spido

Beste Hans, Blokgolven kun je niet maken met een batterijtje! Het zijn geen gelijkstroompulsen... Om blokgolven te maken heb je een generator (oscillator) nodig. Blokgolven kun je beschouwen als complexe tonen die bestaan uit een grondfrequentie (de eerste harmonische) plus een in theorie onbeperkt aantal oneven harmonische boventonen (veelvouden). (Het aantal oneven harmonische formanten is in de praktijk afhankelijk van de kwaliteit van de generator. Meestal zijn het er een stuk of zes.) Als je de grondfrequentie laag genoeg kiest, kun je heel goed blokgolven met een luidspreker weergeven. Want de meeste en belangrijkste samenstellende frequenties (formanten) vallen dan in het hoorbare (audio) gebied. Zo kun je dan het weergegeven geluid, via een meetmicrofoon, op de scoop zetten, om te zien hoe erg de fasefouten van de luidspreker zijn. N.B. Niet té hard weergeven, die blokgolven: anders gaan je tweeters kapot! http://nl.wikipedia.org/wiki/Blokgolf http://nl.wikipedia.org/wiki/Golfvorm Overigens is Spido van mening dat er de laatste tijd véél te weinig aandacht wordt geschonken aan Lissajous waveforms voor het bepalen van frequentie/fase-verhoudingen. Alleen al vanwege de leuke & vaak verrassende figuurtjes op het display van de scoop! http://nl.wikipedia....Lissajousfiguur

Beste Tubejack, Je krappe budget heeft je destijds geholpen de juiste keuze te maken! Beschouw je smalle beurs dus als een zegen...

Beste Hansko, Verschillen kan men technisch (dus objectief) slechts vaststellen door het éne van het àndere af te trekken. Bij muzieksignalen houdt men dan iets onvergelijkbaars over... Hoe zou men zulke onvergelijkbare verschillen dan nog kunnen vergelijken? Het komt mij voor, dat we hier in de metafysica verzeild raken! Verschillen kan men daarentegen heel goed gehoormatig (dus subjectief) vàststellen, door middel van ( A - B ) vergelijking. Maar... hoe kleiner de verschillen lijken te zijn, hoe sneller dat moet gebeuren. Want S@m heeft méér gelijk dan je kennelijk beseft: gewenning moet men hierbij niet de tijd (en dus de kans) geven! Meten is weten: dat klopt. Gehoormatig vergelijken is geen meten en dus ook geen weten. Het is hoogstens... vermoeden. Vermoeden vergt moed: de moed om te gissen. Maar: wat moed is voor de één is overmoed voor de ander! Want wié, of wàt zal 't hem die vermoedt, en dus gist, beletten zich te vergissen? Hij zèlf nog 't minst! (N.B. Het is zeker niet toevallig, dat vermoeden en vergissen dezelfde prefix (t.w. "ver-") hebben, om aan te geven dat men heeft overdreven! Wel verdrááid! Om geen andere, èrgere verd(...) te ge-/misbruiken!)

Er kàn veel meer en ook veel beter worden gemeten... maar men dóet dat simpelweg niet. Men vindt het niet nodig, of niet opportuun. We hebben het op dit forum bijvoorbeeld ooit gehad over het "memory"-effect. Over "microfonie", en over allerlei soorten van vervorming die plotsklaps optreden en/of niet-lineair toenemen bij hogere en/of langduriger elektrische en/of fysieke belasting. Die effecten, die te maken hebben met het tijdsdomein, gooien roet in het eten van de commercieel aantrekkelijke specificaties en zijn bovendien lastig te beschrijven, te definiëren, uit te leggen, te verklaren en te kwantificeren. Daarom worden ze maar weggemoffeld. Wel eens plaatjes gezien van blokgolfweergave door luidsprekers, bij diverse belastingen? Of vervormingscurves van eindversterkers met breedbandige ruis bij diverse (ook hoge) vermogens en belast met èchte (d.w.z. levende, werkende, werkelijk weergevende) làstige (hogere orde drie- of vierweg) luidsprekersystemen? Nee, hè? En toch zouden die veel meer relevant zijn dan de obligate meetcijfers volgens de standaard protocollen.

Er zijn grote problemen met stroomkabels en kleine. De door anderen vastgestelde invloed van stroomkabels op de weergavekwaliteit beschouw ik als klein, want die stel ik zelf niet vast. Maar als ik zelf wèl wat hoor, beschouw ik de invloed als groot. Dit nu, beste vrienden, was het geval bij een kleine radio die in één van onze badkamers bovenop een badkamermeubeltje (zo'n kast met spiegeldeuren en een wasbak) staat. Het snoer van het radiootje moet langs de trafo van de halogeenverlichting worden gelegd, en dat levert een boel gereutel en gerochel via het speakertje op. Kennelijk pikt de stroomkabel een boel elektromagnetische straling op uit het strooiveld van de trafo. Een Buis van Faraday leverde soelaas! Stekkertje van het snoer afhalen, het snoer door een eind CV-buis (anti-roest gecoat ijzer) voeren die in de buurt van de trafo als afscherming zal dienen, stekkertje weer aan het snoer zetten... klaar! Geen gereutel en gerochel meer. Een ingreep van een paar minuten, doodsimpel, spotgoedkoop, maar heel effectief.

Beste Tubejack, Niets nieuws is vergelijkbaar met vintage! Nothing compares with Leak... uitgezonderd, wellicht: Radford. Ook héél mooi! En héél góed! (Dat kwam vooral door de uitgangstrafo's, zo vertelde men mij.) http://www.adventure...rd-electronics/ Weet iemand toevallig nog ergens een leuk setje staan - bijvoorbeeld een SC-22 preamp met STA-60 ( B ) of STA-100 stereo poweramp? Al jaren ongebruikt op zolder? Van een oud vrouwtje, of zo?

http://www.uptownaudio.com/used.htm Mooi hè? En dat voor maar... eh... (slik!) vierduizend dollar?!

Voor alle duidelijkheid: Spido heeft nooit beweerd dat kopie CD's beter klinken (of beter kùnnen klinken) dan de originele CD's. Hij heeft alleen willen uitleggen dat de I Mac van een op de CD80 niét speelbare kopie-CD een wèl speelbare kopie kopie-CD kon maken.

Beste Threshold, Die vergelijking - en dan vooral wanneer die wordt uitgevoerd met goede opnamen en bij natuurlijke luidheid - zien wij vol vertrouwen tegemoet! Ja: wapengekletter, vrouwengegil, babygehuil, hoorngeschal, sirenes... allemaal hoofdzakelijk in dat toonbereik: de eigenresonantiefrequentie van de gehoorgang valt daar ook in. Zeker niét toevallig!

Beste rbh,

Beste rbh, In afwachting van je Benz-recensie, een reactie op deze vraag. Welnu... Gedurende de vele jaren van mijn audioverslaving heb ik veel, ja héél veel elementen in de armen genomen. Uiteindelijk beviel mij één type het best: low impedance / low output MC. En dat dan nog toegespitst op het aloude merk Ortofon. Fine Line tip met Boron cantilever. Al tientallen jaren gebruik ik bij voorkeur een "Concorde" gevormde MC200, waarvan ik nog niet zo lang geleden een "nieuw" (d.i. ongebruikt, new old stock) exemplaar uit Denemarken ontving. http://www.vinylengi...on/mc-200.shtml Dit element gebruik ik met een Ortofon MCA-10 MC-voorversterkertje op batterijvoeding (om rimpelspanningreutel te vermijden). Het beste alternatief hiervoor is m.i. een vintage, nu helaas moeilijk verkrijgbaar MD element, dat dus de o zo kritische MC-voorversterking omzeilt: de EDR.9 van Empire (een merk dat destijds werd overgenomen door... you'll never guess... Benz!). http://forum.audiogo...gnet-Cartridge-

Beste Threshold, Wat ik wilde aangeven: wanneer muziek (lineair) wat luider wordt weergegeven, betekent dit dat de muziek als "frisser", en meer "present", zelfs "echter" en meer "helder" wordt ervaren. Dat komt door de hogere gevoeligheid van het gehoor bij 3 à 4 kHz, een toongebied dat - op zichzelf beschouwd/gehoord - als "hoog" wordt ervaren, maar dat audiotechnisch nog tot het middengebied wordt gerekend. Hifi-verkopers kennen dit verschijnsel en maken er al tientallen jaren dankbaar misbruik van! Loudness-regeling beoogt deze gevoeligheidscurve te compenseren. Ik heb daar niet voor gepleit. "Natuurlijke luidheid" maakt loudness-regeling immers volslagen onnodig!

Beste Carl, En we hadden je net toch uitgelegd dat toonregeling SLECHT is? (Vanwege tenminste twee vormen van vervorming?) Dacht je werkelijk dat je SLECHTE opnamen GOED kon maken met iets SLECHTS? (Two Wrongs don't make one Right!)

Nou já, zeg...

Beste mumsoft, Alleen bij jou niét, hè?

Dat lijkt me ook een móóie keus! Laat maar gauw eens weten hoe goed 't klinkt...

Beste Wol, Dat de I Mac met Toast een wèl afspeelbare kopie van een niét afspeelbare CD kon maken, was vermoedelijk te danken aan betere schijf-indexering via de opening track. Alle muziektracks stonden kennelijk wèl op de kopie-CD die ik had gekregen, maar op een voor de kieskeurige CD80 "onvindbare" manier. De I Mac met Toast maakte die tracks dus "vindbaar" voor de CD80. Leve de I Mac met Toast! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- A message from our sponsor: Use TOAST for making copies! I_84abbd_2523129.jpg

Beste rbh, Die MC1 turbo heeft een compliantie van 13x 10-6 cm/dyne. Voor een behoorlijk kritische recensie: http://www.tnt-audio.com/sorgenti/ortofonmc1_e.html Maar wellicht zou een pittiger klinkend "2M" (Red, Blue, Bronze of Black) MD elementje jou wel beter bevallen. http://forum.audiofreaks.nl/index.php?topic=12077.0 De wat hogere compliantie zal in de praktijk geen probleem opleveren, bij een aanbevolen naaldkracht van 1,8 g / 18mN.

http://www.audiokarm...p/t-289756.html Een interessante gedachtenwisseling, waarin ervaringen met de TP16 en diverse elementen worden gewisseld. De meningen over de TP16 arm lopen sterk uiteen: zowel wat zijn eigen kwaliteiten betreft als ten aanzien van de optimale combinatie-mogelijkheden met elementen. En wat elementen betreft... de keuze is zo verschrikkelijk groot, dat een advies eigenlijk niet goed mogelijk is. Want ze hebben allemaal - net als luidsprekers, hoofdtelefoons en microfoons, bijvoorbeeld - veel meer een "eigen karakter" dan bijvoorbeeld versterkers of CD-spelers. Binnen grenzen van redelijkheid en techniek is het dus toch wel een kwestie van "smaak". Afgezien van zeer compliante elementen (pakweg boven 20 x 10-6 cm/dyne) zijn alle types waarschijnlijk wel goed bruikbaar. Of het MC-versterkertje in jouw geïntegreerde versterker goed genoeg (brommetje, reuteltje, ruisje?) is om een laag-output MC-element tot zijn recht te laten komen, is de vraag. Vaak vallen zulke ingebouwde MC-trapjes in de praktijk nogal tegen. In dat geval zou het verstandig zijn een high-output MC type (zoals hieronder afgebeeld) te nemen, of een goed MD (MM, MI) type. (Opvallend: de Ortofon MC1 Turbo is bijvoorbeeld bij Hobo hifi te bestellen, maar ook bij Conrad. Hetzelfde element... maar tòch is er een groot verschil! ) http://www.hobo.nl/d...tle=MC1%20Turbo http://www1.conrad.n...=&scrwidth=2560

Beste Mumsoft, Spido is zeer tevreden over zijn laag en overweegt geenszins de aanschaf van Apogees. (Wat slaag jij er toch altijd weer uitstekend in Spido niet te begrijpen! )

Beste Seed7, Tijd is een aspect van frequentie ("trillingen per seconde") en staat dus op de X-as. (16 August 2009? Time is just a thought...) Harry Belafonte: "Little Bird", op LP "Homeward Bound", 1970, geschreven door Jerry Jeff Walker and you would be so BLESSED to ever HEAR it!

Beste Thingman, Het is waar, dat hij die duidelijk spreekt (d.i. goed articuleert) niet hoeft te schreeuwen om te worden verstaan. Een luidspreker moet dus inderdaad óók goed (d.i. duidelijk) kunnen fluisteren. Bij high fidelity streven wij echter natuurgetrouwheid na, zowel in kwalitatieve (klank: frequenties) als in kwantitatieve (luidheid: amplitudes) zin. En luidsprekers die van zichzelf al beperkt zijn in het weergeven van lage frequenties gaan de akoestische problematiek wel een beetje gemakkelijk uit de weg, hè?

Big Mac! Wat me nú toch weer is overkomen... het is héél wonderlijk! Kreeg ik een kopietje van een kopietje van een CD van jazzpianist Frans de Wijs. U weet wel: die man die zo geniaal in de stijl van Erroll Garner kon spelen en die bovendien een eersterangs tandarts en innoverend implantoloog was. En die helaas in 2007 overleed. De goede vriend die mij het kopietje van het kopietje gaf, is zelf óók een vooraanstaand tandarts. Hij geeft over de hele wereld presentaties op seminars. Want hij leeft goddank nog wèl. Voor die presentaties gebruikt hij een Mac Book met PowerPoint, want hij moet toegeven dat die laptop zoiets veel beter doet dan een Windows machientje. "Alleen die soepele, vloeiende beeldvulling al!" Maar voor alle andere doeleinden gebruikt hij een HP Windows laptop, want hij is nu eenmaal met IBM-achtige PC's opgegroeid. Daar kan-ie mee lezen en schrijven, zogezegd. En branden, dus. Zo had hij dus ook dit kopietje van een kopietje voor mij op de HP laptop gebrand, met behulp van een Windows-programma dat "Nero" heet of zo. Ja, dat klinkt nogal branderig... Dit "Nero" kopietje van een kopietje heb ik in de Marantz CD 80 gestopt. Dat apparaat klinkt gewoonlijk fabuleus, nog steeds, maar is nogal kieskeurig. Als er ook maar iéts mis is met een kopie, gaat hij ratelen en pruttelen en verschijnt er "NO DISC" in het display. Wel, dat gebeurde helaas dus ook met dit "Nero" kopietje van een kopietje. De verleiding was groot om het schijfje dan maar in m'n spotgoedkope - "altijd handig voor noodgevallen" en altijd aangesloten - Aristona "Allesspelertje" (CD, DVD, MP3 etc.) te duwen. Dan klinkt 't allemaal weliswaar wat harder, wat ruwer dan via de CD 80... Maar dan het klìnkt tenminste! Ik besloot echter een andere weg te kiezen. Het schijfje werd in de I Mac gestopt. De CD drive van dat apparaat is immers óók een allesvreter. Eerst was er wat geratel en gepruttel te horen, maar na korte tijd kon toch de volledige index van de schijf - de diverse "tracks", dus - zichtbaar worden gemaakt. Vervolgens werd met het Mac-programma "Toast" een kopie CD gemaakt van de kopie van de kopie. En... u raadt het nóóit!... die kopie van een kopie van een kopie doet het perfect in de CD 80! Waarmee is aangetoond dat een I Mac met Toast in staat is de troep, de mislukte rotzooi, van een HP met Nero zodanig te verbeteren, dat een echte hifi CD-speler zoals de CD 80 er tòch nog mee uit de voeten kan. Ik begrijp niet hoe hij 't voor elkaar krijgt... maar mijn MAC is BIG! Very, very BIG MAC indeed!

Bedoel je déze arm, beste rbh?

Beste Thingman, Staande golven zijn niet alleen heel natuurlijk, maar in ruimtes met parallelle wanden ook onvermijdelijk. Wanneer een bepaalde frequentie overheerst op de plaats waar jij zit... verplaats je stoel dan gewoon wat. Want als de buik van de staande golf niet wil wijken (en dat wil-ie beslist niet!), dan moet jij maar de wijste zijn. Staande golven zijn eigenlijk alleen hinderlijk wanneer ze na-ijlende, oncontroleerbare kamer-resonanties veroorzaken (trillende vloer, plafond, lambrisering e.d.). Maar datzelfde geldt in wat mindere mate natuurlijk ook voor lopende golven.