threshold

Precies, dat is ook altijd mijn ervaring geweest. Een echte ontkoppeling van alles boven subsonische frequenties door middel van een massa-veersysteem brengt rust, ruimtelijkheid en detail, gewoon omdat er minder akoestische terugkoppeling is. Als je spealer zwaar genoeg is met een goede motor dan hoef je niet zoveel in kernachtigheid en attack in te boeten.

Je moet nooit iets groots tussen je speakers inzetten, dat heeft menig audiofiel ervaren. Over het hoe en waarom zou ik alleen maar kunnen gissen. Ernstige verstoring van het stereobeeld omdat links/rechts vervaagt door de reflecties van het object in het midden? Je zou, bij wijze van experiment, ook eens je speakers diagonaal kunnen zetten, waarbij het midden van de achterwand eigenlijk een hoek is van de kamer. Dus links en rechts van een hoek zet je een speaker, bij jou wellicht in de " hak" van de L.

dan zou ik zeker eens proberen deze paper te pakken te krijgen: "Active control of glass panels for reduction of sound transmission through windows" ...en dat geld niet alleen voor glas, maar in meer of mindere mate voor alle materialen, van muren to absorbers en diffusors. Net als de brekingsindex in de optica. Maar bij glas ligt deze coincidentiefrequentie bij een aantal kiloherzen. Dit wordt weer voorkomen door verschillende diktes toe te passen. Spido, het zou leuk zijn om even door te meten hoeveel 40 Hz er door het glas heen gaat. In het laag isoleert (reflecteert) een glazen wand minder dan in het hoog, dit houdt in dat het er voor een deel doorheen gaat. Je moet dan niet kijken naar de laboratirium waarden voor de absorptiecoefficient van het glas als materiaal an sich, want dat dempt niet want is niet poreus, maar naar een glazen paneel als geheel dat kan trillen. En een glazen wand kan wel degelijk buigen! Elk stuk glas in een kozijn dempt lage tonen. Als je verschillende glassoorten en/of verschillende raamoppervlakken hebt dan zul je over een breder spectrum het laag dempen. Dit kan best de oorzaak van het goede geluid van Spido zijn in z'n glazen serre.

coherentie, homogeniteit, veel gedetailleerder is dit niet te beantwoorden zonder alle drivers over een kam te scheren. Daarvoor zijn de verschillen veel te groot. De wat echtere weergave, alsof je er werkelijk bij bent, komt mijns inziens door een mooie gelijkmatige afstraling, zeg maar een mooi rondstraalgedrag. In het hoog bundelen ze steeds meer naarmate de frequentie stijgt. In feite bundelen ze teveel omdat de conus te groot is, of ze bundelen in mindere mate maar dan is de conus te klein voor fatsoenlijke lage tonen weergave, maar dat moet men maar voor lief nemen. Maar de kracht zit 'm in de gelijkmatige afval off axis. Dit is op andere wijze moeilijk te bereiken. Een derde orde filter o.i.d. met een - voor de afstand tweeter tot woofer- zeer laag gekozen overgangsfrequentie zou kunnen (geen interferentie), of een coax o.i.d. Of, zoals -meen ik- Isophon bij z'n nieuwste generatie speakers doet, die dip rond de overnamefrequentie zo smal maken dat die onhoorbaar wordt door 8ste orde filters toe te passen. 1ste orde filters en 'd Apllito's e.d. zorgen voor een grote dip in de frequentiekarakteristiek rondom de overnamefrequentie ergens off axis. Blijkbaar is het gehoor gevoelig voor reflecties die niet hetzelfde karakter hebben (door de grote dip) als het directe on axis signaal en veroorzaakt dat een onnatuurlijkere weergave met moeilijk te plaatsen instrumenten. Trouwens, zowiezo zegt het frequentieplaatje on axis niet zoveel. Men moet een soort power sum meten om in te kunnen schatten hoe een speaker klinkt in een ruimte. En dan kunnen breedbanders soms helemaal niet zo'n berg en dal landschap zijn als men eerst dacht. Een kenmerk voor een breedbander is z'n extreem lichte konus, ook al is de driver best groot. Tevens mag de spoel niet te veel zelfinductie hebben. Dit zijn voorwaarden voor voldoende hoge tonen weergave. Echter dit levert nogal eens andere problemen op, zoals een relatief hoge resonantiefrequentie, of een extreem slappe conusophanging, hetgeen weer een erg lage stijheid van het systeem betekent, een hoge Qts, of tewel: een zeer grote gesloten kast om nog een beetje aardig laag te krijgen. Vandaar ook soms de voorkeur voor open baffles. Of wellicht biedt de voorschakelcondensator uitkomst.

@ Threshold, Inderdaad moeten we verder.... Het zal ongetwijfeld zo zijn dat je je akoestische aanpassingen niet werkte voor jou en je bevindingen ervan. Nadat je alles eruit had gedaan kon jij weer genieten pas. Roept bij mij wel een vraag op hoe je het dan had toegepast, zoals enkele metingen (laten) verrichten of gewoon naar eigen inzicht en je eigen kennis van akoestische matrialen daarbij toegepast ? In mijn geval was het dat de ruimte die ik voor ogen had een moeilijkheid had die toch echt aan de ruimte zelf lag en dat niet weg kon krijgen dan alleen met behulp van een akoestische aanpassing van de ruimte zelf. Hier de meting van de ruimte zelf : Dat ziet eruit als een redelijk droge kamer. Zolang de grafiek afloopt en geen oplopend bultje heeft zou het volgens de theorie goed moeten klinken. Misschien is 1.2 kHz een beetje teveel aanwezig? De kamer die ik toen had heb ik eens doorgemeten. Op zich was er weinig mis met de galm. Aanpassingen aan de galm moet je ook zo gelijkmatig mogelijk aanbrengen maar daar heb je grote oppervlakten voor nodig. Wat ik deed was alleen de eerste reflecties via de zijwanden dempen. De kamer was slechts 4 meter breed en ik dacht dat die reflecties het stereobeeld zouden vertroebelen. Gek genoeg hoorde ik steeds een verbetering op dat gebied als ik iets aanbracht, inclusief demping aan het plafond om de eerste reflectie daar te lijf te gaan. De helmholzresonatoren deden eigenlijk bar weinig. Lage tonen laten zich niet zo simpel met zo'n basreflex-kast dempen. Daar heb je blijkbaar toch meer voor nodig (zoals in een audio zaak, een hele rij basreflexspeakers ). Maar blijkbaar had ik niet door dat ik de boel steeds doder aan het maken was. Daarvoor moest ik ineens alles eruit halen. En soms moet je gewoon weer van de grond af opnieuw beginnen. Of gewoon niks doen. Akoestiek is meer dan alleen een algemeen galmplaatje, maar dat hoef ik jou niet te vertellen natuurlijk. Ik denk dat veel huiskamers beter klinken dan mensen denken, op problemen met staande golven in de laagste frequenties na. Deze echter kun je ook te lijf gaan door betere keuze van de speakers en plaatsing. Wat de lage tonen betreft, zoals Spido al zei, die laten zich niet zomaar beheersen of sturen. Moet je dan je hele kamer verbouwen met gigantische panelen als je in een betonnen doos woont? Gelukkig heb ik redelijk wat glasoppervlak. Het laag gaat er voor een deel dwars doorheen. Maar heb je glas, grote tafels, grote dichte meubels, deuren en panelen, dan zou je genoeg laagabsorptie moeten hebben! Mijn punt met panelen e.d. is dat ze pas vanaf 500 Hz een beetje gaan dempen. Het is een kwestie van smaak, maar ik vind dode ruimtes maar niks. Geef mij maar wat meer glans, ook al gaat dat ten koste van het laatste beetje stereoprecizie. In feite dus dat ik ze uiteindelijk verkeerd geimplementeerd heb, want ik had ze helemaal niet moeten toepassen! maar natuurlijk heb je gelijk, ook een bankstel is een akoestische maatregel. Wat ik wel wil zeggen, is dat fundamentele problemen moeilijk op te lossen zijn met een paneeltje hier en een diffusor daar... Die doen vooral hun werk in de hoge frequenties, met als nadeel dat het er niet levendiger op wordt. Dan werken hoorns m.i. wel degelijk! Dat nasale (kam filter effect) heb je eerder met hoorns in een te dode ruimte.

Nou zo'n open baffle kun je nauwelijks nog hybride noemen, ik neem aan dat het laag daarvan perfect aansluit met de ribbons vanwege het dipool gedrag. Het schijnt dat je dik 3/4 van de energie weggooit in akoestische kortsluiting bij dipool bas, maar meer dan 95% werd toch al in de luidsprekerspoel in warmte omgezet, dus waar hebben ze het over

KT88, Misschien is zo'n dipool bas ook wat voor jou (alleen als je om lage tonen verlegen zit natuurlijk). Het eerste idee schijnt van Linkwitz te komen, geen kleintje in de speakerwereld, en in Duitsland doen ze er veel mee. In de volgende Hobby Hifi zouden ook weer dipolen voorgesteld worden. Het wordt een trend. We mogen niet achterblijven . Maar het zou wel een aantal akoestische problemen kunnen oplossen. Weer een voorbeeld van: koop speakers die bij de ruimte passen, i.p.v. pas de ruimte aan aan de speakers.

Helaas voor sommigen kan ik me inhoudelijk wel aardig vinden in de reaktie van Spido. Op zoek naar een betere weergave had ik door de jaren heen een aantal akoestische aanpassingen gedaan, zoals absorptiemateriaal ter vermindering van de eerste zijdelingse reflecties, absorptie gedeeltelijk op het plafond en helmholzresonatoren tegen staande golven. Toen las ik een uitgebreid artikel in Hifi-news (maart 2001) " why your listening room isn't so bad after all". Enkele zinnen als " Some of the worst listening rooms I have ever experienced have been purpose-designed, often at great expense, by acoustics consultants" deed me in een kwade bui alle akoestische maatregelen uit m'n kamer halen en wat bleek: de schrijver had gelijk, het klonk ineens veel levendiger en muziekaler. Helaas laten we ons in deze schimmige audio wereld graag zaken aanpraten, op zoek naar een beter geluid. Als we dan veel geld investeren en er later achterkomen dat het niet je-van-het is, en we ook nog eens onszelf voor de gek hebben gehouden -en dat is moeilijk te accepteren-, dan is de pijn wel groot. Maar toch moeten we verder. Nu wil ik weer ineens dipool speakers bouwen met dipool bas (zoiets als op het plaatje), die zou veel minder gevoelig voor staande golven zijn, en natuurlijk gaat men me waarschuwen, en wellicht vind ik het uiteindelijk niks en is het geld en de moeite weggegooid en m'n humeur verpest. Toch ben ik dan wel een ervaring rijker, zoals met het weghalen van m'n akoestische materialen. Trouwens, als de ruimte teveel reflecteert zou je ook weleens de verkeerde speakers kunnen hebben gekozen en bijvoorbeeld beter voor hoorns kunnen gaan...maar dit terzijde...

Beste Pjotr, Vrijwel elk genie is bereid toe te geven dat hij alleen maar zo hoog heeft kunnen reiken, doordat hij op de schouders van zijn illustere voorgangers is gaan staan. Dat geldt ook voor luidsprekerontwerpers: het is vaak doelmatiger om het bestaande goede te verbeteren - bijvoorbeeld door de sterke eigenschappen van bestaande goede concepten te combineren, of door oplossingen te vinden voor de zwakke punten van het bestaande concept - dan om "helemaal opnieuw te beginnen". Daarom wacht ik met smart op het interview met Berndt van Hobby Hifi. Die medewerkers van dat blad hebben al zo'n beetje alle principes toegepast, of ze er nu in eerste instantie achter stonden of niet, en hebben zelf ook theorieen ontwikkeld (of formules voor door fabrikanten reeds toegepaste trucs). Ben benieuwd wat zo iemand nu te zeggen heeft.

Helaas gemaakt van een iets minder exotisch en stabiel materiaal .

Dit spuitgiet materiaal laat zich niet vergulden. Ik vraag ook niet om goud, maar om geel. Leerdammer is ook niet van goud, maar wel geel. Ik snap 'm. Je zoekt een vervangende arm. Geweldige combinatie wordt dat!

Een naaimachine zou ook zo ingesteld kunnen worden op 7,83 hz. De hiermee gemaakte kleding geeft de drager superkrachten. Wel interessant dat hier al een 20 Euro versie is opgedoken. Wat me opvalt is dat er blijkbaar alleen in de hifi wereld van dit soort apparaten wordt gesproken, terwijl het ding aan het gehele gevoel van welzijn zou bijdragen. Is dit een slecht teken? De high-end wereld is al zo vatbaar voor voodoo.

Ik hoor het al, die knettert ook. Nu even serieus: De sme kan los aanvoelen vanwege de meslagers. Je kunt hem dus een stukje optillen. Echter, als je eraan trekt dan moet die stabiel voelen. Verder is die ADC geen MC element maar een gewone MM. Maar hij klinkt goed! Alleen is het vreemd dat er niets op staat. Op de naald zou het typenummer moeten staan. Al met al lijkt het me een combinatie die goed zou moeten klinken. Gewoon nog eens goed afstellen en op de MM ingang doen. De SME arm heeft een schroef aan de onderkant aan de plastic halve cilinder waar je kan aarden. Maar mijn ervaring is dat je wat zou moeten experimenteren met het wel of niet aansluiten van de aardedraad hieraan, want de metalen arm zal ook wel contact maken met de metalen basis van de Thorens zodat je evt. een aardlusje kunt krijgen, wat voor de brom zorgt. Ik kan me herinneren dat je bij de sme arm de vingerlip van de headshell electrisch gezien kon ontkoppelen, zodat je geen brom hoort als je de arm bij de vingerlip vastpakt. Probeer wat uit en veel geluk en weinig stress gewenst.

Nou ik ben in elk geval wel wijzer geworden hier. Bedankt voor alle reacties! Natuurlijk is het zo, dat als je wilt weten of iets werkt, dat je dan naar de dealer moet om het te lenen. Maar er zijn zoveel van zulke tweaks, de ene geloofwaardiger dan de ander. Meestal ben ik sceptisch en stuur snel dingen naar het land der fabelen, of vind iets veel te prijzig. Ik werd toch nieuwschierig toen ik over deze resonantie en de RR-77 hoorde, maar het ding lijkt me te duur voor wat het is. Er moet toch een soort Blokker-versie van te vinden zijn? Enkelen van jullie hebben het al eens geprobeerd maar niemand was enthousiast. Misschien is de verstoring van de 7,83 Hz resonantie door alle EM-velden wel de oorzaak van het verdwijnen van de bijen.

Wat zijn we voorzichtig geworden hier zeg! Ik heb onlangs twee breedbanders van de vuilnis gered en denk dat ik er iets mee wildoen. Het zijn 2 philips AD12100/M8 speakers. Ik ga ze eerst eens inbouwen in een open baffle, want de parameters zijn niet zo gunstig voor een ander soort box (gesloten in 120 Liter heb ik gehoord, maar dat is wel erg groot). Ik heb ergens gelezen dat ze rustig en gedetailleerd klinken in het midden. Ik ben benieuwd. Trouwens, ik heb wel eens Lowthers gehoord en kreeg er pijn in m'n oren van. Het midden van die dingen vond ik echt te agressief.

Zie website van de fabrikant: RR-77 Ultra LF pulse generator dingetje Deze RR-77 produceert de resonantie van Schumann (7,83Hz) elektromagnetisch en dat zou een positief effect op zowat alles hebben. Voodoo of wetenschap? Wie heeft er ervaring mee?

Zo'n ring lijkt me goedkoper. Hiermee wordt de plaat niet recht, maar kun je hem wel afspelen. Plaatje uit de Hifi-World:

Dat heb ik nou ook met JBL. Ik heb er niet zoveel mee. Vroeger hingen de discotheken er vol mee. Je ziet ze ook wel vaker in bioscopen hangen, maar ik heb nog nooit een goede weergave gehoord in een bioscoop waar JBL-spul hangt. Zaal 7 van Lux in Nijmegen. Het beste live-geluid wat ik ooit gehoord heb, en als ik me niet vergis hingen daar JBL-speakers... Helaas kun je vaak maar weinig zeggen over de speakers an sich in een live situatie. Het gros van het geluid wordt gemaakt door de technici. Of moet ik zeggen: wordt verprutst door de technici... Tegenwoordig zijn de zogenaamde line-arrays helemaal in. Die worden te pas en vooral vaak te onpas ingezet, bijvoorbeeld buiten waardoor je keiharde reflecties krijgt die worden ervaren als echo's. Ook krijg je enorm veel last van interferentie als de array te lang wordt in combinatie met te grote afstand. En dat, terwijl de losse drivers best goed zijn. Voor mij maakt JBL nog steeds zeer goede hoorns en bass-drivers. Jammer dat wij in Europa daar geen mooie speakers van krijgen. In Europa moet men nog niet zoveel van hoorns hebben, in tegenstelling tot Japan. Gelukkig is dat wel wat aan het veranderen. Vooral met die akoestisch harde kale ruimtes kun je met een hoorn veel meer bereiken. Je ziet nu de magnetostat goedkoper worden en met een hoorntje ervoor... Of wat dacht je van de nieuwe Beyma TPL-150 air-motion-tweeter met TD-TPL hoorn. Wat zou ik daar graag een mooie super high-end speaker van willen maken die alle grote Wilsons, Thiels en JBL's en Tannoys etc. eruit speelt kwa dynamiek en detail...

Als er iets niet spoort in je speakers, dan kun je wel tot dergelijke experimenten overgaan met extreme kabels, die veranderingen aanbrengen in het geluid. Anders zou ik het niet doen. Gewoon een goede koperen kabel en als er iets niet goed klinkt, eerst ergens anders de oorzaak proberen te vinden. Zonde van het geld, dat bi-wiren, vooral met al dat zilver.

Deze poll is bijna dood , helaas... Jammer, want ik vind het zelf een hele interessante vergelijking, omdat het vaak op deze tegenstelling uitkomt. Graag zou ik willen weten wat nu de truc is achter een extreem dynamisch geluid. Waarom zijn P.A. speakers meestal zoveel dynamischer als de standaard hifi-box? Dat hoornluidsprekers zo dynamisch en helder klinken komt volgens mij mede omdat ze letterlijk meer direct geluid geven, en minder gereflecteerd ("wazig") geluid. Maar waarom klinkt een P.A. bas/mid driver ( 25 tot 30 cm.) zo precies en dynamisch? Omdat de kracht/massa verhouding zo groot is? We kunnen wel laagdunkend naar de typische studio monitor kijken, omdat het volgens sommige high-end (marketing-)begrippen nooit goed kan klinken, maar de muziek die we thuis afspelen is daar wel op gemixt. Zou het dan niet logisch zijn om dergelijke speakers ook thuis te hebben?

Dan zijn we het eens Maar helaas, het is vaak Of-Of en niet En-En, tenzij je er veel geld tegenaan gooit. Vaak gaat de ideale combinatie van diep laag en een hoog rendement pas samen in een hele grote kast, met een hele dure grote speaker. Zoals Richard zegt, is het vaak een keuze. Gaan we voor hoog rendement (meestal kortere spreekspoel en/of sterker mageet), of een lange spreekspoel waar je meer versterkervermogen in moet stoppen. Voor een 13 cm. drivertje is 40 liter relatief veel en wordt de speaker niet snel gedempt door de luchtkussen in de box. Dan moet je echt uitkijken wat je doet met het dichtstoppen van de poort. Een 25 cm. driver heeft dan vanwege de grootte in het laag al een hoger rendement en ziet over het algemeen die 40 liter als een relatief stijve kussen die de excursie behoorlijk kan dempen. Dat zorgt ook voor een minder diep laag, ook al is de speaker groter. Eigenlijk is een luidspreker in een basreflexkast een tamelijk gecompliceerd geheel waarbij je alles (electrisch, mechanisch, akoestisch) kunt converteren naar een groot spel tussen allerlei gewichten aan veren aan elkaar opgehangen met hier en daar demping. De basreflex poort staat dan voor een veer. Soms bewegen massa's in fase, dan weer in tegenfase met de anderen, de ene gaat heel snel heen en weer, de ander beweegt nauwelijks, en dit verschilt per frequentie. Zo beweegt de conus maar weinig als de basreflexpoort op z'n afstemfrequentie wordt aangesproken. De veer die een basreflex voorstelt, beweegt dan redelijk in tegenfase met de achterkant van de woofer - in fase met de voorkant- en dempt zo de excursie van de driver. Iets dergelijks geldt ook voor de goed (door de versterker) gedempte resonantiefrequentie van de speaker: dan beweegt de conus nauwelijks! De ideale speaker bestaat dus niet echt. De grootte van de conus is dan een beperkende factor. Of het benodigde volume in de kast. Als je bijvoorbeeld de magneet sterker maakt, dan wordt de speaker hierdoor ook beter gedempt. Echter dan voelt de speaker zich beter in een kleinere kast (kleine kast staat voor een stijvere veerwerking van de opgesloten lucht, waardoor bij hogere frequenties het laag wordt versterkt, ook wel de vettere bas die Richard noemde), maar dat gaat wel ten koste van de allerlaagste frequenties. Als je het extreem wilt doen dan kom je al snel uit bij zoiets als de Audax PR 330. Dan heb je 94 dB rendement en kom je nog onder de 40Hz in 70 liter. De Xmax is echter wel relatief laag, maar het grote oppervlakte compenseert een hoop. De sterke magneet met lichte conus (= hoog rendement) wordt gecompenseerd met een extreem slappe ophanging, waardoor er toch nog een redelijk diep laag uitkomt. JBL heeft ook dergelijke drivers (had ook de Audax fabriek overgenomen) maar die zie ik alleen terug in dure studio boxen. Zo'n losse driver kost dan al snel 300 Euro. Zoiets vind je niet in een kant-en-klare kast onder de 5000 Euro. Het laag van zulke speakers is echt een ervaring. Dat gemak en de definitie heb ik nooit met kleine drivertjes gehoord.

Dat is dus de misvatting. In een harde ruimte heb je meer versmering en langer uitklinken. Hierdoor zal de muziek dus minder dynamisch overkomen. Ondanks dat deze wel aanzienlijk harder gaat. Precies! Ik snap niet dat dit er zo moeilijk in kan bij de anderen hier.

Met gewoon spaanplaat (of nog beter: geplastificeerd/gefineerd spaanplaat) is niet zoveel mis. Het klinkt redelijk neutraal. Verder je kast vullen met grammofoonplaten. Glas is me nooit zo goed bevallen. Klinkt letterlijk dun. Denk er wel aan: alles trilt. Maak je het zwaarder, dan verleg je de frequentie naar onderen. Dat is soms niet wat je wil! Sommige mensen zweren bij metaal in combinatie met hout. Stijf en net genoeg demping.

Je kunt voor akoestiek ook naar Antwerpen, voor de Hogere cursus akoestiek. Dit is een kop-studie voor HTS-ers en TU-ers. Daar kun je kiezen voor elektro-akoestiek. Dan krijg je op een wat ouderwetse manier inzicht in rondzingen van microfoons e.d. Wel leerzaam. Ook de digitale signaalverwerking. Alleen weinig inhoudelijks over luidsprekers... Mag ik bovenstaande zo samenvatten (keuze tussen 2 opties): 1) JBL heeft er een woofer ingezet met een hoog rendement (kleine Xmax, dus kleine excursie) met lichte conus en sterke magneet, daarom in een relatief kleine kast. De bass reflex is hard nodig voor enig laag. De speaker klinkt strak. Volgens mij kun je wel de poort dichtstoppen, want het kastvolume is relatief klein, en de lucht in de kast is relatief stijf voor de speaker. De maximale excursie zal evt. ook gedempt kunnen worden door de gesloten lucht in de box die als een kussen werkt. 2) JBL heeft er een relatief goedkope woofer in gezet, met een niet al te sterke magneet, maar wel met een lange hoogbelastbare spoel, dus een grote excursie. De zogenaamde Q is aan de hoge kant, waardoor het kastvolume relatief groot moet zijn om geen gebonk en gedreun te krijgen. De bassreflex poort is afgestemd op een relatief lage frequentie. Ook hier kun je naar mijn mening wel de poort dichtstoppen, daar het luchtvolume in de kast al relatief groot was voor deze driver, dus zou die bassdriver er tegen moeten kunnen. Er zal niet zo heel veel verschil zijn in maximale excursie, behalve bij lagere frequenties waar de basspoort z'n werk deed. Echter onder de frequentie waar de baspoort op was afgestemd, is de fase 180 graden omgedraaid, want de veerwerking van de lucht in de poort is weg, waardoor er een soort akoestische kortsluiting optreedt (er zit letterlijk een gat in de box) en juist bij de basreflex variant de conus te grote excursies maakt (bij subsonische frequenties, of effecten in films). Wellicht kun je wat blokken hout of stenen in de kast proppen om het volume te verkleinen... Het probleem met een gesloten kast is, dat het laag erg langzaam afloopt. Er zal dus een groot gebied zijn, bijvoorbeeld van 60 tot 120 Hz, waarin alle drie speakers bas produceren. Dan wordt het een hele toer om de subwoofer goed af te stellen en te plaatsen!

Toch klinken deze extreem gecomprimeerde cd's erg agressief. Ik begrijp niet, dat de maatschappijen de cd zo willen laten klinken als een mp3-tje. Waarom zou je dan nog naar de winkel gaan, als je voor niks iets in dezelfde kwaliteit kunt downloaden Mijn ervaring is, dat dergelijke cd's beter klinken over m'n rustige speakers (de NS1000, die berilium middentoner laat alles in zulke rust horen...). Vinyl klinkt beter over hoorns, is mijn ervaring. Dus dan liever dynamiek, om on-topic te blijven voor de verandering hier.