kunnen doen, vroeg hij zich af. Hij heeft een hele vaste hand en met hulp van loepjes is hij is gewoon begonnen.
Dan de Step up van Ypsylon: óók al geen misselijk ding. Maar ook daar zag Cock natuurlijk weer mogelijkheden tot verbetering. Want hij vindt de Amorfe kern van zilver niet zijn ding, heeft hem dus ook ontmanteld… Toen heeft hij een Nanochrystalline kern met eigen Sonore draad gewikkeld en erin gezet. Bij de eerste vindt hij er een soort van zweem overheen zitten, de laatste vindt hij gewoon een stuk natuurlijker.
Welnu, muziek! Cock had een bijzonder CD van het Paul Winter Consort van een vriend gekregen: “Miho: Journey to the Mountain”. Daarop waren geluiden te horen van walvissen (onder water dus…) en dit was gemixt met muziekopnames gemaakt in het hele bijzondere Miho museum, met één microfoon opgenomen. Indrukwekkend waren de huilgeluiden van de walvissen, met erg veel laag. En dan in combinatie met de muziek was dat erg mooi.
Dan Boris Blank (de helft van het duo dat Yello vormt) met Electrified. Hoewel het niet helemaal mijn muzieksoort is, raakte ik er wel van onder de indruk. Van het laag, maar vooral toen er op de drums “gekwast” werd kwam bij mij de emotie naar voren. Maar ook in die mooie heel lang uitstervende subtiele geluidjes kon ik mezelf laten meevoeren. Cock is ook wel van de percussie. Nu een CD in de serie “Recordings by Mark Levinson, Vol. 3” van Bill Elgart: “A Life”. Samenvattend? Kláppen…..
Dan (eindelijk...) een plaatje. Want daar zijn wij allebei wel van. Nou klinkt die CD-speler bij Cock natuurlijk heel erg goed, ik zou hem zo willen hebben om in ieder geval mijn CD- collectie eens goed te kunnen beluisteren. Maar ook het medium zelf speelt natuurlijk mee met de beleving: die kleine plastic CD-doosjes hebben me nooit kunnen bekoren, ook al zijn die soms in een mooie uitvoering te krijgen. Nee, dan die mooi leesbare dertig centimeter grote hoes, het speelt allemaal mee in de totale beleving. Maar het is met name het vloeiende dat het vinyl voor mij zo speciaal maakt: bij een CD vind ik het allemaal zó uit elkaar getrokken en los van elkaar staand, dat het geen eenheid meer vormt.
Tussendoor vertelde Cock nog wat over een fles gevuld met water. Die had hij op zijn salontafel gezet en het oppervlak was constant lichtjes in beweging. Hij woont op de bovenste etage van een vier-hoog flat, dus blijkbaar gebeurt er daar genoeg om dat water in beweging te laten zijn. Daarna zette hij die op het plateau van de platenspeler (waar dus die magneetvoeten onder zaten) en het was hélemaal stil. Zo’n vreemde gewaarwording, wat een mooie manier van ontkoppelen.
Daarna werd het nóg gekker…. Hij heeft een apparaat gekocht dat vanaf 0,5 Hz in het verticale vlak ontkoppelt en iets meer dan 2 Hz in het horizontale. Heel vreemd om te zien dat je de onderkant van het apparaat aanstoot of wegduwt, dat het bovenste deel dan helemaal stil blijft staan. Cock legde een muntstuk op zijn kant op het bovenste stuk en duwde toen tegen de onderste aan. Ja hoor, de munt viel níet om. Dit lijkt het ideale apparaat om te ontkoppelen, met name ook door het gemak waarmee het ingesteld kan worden voor het gewicht van het apparaat dat erop komt te staan.
De ultieme demper....
En dan maar zo even een mijmering achteraf….
Ik heb het er wel eens met een vriend over, dat mensen zich laten leiden door iemand die er “wel verstand van lijkt te hebben”. Ik denk dat het er velen zijn, mensen die naar een audio-zaak gaan in de verwachting er goed voorgelicht te worden en dan met een doos in de hand weer naar buiten komen. Of veel (op fora) wereldwijd rondneuzen naar informatie, wat overigens ook vaak subjectieve informatie blijkt te zijn. Een aantal heeft een uitgebreide technische achtergrond of heeft door trail and error kennis en ervaring opgedaan, maar dat aantal staat denk ik niet in verhouding tot het aantal mensen dat klakkeloos op anderen afgaat. Hij zal het wel weten dus is het goed. En dan maak je je wel afhankelijk van anderen, of van de oren van anderen. Ondanks het feit dat je in een audiozaak naar vier luidsprekers of versterkers hebt geluisterd. Want die duurste is toch de beste? Of nog erger: die mooiste is toch de beste?
En dan ikzelf, met mijn zoveelste bezoek aan Cock. Anderen kunnen daar ook van gaan denken, dat ík mij teveel laat leiden door hoe hij erover denkt. En dat kan natuurlijk, maar hij dringt je niets op of zo. Hij legt gewoon uit hoe iets werkt en dan kan de luisteraar of bezoeker er wél of níet iets mee doen. Niet? Even goede vrienden. Maar doe je er wél iets mee dan zal je dat verder brengen. Vind ik dan. Maar het lijkt een gemiste kans als je die aan je voorbij laat gaan….
En dat doe ík niet, ik pas die tips en aanreikingen wél toe en vind dat ik er ook veel baat bij heb. Ik word (helaas) niet gehinderd door technische kennis, maar als dingen voor mij logisch klinken ga ik daarin mee. En gezond verstand kan daar natuurlijk best wel bij helpen. Vooral als ik er dan achter kom dat het bij mij steeds beter (dat betekent voor mij “natuurlijker” en met meer emotie) gaat klinken. En dan maakt het mij écht niet uit dat mensen dat over mij denken. Ik geniet namelijk iedere keer weer als ik daar op vier hoog op een mooi jaren vijftig bankje zit. En daarna ook weer thuis natuurlijk….
