Bloom

(<klik) Isao Tomita - Planets Ultimate Edition hybrid multichannel sacd Voorsmaakje: https://www.youtube.com/watch?v=tDFocqYSrfE

Redundantie is hooguit belangrijk als je wil kunnen verderwerken als er een schijf stuk gaat. En harde schijven gaan stuk hoor, daar is geen ontkomen aan. Met RAID-1 of RAID-5 blijft alles verderwerken als er een schijf stuk gaat, maar als er in de periode voordat je die schijf vervangen hebt en het "array" herbouwd is een tweede schijf verliest, ben je het volledige volume en alle data daarop kwijt. Daarom is het ook geen backup. Voor weergave van muziek of video zou je systeem kunnen verderspelen als een harde schijf de geest geeft. Zonder redundantie stopt het dan onmiddellijk en totdat de schijf vervangen is.

Dat heb ik toch geschreven? RAID is géén backup en dus moet je er een maken. Een backup biedt ook niet noodzakelijk bescherming tegen virussen, dat zou ervan afhangen hoeveel backups je bijhoudt en hoever terug in de tijd je kunt gaan. Ransomware is zo succesvol omdat de meeste mensen en bedrijven onvoldoende lang in het verleden kunnen teruggaan of waar het verschil met de huidige data te groot is als je dat wel doet.

Dan hoop ik dat je alles krijgt wat je ervan verwacht.

Misschien kun je zoiets gebruiken?

Mijn e-mailadres is correct.

En een NAS met maar één schijf biedt geen redundantie: zorg dan altijd dat je een backup maakt. Bij een NAS met twee schijven kun je RAID-1 toepassen en dan heb je wel redundantie: RAID-1 spiegelt twee identieke schijven zodat als er eentje stuk gaat, de ander nog altijd alle data heeft. Bij een NAS met drie of meer schijven kun je RAID-5 gebruiken voor redundantie: RAID-5 gebruikt een systeem waarbij hij redundantie biedt via controlebytes. Bij RAID-5 verlies je bij N schijven de capaciteit van één schijf aan die redundantie en die controlebytes zitten verdeeld over alle schijven: de werkelijk bruikbare brutocapaciteit van RAID-5 is dus N-1. Let wel: RAID biedt redundantie maar dat is dus geen backup. Ook hier is voorzichtigheid de moeder van de porseleinkast en voorzie je dus best een backup.

Misschien kan Kappa best even vermelden welk budget hij heeft voor een andere versterker?

Ik zet al mijn afbeeldingen op imgur.com en dat werkt ook prima.

Hé, dat is een grotere broer van die van mij. Inderdaad zéér goed. En niet zo heel duur...

Dat is onderbemeten, ja. Dat moet op zijn minst het dubbel zijn. Dat de Maggies "over de hele range" vlak zouden zijn omdat ze magnetostaten zijn, heeft er niets mee te maken. Dat gaat over frequenties. Maar bij frequenties en een verlangd volumeniveau horen ook impedanties en DIE bepalen welke stroomsterkte en dus welk vermogen een versterker moet leveren. De opgegeven 6 Ω van die Maggies is een gemiddelde. Dat kan afhankelijk van de frequentie zowel hoger als lager zijn. En Maggies durven wel dippen onder 3 Ω hoor. Wat mij betreft verdient die Abacus Ampollo het predicaat "high-end" niet en de prijs van 4500 euro is dan ook zwaar overdreven. Je kunt voor veel minder geld veel betere eindversterkers vinden. Dat kleinere 16-20D model is trouwens al even erg qua specs.

Een fatsoenlijke versterker heeft een piekvermogen dat het DUBBEL is van het normale (RMS) vermogen. In dit geval is dat maar héél mager want het gaat van 300 naar 350 W. Dat zegt mij dat er een heel zwakke voeding in zit en als de impedantie lager is dan de opgegeven 8 Ω, zal dat als een pudding in elkaar zakken. Incompatibel met die Maggies tenzij als je héél zacht speelt.

Elke fabrikant gebruikt de kans om met specs zijn versterker zo rooskleurig mogelijk voor te stellen. En als zelfs dan die specs ondermaats zijn, dan weet je toch wat je kunt verwachten? Vergeet niet dat Kappa er al in geslaagd is aan Aaron eindversterker op te blazen. Wil hij niet dat dat opnieuw gebeurt, dan heeft hij echt wel wat vermogen nodig hoor.

Met die Abacus eindversterkers heb ik grote problemen. 300 W RMS en dan 350 W piek? Dat zegt mij dat er maar een héél zwakke voeding in die eindtrap zit. Zoiets zou ik heel beslist niet kopen. Die Carver is heel andere koek. Die heeft zelfs veel meer vermogen dan nodig, maar zal je zeker niet teleurstellen. En Carver maakt goed spul.

En mijn verhaal is zeker niet "veel Watt". Dat hangt namelijk van je luidsprekers en een aantal andere factoren af. Maar als hun gevoeligheid laag is en hun impedantie dan ook nog naar lage waarden zakt en je zit er ook nog meerdere meters vanaf, dan vereist zo'n luidspreker veel Watt, ja. Bespaar je daar dan op, dan moet je niet luid proberen te spelen of je brandt de boel door. Wil je weinig Watt, kies dan een hoogrendemente luidspreker zoals een hoornsysteem. Die komen met luttele Wattjes toe.

Om weer op topic te komen: Kappa, mijn advies is om te zoeken naar een versterker die 2x250W/8Ω en 2x500W/4Ω en zeker stabiel tot in 2 Ω om je Maggies te doen zingen.

Als je kijkt op pagina 13 naar figuur 10, dàt is het golffront van een paneelluidspreker zoals een elektrostaat, magnetostaat of full ribbon. Alleen gaat dat golffront ook naar achteren en botst daar op wat er aan akoestische elementen is. De "soundfield overlap area" waarvan sprake in de figuur is er bij een paneelluidspreker niet, omdat het van boven tot onder een eenwegsysteem is met maar één horizontale driver. Verticaal kan er wel een hoog- en laagdriver zijn, maar dat heeft verder geen invloed op het golffront behalve dan dat als het hoog te zeer gefocust is in een nauwe horizontale bundel, dan krijg je "banding": daarbij ondervind je een heel erg nauwe "sweet spot". Audiostatic had daar met zijn ES-serie nogal last van, maar vanaf de DC-serie is dat probleem verdwenen. Mijn luidsprekers behoren tot de ES-serie, maar ze hebben modificaties ondergaan om ze meer gelijk te maken aan de latere DC-serie. Daarbij hoort dus ook eliminatie van de banding en een heel brede sweet spot.

Zet de foto's gewoon op imgur.com en gebruik die link dan om te posten in dit forum, dan verschijnen je foto's automatisch.

Wat je hier bij een elektrostaat vergeet is dat het een dipool is en dat wat er achteraan uitkomt ook een invloed heeft op wat je hoort. Je moet ter zijner tijd maar eens langskomen, dan zul je kunnen horen dat er geen nearfield effect is en dus ook geen hoofdtelefooneffect. Er is werkelijk een groot 3D podium te horen mét hoogte-informatie.

Bij elektrostaten hoef je niet nearfield te luisteren voor weinig vervorming. Audiostatic geeft voor zijn luidsprekers minder dan 0,09% vervorming op. Ik ken niet veel conussystemen die dat halen.

Het idee van een puntbron voor een luidspreker heb ik nooit begrepen. Een echt instrument laat staan een heel orkest is ook geen puntbron he. Een lijnbron komt meer in de buurt. Volgens mij verlies je bij nearfield een groot stuk van de ruimtelijkheid en de driedimensionaliteit van het muzikantenpodium.

Bij de mijne dichtbij gaan zitten raad ik niet aan. Dan krijg je meer een hoofdtelefooneffect.

Of een versterker met bijhorende voeding geschikt is of niet, hangt af van je luidsprekers. Met name hun gevoeligheid, minimumimpedantie, afstraalgedrag en jouw luisterafstand. Een hoorn met 115 dB gevoeligheid komt inderdaad toe met een kleine versterker. Een elektrostaat zoals die van mij niet. De maximale geluidsdruk heeft Audiostatic niet opgegeven, maar ik haal op mijn luisterplaats (3 m afstand) zonder problemen 102 dB. De ES-900 bestond uit drie parallel aangesloten ES-300 en twee SW-300 elektrostaten (een fullrange en twee "subwoofers"). Elk van die had een gemiddelde impedantie van 8 Ω, maar als je ze parallel aansluit praten we ineens over een gemiddelde impedantie van slechts 2,67 Ω! Dan moet je al een eindversterker hebben die zowat als lasbrander kan dienen. Of elke luidspreker aansturen met een aparte eindversterker (dat heb ik trouwens gedaan met de twee die ik als voorluidsprekers heb opgesteld).

Dat is dan jouw keuze.