Seed7

'keb de kist destijds aangeschaf voor de seculiere cantates olv Peter Schreier. De rest zie ik als een aangename toegift. Hoe is de kwaliteit van de opnames in deze box? Wisselend van goed tot matig De doos en de diverse delen ervan zijn uitgebreid becommetarieerd in de nieuwsgroep nl.muziek.klassiek, hoewel niet altijd even zinnig. De link verwijst naar de google search voor deze groep en dit onderwerp.

'keb de kist destijds aangeschaf voor de seculiere cantates olv Peter Schreier. De rest zie ik als een aangename toegift.

Volgens mij was de 'soldeermeter' slechts deels een voortvloeisel uit de ruwheidsmeter experimenten. Ik heb zelf niet aan het soldeerding gewerkt, maar meen dat er ook een interferometer in zat. De ruwheidmeter was gewoon een opnemer van een cdspeler gemonteerd op, eerst, een goede "Schneeberger" (XY verstelling), later op een luchtlager. Leuk detail en volledig 'over-engeneerd', om het ding "absoluut" horizontaal uit te lijnen stond het op een cone en drie luidspreker spoelen. Een truuk die ook in een aantal 'steppers' werd toegepast.

In de jaren dat ik bij die club heb gewerkt hebben we een 3D scanner ontwikkeld op basis van .... jawel, de cd speler. De laser/lens/autofocus constructie is hiervoor ideaal. Het ding werdt gebruikt om kontaktloos ruwheid te meten.

Ook met roots in D'haag, Finch

Gisteren, Robert Moog

Fout! Helaas worden "standaard termen" veelvuldig clicheematig gebruikt. Dat is jammer. Het is nu juist zo belangrijk dat we tot een eenduidig vocabulair komen om zaken te beschrijven. Denk aan de wijnkenners, met de smaak van bramen, hangt aan het glas etc. Dit zijn min of meer gestandaardiseerde uitdrukkingen die iedere wijnliefhebber kent en kan plaatsen aan de hand van zijn eigen ervaring. Dus, ... de MF ontbreekt het wat aan grondtoonwarmte en heeft een wat scherper, pregnanter hoog.

........en de gravin?

Mmm leuk, of, eigenlijk niet als er iets kapot is, maar momenteel zit in dezelfde situatie. Een eindbuis van de Graaf GM20 heeft het begeven en nu moet ik me redden met m'n ouwe trouwe Musical Fidelity A100-X. De MF heb ik altijd gebruikt in combinatie met een setje Translators (Heliodoor), toen kwam de Graaf set al snel gevolgd door een paar Zingali's 2S. 'k heb dus eigenlijk nooit echt goed het rechtstreekse 1:1 vergelijk gemaakt. Nu is daar, noodgedwongen, wel de gelegenheid voor. De opgave, zoek de '10' verschillen is eenvoudig, echter om ze exact onder woorden te brengen is erg lastig, helemaal als je alle audio clichees wilt ontlopen. De engelsen hebben het graag over de "glorious midband" dat is exact wat ik mis in de MF ten opzichte van de Graaf. Het is het beste te horen in opnames met spaarzaam begeleide stemmen, b.v. Claudio Monteverdi: Quinto Libro de'madrigali (1605) op opus111 door Concerto Italiano olv Rinaldo Alessandrini. Het klinkt allemaal net wat minder genuanceerd. De zangers zijn, tegen m'n verwachting in, net wat minder scherp omlijnd, de plaatsing is net zo groot en diep maar de stemmen wat meer uitgesmeerd. Met de Graaf lijkt de muziek de kamer in te zweven, nu staat ze daar slechts. Aanzetten zijn nu wat harder, s-klanken iets scherper, hierdoor lijkt het ook of de stemmen wat van formaat veranderen. Alles vloeit wat minder. Hoor ik bij de Graaf meer van de ruimte waarin de opname plaatsvond? Het hoog heeft wat minder klankrijkdom. Een paar disco 12"'s, Yarborough & Peoples, Don't Stop the Music, Chick, Le Freak. De bekkens klinken als "Tsk...ssss" in plaats van als "Tkzzsssshhhj". Scherper. Nu is het niet zo dat de Graaf minder hoog laat horen, het klinkt aangenamer, zoals zijde zich voegd tegen een welgevormd lichaam. Het laag heeft de MF duidelijk iets beter onder controle, iets strakker, droger. Op het gebied van rythm'n'pace wint de Graaf weer, zelfs bij 'gekweldadige' herrie van Ministry of Nine Inch Nails, maar vooral bij een ontspannen bassende en 'meehummende' Red Michell (Home Suite) of het geweldige latin epos, Kip Hanrahan's Tenderness. Zijn de verschillen nu groot? Sommigen wel, vooral de manier waarop het hoog wordt neergezet (Een vriendin, violiste, die afgelopen zondag even langs kwam viel het meteen op, zonder dat ze oog voor de machinekamer had). Het zelfde geld in mindere mate voor het wippende voetje. Verschillen in afbeelding zijn veel subtieler en lang niet in iedere opname even evident. Ronduit vervelend zijn bij de MF de twee ventilatoren die het geheel moeten koelen en die bovendien zoveel brom op m'n onafgeschermde Grado genereren, dat de draaitafel maar zolang buiten gebruik is gesteld. De MC versterking van de MF is echter zeker niet onaardig. De MF kan me nog jaren bekoren, zeker in combinatie met een iets lieflijkere luidspreker, maar ik zal altijd voor de Graaf kiezen ondanks het grote prijsverschil. Dan maar een paar jaar op 'n houtje ....

DeVos

Met een ophanging aan de wand heb je minderlast van trillingen die door de vloer worden doorgegevn i.e. loopgeluiden. Bovendien, als ik zit te luisteren, loop ik niet rond Trillingen van "buiten" vrachtwagens etc. worden door de wand net zo goed doorgegeven. Trillingen als gevolg van slaande deuren worden door wandrekken sterker doorgegeven, bovendien is de richting van de beweging ook nog eens vervelend. De ophanging van de meeste draaitafels is niet zodanig dat trillingen haaks op de as goed afgeleid worden. Mij ervaring is dat in een jaren 70 woning de naald nog wel eens uit de groef wil springen als de deur dicht slaat.

Voor het wat alternatievere gebeuren (LP & CD): www.piccadillyrecords.com Meer underground (LP, CD, CD-R, Casettes), regelmatig bijzondere uitgaven: www.volcanictongue.com

Jawel hoor, alles trilt. Het voordeel van een opstelling nabij een wand of zelfs in een hoek van de kamer is dat de lucht daar minder beweegt, danwel dat er minder drukversillen zijn als gevolg van de herrie die de speakers produceren. De naald ligt dan wat rustiger in de groef.

Goed, wat genuanceerder dan. Stel je het volgende experiment voor, zoek een paar verschillende types balpennen bijelkaar. Sloop ze. Het gaat ons alleen maar om de veertjes die er in zitten. Kies er een uit, knoop aan eenzijde een gewichtje. Wiebel een beetje op en neer, houd je hand stil. Het gewichtje gaat nu regelmatig op en neer met det de resonantiefrequentie van het massaveersysteem. Knoop nu aan het veertje een tweede veertje. Wiebel weer wat. Het gewichtje gaat weer op en neer, maar niet meer zo 'regelmatig' als bij het eerste experiment. De beweging is een stuk complexer geworden. De ontwerpers van je draaitafel hebben het ding zo afgestemt dat een bepaalde bandbreedte van trillingen verre wordt gehouden van het plateau en arm. Ze doen dat met een setje veren op een aantal plaatsen. Als er nu nog een verend systeem (halve tennisballen) aan toe wordt gevoegd wordt de beweging van het subchassis complexer. Er bestaat een kans dat er hierbij een bewegingsfrequentie ontstaat die b.v. precies de element resonatie aanstoot. Dat willen we niet. Als je nu precies wist wat een tennisbal doet en de exacte construktie van de draaitafel kent zou je e.a. m.b.v. eindige elementen software kunnen simuleren. Als je over de juiste apparatuur beschikt zou je het reusltaat van je modificatie kunnen meten. Dit is in princiepe hobbymatig te doen m.b.v. piezo versnellingsopnemers gemaakt van piezo tweeters en een geluidskaart en FFT software. Beter is het om lasers te gebruiken om de trillingen te meten omdat andere versnellingsopnemers massa aan het systeem toevoegen. Vervolgens heb je nog modal analyses software nodig om alle bewegingen van het systeem te kunnen visualiseren en analyseren. O.a. Bruel&Kjaer levert dit soort spullen. Kortom, om zeker te gaan is een massieve, eventueel dempende, ondergrond het beste voor een subchassis draaitafel. B.v. een met zand gevulde houten kubus, opgesteld in de hoek van de kamer. Eventueel kun je je de bodemplaat vastschroeven aan de ondergrond.

Carl, Gewoon een tweede handsje kopen, maakt niet uit welke persing waarvandaan etc. De muziek is gewoon te lekker om niet te hebben en het is niet van belang dat de persing niet "nonplusultra" is, het is ROCK'N'ROLL !!!!!!!!!!! tenzij je al een 'gewone' in de kast hebt staan ........ .... Classics uitgaven zijn over het algemeen errug goed, het lijkt wel alsof ze de allerbeste persing ooit, uit het verleden, proberen te benaderen/als referentie hebben.

Waar zou je meer voor nodig hebben? Exact, slipvast en keihard! Als de heren van "T" hun werk goed hebben gedaan zorgt de ophanging ervoor dat "alles op z'n pootjes terecht komt". Zoniet ......

En, hoe bevalt'ie ? Tot nog toe ben ik erg gecharmeerd van de Vampi uitgaven, deze ken ik nog niet.

Is dat zo? Als we het over die stokoude violen hebben, het is niet bekend hoe ze vroeger klonken, het is wel bekend hoe ze nu klinken en dat dat in een aantal gevallen beter is da de beste instrumenten die men heden ten dage produceert. Ook is het bekend dat aan veel van die oude violen (en ook cello's etc) zeer zwaar gesleuteld en gemodificeert is. Een bekend verhaal is dat Strat' een heleboel cellos en violen aan het spaanse koninklijke huis heeft geleverd en dat de 'beheerder' van die instrumenten vond dat die dingen helemaal verkeerd gebouwd waren. De achterwanden waren veel te dik, dus fluks gedemonteerd en gemodificeerd (het leken wel audifielen met twee rechterhanden wat dat betreft). Kortom in 100% van de gevallen kunnen we stellen dat het geen onaangetaste originelen meer zijn! Soms heb ik het idee dat er op het moment iets dergelijks aan de hand is met de hype rond "vintage" audio spullen. Slijt electronica, wat gebeurt er dan? Gaan er andere harmonischen overheersen dan 30 jaar geleden. Wat is er allemaal aan getuned en getweaked. Waarom vond men vroeger de opvolger van een apparaat beter dan de voorgaande versie, terwijl we nu juist die versie zo fraai vinden? ... en vertel me nu niet dat het allemaal alleen maar marketing gestuurde marktwerking is dat er nieuwe modellen op de markt komen.

Het is narrowminded om (zondermeer) te menen dat met een getalletje alles te verklaren is, ik zeg dit als voormalig meettechnikus. Zoals ik al eerder melde in deze draad zijn onze hersenen zeer complexe signaal processoren. Een heel simpel voorbeeld: Stuur een geluidspuls op het oor af, we horen de puls met een bepaalde sterkte. De eerste ~10ms na het moment dat de puls bij ons oor arriveert worden alle omgevingsreflecties van die puls bij het origineel opgeteld en aan de hand daarvan stellen onze hersenen achteraf de indruk van de geluidssterkte bij. Alles na die ~10ms wordt als reflectie/galm/echo geinterpreteerd. Dit heeft men na langdurig "psychoakoustisch" onderzoek kunnen vaststellen, en pas nadat dat was vastgesteld, konden we dit soort dingen ook in de ruimteakoustiek gaan meten. En op grond van die resultaten konden we verklaren dat er een bepaalde verhouding moet zitten in de afstand van de luidsprekers tot de (zij)wanden en de luisteraar. Iets dat 'audiofielen' intuitief en/of na veel experimenteren al lang hadden vastgesteld. De vraag is en blijft, weet je wel wat je meet?

Ondanks het mooie weer toch nog even naar wat nieuw binnengekomen vinyl geluisterd (via de ouwe trouwe Musical Fidelity A-100-X) Tussen psychedelica en avant garde folk met wat primitieve gitaar gedoe. Drona Prava: Salvia Door (LP, handgetekende hoes en inlays, genummerde oplage van 280 stuks) De eersteling van dit clubje uit 1992, nu voor het eerst op vinyl verkrijgbaar. Rudimentaire en fragmentarische folk drone Charalambides: Our Bed is Green (LP, gelimiteerde genummerde uitgave, 800 st) Zwaar gedeformeerde heavy metal Family Underground: Ancient Shadows (LP, picturedisc, zeer beperkte oplage) Debuut album van deze singer songwriter uit chicago, een warme dieper Diamanda Galas met vaudeville teksten Josephine Foster: Hazel eyes, I Will Lead You (LP, Handmatig gezeefdrukte hoes, 500 st)

De lelijkheid van McIntosh blijft fabuleus!

... en de rest Voordat er "rap" was was er Gil Scott-Heron Gil Scott-Heron : Small Talk At 125th And Lenox (LP) Gil Scott-Heron : Pieces Of A Man (LP) Gil Scott-Heron : Free Will (LP) Prachtige amerikaanse folk met psychedelische invloeden, Marissa Nadler : Ballads Of Living And Dying (LP ltd 500 st) Marissa Nadler : The Saga Of Mayflower May - (lp ltd 500 st) Dit "easy listening" orkest heeft vele honderden opnamen op hun naam staan sinds 1957, deze komt uit '68 en is nogal experimenteel, zozeer zelfs dat vele fans van een koude kermis thuis kwamen ... 101 Strings : Astro-Sounds From Beyond The Year 2000 (LP)

Gisteravond en vandaag, tot een eindbuis het begaf ... Gitaristen voer, maar gelukkig ook een echte schoonheid: Sir Richard Bishop : Improvika (Limited edition vinyl. 500 copieen, met (hand)genummerde hoes) Vier improvisaties, experimentele folk met reutelende gitaren Tom Carter / Marcia Bassett : Zaika (Limited edition vinyl. 500 copieen, in (handmatig) gezeefdrukte hoes (door Alan Sherry)) Van ongehoorde schoonheid, donker en erotisch, psychedelische folk .... ofzo. Charalambides : Joy Shapes (2xLP) Twee leuke D I S C O re-issues Chic : Good Times / I Want Your Love - 12" Chic : Le Freak / My Forbidden Lover - 12" Een redelijk lichtgewicht soundtrack album van een van de grote soulmeesters Marvin Gaye : Trouble Man (LP) Genieten van de heerlijke ritmes van "latin jazz" Frank Hernandez Y Su Gran Orquesta : El Pavo En Salsa (LP) Frank Hernandez Y Su Orquesta : El Pavo (LP) Een noorse folk dame: Hanne Hukkelberg : Little Things (LP, gelimiteerde oplage van 500 st) Avantgarde avant la lettre, twee interessante re-issues: Moondog : Moondog 1 (LP 1969) Moondog And His Friends : Moondog's Next (10" 1953)

Is in dat kader VonSchweikert al genoemd? Geen zin om het hele topic door te lezen....

Mischien is dit wat voor je, McIntosch MQ 104 Equalizer 'k ken het ding verder niet, staat te koop bij W&W Audio.