Kraus vonBentinck

The Graduate Een mooi voorbeeld van de veelzijdigheid van Paul Simon, een artiest die zich tenminste verantwoordelijk voelt voor de kwaliteit van de opnamen waarop zijn muziek wordt uitgebracht. En met resultaat! In de film een heel mooie rol van Anne Bancroft als Mrs. Robinson. Ik heb Anne Bancroft altijd gezien als het Amerikaanse antwoord op 'onze' Ageeth Scherphuis. Zo'n mooie vrouw dat jaloerse huisvrouwen het voor elkaar kregen dat zij aan het einde van de tv-uitzendingen de kijkers niet meer goedenacht mocht wensen. Dat waren nog eens tijden, dat de tv welterusten zei en in heel Nederland de lichtjes uit gingen.

Ennio Morricone mag natuurlijk niet ontbreken

Ik ben soundtracks aan het draaien; dit is wel een van de beste: De film hoort zeker in de top 100 van beste films aller tijden, voor Liza Minelli de rol van haar leven en de muziek is AAA+, zeker ook wat betreft de thematiek. Soundtracks zijn sowieso vaak heel goed qua uitvoering en kwaliteit. Hollywood is niet krenterig wat dat betreft; het budget is vaak 'no limits', eersteklas artiesten en vele kritische oren moeten gepasseerd worden. Zo is de uitvoering van Don Giovanni o.l.v. Lorin Maazel met de best denkbare solisten zonder meer de beste uitvoering van deze 1000en malen uitgevoerde opera.

The singing detective Hoogtepunt uit de serie en van de plaat: dry bones

Zeker gezellig en inderdaad gewoon fijn om af en toe er toch even uit te zijn. Opnieuw onder de indruk van de effectiviteit van de akoestische maatregelen die je hebt getroffen èn van de voor het oog toch vrij bescheiden ingrepen. Goed geïntegreerd in de aankleding van de luisterkamer. Ook de grote basstraps springen totaal niet in het zicht en doen hun werk mooi onopvallend. Gewoon een prachtige set die in de 'dedicated room' geweldig tot zijn recht komt. Op de terugweg in de auto dacht ik dat je waarschijnlijk een van de weinigen bent met een mooie rechte frequentiekarakteristiek in de kamer. Stemmen, contrabas en panfluit hebben allemaal precies de plek die hun toekomt zonder elkaar te verdrukken. De instrumenten in het laag zijn ook bijzonder goed van elkaar te onderscheiden zonder versmering. Ik was wel enigszins verbaasd dat je voor de bron eigenlijk 100% gebruik maakt van Quoobuz. Dat maakte de verzoeknummers trouwens wel gemakkelijk. Zelf zou ik dat niet zo gauw doen. Ik hecht toch wel aan bepaalde uitvoeringen/uitvoerenden. Ik heb mijn Tidal abonnement voorlopig stopgezet. Ik heb er veel muziek van gekopieerd en doe over een half jaartje waarschijnlijk een tweede ronde. De keus is enorm maar veel is er wel maar toch ook veel niet.

En daar staat-ie. Een echte Array, d.w.z. fluisterstil en klinkt prachtig schoon, 100% clean maar verre van steriel. Ik ben er erg content mee.

Veel sterkte er mee. Mijn vrouw is er na een half jaar van af gekomen maar dat waren zes maanden doffe ellende, zowel door de pijn als door de verschrikkelijke medicijnen. Je moet door een hel zijn gegaan. Hopelijk nu een definitieve oplossing voor je.

Daar zijn inderdaad regels voor maar ik ken ze niet. Op TV5 is er wel een programma waar mensen bekende/[populaire chansons meezingen in een soort wedstrijd: "N'oubliez pas les paroles". Dus men valt af als men de tekst niet meer kent en de tegenstander nog mee kan komen met 'zijn' of 'haar' lied. Dat veronderstelt toch een behoorlijke populariteit. Ik vermoed dat men in de omringende landen ook de Nederlandse scene totaal niet volgt. Franse films natuurllijk idem hoewel er daar toch nog regelmatig iets van in de bioscopen verschijnt. Heeft niet meer het niveau van vroeger. Voor de franse praatfilm van weleer loopt men echt niet meer warm. Een grootse serie was een paar jaar geleden "Marseille", met Gérard Depardieu, een beetje a la Suburra en Gomorrah. Maar heeft toch een zweem van amateurisme. Vorig jaar was er nog "Les plus belles années d'une vie" waarin Jean Louis Trintignant en Anouk Aimée hun wereldhit 'Un homme et une femme' op zeer hoge leeftijd (89!) nog eens over deden. Uitsluitend voor de echte liefhebber op hoge leeftijd. Dat trekt geen volle zalen. Maar wie weet wordt na de Brexit het Frans wel dè taal van de Europese Unie. Als het aan de Fransen ligt zeker. Die hebben al verklaard dat het Frans tenslotte de taal bij uitstek is in de diplomatie. Kort geleden overleed Johnny Halliday. Dat was een nationale gebeurtenis

Gewoon: Gelderse nuchterheid, niks overhaasten

Jazeker, ik heb de mono-eindversterkers van Array al zijn het de M1's en niet de nieuwe M10. Ik heb wel overwogen om ze te laten upgraden maar het is er (nog) niet van gekomen. Ik ben er ook zo dik tevreden mee.

goed gescoord Geerdie, mooi ding

hele middag Frans, deze bijv https://www.youtube.com/watch?v=-G4EQjFUZOc Edith Piaf, Charles Aznavour, Gilbert Bécaud, Frida Boccara, Compagnons de la chanson etc., vroeger toch allemaal grote namen, ook in Nederland. Heel het franse chanson is volgens mij hier uit de belangstelling verdwenen. Bij het plaatjes draaien toch maar weer eens tevoorschijn gehaald. Men was toen niet bang voor de grote sentimenten en in de begeleiding werd nogal eens alles uit de kast gehaald met grote orkesten. Op het label Barclay zijn trouwens ook best wat heel goede opnamen verschenen. In Frankrijk draait de scene nog volop maar daar bereikt ons hier weinig van.

Een onloochenbaar feit is dat je met de zintuigen tot op hoge nauwkeurigheid kunt meten als je er verstand van hebt en de zintuigen in orde zijn. Nog een voorbeeld is bijv. de manier waarop men vroeger het zilvergehalte bepaalde. De keurmeester trok in een zilveren voorwerp met een stalen naald een gekartelde streep en bepaalde met het oog en de kleur of het gehalte voldeed aan 99/100 (sterling) zilver en wat koper en zette dan eventueel het keurmerk of beboette de zilversmid. Die keuringen kloppen zeer goed met de huidige methode. De gewichtjes op de foto zijn een erfstuk van mijn schoonvader. Die reisde als weegexpert de hele wereld rond voor Van Berkel (van die rode snijmachines bij de slager) Het is leuk om daar af en toe wat mee te doen. De gewichtjes zijn inderdaad van messing en uiteraard niet van platinum zoals wij vroeger op school leerden waar de 1 meter lange staaf van was die bij een temperatuur van 4 graden (gebaseerd op de unieke eigenschap van water) te Sèvres werd bewaard. Helemaal uit de oude doos. Best leuk allemaal om te weten wat er aan meten en de gebruikte eenheden allemaal van pas komt. Ik meen dat de behoefte aan standaardisatie stamt uit de tijd van de encyclopedisten in Frankrijk en dat de meter berust op de toen bekende omtrek van de aarde en tot een hanteerbare 1/40.000.000ste werd terug gebracht. Had je de meter dan bepaalde je ook de kilogram door een kubus van 1 decimeter te vullen met water (de meest voorkomende stof op aarde) en had je meteen ook de liter. Heeft tijden lang naar tevredenheid gewerkt maar nu natuurlijk bij lange na niet nauwkeurig genoeg. Grappig ook dat in de afgelopen dagen de hoogte van de Himalaya is bijgesteld met 84 cm.

Ik ben altijd weer verrast dat er hier en daar een aversie bestaat tegen meten (niet tegen Seed7 gericht al staat hij in de quote) en dat alleen het oor dient te beslissen. Het is uiteraard niet of/of maar en/en. De plaatjes geven misschien de suggestie dat ik alleen maar zit te meten maar terwijl mijn schermpje danst heb ik koptelefoon op of de monitors aanstaan. Ik zie wat ik hoor en omgekeerd eveneens, ik hoor wat ik zie en op die manier probeer ik er het beste van te maken en enig vertrouwen te krijgen in wat ik uitspook. Onderstaande houdt geen enkele kritiek op enig forumlid in, het zijn gewoon mijn gedachten. @Seed7 Ik zou menige post van je kunnen quoten die begint met: 'definieer'. Dat is een verstandige opmerking maar nog beter zou zijn: 'kwantificeer'. Men kan wel zeggen dat het een lange man is maar dat zegt niet veel. Veelzeggender is uiteraard dat de gemeten lengte van de man 1meter84, 1meter 92 of 2,26 is en het om de reus van Kralingen gaat. Inderdaad kun je een element ook afstellen met de oren maar ik kan dat niet want mijn oren zijn (tot mijn grote verdriet) niet meer wat het geweest is. Ook heel wat jaartjes geleden was ik trouwens al druk aan het meten en ook toen was daarover al heel wat scepsis of zelfs afkeer. Een centimeter is altijd even lang maar dat kun je van een zintuig als het oor niet zeggen. Het vertrouwen dat sommigen in hun oren hebben is natuurlijk mooi maar naar mijn bescheiden mening niet altijd gerechtvaardigd. Op een luisterbijeenkomst met eindversterkers als onderwerp kwamen een paar tamelijk beroerde versterkers er voor de groep beter af dan een paar superbakken van Audionote en wat andere prima versterkers. (er werd blind geluisterd). De verklaring was achteraf nogal gemakkelijk: bij de audionotes was een verkeerde instelling/aanpassing de oorzaak van de slechte prestatie en kwamen de belabberde Musical Fidelity XA200's precies daarna aan de beurt en scoorden dus lekker. Aardig was wel dat die laatsten een uitgebreide modificatie hadden gehad van de toen beroemde oren in Hilversum maar in feite even belabberd waren als daarvoor (geen laagcontrole). In een voorversterkervergelijking in Roermond was er een versterker met een duidelijke afval boven de 10kHz. Die versterker kwam er niet heel goed af maar niemand legde bij de beoordeling de vinger op de juiste plek. Jacco Dekkers mat de apparaten ter plekke door en toen bleek het mankement precies uit de cijfers. De laatste bijeenkomst waar ik bij was in Hoek van Holland speelde de set aanvankelijk met verwisselde kanalen links en rechts. Dat duurde een tijdje voordat iemand daar erg in had (in een orkest zitten de violen links van de dirigent). Mogelijk hoorden sommigen wel iets maar in zo'n groep blijkt volgens mij dat de angst om voor paal te staan met een foute beoordeling door het oor groter is dan het vertrouwen in het eigen oor en houdt men de mond maar of men weet eigenlijk niet precies wat de fout is. ("There is a lot of ego involved in the audio world) Kortom: ik heb voorbeelden genoeg gezien van de feilbaarheid of de beperkingen van het oor. De meeste mensen hebben een gemiddeld gehoor (anders was het immers geen gemiddelde) en voor de forumleden geldt helaas dat het het gemiddelde gehoor is van een 60-jarige en niet van een 6-jarige. Ik geloof wel dat luisterervaring en lering bij de audioliefhebbers dit tot op zekere (grote) hoogte compenseert maar wat onmogelijk is, is nog nooit gebeurd; horen wat het oor niet meer kan horen. Het aantal mensen met de oren van Jaap van Zweden is uiterst beperkt. Ik kan mij nog herinneren dat flink wat jaren geleden Jan Vayne (geloof ik) op tv, na geblinddoekt enkele toetsen te hebben aangeslagen, feilloos de vleugels van Pleyel, Bosendorfer en Yamaha en nog enkele wist te benoemen. Tja, daar kom je mee op teevee en krijg je applaus voor maar dat is voor vrijwel niemand weg gelegd. Ik wil maar zeggen dat de oren in het algemeen wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken en dat aan meten op zich niks verkeerd is. Daarbij nog opgemerkt dat luisteren niet zo eenvoudig is maar dat is meten evenmin. Meten kan je net zo goed op het verkeerde been zetten als je niet weet wat je doet. Voorheen hadden we hier vaak postings van Ravon, die had zeer veel verstand van meten en dat is nodig ook. Ik steek even de hand in eigen boezem: mijn gehoor zit helaas aan de verkeerde kant van het gemiddelde van de 60-jarigen groep en verstand van meten heb ik evenmin. Het is tobben en daarvan doe ik trouw verslag op het forum. Ondanks dat heb ik toch nog wel een beetje vertrouwen in mijn beoordelingsvermogen en is het verminderde gehoor eigenlijk geen obstakel voor het genieten van mooie (kwantificeer!) muziek en genieten van een fraaie set. Dixit

Dank je en: nee dat heeft Cock echt niet gedaan. Hij heeft alleen gezegd dat sommige fabrikanten dat doen

Uiteraard kon ik niet wachten om het door Cock onder handen genomen element zo goed mogelijk te monteren. Je steekt bij hem altijd wat op en het nieuw wikkelen van een spoel is natuurlijk geen kleinigheid al is het frutselen op micro-niveau. Cock wikkelt met de hand en doet dat diep in de nacht. Het is werk wat je niet kunt onderbreken en daarom wordt de telefoon afgezet en is de kans op onderbreking door de deurbel of zoiets, miniem. Als voorbeeld liet Cock een aantal trafo's zien die fabrieksmatig waren gewikkeld of door Cock zelf. Bij de fabriekstrafo's zie je de wikkelingen naast elkaar liggen terwijl je bij de zelf gewikkelde trafo's de draden niet kunt onderscheiden maar het lijkt alsof er sprake is van een egale band. Ook werd mij duidelijk dat bij het maken van element er allerlei keuzes dienen te worden gemaakt. Het frequentieverloop wordt altijd gemeten op 1 meter afstand van de bron. Op die afstand luistert echter niemand, dat ligt altijd wel ergens tussen de twee tot 5 meter. Voor lage frequenties maakt dat niet uit want die lange golven bereiken je probleemloos maar bij de hoge frequenties is er een steile afval naarmate je verder van de bron zit. Sommige fabrikanten geven daarom het element een flinke opslingering mee in het hoog tot soms wel 12dB (v.d Hul bijv). Fout is dat niet per se, het is gewoon een filosofie. Mijn element kent dat niet, daar zijn hoog en laag op hetzelfde niveau maar zit er wel een gering dal in het midden. Maar goed, gewapend met mijn nieuwe kennis en hoopvolle verwachtingen ging ik aan de slag. Om ook maar zo nauwkeurig mogelijk te zijn eerst gekeken of de draaitafel zelf mooi vlak stond. Ik weet geen betere methode dan de clamp van Viborg met de waterpas precies boven de as. Als bij een draaiend plateau de bubbel precies stil blijft staan boven het zwarte puntje, dan zit je goed. Beetje overdreven misschien maar meten is weten maar dan moet je wel kunnen vertrouwen op de meter. Dus de ijkgewichten er bij en de naaldweger gecontroleerd. 1/100e gram te veel geeft -ie aan maar dat lijkt me ruim binnen de tolerantie. Ik vertrouw het metertje wel. De Walter Schön sjabloon is onmisbaar en handig. De overhang en Kröpfung (wat is daar een goed Nederlands woord voor?) op de nulpunten het eerst ingesteld. De overhang behoort 18 mm te zijn in dit geval en dat is uiteindelijk gelukt. Om het element goed uitgelijnd in de headshell te krijgen is bij een arm met sleufjes in de headshell een crime. Een SME IV of V bijv. heeft vaste gaten, lekker makkelijk maar om bij de correcte overhang het element goed in de headshell vast te zetten is dat een k.tklus in mijn ogen/handen. Het is mm werk om het goed te krijgen en bij het minste of geringste verschuift de boel weer voor het vast zit. Veel tobben en vloeken. Je lijnt het uit met de potloodtruc zoals op de sjabloon aangegeven en het duurt echt frustrerend lang voor het echt perfect is. Aan de positie van de arm hoefde ik gelukkig niks meer te doen. Voor het afstellen ben ik op het moment afhankelijk van een AVM Evolution V1, een oudje maar best een goed apparaat met een phonotrap. Rechts onder de ruisvloer van de gewone voortrap en daar is niks op aan te merken want rond de -100dB, dat is echt wel stil. Anders wordt het met de phonotrap ingeschakeld op MM en verbonden met de draaitafel. Afbeelding linksoner. Dan ligt de ruisvloer ineens rond de -50dB (heus wel acceptabel) maar ook met een kanaalongelijkheid van een 0,5 dB. Waar dat aan ligt zou ik niet weten, kabel of versterker? Hier houdt het voor mij op wat oorzaak betreft. Ik heb gekozen voor de Mörch UP4 blue toonarm. Die heeft een massa van 13,2 gram en dat geeft bij een element van 10,7 gr (+schroefjes) en een compliantie van 14 een resonantiefrequentie van 9 Hz. Dat is prima. Onmogelijk is het niet dat door de ingrepen van Cock de cijfers niet helemaal meer kloppen maar groot zullen die verschillen zeker niet zijn. De testplaat van Jan Kool er bij en maar eens kijken hoe het er voor staat. Het afspeelgewicht/de naalddruk mag liggen tussen de 1,6 en 2,2 gram. Je begint natuurlijk hoopvol bij 1,6 maar dat levert niet het gewenste resultaat en uiteindelijk kom ik uit boven de twee gram om 40mu (linksonder), 50mu(midden) en 70 mu (rechtsonder) zo goed mogelijk af te tasten. Het is hier zichtbaar maar uiteraard is het net zo goed hoorbaar. 40 en 50 mu zijn foutloos en bij 70 mu hoor je een randje. 80 mu staat ook op de testplaat maar die afbeelding lijkt in niets op de onderstaande, dan zijn de uiteinden complete lussen geworden en evenmin om aan te horen. De geruststellende woorden van Jan Kool zijn dat 40 en 50 mu gehaald dienen te worden en in de praktijk ruim voldoende zijn voor een goede weergave. Wel is goed te zien dat de kanaalgelijkheid gewoon goed is en dat dus de azimuth-instelling ook correct is. Als ik mijn eigen phonotrap weer in gebruik kan nemen dan kan ik ook controleren of dit inderdaad zo is want mogelijk speelt de eerder genoemde kanaalongelijkheid van kabel of versterker hier een rol. De azimuthinstelling doe je met het spiegeltje op de sjabloon en past men op de Mörch aan door te draaien aan de excentrische contragewicht waardoor de arm kantelt (en idealiter natuurlijk precies goed staat) Waarom presteert het element niet op wat hoger niveau qua tracking? Ik heb inmiddels door dat dit ligt aan de beperkingen van de toonarm. De 'trackabilty' van het element is gewoon goed en absoluut 'high-end' want bij Cock op de draaitafel in de Ikeda arm en een afspeelgewicht van 1,8 gram haalde het de 80mu en speelde het zelfs bij 1 gram nog prima. Maar ja, zo'n (12inch?) Ikeda arm is ongeveer het 3 tot 4-voudige van een 9 inch Morchje en bovendien een tweepunter en geen wiebelende 1-punter. Wil ik de 70 mu goed afspelen dan moet ik de naalddruk verhogen tot 2,59 gram en dat doe ik uiteraard niet. Ik heb het uiteindelijk gezet op het maximum van 2,2 gram en dat levert voor mijn oren een geweldig resultaat op. Ik heb vandaag de gehele dag lekker platen gedraaid en ben supertevreden. Het klinkt gewoon als nooit tevoren zo goed. Ik heb de Mörch altijd een heel leuke arm gevonden met een heel levendig karakter en dat is nu ook zo. Het is echter ook een arm waaraan veel instelmogelijkheden zitten en dat is enerzijds natuurlijk leuk maar anderzijds natuurlijk ook lastig. Hoe meer instellingen je kunt instellen, hoe meer er fout kan staan. Voorlopig laat ik het allemaal zo en ga eens een maandje lekker luisteren en zet daarna misschien het element over in de SMEIV arm. De Infinty Black Widow is volslagen ongeschikt voor de Ebony dus daar komt-ie zeker niet. Een lang verhaal, maar lang niet zo lang als ik bezig ben geweest met de montage. Ik heb wel de smaak van het prutsen aan de draaitafel weer te pakken gekregen. Afgelopen jaren daar niet veel aan gedaan. Gewoon vrij zorgeloos plaatjes gedraaid.

In Nederland weet ik zo gauw niks maar ik kijk graag rond op https://www.audiophonics.fr Men heeft daar een fraai assortiment met goede merken. De prijzen zijn heel normaal, de service is goed maar de portokosten aan de hoge kant.

+1 Ik kan Hans goed volgen. Hij heeft streaming gekozen als definitieve bron en dat hij dat van alle kanten bekijkt, uitprobeert en beknutselt dat lijkt mij heel logisch. Als je eenmaal in zoiets duikt dan is dat heel logisch. Er zijn hier ook zat muziekliefhebbers die eindeloos bezig zijn met de draaitafel.

Reparatie is alleen mogelijk denk ik door Bernhard Fuss en ik moet nog contact met hem opnemen maar ik weet niet of hij nog actief is. Hij is moderator op het AAA-forum maar ik meen totaal niet actief daar. Het apparaat is onbruikbaar vanwege een veel te harde ruis en het linker kanaal oscilleert (is dat een woord?). Er zit een hoofdtelefoonuitgang op en zelfs in stand-by met het volume op 0 maakt deze een ongelooflijk lawaai. Zelf heb ik totaal geen idee wat er dan mis is maar het lijkt mij vrij drastisch. Het is wel iets wat voorzichtig begon een tijdje geleden maar snel ernstiger werd. We zullen zien. Een alternatief is niet zo eenvoudig omdat het immers drie armen bedient en zulke apparaten zijn zeer schaars. Overigens is het niet mijn enige probleem want begin dit jaar heb ik een week in het ziekenhuis gelegen omdat ik een schedelbasisfractuur had opgelopen. Blijvende gevolgen had ik niet volgens de specialist maar deze zomer kreeg ik vrij plotseling last van gehoorverlies en dat kan er mee te maken hebben. Dat kan tijdelijk zijn en daar hoop ik dan maar op maar dat is even afwachten. De audiohobby staat dus in meerdere opzichten onder druk. Luisteren gaat gelukkig nog redelijk goed maar enigszins 'in crisis' ben ik dus wel. Dat mijn elementje goed presteert hoor ik nog prima

Ik was net op tijd met mijn verzoekje aan Cock want hij heeft het al druk (familieomstandigheden) en krijgt het binnenkort nog veel drukker met de draaitafels. Wat er is gebeurd is nog het best te vergelijken met een grote beurt voor een oude auto. Dat merk je gelijk als je weg rijdt. Het ophangrubber was helemaal verhard en het element zat van onder tot boven onder de viezigheid. Dat was sowieso al een klus. 1 spoeltje is opnieuw gewikkeld, helemaal met de hand(!) en wel zodanig dat kanaalongelijkheid is verdwenen na vier(!) keer wikkelen. Het andere spoeltje was door de fabrikant overgoten met een soort lijm en dus eigenlijk niet te vervangen. Het resultaat mag er wezen. Bij Cock hebben we aantal heel 'moeilijke' platen gedraaid en daar hield het element zich keurig. Cock is erg te spreken over de dynamiek van het element en ook de klank is werkelijk prima. Hij is daarentegen niet erg gecharmeerd van de naaldvorm. Die is naar zijn idee veel te puntig, gaat daarom erg diep in de groef (wat een voordeel kan zijn) maar is nadelig wanneer het gaat om ruis, gevoeligheid voor vervuilde platen en tikken en daarom het meest is gebaat bij brandschone platen. Een shibatanaald is in dat opzicht veel vergevingsgezinder maar daar komt een foutloze montage weer om de hoek kijken hoewel een correcte montage natuurlijk bij elk element van groot belang is. Mijn handigheid in de montage is enigszins weg gezakt (lang niet gedaan) en ik zal er in het weekend eens goed voor moeten gaan zitten. Maar voorlopig zit het element weer op zijn plek en presteert het uit de kunst. Het lijkt alsof het allemaal heel gemakkelijk gaat met veel souplesse, stemmen zijn uitstekend verstaanbaar, alle instrumenten zijn goed te onderscheiden, de attaque is volop aanwezig en hoog en laag zijn mooi in balans. Ondanks de flinke flinke ingrepen is het toch een echte Benz micro gebleven met een klein beetje warme klank. Ik ben weer een gelukkig vinylmannetje. Helaas is mijn echte phonotrap compleet kaduuk en ben ik nu aangewezen op de phonotrap in mijn (buizen)voorversterker. Die doet het ook prima dankzij de high output van 2,4/5 mV. Ik begreep van Cock dat hijzelf eigenlijk meer van de MI/MM met een hoge output dan de MC elementen is omdat dan immers de keten wat korter is (geen step-up nodig) en speelde hij vroeger met o.a. een Soundsmith cartridge (waarvan nu een kapot exemplaar bij Pjotr27 blijk te liggen.- niet naar de kliko met dat element dus).

Ik ben uiteraard stik nieuwsgierig. Maar gewoon even wachten tot ik het groene licht krijg.

Het 'zware werk' is gedaan zo heb ik begrepen van Cock en inmiddels draait het element op de Barcanova superspeler. Het mag nog een paar dagen inspelen en krijgt nog een soort nacontrole en dan krijg ik ook de uitleg wat er allemaal is gebeurd. Ik begreep van Cock dat in ieder geval de dynamiek van het element prima in orde is en dat is goed nieuws want dat is een belangrijke reden waarom ik het element zo waardeerde. Zeker op de buizen phonopre komt dat mooi tot uiting. Het is gewoon fijn dat het element na heel wat jaren en uurtjes trouwe dienst gewoon weer in optimale staat is. Dat wordt inderdaad weer genieten.

@KT88 bedankt voor de tip. Klinkt interessant. @Seed7 De Denon heb ik afgeschreven en ga ik niet meer mee zeulen. De Empire heeft zijn plekje ingenomen. 18 december komt de Denon dl 110 anniversary edition. Misschien kijk ik daar eens naar.

De black widow gaat prima samen met het Empire EDR9 element. Er moet inderdaad iets in het lager zitten want bij elke plaat blijft hij op exact hetzelfde punt even hangen maar dat is alleen bij een naalddruk van minder dan 1 gram en een heel licht element. De Empire staat op 1,5 gram en dat functioneert probleemloos. Mijn mooie Denon 103M is definitief Kaputt, daar is niks meer aan te doen. Kort geleden ging het echter mis met mijn phonotrap, de ruisvloer werd veel te hoog (-40dB) en in het linkerkanaal oscilleerde er iets. Deze gaat dus terug naar de maker en er schijnt nog een upgrade voor gemaakt te zijn (ik geloof een losse psu). Dat gaat waarschijnlijk wel even duren. Ik heb nog twee voorversterkers met phonotrap en mogelijk werd 1 phonotrap iets overstuurd door mijn Benz micro Ebony H en omdat een pechgeval nooit alleen komt dacht ik ineens nogal wat vervorming in het laag te horen. Zeker ook kaduuk, somberde ik gelijk. Bovendien is de tracking van dit element, ondanks uitgebreide fabriekscontrole, nooit in overeenstemming geweest met de prijs. Klinkt goed, meet slecht heb ik altijd maar gedacht. Ook is er een kleine kanaalongelijkheid die echter bij montage in een 1-puntsarm niet/nauwelijks een rol speelt Maar omdat er toch sprake is van een grote beurt op vinylgebied is het element nu naar 'de oren' van Cock. Of hij er iets aan gaat doen weet ik niet, misschien de ophanging maar het gaat in ieder geval eens langs zijn oren voor een oordeel en dan zien we wel verder. Ik ben benieuwd. Altijd heel tevreden geweest met het elementje. Overigens speel ik nu met de Infinity Black Widow met Empire EDR9 op een buizentrap en een SME IV met Benz Micro Wood L2 op een AVM voorversterker/phonotrap. Ook geen straf maar wel een paar stapjes terug.

Er is een winnaar!