Seed7

Oh. t.a.v. nearfield, golffronten etc. Lees de eerste 8 pagina's van https://audioroundtable.com/misc/nflawp.pdf

Bij een electrostaat zit je eerder nearfield dan bij een dynamische luidspreker. Near field wordt bepaald door de vorm van het golffront. Dat gaat van min of meer vlak naar bolvormig. Bij een electrostaat is de afstraling eerder een lijnbron dan een puntbron en heb je langer, afstand golffront tot luidspreker, een 'vlak' golffront. Grote dynamische lijnbronnen proberen dat ook te benaderen, daarom zijn die banaanvormige uitvoeringen weer niet zo zinvol. Dit vlakke golffront is ook wat men bij hoorns en waveguides over een grotere afstand ziet. Bij een waveguide wordt er ook nog eens naar een zo gelijkmatige verdeling over het frequentie bereik gestreefd.

Het puntbron idee komt van het puntopnameding, de microfoon. met een juiste microfoon (abmisonics) kun je het hele geluidsveld er omheen opnemen en met de juiste luidspreker opstelling weer reproduceren. In theorie. In de praktijk zijn er een paar dingen die roet in het eten gooien. Het instrument heeft niets met de weergever te maken. Wat niet wegneemt dat velen de luidspreker wel als een instrument willen zien. Voor een e-gitaar is het dat, voor een hifi-luidspreker m.i. niet. In een juiste nearfield opstelling heb je een heel groot ruimtelijk beeld en het is makkelijker te bereiken omdat je de invloed van de akoestiek verkleint.

Bij vellen is de balans in demping van de ruimte voor en achter de luidsprekers zeer belangrijk. Uit ervaring weet ik dat Martin Logan Prodygies (op Audio Research bakbeesten) het in near field uitstekend doen. Ook de ESL-63 moet het uitstekend doen, zelf nog niet in een dergelijke set up kunnen beluisteren. Het grootste probleem voor velen is de perceptie. Wat staan die luidsprekers dicht bij.....

Ik zou het niet aan x-weg willen ophangen. Waar het om gaat is dat een bepaald deel van het frequentiebereik uniform / coherent (heb geen beter woord) wordt afgestraald. Eerst 300-3000Hz en in tweede instantie 60-6000Hz. Het is voornamelijk afhankelijk van de frequentie distributie over de drivers en de verdeling van de drivers over de kast. Voor een heel groot deel van kleine en ook grote luidsprekers is voor de 300-3000 Hz voorzien door slechts twee luidspreker units. De grenzen komen niet heel nauw, met name in het laag kan die nog wel een stuk omhoog schuiven. Ook de grootte van de drivers is niet echt van belang, het gaat vooral om de ontwerpkwaliteit. De Spendors uit de classic range of b.v. de Harbeth M40.2 doen het uitstekend in near field. De Wilsons van Hans ook. Die hele grote Dynaudio's met dubbele tweeters niet. D'appolito's hebben het vaak moeilijker en coaxiale systemen klinken raar. Als een plakje geluid zonder hoogte informatie.

Er bestaan 10-tallen tools om dat soort info uit de webserver logs te destilleren.

Ahum, ik luister al jaren bijna near field op 1,5 m van de luidsprekers en de ruimte is 4x7m, groot zat. Het heeft de nodige akoestische voordelen om dat te doen, beter looptijdverschillen. Dat werkt ook in zeer grote ruimtes goed. M.i. zit bijna iedereen veel te ver van de speakers en heeft een ditto grote luisterdriehoek.

Haha, keek net bij More Music. In de aanbieding met 40% korting, nog bijna 30000.-

DMA-180 Da's snel.

Nou, dan heb je nog wel even te gaan

Zo ongevoelig, ok. Dan zou ik in de pro hoek kijken als die langdurig dit moet leveren. Crown, Parasound, Amphion oid, maar dan zit je weer aan class D of idd een gouwe ouwe Bryston. ... of niet op 3m afstand luisteren

Hoeveel vermogen zoek je, even over de duim met 50w zit je tegen de 100dB. Hoe belastbaar is een Magnepan, voordat er van alles gaat vervormen (en rammelen)? Verder zou ik vooral naar hele snelle versterkers kijken, slewrate en zo.

Ja. Een wel zeer bekend verschijnsel. De komst van de CD maakte dat alleen maar erger, nog meer opvulling. Een mooi voorbeeld voor mij is altijd ELO, zo onevenwichtig, twee drie top tracks en de rest, meh. EP's zijn toch het mooiste medium. Artiesten kunnen ze met een hogere frequentie uitbrengen en veel meer focussen op die 4 tracks. En op de LP heb je ineens bakken aan ruimte voor de groef en dynamiek. Een ander bekend verschijnsel is dat door een gehele karriere de kwaliteit veelal afneemt, in de zin van fris, vernieuwend, verrassend etc.

spijker op z'n kop. LP of CD maakt niet uit, het is het voortraject. Even ongenuanceerd, "alles" gaat zo, koud, de harde schijf op en dan volgen er vele plug-ins om de sound te maken. Dat vette van analoog is digitaal heel lastig. Bij een ouderwetse productie begin je al in de planning met de sound. Welke microfoon, welke microfoon versterker. Welke gitaar, welke versterker, pedalen, welk cabinet. Waar plaats je de microfoon tov de speaker(s). Misschien re-amp je het geheel nog een keer voor wat meer ruimte. Laagjes over laagjes van vervorming, analoge vervorming die mooi evenwichtig inkomt. In synth wereld zijn die modulaire analoge systemen niet voor niets zo populair. Ik pruts nog wel eens met een digitale, maar als ik een standaard Moog ladderfiltertje in beide domeinen vergelijk .... mwah.

Moet ik eens rustig naar zoeken.

Beheerder, dank voor de inspanningen, nu en in de toekomst. T.a.v. indeling heb ik mij in het verleden diverse malen geuit. Het is me allemaal veel te veel. Daarnaast loopt een en de zelfde discussie over meerdere draden in meerdere subgroepen. Je moet steeds maar net snappen waar het nu weer over gaat. Als ouwe USENET liefhebber zijn er voor mij in principe vier groepen, subfora of hoe je het ook noemt genoeg. Audio, Muziek, Marktplaats en een niet geindexeerde Off-Topic groep. Allemaal zonder verdere verdelingen en steeds verder gaande differentiatie. (ik was dus stiekem wel blij met al dat spul in het archief ) Een echt goede zoekmogelijkheid is welkom. success.

https://www.audiosciencereview.com/forum/index.php?threads/review-and-measurements-of-purifi-1et400a-amplifier.7984/

Het is zo'n som der delen ding. Voor ieder aspect / onderdeel waren er in der tijd (technisch) beter oplossingen, maar het geheel samen werkte daar waar veel van die "ultiem" luidsprekers het "niet" deden. In mijn optiek typisch Engels om dat voor elkaar te krijgen. B&W heeft het voor meerdere modellen gedaan (ander budget), Wharfedale heeft er een handje van, Kef kon het, de diverse BBC monitoren etc. En hoe groot de bedrijven ook zijn, iets van de cottage industrie beklijft.

Tsja, ze zijn destijds niet voor niets veelvuldig als mastering monitoren ingezet, met name in de klassieke hoek.

Geweldig.