Kraus vonBentinck

Verslagje in voorbereiding

Pardon, over post seed7 heen gelezen

Shane MacGowan overleden, 65 jaar. Van zo een artiest was er geen tweede. Heel Ierland opnieuw in de rouw na Sinead O'Connor. 100% het omgekeerde van een commerciële gladjanus.

hier gaat men er wel op in. Ik koop mijn hi-res meestal hier en dat gaat op zich netjes. Er wordt veel verkocht in het normale CD-formaat en dat geeft wel een beetje vertrouwen. Zo zijn bijv alle oude Leonard Cohen albums 44.1/16 tegen een rpijs van15€. Daar zie ik niks verdachts aan. Maar ik geloof wel degelijk dat heel veel gewoon nodeloos ge-upsampled wordt.

Er zijn mensen die hier de voorkeur aan geven https://i.postimg.cc/BvnBnLXn/dame-chique-dans-les-gants-et-le-chapeau-23824106-3470539246.jpg en er zijn mensen wier smaak meer is als onderstaand https://i.postimg.cc/L4nQV748/bodybuilder.jpg De tweede categorie lijkt me meer de klandizie voor het kasteel. Wat voor soort film is de moeite waard om op zo'n overkill-toestand te bekijken? Toevallig zijn er zojuist recensies verschenen van de Ridley Scott film over Napoleon. Volkomen afgelkraakt. Afwisselend kanongebulder en platte seks. Hetzelfde geldt voor muziek. Wat moet je in godsnaam afspelen op dit soort spulletjes. Sophie Straat misschien? Het doet me een beetje denken aan de paar procent rijken die meer het milieu belasten dan 70% van de minder bedeelden van de wereldbevolking. Er zullen ook wel eigenaren van roeibootjes zijn die in St Tropez superjachten gaan bekijken.

En die Nespresso is ook nog Kaa uuuu thee koffie

Volgens mij heb ik dat blikje aan cock gegeven wegens foute bestelling. Ik beken schuld aan het drinken van de Illy oploskoffie, Moka. Ik meen dat het bonen waren en wij hebben geen maalding. Die blikjes zijn erg handig als opbergdoosje.

Het koffieblikje komt mij bekend voor

Disco: Boney M: Rasputin, Ma Baker, Daddy Cool. Ja van de bank af stuiteren klopt wel. LP is blauw vinyl maar heel goede kwaliteit. Zijn ook gewoon leuke opnames en ik vind het best 'pleziermuziek' Vocaal wordt vooral opera en Cecilia Bartoli. Ik heb veel versies van de Beethoven Symfoniën en ben op de piano fan van Friedrich Gulda, Martha Argerich en op de viool natuurlijk Janine Jansen en Salvatore Accordo. (Paganini doet niks onder voor Boney M.) @Edje; ik zeg het liever niet maar onderaan op het forum kun je het zo zien. Ik ben er altijd heel tevreden mee geweest. Konden moeilijke luidsprekers voor het eerst de baas.

Inmiddels een paar dagen veel geluisterd. De juiste instellingen gevonden en dat betekent in mijn geval dat ik de bypass gebruik en dus voor niks de dure Sparkos uitvoering heb aangeschaft. Is niet erg. Erg fijn is dat het volume heel goed geregeld kan worden en dat de Rothwell verzwakkers niet nodig zijn. De voorversterker levert voldoende sap voor de bypass van de opamps maar ook weer niet zoveel dat de verzwakkers er nog tussen moeten. Gewoon een correcte match. Er zitten inmiddels 10 tot 12 luisteruren op en ik ben blijven steken in het luisteren naar de draaitafel en soms een half uurtje tape. Het repertoire allemaal populair. Klassiek (orkest en piano vooral) en vocaal (de sopranen) bewaar ik nog even. Dan gaat het allemaal digitaal buiten de buizenvoorversterker om. Ook dat gaat prima in de bypass mode. De volumeregelaar van de DAC gaat van -60 tot 0 dB en dat laatste durf ik niet aan uit angst de luidsprekers op te blazen. Maar ook hier dus meer dan voldoende stroom. De bypass methode en het wegdoen van de Rothwell attenuators was precies de bedoeling. Dus in dat opzicht een geslaagde manoeuvre. Ik herhaal nog maar eens dat ik best onder de indruk ben van de Purifi versterker. Ik zou niet weten waarom het nou zo bijzonder is want voor mij is het gewoon electronica. Kennelijk zo anders dat er een aparte letter voor is verzonnen. Klasse D. Wel ben ik er van overtuigd dat er wat versterking betreft er een nieuw tijdperk is ingetreden (voor mij heden, kennelijk bestaat 'de nieuwe' al langer). De luisterervaringen van de afgelopen dagen zijn voor mij het bewijs dat de oude garde zich niet kan meten met de nieuwe. Ik had prima versterkers maar het kan echt niet in de schaduw staan van de nieuweling. Het geluid is brandschoon, scherp gedefinieerd, rauw als het op de plaat staat en fluweel wanneer dat gebracht wordt. Imaging is goed (maar met mijn electrostaten blijft het een kleine, zij het wat minder kleine sweetspot) en breed maar ook wel wat diepte. Laag is dreunvrij, strak en kortaf. (Tot zo'n 45/40 Hz hier). Voor zover ik dat nog kan beoordelen (with a little help from my hearing aids) is er geen afval in het hoog. Hele verhalen zou ik kunnen schrijven maar ik noem drie dingen: - ik sta echt paf van de hoeveelheid dynamiek in vinyl. Dat is drie stappen vooruit in vergelijking met de vorige versterkers. Voor de versterker wordt opgegeven een verbijsterende 130dB en daarvan haalt vinyl niet eens de helft maar het klinkt alsof het dat wel haalt. En dat geldt idem voor het afspelen van tape. - oude tracks van de Stones (Not Fade Away, Have You Seen Your Mother, Paint it Black) klinken zo ruig als maar kan. Daar kun je pas echt goed horen dat Stones-fans geen Beatle-fans zullen zijn over het algemeen. Dat scheurt en schuurt met karakter en niet zo'n beetje ook. - Alweer een tijd geleden kwam posthuum het laatste album van Leonard Cohen uit: Thanks for the Dance. Toevallig was er juist die dag weer een bijeenlkomst bij Marco en ik had de LP nog nat meegenomen. Het meest sprekende nummer is "The Night in Santiago". Ik hoor Marco nog zeggen: "alleen voor dat nummer moet je de LP kopen": Toch, ik was nooit tevreden over de kwaliteit. Ik dacht eerst dat het misschien aan de persing lag, klonk toch een beetje wollig, tekst moeilijk verstaanbaar. Jammer, want de tekst is vrij spectaculair wat betreft 'vondsten" ('behind the fine embroidery, her nipples rose like bread' of 'her thighs they slipped away from me, like schools of startled fish, though I've forgotten half my life, I still remember this'; zulke dingen wil je toch niet missen!) Of misschien lag het aan het feit dat hij het thuis zelf in elkaar geknutseld had (de begeleiding is er later onder gezet). In ieder geval kocht ik ook nog de high-resolution file en ook de gewone CD. Ook de online versie via Tidal opgehaald. Weinig verschil allemaal.. Hier thuis was ik er niet erg tevreden mee maar ook bij Marco was ik teleurgesteld in de kwaliteit van het album. Vandaag draaide ik het album opnieuw en toen kon ik de tekst messcherp volgen. Zelfde keten maar alleen andere eindversterker. Voor mij bewijs genoeg en geen sprake van inbeelding. In een recensie heb ik inmiddels ook al zoiets gelezen: voor een "luttel bedrag" (in de high-end wereld dan) is men tegenwoordig beter af dan ooit. Ik denk dat het waar is. Krell, Mcintosh c.s. : your days are over.

@ Roots. foutloos

@leobus Dat zie je helemaal correct. De Antelope is natuurlijk al wat ouder maar kan in mijn oren heel goed meekomen. Het is een heel veelzijdig apparaat met een mooie volumeregeling en erg veel in- en uitgangen. Ik gebruik eigenlijk alles behalve de USB. Voor een nog ouder apparaat als de DAT-recorder betekent het eigenlijk een fraaie modernisering. Het plaatje slaat op alle verbindingen die ik met de nieuwe versterker heb gemaakt. Had ik tevoren bedacht zodat ik alles klaar had toen het apparaat binnen kwam. @kappa7Het staat nu ingesteld op de buffer en de laagste gain van 20dB. De dempers zijn nu nog nodig. Zondag ga ik proberen in de bypass stand. Even afwachten of de vv voldoende sap levert. Maar ik denk dat met de Antelope als voorversterker het makkelijk lukt in de bypass.

@ Roots, dank je wel @ Ruud, dat jij dat zegt, zegt mij weer heel wat

Vandaag, al heel snel, werd de nieuwe versterker in de vroege middag afgeleverd. Dinsdagavond besteld, vrijdag in huis. Dat is netjes. Eesrt maar even wat negatieve dingen: - er werd geadverteerd met gratis verzending maar tegelijk werd de prijs met de verzendkosten verhoogd. Voorheen en nu €1790 maar bij gratis verzending €1804. Wat een goedkope truc. Maar goed, men neemt dan toch de volle 60cent verschil voor eigen rekening. - De verpakking is uitstekend maar in de doos geen factuur (zelf downloaden) en geen enkele toelichting of handleiding. Het enige wat er bij zit is een klein plastic zakje van 2 x 4 cm met 4 rubber ringetjes. Waar dat voor is mag men zelf uitvogelen. Na enig gehannes aan het apparaat vermoedde ik dat de ringetjes extra in de voetjes passen. Kennellijk tegen verschuiven. En, toegegeven, er zit ook een netsnoer bij. Wat zwaarder dan de standaard PC-kabel. - Via de after-sales vroeg ik om een advies m.b.t. de instelling van de gain (4 mogelijkheden, afhankelijk van de voorversterker). Daarop snel, maar volkomen verkeerd antwoord. Men verwarde mijn voorversterker met een phonotrap. Wel eerlijk dat men zei, "dat toestel is volkomen ongeschikt". - Na binnenkomst, ik ben echt 100% a-technisch, snapte ik niet hoe men die ingangsgevoeligheid in stelt. Dat gaat via de bodem van het apparaat met een summier plaatje er bij. Maar voor mij acacadabra. Aantal mailtjes heen- en weer over de taalbarriere (men stuurt een pdf-formulier in het Frans), veel onbegrip maar uiteindelijk toch licht in de duisternis. Men gebruikt de jumpers voor buffer/bypass en de dipswitsches (echt megaklein) voor instelling van de gain als de buffer in de "aan" stand staat. Ik vermoed dat slimmere mensen het gelijk door zullen hebben. Uiteindelijk had ik de boel toch in zo'n anderlhalf uur aan de praat. - De Sparkos-editon is €400 duurder dan de standaard versie. MAAR.... op het apparaat vind je daar niets van terug. Geen extra belettering o.i.d. of een leuk logo'tje. Men dient er maar op te vertrouwen dat de binnenkant is waar voor betaald is. Ook lullig bij een eventuele doorverkoop. Factuur maar goed bewaren. Via de mail kreeg ik te horen dat uiterlijk beide versies identiek en dus niet te onderscheiden zijn. Zeer eigenaardig. Hierbij ook nog de opmerking dat wanneer men beschikt over een stevige voorversterker met XLR-uitgang er gebruik gemaakt kan worden van de bypass en de Sparkos-Edition met de dure (vermaledijde) opamps geen enkele zin heeft. Dan €400 direct besparen. Geen relaxte start maar uiteindelijk toch de boel volgens plan opgesteld: https://i.postimg.cc/4NP42rJy/connections.jpg (het high-end foum is weer weigerachtig wat betreft mijn plaatjes) En daar gaat-ie voor een paar eerste uurtjes; gelukkig heel veel goed nieuws. - mijn mond viel open vol ontzag voor het vermogen van dit kastje. Alles bijeen nog geen kwart van de afmetingen van de monoblokken maar wat een ongelooflijke spierballen. Geen speaker die nog kan tegenspartelen bij dit monster al is het rendement nog zo laag (met een paar hoorns echt iets anders kiezen, hoor). Electrostaten hebben sowieso een krachtpatser nodig en mijn oude Chario's profiteren nog veel meer van al dat vermogen. Ook is er echt enorme dynamiek. Bekkens knallen er uit, koper schittert en de dynamiek verschillen in de menselijke stem zijn echt bijzonder. Daar kunnen mijn oude monoblokken beslist niet tegenop. Met veel genoegen kon ik ook vast stellen dat het geen Pro-audio lawaai is. Integendeel, ik vond het allemaal tamelijk verfijnd klinken. Een heel goed onderscheid tussen de verschillende instrumenten al grijp ik eerder dan voorheen naar de volume-regeling: af en toe beetje zachter van de schrik. De ruimtelijkheid met mijn monitors viel wat tegen (ik denk nog wat te moeten schuiven) maar met de electrostaten (geen hoogvliegers op dat gebied) ging het juist beter. Opvallend vond ik dat bijvoorbeeld de stem van Leonard Cohen heel mooi naar voren (dichterbij) komt, duidelijk voor de begeleiding lijkt te staan. De bekende ervaring van oude platen opnieuw 'horen'. Ik heb geen ruimte voor donderend laag (wel een subwoofer maar die staat zelden of nooit aan) en natuurlijk benieuwd wat de nieuwe aanwinst van het laag zou bakken. Ik kreeg de ervaring die Leobus wel eens heeft genoemd, (te) strak gedefinieerd. Bij zo'n klasse D-versterker geen "afrol' in bijv drum/paukenslagen. Bij hem ging de D-klasse er daarom uit maar mij komt het hier goed uit. Gelijk natuurlijk 'Portrait of a Groove' van onze beroemde (maar vergeten) test-CD. Ja, dat gaat echt prima. Way down deep van Jennifer Warnes er achter aan. Prima. Gewoon lekker strak.Van de test CD ook nog even Easy Money ter controle van de verstaanbaarheid en dat is echt 100%. Fate of a Fool met de in de muziek weggemoffelde stem lukt ook nog aardig. Dat was eerder niet het geval. Wel een echt knallend & snerpend begin van dit nummer (Album '5'). Indruk maakte ook mijn favoriete artiest J J Cale. Ik heb nooit eerder zo duidelijk het onderscheid bij hem gehoord tussen stalen en nylon snaren. Vooral die stalen snaren klinken zo mooi na, geweldig. Het zijn maar eerste indrukken en je wilt natuurlijk graag dat het de moeite waard is. Dat kleurt de beleving.Even de wat langere termijn afwachten. Van 1 ding ben ik nu al 100% zeker. De versterker is een fenomenale krachtpatser met een indrukwekkende dynamiek. Hoorde ik gister iemand zeggen dat opamps voor de liefhebbers van suf zijn? Verder ernaast kun je niet zitten. Voor mij is dynamiek en slam van groot belang. Ik wil graag wat geknal. En dat wordt volop geleverd. Daarom, Demasadio Corazon in de juiste uitvoering van Willy Deville, natuurlijk Paul Simon, Late in the Eving, Mama Don't van J J Cale en San Fransisco Bay Blues live van Eric Clapton. FF testen of de voetjes van de vloer gaan. Ja hoor. Zover wat eerste indrukken.

Heel gaaf ding Roger. Dat zal best klink met de Hifi-man. En een gebalanceerde (moderne) uitgang. Super.