spido

Beste Wol, Manger heeft zeker kwaliteiten. Maar ook tekortkomingen... zoals àlle basloze dipool-luidsprekers. Vooral de noodzakelijke cross-over in het vocale bereik leidt tot hoorbare fasevervorming. Bovendien gaan ze gauw kapot. En er zijn geen luidsprekers zo waardeloos als luidsprekers die 't niet dóen! http://www.hifi-foru...d-30-16136.html De oorspronkelijke Manger breedbandluidspreker, met zijn losjes gebreide textielconus (die heel soepeltjes en probleemloos concentrisch deeltrilde*), was in alle opzichten veel meer flexibel. Over deze unit vindt men wellicht geen informatie meer, afgezien van de reeks artikelen over "Knotsgekke Luidsprekers" in StereoBeeldTest (voorloper van HVT). * Naarmate de frequentie steeg, werd naar het centrum (de spreekspoelaanhechting) toe een steeds kleiner deel van de conus actief... zònder radiale break-up en contra-bewegingen. Ideaal deeltrilling-gedrag, dus. Helaas had de unit echter een laag rendement en was de belastbaarheid niet voldoende voor realistische muziekweergave.

Op 12 december j.l. gaf ik een recept voor een luidspreker die "uitblinkt in homogeniteit, dynamiek en mooi laag". "Uitgaand van het midden": nog meer rabiaat in dit opzicht dan Jan Kool destijds deed in een DIY gemetseld systeem met de KEF B110 als breedbandige middentoner. Want in mijn geval is de breedbander (Monacor SPH-135KEP) ècht als (ongefilterde!) full-range unit ingezet. Tot mijn verbijstering blijkt deze beknopt beschreven luidspreker beter te zijn - in elk geval op het terrein van "oplossing" - dan èlk ander luidsprekersysteem dat ik ooit hoorde. Ja, ja, met inbegrip van Beveridge, Acoustat, Infinity, Magnepan, Apogee...

Beste Mumsoft, Je bent het dus oneens met Makropoelos? ( http://www.nrc.nl/ni...e-is-hilarisch/ ) Ik vermoed dat je groot gelijk hebt. De kritieken van de vakpers zijn zeer lovend en de fragmenten op de site van De Nederlandse Opera Stichting maken een heel goede indruk. De aria "Ich fühl' es" schijnt in deze uitvoering vooral erg mooi te zijn. Klopt dat?

Beste Threshold, Ja, het massa-veersysteem verandert met de jaren. Niet alleen door veroudering van de surround, maar ook die van de spider (de ophanging van de spreekspoelkoker) en de conus zelf. Elektro-magnetisch verandert er ook iets, door verlies van magnetisme. Daarom zou het niet zo raar zijn om, wanneer de surrounds niet goed meer zijn, de oude woofer te vervangen door een modern exemplaar met geschikte parameters. Als dat een aanpassing van de reflextunnel vereist, is dat geen groot probleem, toch? De hele vraag doet me een beetje denken aan het renoveren van versleten autobanden. Alweer geruime tijd geleden werd het als normaal beschouwd autobanden te laten "recoveren", wanneer het loopvlak was afgesleten. Er werd dan, via een vulcanisatieproces, een nieuw loopvlak op de oude band aangebracht, met een mooi diep profiel. De "wangen" van de band waren echter natuurlijk nog steeds oud, en daarin verschenen na verloop van tijd haarscheurtjes. Zulke banden klapten soms zomaar uit elkaar, wat vooral op de snelweg nogal eens voor opschudding en onverwacht rijgedrag leidde...

Zou het ooit nog mogelijk worden een vintage "Leak Stereo 60" / "Varislope Stereo II" buizen-combinatie (midden jaren '60 van de vorige eeuw) gehoormatig te vergelijken met zulke moderne Mennonieten?

Rubber randen (roll surrounds) zijn heel duurzaam. Als je woofer het nog goed doet, waarom zou jij je dan zorgen maken? Schuimstof (PVC) conusranden verouderen veel sneller, door inwerking van UV. Rubber conusranden verouderen niet sneller dan de rest van de woofer. (Verlies van magnetisme, slapper worden van de spider, materiaalmoeheid / gemakkelijker opbreken van de conus zelf... e.d.: wilde je dat ook aanpakken?)

Beste rbh, Zou ik die nog nooit gehoord hebben, denk je?

In de queeste naar "luidsprekers die uitblinken in homogeniteit, dynamiek en mooi laag" heb ik een experimentje uitgevoerd op basis van "King" luidsprekers (drieweg-systeem: Monacor SPH-300KE en SPH-135KEP, Visaton foiltweeter). De SPH-135KEP (in een 5 liter sub-behuizinkje), die het hele vocale bereik binnen een paar dB goed voor zijn rekening kan nemen, is filterloos - dus als breedbander - aangesloten. De beide andere units, in gelijke polariteit aangesloten, leveren heel gladjes (6dB/oct) uitbreiding en ondersteuning in respectievelijk het basgebied en het hogetonengebied. De woofer is aangesloten via een 5,6 mH trafokernspoel en de foiltweeter via een 2,2 µF MKP condensator. Het resultaat is, via de oude Leak buizenversterkercombinatie, uitstekend. Maar wellicht geven sommige transistorversterkers er wel de brui aan (kortsluitbeveiliging), want de impedantie in het basgebied is - door de parallelschakeling van de woofer en de middentoner - natuurlijk vrij gering.

Wat is for the F.ck of it nou eigenlijk een Scylla 80S?? Maar als Thingman zegt dat-ie goed was... en als Tubejack zegt dat het een R...ding was... dan moet ik misschien maar blij wezen dat ik 't niet weet!

Voor alle duidelijkheid... Niemand heeft mij toch horen beweren dat ze slècht waren, de diverse transistor-versterkers en versterkercombinaties die ik gebruik / gebruikt heb? Voor alle duidelijkheid: sommige daarvan klinken / klonken uitstekend! En de verschillen tussen die versterkers zijn / waren dikwijls voor 't gehoor heel klein of zelfs helemaal niet vast te stellen. Sommige transistorversterkers bevallen / bevielen me zelfs zó goed, dat ik er urenlang zonder hoormoeheid naar kan / kon blijven luisteren. Voorbeelden: de Marantz PM80 MkII SE en de Denon PRA1200 / POA2800 combinatie. Andere transistorversterkers bevielen op den duur wat minder goed, zoals de Philips F3238 / F4238 en de Bryston 0.4B/3B combi. En van de versterkercombinaties die ik uit armoede slechts te leen heb gehad, beviel een combinatie van Mark Levinson me beter dan eentje van Krell. Van de importeur van Bryston (Mafico) heb ik een tijdje een prachtige versterkercombinatie van de allernieuwste generatie mogen lenen. Vreemd genoeg: die combinatie viel me in eerste instantie wat tégen! Want ik miste iets! Het geluid leek wel... kléiner te zijn geworden. Minder van "Moejje MIJ nou eens horen!" Minder opdringerig, minder spectaculair. Maar al gauw besefte ik dat wàt ik bij die nieuwe Bryston combinatie miste, juist datgene was wat er bij mijn eigen oude Bryston combinatie te véél was. Niemand heeft mij toch horen beweren dat die oude Leak buizen-versterkercombinatie beter klinkt dan welke transistorversterker(combinatie) dan ook? Voor alle duidelijkheid: daar zou ik geen uitspraak over durven doen! Ik vergelijk alleen met de transistorversterkers die ik de laatste tijd - met heel veel genoegen - heb gebruikt. En daarbij viel eigenlijk hetzelfde op als toen ik de nieuwe Bryston versterkers met de oude vergeleek: het geluid leek in eerste instantie "kleiner" te zijn geworden: wat "gewoontjes", wat "saaier", wellicht. Maar zo nu en dan werd ik verrast door onverwachte onthullingen in voor mij overbekend materiaal: staccato "synthesizer" toontjes in "I Love You More Than You'll Ever Know" (Al Kooper met Blood, Sweat & Tears, eerste album) bleken bijvoorbeeld helemaal geen synthesizer staccatotoontjes (staccatoontjes?) te zijn, maar ferme, korte aanzetjes van een echt strijkersgroepje! En er waren ook verschillen in luistermoeheid of -verzadiging. De CD "Paradise in Gazankulu" (1988) van Harry Belafonte, bijvoorbeeld, met veel Zuidafrikaans "township" materiaal (zowel ritmisch als melodisch tamelijk wild en complex), vond ik altijd wel heel boeiend en opwindend, maar ook tamelijk "druk" klinken. Lastig, om al die ritmische en melodische lijntjes apart te volgen. Het wonderlijke feit doet zich voor, dat deze "drukke" opnamen via de Leak buizencombi rustiger en daardoor aangenamer klinken. Die is "analytisch", maar zonder de kilheid of leegheid, die daar vaak mee samen gaat. Nou ja, dit zijn slechts een paar voorbeelden. Niemand heeft mij toch horen beweren dat alle buizenversterkers beter klinken dan alle transistorversterkers? Voor alle duidelijkheid: zo'n algemeen oordeel zou ik nooit voor mijn rekening durven nemen! Om te beginnen zijn niet alle buizenversterkers even goed. En om verder te gaan: hetzelfde geldt voor alle transistorversterkers. Maar een paar jaar geleden kreeg ik bezoek van een audio-liefhebber die een zelfgebouwde Nelson Pass "Aleph" buizenversterker bij zich had. Die hebben we toen natuurlijk uitgebreid beluisterd. Dat was leuk en leerzaam. Zo kon ik, met m'n eigen luidsprekers en in m'n eigen omgeving, aardig vergelijken. Het leek wel of de basweergave wat minder stoer was, met die single-ended buizenversterker. Maar dat zich steeds herhalende slide-guitar effectje in "Fast Car" van Tracey Chapman was me, via mijn eigen versterkers, nooit eerder opgevallen... Ja, als je er op lèt, dan hoor je het ook wel via mijn transistorversterkers. Maar... dan moet je er wel echt op lètten, dus. Ik bedoel maar...

Ben je bang dat de huidige draadeinden gaan roesten, doordat er zo veel over Hans z'n set wordt gezeken, hear? Hans, het ziet er prachtig uit hoor!

Beste Mumsoft, Ik kan me niet voorstellen dat de verschillen tussen transistorversterkers en buizenversterkers kunnen worden verklaard door harmonische vervorming. En zeker niet in het geval van die antieke Leak Stereo 60, die door sterke negatieve tegenkoppeling in elke versterkertrap bij 2x25W maximaal 0,1% totale vervorming levert. Zo'n miniem aandeel vervorming is, volgens vele betrouwbare tests (AES), niet hoorbaar.

Beste Audiovrienden (verzoeke aan anderen om niet te reageren!), Ik ben ernstig ontklutst geraakt door de Leak "Stereo 60" / "Varislope II Stereo" buizen versterkercombinatie, die Tubejack onlangs heeft gereviseerd. Die klinkt namelijk preciezer, duidelijker, natuurlijker, vanzelfsprekender... èchter, kortom, dan alle andere versterkers en versterkercombinaties die ik ooit in huis had. Hoe kàn dat nou toch? Jarenlang dacht ik dat een versterker vooral was bedoeld om te VERSTERKEN. Dus: "méér vermogen is altijd beter!"* Ik dacht ook dat een versterker vooral moest versterken met zo weinig mogelijk RUIS en BROM. Dus: hoe gunstiger de S/N ratio (signaal/ruis-verhouding), hoe beter! En ook meende ik dat minimale VERVORMING van het allergrootste belang was. Dus lette ik op hoeveel cijfertjes er stonden achter de komma bij de opgaven van time harmonic distortion (THD) en intermodulation distortion (IM). Want: hoe minder vervorming, hoe beter! Verder had ik het idee ik dat de DAMPING FACTOR van groot belang was, om het weerspannige, eigengereide stel luidsprekers (massa-veer systemen met elektromagnetische retourkrachten) in toom te houden: vooral, wanneer het hogere orde meerwegsystemen met forse woofers in grote behuizingen betrof! Dus: hoe hoger de dempingsfactor, hoe beter! De genoemde vintage/historische buizencombinatie is op geen van de aangegeven punten superieur aan de vele moderne high-end versterkers en versterkercombinaties op basis van transistoren en halfgeleiders die ik de laatste decennia heb mogen bezitten. Hoe komt het dan toch, dat die stokoude combi gewoonweg beter / duidelijker / verstaanbaarder / herkenbaarder / natuurlijker / overtuigender / echter klinkt? Komt het doordat er minder memory distortion is? Of komt het door iets anders? * Ik meen me een tekstdeel te herinneren uit de brochure van de Leak "Sandwich" luidsprekers, anno 1961: "This loudspeaker was designed to produce ample sound levels in a domestic environment from a 10 W amplifier. However, higher powered amplifiers may of course be used."

http://nos.nl/video/...-overleden.html Dave Brubeck was een grootheid, een epigoon, die ons imponeerde... maar eigenlijk nooit emotioneerde. Wanneer wij, in de vijftiger jaren, ons & onze (wan)smaak moesten verdedigen tijdens muziekles, waren Dave Brubeck en the Modern Jazz Quartet sterke argumenten. Die accoorden alleen al! En die baslijn / contrapunctie!

In de zgn. audiofiele Apogees († 2001) zitten alléén maar aluminium bandjes, dus met - enorme faseverliezen over de (in relatie tot de weer te geven frequentieband: véél te grote) spanne van de membranen - dipool-output en dus akoestische kortsluiting met de bijbehorende basloosheid, alsmede - volstrekt oncontroleerbare fasehuishouding / interferentiepatronen van akoestische reflecties vanaf de achterzijde van de membranen, waarvan de output in tegenfase is met die van de voorzijde* - weinig (en overigens ongecontroleerde) inwendige demping van staande golven en andere resonanties in het membraanmateriaal Al deze bezwaren betekenen niet dat de Apogee "Scintilla", bijvoorbeeld, niet - ondanks alle nadelen en beperkingen - voortreffelijk zou kunnen klinken! Goede demping van het "achterkantgeluid" met bijv. zakken gevuld met langharige wol, ondersteuning in het basgebied door een speksteenbehuisde, actieve (reflexsysteem)subwoofer... Ach, er zou met enige moeite bèst nog wel iets van gemaakt kunnen worden! Die moeite omvat dan minstens een doodordinaire draadgewonden (vermogens)serieweerstand van 4Ω of zo. Want die ribbon Apogees zijn technisch gezien gewoon kortsluitbrugjes (0,1Ω), die eigenlijk een transformator nodig hadden. (Net zoals destijds bijvoorbeeld de Decca en Kelly ribbons). En dan is er nog het huidige aanbod van Apogee lawaaidozen. Apogee lijkt zich geen zorgen te maken om zijn audiofiele merk-reputatie. Kennelijk verdienden de heren Bloom & Spiegel nog niet genoeg aan de "Full Ribbons". Zo kan Thingman in zijn disco toch nog naar Apogees luisteren... samen met zijn (ahum... eh...) "neefje", wellicht... http://www.ronvogelaudio.nl/pag8.php * http://hometheaterre...akers-reviewed/ Dussss.. als u cardioïde kunt luisteren... Dan klopt het hoog tòch nog, ondanks alles. Volgens Martin Collomsss, dussss...

A little knowledge is a dangerous thing, man! http://www.phrases.org.uk/meanings/a-little-knowledge-is-a-dangerous-thing.html

Spido heeft er geen moeite mee als mensen onzin vertellen of schrijven. Mits ze dat maar foutloos doen.

Beste Mumsoft, Wanneer de kaswanden zo stijf en zwaar zijn dat ze (in verhouding tot andere kastwanden) niet veel energie stelen om die voor hun eigentrillingen te gebruiken - dus wanneer de verliesfactor laag is - zul je inderdaad een diep-doorlopende, goed gedefinieerde, niet dreunende of gonzende basweergave kunnen bereiken. Maar, tot onze verbazing, bleek er bij gebruik van speksteen ook duidelijk verbetering op te treden bij details van geluiden met veel hogere grondtonen. Het aanslaan van snaren, het pulserend uitsterven van een bel... dat soort dingen, dus.

20 YEARS LATER AND ALL OF THESE THINGS FIT IN YOUR POCKET

En dan te bedenken dat de topic starter alleen maar een behoorlijke koptelefoon zocht...

Beste Threshold, O, die was er wel, hoor. http://en.wikipedia....i/High_fidelity ("References", 1.) http://www.hartleylo.../new_page_1.htm Maar - net zoals bij religies, doctrines, ideologieën, andere overtuigingen - viel High Fidelity ten prooi aan Geldingsdrang en Geldelijk Gewin. Geef mensen iets moois... en ze maken er een monster van. Naar hun beeld en gelijkenis.

Als je vaak de aandrang voelt het volume verder open te draaien... Als je vaak denkt dat je méér, ja zelfs heel véél vermogen nodig hebt... Kortom: als je vaak de behoefte voelt aan "luider"... Dan zou je eigenlijk eens moeten gaan zoeken naar "beter", "duidelijker", "preciezer"!

Welja zeg, frutsel de eerste fout maar weg met een tweede..! Naar de (on?)hoorbaarheid van fasevervorming is in betere audiotijden veel onderzoek gedaan. Ook praktisch, met luisterpanels. Wie zich in deze materie wil verdiepen, kan wellicht het best beginnen met Lipshitz, Stanly P., Pocock, Mark, and Vanderkooy, John, "On the Audibility of Midrange Phase Distortion in Audio Systems,' J. Audio Eng. Soc., Vol. 30, No, 9, Sept. 1982, pp 580-595. Over deze publicatie schrijft Art Ludwig ondermeer: http://www.silcom.co..._audibility.htm Dus wellicht is fasevervorming ideaal voor de weergave van Muddy Waters opnamen?

Beste Thingman, "Dat gat onderin" is een reflexpoort: d.i. de monding van een zgn. reflexpijp. De kast - met inbegrip van de reflexpijp - en de woofer, moeten tezamen als één systeem worden gezien. Zo'n systeem heet "reflexsysteem": het biedt, indien juist ontworpen en gebouwd, een dieper lineair doorlopende en minder vervormde basweergave dan bijvoorbeeld een gesloten systeem van gelijk formaat. Om die reden ziet (en hoort) men tegenwoordig vrijwel geen gesloten systemen meer, maar alleen nog reflexsystemen. En natuurlijk brengt dit systeem iets wat de conus (alleen) niet kan: bàsweergave. Ja, maar daar houd jij niet van, hè?

Beste Tubejack, Strikt genomen kàn dat wel, maar het resultaat zou je vermoedelijk tegenvallen. In de versimpelde SS20 combineert de foiltweeter (magnetostaatje) met een 13,5 cm middentoner. En dat vindt KF eigenlijk al "op het randje". Hij vindt dat de foiltweeter het best combineert met een 5 cm dome hoog-middentoner. Jouw luidsprekers hebben 16,5 cm woofer/middentoners. Dank zij de goede inzet van de dometweeter (flink belastbaar in het hogere deel van het middengebied, plus een lage en goed gedempte eigenresonantie) klinken ze pittig in het middengebied en is de plaatsing van stemmen en instrumenten ook in orde. In een combinatie van 16,5 cm woofer/middentoner met foiltweeter zou het hele middengebied voor rekening van de 16,5 cm unit komen. Dat kàn, zoals in de "Cirrus" wordt aangetoond. Maar dat kan ook béter... Lees het lovende verhaal van Klang und Ton. Lees daarna ook de bevindingen van een bezitter. http://www.lautsprec...i/cirrus_en.htm http://www.hifi-foru...-104-16331.html