spido

Beste KT88, Wie maakt eigenlijk uit dat hij (d.i. de man achter de knoppen in de opnameruimte) dat màg? Van mij mag hij dat absoluut niet! Alle slechte opnamen die ik ken, zijn juist zo slecht geworden door die mannen achter de knoppen!* (Overigens is Raymond Savignac beslist geen autoriteit op het gebied van goede smaak, maar mogelijk wèl** op het gebied van infantiel - humoristische reclametekeningen.) * Als je wilt, kunnen wij hierover van gedachten wisselen! Zo kunnen wij samen bedenken waarom bij sommige voor LP bedoelde analoge opnamen van bijvoorbeeld de scheepsramp van Sinbad de microfoon kennelijk verder wèg werd gezet van de grote trom en/of de betreffende microfoonkanaalschuif op het mengpaneel verder werd dichtgedrukt - of er stomweg een dynamic compressor werd ingeschakeld - dan bij bepaalde andere, digitale opnamen bedoeld voor CD, waarbij men kennelijk geen of minder rekening meende te moeten te hoeven houden met naaldontsporingsproblematiek / groefmodulatie, magnetische bandverzadiging en/of oversturing van opnameversterkers. * * Ook over accents grave (`) en aigu (') kunnen wij twisten! Zùllen wij? / Zullen wíj? Deels voor de grap, natuurlijk. Maar ook wel in ernst. Want Spido gebruikt, naast bijvoorbeeld verstaanbaarheid, plaatsbaarheid en volgbaarheid, ook kleine verschillen in stembuiging en articulatie - mits de vocalist(e) die technisch beheerst! - als kwaliteitscriteria voor m.n. luidsprekers en andere transducenten. Fonologie en fonetiek bieden ons wetten en dus ook beoordelingscriteria. Wat Cleo Laine presteerde op dit gebied, bijvoorbeeld, was van een andere, veel hogere orde dan wat Eva Cassidy liet registreren. Beiden muzikaal/dramatisch zeer genietbaar, maar wie Eva als fonologisch criterium gebruikt, kan heel verkeerd uitkomen. * Hetzelfde geldt, bijandervoorbeeld, voor Joan Armatrading versus Tracy Chapman. Je zou haast denken dat óuder altijd béter is... * Haar - overigens qua zang en expressie uitmuntende - "Wade in the Water" klinkt echt als ['weɪd ɪn ðə 'wɒdə], maar geschoolde vocalisten (ook Amerikaanse!) weten dat het ['weɪd ɪn ðə 'wɒt ̬ə] moet zijn!

Obviously!

Beste Tubejack, Een forse uitdaging, dus!

Beste Ivan10, Hoe is het nu? Spido draait inmiddels al enkele jaren meestal met een Thorens TD126 III / SME 3009 II combi. Gaat goed, zo niet heel aardig. Hij beschouwt de SME 3009 II als een godswonder: het ìs er nu eenmaal... de hemel zij geprezen... ja, laat ons danken voor deez' bijzondere genade... maar wij begrijpen die niet! Die gammele meslagers! Die ongedempte... eh... dìnges! Die horizontaal handmatig volstrekt ongewis, ja onwéétbaar draaibare / instelbare toonkop! (Met een spiegeltje er recht onder heb je nog de meeste kans dat het niet helemáál fout gaat.) En dan dat rare zooitje kabelcapaciteitscorrectiecomponentjes dat je er maar liever meteen uit moet slopen als je tòch MC wilt gebruiken... Die rare pseudo DIN-connector aan de armvoet, die helemaal niet nodig is: die connector, dus, met al z'n schuifcontactweerstanden en z'n wiebeligheid. Maar toch: àls 't eenmaal werkt... dan werkt 't best héél aardig!

Studeerkamers, mits niet te klein en goed voorzien van boeken, hebben vaak zó'n aardige akoestiek dat je eigenlijk niet zo vaak meer aan studeren toekomt... als er een aardige hifi-set in staat.

Beste Goodtube, Indrukwekkend, allemaal! Zou het nog 't overwegen waard zijn om je audiotrafo's te optimaliseren voor gebruik van jouw nom. 4Ω luidsprekers? De VdV audiotrafo's zijn toch ontworpen voor gebruik met nom. 8Ω speakers exclusief? (Spido vraagt dit omdat hij is geïmponeerd door de insteekbrugjes / aftakkingen op de output transformers van een antieke Leak Stereo 60, audiotrafo type 8615, die aansluiting optimaliseren bij gebruik van resp. nom. 16Ω, 8Ω en 4Ω luidsprekers. Die hàd je toen nog allemaal...) http://www.44bx.com/leak/8615tx.html

Beste KT88, Ad A. Dit is een pleidooi voor niet-lineaire vervorming. Vervorming kan nooit tot "echtheid" leiden: d.w.z. de beste benadering van het oorspronkelijke geluid, om bij een tekst van Quad te blijven. Al in de jaren vijftig werden overtuigende directe vergelijkingen tussen live en opgenomen (natuurlijke) muziek gegeven. De wijdverbreide praktijk van "áándikken" en "òp-peppen" m.b.v. "equalizers" ("bultenkasten" in studiotaal) en/of "loudness" of "presence" versterkerschakelingen is een perfide perversie: tegennatuurlijk en dus verwerpelijk! Ad B. Nee, de meeste luidsprekers worden uitgekozen op wànsmaak. Daardoor zijn de meeste luidsprekers ook zo slecht.

Beste Hans, Dat zijn wij dus samen eens. Maar er zijn veel mensen die daar heel anders over denken. Technici, bijvoorbeeld. Die meten bij gestandaardiseerde lage spanningen en vermogens, met onbelaste uitgangen en in dode kamers. En die technici hebben 't voor het zeggen...

Beste KT88, Het gaat nu opeens ook over "echtheid", wat m.i. een veel ruimer begrip is dan "vervormingsvrijheid". Wat is er allemaal nodig voor die "echtheid"? De weergave moet in overtuigende mate vrij zijn van vervorming, over een overtuigend frequentiebereik en bij een overtuigende dynamiek. Het formaat, de vorm en de aankleding van de luisterruimte spelen ook een belangrijke rol. In sommige ruimten kan men immers onbekommerd veel méér dynamiek kwijt dan in andere... Maar minstens zo belangrijk als overtuigende vervormingsvrijheid, frequentiebereik en dynamiek is m.i. de afwezigheid van naijling, als gevolg van vertraagde resonanties* van m.n. luidsprekerpanelen, (houten) vloeren e.d. (* Vertaling van "delayed resonances". Maar men bedoelt eigenlijk gewoon het akoestisch product van natrilling.)

Beste Kappa7, Dat klopt. Maar met goede medicatie en gesprekstherapie kan dikwijls nog veel worden hersteld.

Hoe zou het toch komen dat er opeens zo'n gladde hifi-verkoper, zo'n afzetter, zo'n bedrieger, voor m'n geestesoog opdoemt?

Beste Kappa7, Onzin-discussie? Wat is jouw realiteitscriterium? Jouw werkelijkheidsprincipe? Alleen een waanzinnige verkiest waan boven werkelijkheid...

Beste Ravon, Je bedoelt toch niet dat wetenschappers het altijd met elkaar eens zijn?

Zo is dat! Alle zogenaamde "verschillen" die je NIET via een ABX-test (of zelfs een eenvoudige AB-test) kunt horen (en controleren, herhalen, meten, verifiëren, falsificeren e.d.), bestáán natuurkundig beschouwd NIET. Zulke verschillen zijn alleen psychologisch te duiden. Ze zijn imaginair. Ze "bestáán" wel, maar alleen in de geest. Ze worden nà het luisteren*, dus in de verwerkingsfase, aangebracht door de eigen psyche van de luisteraar. Die imaginaire verschillen kunnen positief zijn (idealisatie) of negatief (devaluatie), al naar eigen wens en behoefte. * àls er tenminste is geluisterd! Want imaginaire verschillen berusten niet zelden op vooroordelen.

Beste Moderator2, De hele discussie is vintage! Want zij speelde al zestig jaar geleden... en zij speelt nu nog stééds. In 1956 kondigde Leak de introductie van de FREL aan: de Full Range Electrostatic Loudspeaker. Maar die werd nooit op de markt gebracht, omdat de dynamiek (èn het bereik) - met name in het basgebied - ontoereikend, niet overtuigend was... naar de maatstaven van Leak. In 1957 lanceerde Quad de ESL: de ElectroStatic Loudspeaker. De prestaties van deze luidspreker oogstten veel waardering, hoewel de dynamiek (èn het bereik) - met name in het basgebied - beperkt was. Maar Peter Walker (Quad) en vrij veel andere muziekliefhebbers vonden de kwaliteit van de klank zó goed, dat ze het gebrek aan kwantiteit - met name in het basgebied - voor lief namen. In dit standpunt meen ik de opvatting van KT88 te herkennen.

Vervormingsvrijheid (t.a.v. toonstructuur) is slechts één aspect van high fidelity. Maar wel een heel belangrijk aspect, omdat het een kwalitatief aspect is. Er is ook een kwantitatief aspect: het maximale (onvervormde) dynamische bereik, ofwel de grootste geluidsdruk over het hele audiobereik. Het resultaat van elektrisch vermogen, luidsprekerrendement en akoestische demping. Bij èchte high fidelity zijn zowel de kwaliteit als de kwantiteit van het weergegeven geluid op overtuigende wijze en in overtuigende mate aanwezig.

Beste Tubejack, "Warmer maken" van het geluid gaat het best, volgens sommigen, door het versterken van even harmonische boventonen: met name de tweede en de vierde. Dat moge zo zijn, maar het tast wel het natuurlijke timbre van het geluid aan. Vooral instrumenten met een structuur van òneven harmonischen (zoals klarinetten en gedekte orgelpijpen) lijden hier onder. Hoe minder vervorming, hoe echter. En echter is beter, volgens de grondwet van high fidelity.

Voor suggesties, zie: http://www.diyaudio....diophile-terms/

Beste Tubejack, Is die bewering houdbaar in het licht van de Wet van Behoud van Energie? http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_van_behoud_van_energie

In het algemeen: er worden kleine luidsprekertjes aangeboden die volgens de leverancier geschikt zijn om aan de wand te hangen, welke voorzien zijn van een reflexpoort aan de achterzijde. Als de opening van de poort echter vlak voor of zelfs tégen de muur is, kan de reflexpijp niet naar behoren werken.

Ik ken iemand die zijn Lyngdorf niet meer heeft gebruikt, sinds hij goede luidsprekers heeft. (Sindsdien forumt hij helaas óók niet meer... Gerardo, waar ben je gebleven?)

Beste Mumsoft, Hoe kun je nu toch zoiets beweren?

Beste Goodtube, "Meer (onvervormd!) vermogen"... ìs dat eigenlijk niet hetzelfde als "meer head-room"?

Beste Ivan10, HVT sept. 2012, pag. 103, rechter kolom, tweede alinea: "Het een beetje warmer maken" staat tot "vervorming" zoals "medisch programma voor Tour-de-France-renners" staat tot "doping". Oftewel: is een eufemisme. Want het "warmer maken" van geluid kàn alleen maar via vervorming.

http://www.parool.nl...overleden.dhtml Spido draait, enigszins aangedaan, één van zijn eerste LP's: Fontana ("Weltserie") 695 057, waarop o.m. J.S. Bach, Konzert für zwei Violinen D-Moll, door Herman Krebbers & Theo Olof en Das Philharmonische Orchester Den Haag (eig.: Residentieorkest) o.l.v. Willem van Otterloo. Oude school, ja. Romantisch zingende violen, zeker. Prachtig!