Kraus vonBentinck

Een raadseltje was eigenlijk niet de bedoeling maar nee, spider noch mes, het gaat om het meest gevoelige/kwetsbare deel van de analoge keten.

Gistermiddag weer een leuk & leerzaam college van Cock gehad, altijd verrassend. Met name een bijna directe vergelijking van live, natuurlijk stemgeluid en opgenomen stemgeluid. Uiterst veelzeggend. En natuurlijk ook laag tot zeer laag op vernieuwde Kefjes, tot 16 Hz zelfs! Cock heeft zich bereid verklaard een uiterst delicaat klusje voor mij op te knappen. Vol verwachting klopt het hart!

Zeker, maar die zijn alle drie nog goed en van 636 was er een van de zes kapot. Is Studer wel een consumentenmachine of eigenlijk studio-apparatuur? Op het AAA forum heet het: "in Studer veritas", daar is men vrij duidelijk over.

Trump is het bewijs dat je de stelling ook kunt omdraaien

Ik kreeg in 1968 van mijn moeder de Philips N4500. En ook het "Het Prisma Bandrecorderboek". (In die tijd had je nog 'geluidsjagers' van trein tot tjitjaf en tennisbal) Van de recorder heb ik heel veel plezier gehad en omdat mijn vriendin toen heel graag (mee)zong nog diverse banden liggen met haar vocale prestaties. Mechanisch waren de Philpsrecorders niet veel soeps dus verdween het apparaat op de lange duur naar de vuilnisbelt. Daarna een AKAI GX636 en een AKAI GX620. Die laatste gebruik ik nog steeds en is jaren geleden nog eens helemaal nagekeken door Frank Oomen, dè bandrecorderman uit Almere. De 636 bleek een versleten 'onverslijtbare' glasferrietkop te hebben en omdat die eigenlijk niet meer te krijgen is, is ook die recorder weg gegaan. De 620 werd door Frank als zeer puik bevonden en klinkt en functioneert nog steeds goed. 20 jaar geleden overgestapt op DATrecorders (2 stuks en een DAT walkman). Ook die gebruik ik nog regelmatig al is het met een veel modernere externe DAC. Klinkt echt superieur aan de analoge decks. Heb de recorders altijd mooie machines gevonden en vanaf de bank, in het donker, kun je er net zo naar staren als een knetterend haardvuur. Verveelt nooit. Het oog dat ook wat wil wordt door de bandrecorder eersteklas bediend. Net als de draaitafel (A Clockwork Orange) is de bandrecorder een dankbare 'prop' in een film (Pulp Fiction). Komt altijd goed over. De ware bandrecorder liefhebber hier op het forum is natuurlijk Arden. Hij heeft de meest schitterende machines staan en luistert volgens mij nog dagelijks. Een paar jaar geleden kwam er op een bijeenkomst bij hem nog iemand langs met voorbespeelde tapes maar daar heb ik later nooit meer iets van vernomen. Aan cassettedeck of minidisc heb ik mij nooit bezondigd, ik vond het niks.

Als het zo eenvoudig was waren we allemaal al lang miljonair. Elk product kent een vraagcurve en die is zelden lineair (10% prijsdaling geeft 10% meer vraag/omzetstijging), maar meestal hyperbolisch (1% prijsstijging geeft 25% vraagdaling en soms geknakt (1% prijsstijging geeft 100% omzetverlies/ prijsdaling geeft 0% omzetstijging) en bovendien kan de vraagcurve elastisch (grote reactie op prijsverandering) of inelastisch zijn. Dat ligt allemaal aan de vorm van de markt waarin je opereert en daarop heb je als producent geen invloed. Er is ook nog zoiets als een bedrijfsoptimum, je kunt niet zomaar van een productie van 500 omschakelen naar een productie van 20.000. Carl's vrouw kan dat ongetwijfeld precies uitleggen.

Doe gewoon lekker je ding Carl. Je bent de enige die hier het forum een beetje aan de gang houdt en de tijgers hier op het forum die de hele dag overal op reageren zouden je daarvoor dankbaar moeten zijn ipv je hun manier van doen aanpraten. Je doet het al jaren op jouw manier en dat is natuurlijk ook de enige manier. Dat je al te druk met de audio bezig bent, dat geloof ik ook wel maar zo lang je dat zelf in de gaten hebt, wat is daar dan zo vreselijk aan? Die hifi bladen/c.q internet zijn eigenlijk alleen maar reclamefolders. Altijd maar het duurste van het duurste. Nu zijn het bijvoorbeeld weer de OLED-tv's maar hoe fraai en groot ook, de programma's worden niks beter. Als AAA lezer weet je toch: Das Beste ist den Feind des Guten. De rust komt vanzelf weer terug. Een fijne boswandeling.

J J Cale is in mijn oren altijd goed en van Willy/Mink DeVille: Demasadio Corazon: echt genieten. Willy DeVille is natuurlijk al naar de eeuwige jachtvelden maar was een aantal jaren terug nog in Nederland (Ik meen Deventer) Heb jij die nog gezien?

Een heel vervelende gebeurtenis maar de zwenkwielen zijn te groot en/of niet op de goede plaats gemonteerd. Zijn het soms grote zwenkwielen (Ikea?) met rem?

If it works, don't fix it

Okay, nu is het duidelijk.

Pinpointing is er weliswaar niet bij een liv optreden of in de conncertzaal maar geeft bij het beluisteren thuis juist het idee "er bij te zijn" en draagt absoluut bij aan de bsleving. Ik verwijs naar het bezoek van Zee en mijzelf aan een Zondagochtendconcert in het concertgebouw en de uitzending er van diezelfde middag op de radio ( geregistreerd door jacco dekkers). In de zaal een totaalplaatje, op de radio een fraai inzoomen van de microfoons op de betreffende zanger/zangeres wanneer deze zijn/haar ding deed en veel pinpointing. Het is hetzelfde effect wanneer bij een tvuitzending de camera inzoomt op een instrument. Werkt heel goed maar heeft totaal geen overeenkomst met het gebeuren in de zaal. Toch beschouw ik die ingrepen als legitiem al luister je dan in feite met de oren/naar de opvattingen van een ander.

Pinpointing is geen high-fidelity maar typisch een stereo-/huiskamereffect. Live is er geen pinpointing, integendeel.

https://www.alprovi.nl/therapie-en-revalidatie/kleine-oefenballen-en-gymballen/no-bounce-ballen-set-van-6 misschien een (voordelig) idee?

Het leergeld: 1962 Philips koffergrammofoon met buizenversterker. 1e twee singletjes: The Allisons, Are you sure (songfestival 1961) en The Isley Brothers, Shout (nog in bezit) elk a F3,69 1969 Philips GA 308 vuilnisbelt/ flinke collectie singletjes 1978 Philips 777 met GP412; draait nog volop zijn rondjes bij familielid; inmiddels een flinke collectie LP's 1992 micro-seiki BL10X met Benz Micro Ace, verkocht voor een habbekrats 1999 de laatste draaitafel, afbeelding overbodig. Ongeveer 100-voudige kosten van de verkoopprijs van de micro-seiki. De platencollectie is verminderd daar vrijwel de hele operaverzameling is vervangen door CD/files. Tja.

En dan heb je geleerd dat het belangrijkste is: een dak boven je hoofd.

Een schrale troost is dat men wel eens zegt dat leergeld geen miskoop is al kan het flink in de papieren lopen, dat leergeld.

Volgens mij ben jij toch een kenner,Carl. Smaakverbeteraars! VeTsin, de gesel van de restaurantbezoeker.

Er was eens.... een Japanse kunstenaar die vele jaren besteedde aan het in een oogwenk schilderen van een haan. Na vele duizenden pogingen wist hij naar eigen zeggen de essentie van een haan te vangen in één schilderstreek van een hooguit een seconde of twee. Het publiek dat in staat was de geslaagde poging te onderscheiden van de vele duizenden andere resultaten had hij daarmee gereduceerd tot 1, namelijk hijzelf terwijl het publiek dat sowieso geïnteresseerd was in zijn levenswerk bij aanvang ook al niet groot was. De ingewikkelde liflafjes die in vijfsterren restaurants aan de klanten geserveerd worden, worden maar door een zeer klein deel van de klandizie tot in de finesses geproefd. Het aantal mensen met een echte neus voor wijn zijn duur betaalde uitzonderingen. De meesten van ons lopen niet weg uit een restaurant waar veel te zout eten wordt opgediend. De steeds betere beeldschermen vertalen zich vooral in de ontzaglijk grote kijkvensters die de kleine huiskamers binnendringen. Dit forum staat vol met grammaticale-, spel- en taalfouten, verkeerd gebruikte voorzetsels of verbasterde zegswijzen maar dat hindert of irriteert niemand en staat ook begrip meestal niet in de weg. Wie maakt zich daar druk om? Hoeveel luisteraars kunnen een Steinway onderscheiden van een Yamaha of Pleyel? Wie hoort feilloos het verschil tussen darmsnaren en nylonsnaren? Ooit was hier op het forum een zekere sb00000084 die prat ging op zijn absolute gehoor en 1Hz toonhoogteverschil meteen zei te horen. Hij raakte volslagen in crisis toen hij er achter kwam dat 'zijn' KCO de A niet stemde op 440 maar op 443 Hz. Volslagen irrelevant overigens want tijdens een concert verloopt de stemming vele malen meer dan die 3 Hz en niemand loopt met gemartelde oren de deur uit. Tuurlijk, er zijn kenners met vleermuisoren maar voor verreweg de meesten is dat gelukkig niet het geval. Middelmaat is nu eenmaal het lot van de gemiddelde mens. Hoeveel muziekkenners zijn er die meteen toonsoort herkennen en de overgang naar een andere toonsoort meteen kunnen volgen alsof het op papier voor hun neus stond geschreven. In de brieven aan zijn vader had Mozart het er vaak over dat er in de aan zijn vader gestuurde compositie voldoende interessants zat voor de echte kenner maar dat het geschreven was op een wijze die de onwetenden zeer zou aanspreken echter zonder te weten waarom. Best mogelijk dat een science fiction platform, een in ongeverfd katoen omwikkelde zilverkabel, een alabaster klankschaal iets doet maar voor wie is dat moeite of de kosten waard? Wees blij dat je het verschil hoort tussen een houten en een koperen blaasinstrument. Laatst schreef audiofreak hier ergens dat het zoeken in de marge en naar 1% verbetering (verandering) hem niet meer interesseerde. Mij uit het hart gegrepen. Perfectie bestaat niet. Niet in live uitvoeringen en al helemaal niet in reproductie. Is dat erg? Volgens mij niet. En is het perfect dan is dat het gevoel dat het perfect is. En dat is een fijn gevoel.

Ik ben erg benieuwd naar de uitkomst daarvan en of het leidt tot bijstellen van ambities. Hopelijk volgt daarvan een verslagje.

Uh, nee. Dat betreft een erfelijke aanleg die al vroeg merkbaar werd.

Kamermuziek Ik ben 30 jaar lang, jaar in jaar uit in Ierland geweest en had/heb daar familie, vele vrienden en kennissen. Tegenwoordig is dat niet meer zo maar mij is altijd bijgebleven dat de Ieren in hun jeugd massaal in de kerk hebben gezeten met als resultaat dat vrijwel elke Ier muziek heel erg serieus nam, mannen en vrouwen vaak behoorlijk tot heel goed konden zingen (A capella, thuis of in de kroeg) en dat heel wat mensen zelf ook een instrument bespeelden. Van Beethoven is bekend dat premières nogal eens in (adellijke) privehuizen plaatsvonden voor zo'n honderd personen plus een vol orkest en dat het volume oorverdovend moet zijn geweest. Sowieso was muziek vroeger een zeer belangrijk deel van de opvoeding en was menig musicus aangewezen op het geven van privélessen, componeren en spelen voor de kerk. In dat opzicht is er echt veel verloren gegaan wat betreft de kritische/getrainde oren

een heel ander soort product? Het gaat toch om een apparaat om vinyl mee af te spelen? Ik zie een ronddraaiend plateau met snaaraandrijving en een toonarm. En de bouwers noemen het een turntable(-draaitafel) If it looks like a duck......

Ik neem aan dat alle serieuze concurrenten (waaronder de Barcanova) bij jullie op de meetbank hebben gestaan om vast te stellen tegen welke concurrentie je moet opboksen en uiteraard overtreffen?

Als je een wow- en flutterloze draaitafel hebt, dan ben je klaar. Niks meer aan doen.