WanFie

Ik heb onlangs mijn oude zelf in 1973 in elkaar geknutselde eindversterker van Hawk weer terug gekregen. Ik durf niet goed te testen of hij het nog doet. Net zoals met een berg andere oude apparatuur die hier in mijn "museum" staan. Het oudst is een buizenversterker (Telewatt van Klein en Hummel) . Die heeft het laatst rond 1995 gespeeld. Mijn oude Marantz Model 2015 heb ik ook weer terug, nadat hij ca. 10 jaar op het kantoor van onze jongste zoon heeft gespeeld. "helemaal lekker speelt hij niet meer, maar een kanaal doet het nog" kreeg ik te horen. Dus hoppa.. ook in het "museum". Het mooie van dat oude spul is, dat het eigenlijk altijd nog wel te repareren is. Weggooien kan dus altijd nog.

Ik denk dat het toch vooral aan de consument ligt. Die koopt nou eenmaal makkelijker een wasmachine van Zanussi voor € 400,- dan een Miele van minimaal € 1000,-. Ik begrijp niet, dat er mensen zijn die goedkope apparaten kopen die dagelijks gebruikt worden. Heb je weinig geld, koop een goede gebruikte. Onze afwasmachine uit 2000 begaf het in 2006. Monteur er bij, nieuwe print (€ 300,-) er in en drie weken later weer kapot. Tja mijnheer, dat apparaat is niet meer te repareren. dat wordt een nieuwe kopen. Ik.. ben je nou helemaal gek. stuur maar iemand die het wél kan repareren, je maakt mij niet wijs dat een apparaat van 6 jaar oud niet meer te repareren is. Het was immers een vaatwasser uit de duurdere klasse (Bosch). Er kwam dus een andere monteur, die had de werkelijke storing gevonden. Het ding heeft nog prima gewerkt tot 2017. En die oude printplaat...? die had ik bewaard en heb ik in 2019 in een andere vaatwasser (Siemens) gezet, waarna die weer prima werkte. Dat was dus vrijwel een gelijke machine. Een ander voorbeeld: omstreeks 1995 kochten we een Miele wasmachine. Enkele maanden later bleek onze middelste zoon een handvol spijkers in zijn broekzak te hebben. Altijd werden zakken gecontroleerd, maar toen niet. Die spijkers bleken dus precies in de gaatjes van de trommel te passen zodat die er aan de buitenkant uitzak als een fakirbed. Kortom. Alles kapot geslagen. We hoopten nog dat het meeviel, maar zowel de trommel, verwarmingselement en buitentrommel waren stuk. Toen heeft Miele toch een monteur gestuurd met nieuwe onderdelen en het ding gerepareerd, 2 uur werk. We hadden afgesproken dat we de helft van de waarde van de machine hiervoor zouden betalen. De machine heeft gedraaid tot 2019. Enig vervangen onderdeel was een set schokdempers. Toch een levensduur van bijna 25 jaar. De nieuwe is dus weer een Miele. Onze Miele magnetron heeft het bij dagelijks gebruik 20 jaar volgehouden. Alleen een keer een motortje van nieuw vet voorzien (zelf gedaan). Ik houd dus ook niet van weggooien en apparaten met een lange levensduur. Dan hoef ik ook minder naar de winkel om een nieuwe uit zoeken.

Zo lang je geen gedonder hoort, is er geen onweer in de buurt. Uitzetten wanneer de tijd tussen flits en klap minder dan 6 sec is, lijkt mij voldoende. Dan is het onweer op ca. 2 km.

Misschien wel, maar ik zag ze bij Praxis alleen in grijs en in zwart.

Dat staat inderdaad bij de beschrijving. Er zit echter wél een gesloten laklaag of zoiets op. Het schuim is ook wel van een stevige kwaliteit.

Ik heb ook een aantal Sony ES spelers gehad. Maar op een of andere manier klonk dat voor mij toch wat mechanisch. Niet vloeiend en vaak wat scherp. Qua degelijkheid is er weinig beters denk ik.

Met een logaritmische volume regeling werkt het met b.v. 100 stappen zo: Elke stap is dan b.v. 1 dB (uitgaande van die 100 dB max). Wanneer hij halverwege staat speel je dus op 50 dB verzwakking. Wanneer je max 125 dB kunt uitsturen, zou dat halverwege ca. 62 dB zijn. Mijn voorversterker heeft een regelbereik van 60 dB in 120 stappen van 0,5 dB. Maar wanneer hij op - 60 dB staat, hoor ik nog steeds muziek. Bij de latere modellen is het dan ook -80 dB. Mijn voorversterker is eigenlijk ook een passieve regelaar met daarbij alleen een buffertrap. Op 0 dB (max uitsturing) gaat er nog steeds niks mis. Maar de W/P's spelen dan op 114 dB, dat is voor mijn oren niet best en gaat dus ook niet gebeuren.

Ik zou dus denken aan deze paneeltjes tegen het plafond. Hout lijkt me dan een stuk lastiger.

Wanneer je die paneeltjes op de eerste reflectiepunten hangt, valt het mee denk ik. Ze zijn er ook in het grijs.

Niet dat ik iets aan mijn akoestiek wil veranderen, maar ik zag deze platen bij Praxis liggen. Het lijkt mij in ieder geval beter dan harde kale muren. En ook al is het geen perfecte diffusor, het zal in het midden en hoog zeker wat doen. ttps://www.praxis.nl/verf-laminaat-decoratie/tegels/wandtegels/steenstrips/steenstrips-rebel-of-styles-ultralight-tasso-zwart-574x187x25mm/10044826#specs

Half open is echt half open? Stel dat je luidsprekers bij de stand "open" 100 dB kunnen leveren, dan doen ze bij half open 97 dB. Bij een kwart open 94 dB enz. Voor 80 dB is dat nog meer dan 4 keer gehalveerd. Dat regelt dus echt niet.

Hier is het wél te koop: https://www.bambooimport.com/nl/bamboe-platen?gclid=EAIaIQobChMIms7ix_Hx8QIVQeR3Ch2zwg1_EAAYASAAEgKLTPD_BwE

paspoparmen.?

Grappig dat stuk geperforeerde plaat er in. Rond 1969 kwam ik regelmatig bij een Philips medewerker. Hij werkte bij de Machinefabriek, maar had ook een audiohobby. Die had gaatjesboard voor de basluidsprekers gemonteerd. Hij had iets wat op een 2.1 setje leek gebouwd. Volgens hem werd het laag daardoor minder piekerig weergegeven. Nu weet je ook gelijk, waar die plaat voor dient.

De passieve regelaar is logaritmisch. Een paar stapje is dan al gauw de helft of minder. Het hangt natuurlijk ook van de ingangsgevoeligheid van de eindtrap af. De output van een CD speler is meestal 2V. 2V op je eindtrap stuurt hem waarschijnlijk maximaal uit.

Lenen kan wel. Weggeven of verkopen nog niet. Maar naar Indonesië uitlenen lijkt me geen goed plan.

Ach.. wij knijpen de Poolse en Roemeense arbeidsmigranten weer uit. China en India zijn opkomende industrielanden. Die doen hetzelfde als wij 100 jaar geleden.

Dat heb ik hier ook nog liggen. Én een mooi ingebonden zakboekje van Isophon. En nog een aantal andere boekjes uit die tijd. Moeilijker te vinden is een Philips components boek. De uitgave Loudspeakers.

Tussen voor- en eindversterker is het signaal een stuk lager dan tussen b.v. de CD speler en voorversterker. Tenzij je de voorversterker vol opendraait natuurlijk. En kleinere signalen ben je nou eenmaal eerder "kwijt" dan grotere.

Sterker nog, de helft van de grens van de VS met Mexico is Texas.

Ook een digitaal apparaat wordt door één persoon ontworpen met gebruikmaking van bestaande componenten. Ook vakmanschap dus. Maar net als met draaitafels geldt dit alleen voor de duurdere modellen. De Chinese knoeidraaitafels van enkele tientjes zijn ook fabrieksmatige massaproducten. Mijn DAC b.v. is in Nederland door vakmensen in elkaar gesoldeerd.

Sterkte Peter. 80 is in deze tijd toch nog te jong....

Volgens mij zegt hij niet dat op z'n retour is, maar dat het voor het gewone volk weinig zin heeft. Punt 8 klopt helemaal. En goede opname in MP3 kwaliteit klinkt beter dan een slechte in hi-res. Helaas weet de man met zijn voorbeeld over de Mona Lisa ook niet waarover hij praat. Het heet hi-res, maar de resolutie is NIET groter. In vergelijk met de Mona Lisa is dit een detail uit een schilderij zo groot als de nachtwacht. Met hi-res audio in vergelijk met video worden de puntjes NIET kleiner en de lijntjes NIET dunner. Hij heeft wel gelijk is het feit dat het systeem hi-res NIET beter klinkt dan CD. Onze oren zijn immers te beperkt om die gigantische dynamiek en frequentiebereik te kunnen horen. En de resolutie is immers gelijk. Dat hi-res soms beter klinkt dan CD heeft alles te maken met de mastering. Punt 8 dus.

Klopt. ik vergis me.