Seed7

Een kap van dubbel glas die ruim om de hele draaiert heen valt en overal op de ondergrond aansluit. Niet zomaar dubbel glas maar speciaal met twee verschillende diktes glas en een afgestemde ruimte tussen de platen. Ander materiaal kan ook, maar ja, je wilt wat zien Ideaal is als je ook de binnenkant van de kap met geluidsabsorberend materiaal beplakt. Verder maakt het inderdaad niet uit wat of waarvandaan er aangestoten wordt.

Hahaha, ja, als het meneer Townshen of een willekeurig ander zo in de kraam te pas komt. Dit is waar ik me altijd zo over verbaas, er wordt eeuwig geneuzeld over minitieuze details bij een kabel of jitter of iets digitaals of wat dan ook. In andere gevallen is het minitieuze ineens verwaarloosbaar. Zeer frappant en eerlijk gezegd iets dat me aan de "audiofiel" altijd stoort. De basis overslaan en willekeurig ergens aan gaan zitten knutselen. Vanuit het gezichtspunt van de fabrikant ideaal, die kan nu de hele installatie in honderden duurverkoopbare onderdeeltje opsplitsen. Edit: als die bewegingen dan verwaarloosbar klein zijn, waarom moet er dan eigenlijk ontkoppeld worden???? Ook frappant dat al die "meuk" zo'n enorme invloed op je Oracle heeft. Is dat ding zo slecht ontworpen dan? Als je het apparaat goed hebt opgesteld en het chassis goed is afgeveerd kun je het eigenlijk alleen maar slechter maken.

Als je twee dingen koppelt maak je ze onbeweeglijk ten opzichte van elkaar, als je ze ontkoppeld maak je ze beweeglijk van elkaar. Als je koppelt zorg je dat trillingsenergie van de een naar de ander kan, als je ontkoppeld zorg je dat de trillingsenergie niet van de een naar de ander kan. Ik heb hier een wat oudere hele grote subwoofer die een extreem lange slag kan maken, het ding weegt een kilo of 15-20. Ingebouwd in een kleine kast waar geen achterkant in zit leg ik die met de opening op de grond en laat de driver een klap een kant op maken, dan komt het geheel door de druk en kracht een cm los van de grond. Actie is reactie. Als je luidspreker heen en weer gaat duwt die tegen de kast, als de kast nu meebeweegt duwt de luidspreker minder efficient tegen de lucht en dus verlies je met name impulsgedrag, de steile piek wordt een glooiende helling. Daarom dus sterk koppelen en niet ontkoppelen. Het andere effect is dat het acoustische centrum van de speaker nog meer heen en weer wiebelt dan het toch al doet. Een luidspreker kast/baffle is zwaarder dan de speaker en wiebelt niet in fase met het membraan. Dit zijn overigens allemaal aspecten die ontwikkelaars gebruiken om de weergave "mooi" te maken, wat weer niets met "goed" te maken heeft. De grap is dat hoeveel konijnenpootjes je ook in je zak hebt en hoe vaak je ook om de lijsterbes danst bij volle maan er niet zomaar een audioset ontstaat, daarvoor maken we gewoon gebruik van fysika, electronica etc. en als je dat op de juiste wijze gebruikt hoef je geen 'experimentjes' te doen.

Echt heel heel lang geleden hadden we het idee om luidsprekers aan kabels aan het plafond te hangen om ze volledig te ontkoppelen. Dat werkte aardig, er werd veel minder energie aan structuur van de woning over gedragen. Het klonk echter voor geen meter en geheel voorstelbaar bleek bij nameten dat het impulsgedrag volledig om zeep werd geholpen. Ook wordt er door het wiebelen een pseudo ruimtelijkheid gecreeerd alsof er een paar speakers achter elkaar staan (edit: plus doppler effecten). Ongewenste energie uit luidsprekerkasten moet je in de luidsprekerkast zelf omzetten, niet met fratsen aan de buitenkant. Vastschroeven die dingen. Luidsprekerchassis bij een meerwegsysteen moeten tov elkaar volledig ontkoppeld zijn zodat ze elkaar niet via de baffle in beweging zetten. Je moet eens zien hoe een niet aangesloten tweeter heen en weer zwabbert door de energie van een woofer of mid. Wederom, simpele fysica dus. Als je wilt ontkoppelen, dan je apparatuur, gewoon met veren en dempers op ca. 5Hz, of met Sorbothane of Sylomer etc.Ook weer simpele fysica.

Op de koptelefoon klinkt het heel erg raar, alsof het hele orkest over de hoofdband verdeeld zit. Met puntbronnen in nearfield valt het een beetje uit elkaar, het geluidsbeeld lijkt opgerekt en in de eerste opname klinkt de strijkert erg groot en hard. Wie wel eens met een ambiosonic / soundfield microfoon en processors heeft gespeeld weet dat je dit daarmee kunt bereiken door het signaal van de 4 microfoons op de juiste wijze te bewerken. Bewerken en afspelen over meer dan twee luidsprekers geeft echter een veel realistischer resultaat en met de speakers op de juiste plaatsen heb je ook echt hoogte. Bij ambiosonics leg je het 360° geluidsveld vast.

USB microscoop, losse led verlichting. Juist omdat de montage van naald op cantilever per element etc. anders is is SRA het enige waar je zinnigerwijze naar kunt kijken als je iets wilt weten/meten. Wat dan de juiste hoek (92°) moet zijn onder welke omstandigheden is een discussie op zich.

Het is zinvoller om naar de SRA (Stylus Rake Angle) te kijken, dat is waar het om gaat, VTA is slechts een afgeleide.

Dit concert staat in m'n geheugen gegrift, de eerste Rocknacht. We zaten met de mond open voor de buis. Wat er na Rory kwam ben ik allang weer vergeten, moest het opzoeken, heeft geen indruk kunnen maken De volgende Rocknacht was Mothers Finest er en stond ik in die enorme hal te stuiteren.

Ik hoop niet dat je dat in mijn post leest, dat 12" per definitie "minder" is. Ze kunnen duidelijk winst opleveren, er zijn echter voorwaarden aan verbonden om dat te bereiken. Als je meer dan 12" wilt is het wellicht zinvol om serieus naar tangentiaal te gaan kijken. Er is meen ik een Pool die 16" armen levert op zijn draaitafels, (Zontek ?)

Carl, lees nu eens goed wat ik schreef. Die platen die jij bedoeld heten "transcription records" die kun je gewoon met een 12" arm afspelen, daar is geen 14" arm voor nodig. Er zijn er voor dat doel misschien een paar gebouwd, maar 12" was de norm, sterker nog, het is de oorsprong van de 12" arm. Een transcription record heeft overigens een diameter van 16", met een 12" arm kun je tot ca. 18" diameter afspelen. Transcription records op ebay. Overigens, veel van die platen speel je van binnen naar buiten. Ze werden gemaakt om radiouitzendingen te kunne herhalen op een later tijdstip of, in de USA van belang, op het zelfde 'uur' in een andere tijdzone.

Je doet een 'kleine' verandering op een plaats waar je met een heel klein signaaltje werkt en op een plaats waar je een interface tussen mechanica en electronica hebt, die ook weer heel klein is. Niet verbazingwekkend dus dat wijzigingen daar relatief veel invloed hebben. Gewoon een kwestie van fysica. Je veranderd de demping van de headshell, je veranderd de massa van de headshell maar balanceert de arm wel, niet alleen de dynamische massa is anders geworden maar ook de de massa verdeling.

15" armen, ik heb geen idee wat je daar mee moet. Transcriptie platen kun je gewoon met een 12" af spelen en voor de liefhebber worden er genoeg op ebay aangeboden. Er zijn een paar 14" armen op de markt, maar ook daar weet ik niet echt van wat je er mee moet. Zelfs bij een 12" is het al discutabel of je er iets mee wint boven een 10". Om binnen een redelijke gewichtsklasse te blijven en niet inleveren in stijfheid is lastig. Om winst uit de minder grote fouthoek te halen moet je extreem nauwkeurig kunnen justeren en dat kunnen de minsten en het lukt al helemaal niet als je de body van het element als uitgangspunt moet nemen. Daarom, "de winst van een 12" is de potentie op een beter gelijkloop", al wordt daar hoogst zelden gebruik van gemaakt.

MG'tjes hebben een veel te licht groen als kleur.

Ja. Je hebt gelijk. Groen op het zwarte af. Lijkt me mooi, een gietijzeren chassis in die kleur geëmailleerd.

'T is een beetje wat je doel is. Zelf vind ik een armboard zoals op de SL-1100 erg handig, kan zo redelijk snel van arm wisselen. Als je echter steeds een 'nieuwe' arm wilt inzetten, dan zo'n sleuf. Je kunt een SL-1100 natuurlijk voor dat doel ook een bord met een sleuf geven, als moet je arm wel weer passen anders moet je toch nog een houder fabrieken. Dus uiteindelijk was ik voor een bord gegaan. Toen ik Old Englisch Racing Green aan Tom Fletcher (Nottingham Analogue) voorstelde kreeg ik een mooie scheve glimlach van hem.

Naar aanleiding van een discussie elders, "de winst van een 12" arm is de potentie een betere gelijkloop te creëren".

Heb het altijd een hele rare band gevonden met echt briljant werk en dingen die echt beneden de maat zijn, gewoon naast elkaar op de zelfde plaat. Prachtige melodien met allerbelaberste arrangementen en omgekeerd. Alsof er twee man met een kompleet verschillende visie onafhankelijk aan het zelfde nummer werken. Maar als de visies ineens wel overeenkomen dan klikt het.

Sorry Duck, moet je teleurstellen , 2,5 kg, net na gewogen, met vrijwel alle massa in de buitenring. Hoe ik aan 6 kwam, geen idee. Edit: Weet het weer, ik heb er ooit twee op elkaar gesoldeerd en de tussenruimte met een of ander gietrubber gevuld, die was ~ 6 kg en zo krom als een hoepel

Oeps, 'mijn' vergeten in ruim buiten budget. https://www.ebay-kleinanzeigen.de/telefunken-s500/k0 hier E200.- een andere bieden en een verprutste in een blok hout voor 300.- zonder arm 28.- en een leuke basis voor een zelfbouwproject. Het plateau is een kg of 6 en gegoten in ZAMAC erg mooi en redelijk ruim bemeten lager. Het originele motortje is prima en anders een Premotec er bij.

Rust in het hoofd, rust in het geluidsbeeld 't is zo simpel.

TD160 zonder meer, daarmee moest die ook de concurrentie aangaan. 'T is bij mijn weten inwendig een Philips met modificaties en die arm natuurlijk. Eigenlijk onbegrijpelijk dat die tafels zo vaak gesloopt worden want het totaalpakket is echt een draaitafel van niveau en naar mijn onbescheiden mening heel wat eleganter dan de TD160, zeker de zwarte S600. Helaas ruim buiten budget maar op 'ebay kleinanzeigen' komen ze regelmatig langs en vaak gunstiger en ook snel weer weg.

Als je apparaten van 40 jaar of meer oud koopt moet je er eigenlijk gewoon altijd van uit gaan dat een volledige revisie noodzaak is en daar in je budget rekening mee houden. Kan't alleen maar meevallen.

Wat is beter? @Duck-Twacy Op zich is dat loopwerk, JVC, toch geen onbekende? De armen wel, dat wil zeggen dat ik me ze wel kan herinneren maar het etiketje ontbreekt. Het loopwerk is inderdaad vergelijkbaar met de eerste SP-10, de Toshiba SR 510 etc. Er was een hele reeks van dit soort Japanse SP-10 'klonen' die puur als loopwerk werden aangeboden voor (semi)professioneel gebruik. Als ik de vergelijking met fotografie mag trekken, net Hasselblads, als professioneel gepromoot terwijl 95% van de afnemers amateurs zijn

'Nocturnes' en bedrijfsreportages, ooit, lang geleden. Uitgangspunt was een Bender 8x10 waarbij ik het achterpaneel vast gemonteerd had en het voorpaneel op een 'loopbodem'. Het geheel inklapbaar. Als echte technische camera had ik een Cambo Die dingen zie ik nog af en toe voor een habbekrats staan.