Kraus vonBentinck

er zijn hier al heel wat topics over maar het gaat hier om het uitwisselen van luisterervaringen onlangs. Het is eigenlijk meer bedoeld voor PM maar dat is meen ik lastig met plaatjes @ Hans van Liempd Dit is de file zoals op het meegebrachte schijfje; de ruis uit de aanloopgroef is zichtbaar en er is plenty headroom in de opname van vinyl. Het formaat is 96kHz/32bit wave Onderstaand de file na verwijdering van ruis en het niveau gebracht naar maximaal -0,1dB. Normaal gesproken levert dat wat luisteren betreft heel weinig verschil op met eenzelfde track via CD. In mijn oren levert e.e.a. een heel acceptabel resultaat op van gedigitaliseerd vinyl Afhankelijk van het geluk dat je moet hebben met de CD-uitgave (zie loudness-war database) is het toch redelijk vaak zo dat vinyl het wint van CD, simpelweg omdat men de CD verprutst heeft. Ook komt het voor dat de CD-track toch op het eerste gehoor beter klinkt dan vinyl. Het geeft de indruk pittiger, iets voller te klinken en met meer detail. Kan aan van alles liggen maar ik vermoed dat bij het masteren voor de CD alles door de hard-limit gehaald is met een boost voor de zachtere passages Een voorbeeld: de maximale uitsturing blijft gewoon -0,1dB maar alles wordt in het voorbeeld hier versterkt met 6dB (uiteraard zonder dat er clipping ontstaat) maar met dien verstande dat alle signalen van -6db of minder 6db erbij krijgen (en -3dB dus +3dB geeft 0). Dat geeft het volgende beeld: Die hard-limit met boost wordt naar mijn idee heel vaak toegepast, simpelweg omdat het gewoon te makkelijk is in de digitale omgeving. Het kan bovendien heel subtiel maar ook buitengewoon grof. Uiteindelijk heb ik er weinig kijk op en al helemaal geen kaas van gegeten wat men allemaal uitspookt in die studio's maar dat er driftig aan de knoppen wordt gedraaid staat voor mij wel vast. Soms met een beter en soms met een veel slechter resultaat. De door ons beluisterde Mahler CD van het KCO olv Bernard Haitink en Elly Ameling als soliste stamt naar ik meen uit eind jaren zestig en ik vond dat toch een heel mooi voorbeeld van een ongekunstelde registratie. Ik ben er wel heel zeker van dat in die tijd er toch eerlijker werd omgegaan met opnamen en wat er uiteindelijk op de plaat kwam en dat in de studio zeer ter zake kundige mensen zaten die niet echt opgejaagd werden door commerciële bedoelingen. (Het KCO is volgens mij ook veel later overgegaan van A=443 Hz. om briljanter te klinken in de strijd met Berliner en Wiener Philharmoniker) Dit alles terzijde.

@Ove Rickland Als het werkt, dan werkt het. Ik sta er wel van te kijken dat een paar van die grote Blumenhofers toch nog baat hebben bij zo'n ingreep. Maar als je het hoort dan valt er weinig tegen in te brengen.

Dit is waar Carl uiteindelijk uit zal komen: https://www.youtube.com/watch?v=gqAhcaSIIW0

ik denk dat de meesten hier wel weten dat ik vaker patiënt dan dokter ben.

In deze tijd van testen en nog eens testen is het testen op besmet zijn met audiofilie misschien ook wel eens nuttig: hoe vaker men dezelfde "platen" draait op steeds een iets andere installatie, hoe ernstiger de aandoening. Men kan de test heel eenvoudig in gedachten afnemen

Het advies van Mark is naar mijn bescheiden mening zonder meer het beste.

Toch wel fijn dat je gewaarschuwd bent. Je had ook slachtoffer nr. zoveel kunnen worden van de internetboeverij.

Een regelmatig bezoek kan helemaal geen kwaad Vandaag opnieuw geluisterd in een ruimte die niet of nauwelijks veranderd is sinds mijn vorige luisterbezoek al staan de luidsprekers iets verder ingedraaid en ligt er meen ik een ander vloerkleed. Er is relaxed geluisterd zonder vooropgezet plan en gestart met zuid-Amerikaanse gitaarmuziek via Quoobuz (is dat correct gespeld? ik ben zelf tidal'er) Eerste indrukken zijn toch vaak het indringendst en - de kamer speelt zo te horen geen enkele storende rol in de weergave. Buiten de muziek om is het stil, er resoneert, galmt of trilt niks - de luidsprekers vallen geheel weg in het beeld en zijn niet te lokaliseren - er is een zeer goed gedefinieerd plaatje, niet overdreven breed, mooi tussen de speakers en met een realistisch aandoende diepte, iets meer upfront dan in de diepte maar bevredigend holografisch - de electrische gitaar (volgens mij zo'n Django Reinhardt-achtig instrument ) klinkt heel natuurgetrouw met ook herkenbare klankkast, het is in ieder geval duidelijk niet zo'n elektrieke plank. Vrij willekeurig volgt een mij onbekende zangeres, een beetje jazzy met een combo. Klinkt heel sfeervol en evocatief, de palmen in de hotellobby naast de combo wuiven zachtjes mee als het ware. Vrij associerend komen we uit bij een beroemde naam: Nina Simone en I love you Porgy en de kwaliteit van Nina Simone wordt onmiskenbaar weergegeven. Uit de lucht komt "Hit The Road Jack" vallen en deze echtelijke ruzie wordt eerst door Ray Charles en vervolgens door 5 of 6 anderen op de planken gezet. Hartstikke leuk om te horen hoe verschillend de aanpak kan zijn bij dit ongetwijfeld honderden malen gecoverde nummer, hoe verschillend de accenten gelegd kunnen worden en hoe men de plank mis kan slaan of juist de spijker op zijn kop al zullen hierin de smaken verschillen. Voor het serieuze werk komt op mijn verzoek de Hear luister en test CD tevoorschijn via de streaming set-up: Bluezeum, voor menige set toch eigenlijk net een tikje te veeleisend, komt er foutloos uit, het laag helemaal gecontroleerd en prima te volgen, de tekst moeiteloos te verstaan en allerbelangrijkst natuurlijk, de sfeer van het nummer helemaal zoals het de bedoeling moet zijn geweest. Homeless, Le Temps Passé, Jungling an der Quelle volgen en nog wat slagwerk voor de puntjes op de i. De CD doet zijn werk en dat doet ook de set. Ik denk de Array-versterking goed te herkennen, snel en strak en uiteraard op zich doodstil. Vervolgens nog aardig wat J J Cale op speciaal verzoek waarbij de digitale versies de vinylopnamen lelijk in de schaduw zetten (daar moet ik prive even op terug komen) en uiteindelijk afgesloten met Haitink, Elly Ameling, KCO en Mahler IV (Sehr behäglich). Ik vond het toch het hoogtepunt. Hoewel ik altijd een beetje geïrriteerd raak over het 'toeëigenen' van Mahler door Amsterdam en het KCO is de trots op de klank van orkest en zaal (en Haitink) toch wel terecht. Dat kwam heel mooi naar voren vanmiddag, die beetje warme en gewoon mooie klank van vooral de strijkers. Ook een fraaie balans tussen sopraan en orkest. De opname zelf was keurig bescheiden, geen stereo-effecten of overdreven accenten maar een geslaagde poging om de beleving in de zaal zo goed mogelijk vast te leggen. Gemiddeld zijn de opnamen bij klassiek toch echt wel beter dan gemiddeld bij pop. Heel andere eisen natuurlijk. Maar ook de zogenaamde audiofiele opnamen (ik denk aan Kari Bremmes of Norah Jones als voorbeeld) zijn toch heel gekunsteld (de soundengineer in de studio a.h.w. een extra bandlid) en minder een neutrale "registratie" dan bij fraai klassiek. Kortom, op mij maakte het allemaal de indruk dat Hans de kamer geheel onder controle had gekregen en een in de meeste huiskamers zeer moeilijke tot onmogelijke opdracht tot een goed einde heeft weten te brengen. Prima demping maar niks doodgeslagen. De set, tja. De versterking is naar mijn idee 1e klas high-end, de speakers keurig onder controle en echt full-range en misschien kan het anders, maar kan het ook beter? Ik denk het eigenlijk niet. De stroomvoorziening is dik in orde en over de bekabeling zeg ik niks (ook niks verkeerds) Rest mij te danken voor een wederom prima ontvangst, de lekkernijen voor maag en oor en de strikte omgang met de coronaregels. Safety first vormt geen enkele beperking. Nog twee maal een PS - buiten, op de stoep valt nog weer eens het verschil te beluisteren tussen de weldadige stilte van het platteland, zo anders dan het permanente gedruis op de achtergrond in de randstad - onderweg drong zich toch de gedachte op dat als er wat te experimenteren valt in zo'n dedicated listening room, het misschien met reflectie zou zijn? Niet uit noodzaak maar meer uit nieuwsgierigheid. (edit: ik heb eerst mijn verslagje geschreven en daarna het topic nog eens terug gelezen. Interessant vond ik zelf)

Is dit langzamerhand niet uitgedraaid op pure egotripperij?

Twee maal bij Cock geweest en dat heeft steeds het effect gehad van bewondering en verbazing. Ik heb bij Cock echter nooit mijn eigen muziek gehoord en dat is toch waar het om draait. Ergens "beter" gehoord dat zou ik niet durven zeggen maar ik heb wel een aantal ervaringen die mij altijd zijn bijgebleven en ik bij wijze van spreken zo kan herbeleven. bij Jitze in Amsterdam, Mörch UP4, veel zelfbouw, Klipsch, Werkelijk ongelooflijke slam, Nina Hagen, Ich weiss. Ik schrok me kapot toen zij het glas kapot gooide. Bij Zee in Scheveningen, Mahler 4e symphonie Sehr behaglich op grote Avalons met Krell, klonk werkelijk fantastisch, helemaal meegesleept, Bij Hans van Liempd in Schijndel, toen stond set nog in de huiskamer en was er een bijeenkomst met eindversterkervergelijking. Bij warm draaien was het Ry Cooder op vinyl, Chicken Skin Music/The Bourgeois Blues en was ik helemaal onder de indruk hoe de stem ineens midden in de kamer stond, Bij Hibo hifi in Den Bosch, draaitafelvergelijkiing op de grote Masters van Rick Paap, mijn eigen draairafel met MorchUP4/Benz Ebony H , vinyl West Side Story Proloog, enorme ruimtelijkheid, snelheid en veel wow-erlebnis. Ik ben tamelijk gevoelig voor de sfeer en kan enorm genieten als iemand thuis op zijn eigen set de muziek draait waar hij van houdt en liefst daarover nog iets te zeggen heeft. Daarom menig bezoek als zeer bevredigend ervaren (Siem in Balk, Geerdie in Apeldoorn, Ruud in Almere (superdiep laag) e.v.a.) Bij Jerry helaas nooit op bezoek geweest, had ik graag gedaan Iki heb zelf zeker geen super klinkende bedoening maar toevallig gistermiddag intens zitten genieten van Beethoven' Pianoconcert in 8 verschillende uitvoeringen. De dynamiek van klassiek is toch ongeëvenaard. Ik hou mij maar vast aan de wijsheid van het AAA-forum: :das beste ist den Feind des gutes. Hoe onwaarschijnlijk ook, ik kan thuis vaak beter genieten dan in de concertzaal (slechte stoel, knisperende plastic zakken en veel gekuch en geschuifel).. Stoelen in de Rai (hoog tegen de wand) kan een regelrechte marteling zijn qua krapte, hitte en benauwdheid. Dan zit ik toch eigenlijk liever thuis op de bank met de voeten omhoog en geniet ongestoord

Valt er iets te zeggen over de harmonizers en de verstaanbaarheid van stemmen? En dan bedoel ik vooral de enigszins weggemoffelde stemmen zoals in vele opnamen het geval is.

De meest verstandige keuze is misschien wel helemaal niks te kopen en gewoon eens wat rust te laten neerdalen over wat je allemaal hebt.

Boekenplank luidsprekers lijkt mij heel verstandig. Ik vermoed dat ts & ega niet gecharmeerd zullen zijn van prominent aanwezige vloerstaanders. Bij luidsprekers die in een boekenkast moeten passen is het essentieel dat er geen baspoort aan de achterzijde zit. Bij voorkeur een gesloten kast of desnoods een baspoort aan de voorzijde. Het is de moeite waard om veel tijd en wat meer geld te besteden aan geschikte luidsprekers (nieuw of tweedehands). Versterkers zijn er vooral tweedehands te kust en te keur voor betrekkelijk weinig geld en een eventuele CD-speler hoeft nog geen 100€ te kosten. Voor de 'Krautrock' sessies is dan een koptelefoon een mogelijke oplossing al is dan voorzichtigheid geboden. Oren zijn bijna net zo kostbaar als ogen.

Dan heb je het wel over heel wat cijfers achter de komma. Ik kan mij niet voorstellen dat daar iets uit te halen valt. Ik begreep eigenlijk dat Cock een andere verklaring heeft gegeven met betrekking tot de kabel.

Interessant, maar voor dat betere resultaat zal best een logische verklaring zijn. De harmonizers sluit je toch parallel aan met de speakers?

Ik heb me inmiddels eens ingelezen in de materie en o.a. het artikel van Jan de Jeu tegengekomen. Daarin las ik dat er bij de harmonizers ook nog een kabel hoort. Is die ook in gebruik genomen? Ik kwam ook een harmonizer/pitch shifter tegen van Eventide uit de pro audio wereld en vraag mij af of deze op dezelfde werking berust

Ik heb een afkeer van Grado, alleen gebaseerd op de ervaringen met een Grado platinum wood elelemt. Mega-saai

pfft, het is duidelijk geen plug & play met de harmonizers. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat. Zit er eigenlijk een handleiding bij de harmonizers waar een en ander in staat wat betreft optimaal aansluiten?

Best Results volgens speedtest Download 579.95 Mbps Upload 618.02 Mbps Caiway glasvezel

Zeker en dat is altijd heel slecht voor mijn humeur. Soms is er een oorzaak, soms niet maar het gaat altijd gepaard met een zekere onrust. Gelukkig duurt het meestal niet lang en is met enig geschuif of gepruts het weer tot tevredenheid opgelost.

Beetje een open deur, Gerrit. Iedereen mag een mening hebben en uitspreken maar ik citeer voor het gemak maar even spido: Een merk is een poging tot het vormen van een monopolie (alleen Shell mag shellbenzine verkopen) en dat kan simpelweg goud waard zijn. Coca-cola, Nike, Mercedes enz enz. Het creëren van het juiste imago is de kunst natuurlijk. Er zijn mensen die niet dood gezien willen worden met Sony ("Zo Nie") en er zijn mensen bereid 20K€ neer te tellen voor McIntosh maar een 1e klas Philips versterker is voor 1000€ simpelweg niet aan de man te brengen. Allemaal vrij irrationeel en bovendien flink onderhevig aan rages. Het is nu eenmaal menselijk gedrag en dus een onwrikbaar gegeven. Verstand legt het altijd af tegen gevoel.

Bepaald geen techneut en het apparaat staat waarschijnlijk al bij Frank (heel verstandig) maar toch nog het volgende: Als je aan het opnemen bent moet uiteraard de "record" toets rood oplichten; heb je wel signaal en uitslag als je de monitorschakelaar op 'source'; hebt staan en bij omschakelen naar "tape" (dat heette vroeger de nabandcontrole) geen signaal en de meters doen niks dan moet je wel controleren of de recording levels goed zijn ingesteld. Bij opname via microfoon zijn dat de grote ronde draaiknoppen en bij opname via cinch of DIN zijn dat de lager liggende schuifregelaars. (het staat op het deck aangegeven). Bij source geven de meters aan wat er aan de cinch of DIN ingang wordt aangeboden en bij tape geven de meters aan wat er op de band staat Ik neem aan dat je de cinch-aansluitingen gebruikt en niet de 5-polige DIN aansluiting. In dat laatste geval kan het voorkomen dat je bij gebruik van een verloopsnoertje een onjuist snoertje hebt aangesloten. Een voorbespeelde band die een heel laag uitgangsniveau laat zien? -check of je datgene wat je hoort als muziek kunt herkennen, zo ja dan heb je waarschijnlijk een probleem wat je niet zo makkelijk oplost. (tenzij natuurlijk de tape slecht is opgenomen) Frank Oomen moet er dan waarschijnlijk aan te pas komen. Een kapotte GX-kop is meestal einde verhaal of alleen op te lossen door een tweede deck aan te schaffen en daar de kop uit te halen. Aan een AKAI GX-kop is nieuw niet meer te komen en degenen die er nog een hebben liggen zijn vrijwel nooit bereid die te verkopen. Ook Frank zal je daar waarschijnlijk niet aan kunnen helpen. - hoor je de muziek 'achterstevoren' dan is de band waarschijnlijk verkeerd om opgespoeld en kun je proberen de band een slag te draaien om te kijken of dat een en ander oplost en zo ja, dan de band opnieuw maar gedraaid opspoelen. Ook is het mogelijk dat je de band niet goed hebt omgelegd en de band niet juist langs de koppen geleid wordt. Dat kan makkelijk en luistert vrij nauw. Het is een vier-sporen deck en het signaal staat maar op een heel klein gedeelte van de tape. Het makkelijkst controleer je de positie door het deck liggend te gebruiken. Controleer ook of de tape helemaal vrij loopt van de spoelen. Een getordeerde 26cm spoel kan meestal maar het beste de vuilnisbak in. PS, Indien je met de trackselector bijv het rechterkanaal uitschakelt dan geeft het deck het signaal van het linkerkanaal over beide kanalen weer . Dat kan wel eens handig zijn bij controle van de goede werking . Overigens is zo'n AKAI GX625 best een goed deck dat uitstekend kan klinken. Veel succes er mee.

De topic starter heeft afgehaakt lijkt het.

Jazeker, ik ben een paar keer bij Cock geweest. Mijn opmerkingen betreffen vooral het gegeven dat mono voor heel weinig mensen relevant is. Wie heeft er nog een forse collectie met mono (vinyl) en dan ook nog opnamen die de moeite waard zijn. Ik was een jaar of twintig geleden bij Siem (in Balk, vlakbij Audioselectief) en die had sowieso een fantastische collectie vinyl en ook een aparte mono-setup en ook toen al onder de indruk. Maar zo'n collectie zie je niet veel (toevallig wel dinsdagavond nog zo'n grote collectie gezien/gehoord; geen mono gedraaid overigens)

Als de doden nog onder de vloer liggen zou ik hier de ' Danse macabre' wel eens hard willen draaien. Dan komt de ambiance vanzelf monster mash