1ennalloor

Steve Gadd is een heel goede drummer, dat staat buiten kijf. Hij is voor alles inzetbaar en daarom heel populair bij andere muzikanten. Maar met smaakafhankelijke zaken, zoals muziek is het onmogelijk een "beste" te kiezen. Maar misschien is hij eigenlijk toch wel de beste drummer; als je de enige die geen last van een te groot ego heeft zo kunt betitelen, tenminste.

Beste is te moeilijk. Meest gedraaid worden deze twee: Too Old To Rock 'N' Roll: Too Young To Die Songs From The Wood Omdat dat de eerste twee albums waren (op lp) die ik van ze leerde kennen. Soms draai ik ze nu op lp, dan weer eens op cd. De cd's zijn dan de remasterversie van "Too old...", en de mfsl remaster van "Songs from the Wood".

En deze ook van de week?Maar die had je toch al?

Yamaha? Ion heeft enkele USB-draaitafels en er zijn twee modellen bij (TTUSB & TTUSB10) waarop je een cassettedeck kunt aansluiten. Of welke andere bron dan ook behalve een andere draaitafel, tenzij het een keramisch element bevat lijkt me. 78-toerenplaten zouden met langzamere snelheid afgespeeld worden en met de bijgeleverde software weer op de juiste afspeelsnelheid gebracht kunnen worden. Ook levert Ion een dubbel-cassettedeck dat via USB kan worden aangesloten. Ion website Misschien leuk, ik heb geen idee. Ik neem geen platen of cassettes via m'n pc op en heb er ook geen behoefte aan.

Je kunt de schakelaar best aan en uit zetten wanneer je maar wilt. Het ligt er maar aan welk resultaat je wenst te krijgen. Voor een goed resultaat kun je maar het beste de gebruiksaanwijzing volgen. Eventueel heb ik de tekst uit de gebruiksaanwijzing ook nog wel in wat andere talen...

Ik begrijp uit je bericht dat het apparaat aan stond terwijl je de instelling veranderde (het knopje indrukte). Uit de gebruiksaanwijzing: Klasse-A schakelaar (Class A) Stel de schakelaar in terwijl het apparaat uitgeschakeld staat. Het duurt vervolgens na aanzetten ook iets langer voor het relais klikt dan in AB stand.

Ik weet niet hoe duur ze zijn, maar wat is belangrijker: een goed gehoor (ook op latere leeftijd) of een paar centen meer in je portemonnee? Een gehoorapparaat is ook niet gratis (tenzij die vergoed wordt door je verzekering natuurlijk ) en in ieder geval niet echt fijn... Dat type beschermers heet otoplastieken en je kunt ze met bepaalde dempingswaarden kopen. Die op maat gemaakte otoplastieken kunnen 9, 15 of 25 db filtertjes bevatten. Omdat je oren doorgroeien zullen ze na ongeveer drie jaar minder goed zitten. Ik gebruik ze zelf van Exinore (site), de FlexComfort ER-15. Ik gebruik ze zowel bij concertbezoek als op de motor. De kosten waren 160 euro. Ik vind het dat absoluut waard. Ik heb 't zelfde paar nu al vier jaar, dus daar zal ik niet zo heel lang meer mee kunnen doen, vermoed ik. En hoewel het concerten bezoeken wat minder wordt is een duurdere (geruisarmere) motorhelm niet zo veelzijdig inzetbaar; er komt dus een nieuw paar otoplastieken.

Ben het helemaal met je eens, heb dezelfde ervaringen.Uitzonderingen die ik heb zijn enkele recente lp's van 't label Excelsior (waarbij ook de cd zit, hulde!). Het gewicht als marketingstunt, wat het feitelijk is, vooral bij heruitgaves en herheruitgaves etc., doet me niets. Als ze blindelings beter klonken dan de oude persingen zou het een ander verhaal zijn, maar het is telkens weer afwachten en meestal even schrikken. Als je de oude exemplaren niet hebt of kent ligt het iets anders, maar of het dikke dure vinyl op meer dan die twee eigenschappen veranderd is, en dan in positieve zin, in vergelijking met een goed onderhouden oud exemplaar, betwijfel ik.

Ok, ik dacht dat dat de nieuwe 200 grammen vinyl versie was.Maar dat is dan dus deze van Universal Japan:

En deze, is dat dezelfde als de Geffen-versie? Label: Universal Records (Japan) Format: 200 Gram Vinyl Heb zelf een Japanse persing, 1977, abc Records, YX-8114-AB (AB-358-413 & AB-358-414), 115 gram.

Lekker groot aanbod. Da's waar. Nou, klassiek met bijbehorende dynamiek van dit soort releases uit de jaren zestig en zeventig op lp kan toch zo langzamerhand wel wat slijtage laten horen... Da's toch zonde bij zulke ongekend goede opnames?Je kunt het weliswaar ook treffen, met 'n puntgaaf exemplaar.

Dat ze hoog gewaardeerd worden om de opname en de opnametechniek kan ik wel bevestigen. RCA's Living Stereo en Mercury's Living Presence zijn toonaangevende voorbeelden van zeer fraaie opnames. Inmiddels zijn veel uitvoeringen van beide labels op sacd verschenen en worden Living Stereo platen heruitgegeven. Of de oude nu nog veelgezocht zijn zou ik niet weten. Ik heb er ook een paar. Maar het zijn maar lp's natuurlijk...

Een wat al te makkelijke conclusie, vind je niet? Alsof The Cure na "A Forest" nog te negeren was...

De eerste 3 zijn te overwegen, maar Pornography komt wel dicht bij Disintegration. Ik neem maar aan dat je Seventeen seconds, Faith en Pornography bedoelt en niet Boys don't cry en Three imaginary boys.Ook Japanese whispers is nog erg fraai. Ik had ook gelezen dat het eerste album van The Cure heel anders was. Ik zal die drie (Seventeen Seconds, Faith en Pornography) eens proberen... Bedankt! Ahh, wat jammer nu."Three Imaginary Boys" is juist een van hun beste. E

Bij nieuw verschijnen waren de mfsl goldisks rond de 70 gulden (de enkele disks, zoals "Crime of the Century" van Supertramp) en klonken ze aangenaam fraaier dan de normale cd edities. Er was meer aandacht aan de mastering vanaf de originele tapes besteed (die meestal werden gebruikt door mfsl) waardoor het erg fraai klonk. De meeste zijn naar mijn idee nog steeds onovertroffen hoewel remastering steeds beter wordt uitgevoerd. Mfsl kreeg voor een bepaalde tijd een licentie om hun versie van bekende albums uit te brengen, daarom zijn ze nu redelijk geliefd en wordt er nogal eens op "gejaagd" door liefhebbers van mooie opnames. De meest geproduceerde is "Dark Side of the Moon", die wordt dan ook het meest aangeboden op e-bay e.d. Mfsl en dcc waren trendsetters in het remasteren, apart voor lp en cd, terwijl platenmaatschappijen te vaak gewoon de lp-masters gebruikten voor de cd-versies, in de beginjaren van de cd. Mfsl liet zien (en horen) dat het ook anders (mooier, de optimale mogelijkheden gebruiken voor zowel een lp- als cd-versie) kon klinken. Mfsl heeft mijn voorkeur boven dcc, bij die laatste is de kwaliteit en het verschil met de originelen wisselend. Sommige albums zijn zelfs op beide labels verschenen. Dus als een favoriet album in die versie (mfsl) is uitgebracht of nog gaat worden dan vind ik het tot nu toe steeds zijn geld waard. Maar aan wat ik voor de oude (tweedehands) versies uitgeef zit wel een grens. Het moet wel leuk blijven. Het bedrag dat jij noemt zou voor mij een grensgevalletje kunnen zijn als het een door mij erg gewild album was. Maar ja, wat moet iemand met twee exemplaren?

Grappig. Nou, dat ga ik dan met mijn minder hoogwaardige apparatuur binnenkort ook maar eens proberen. Dat wordt in mijn situatie dan sacd (en dvd-a) opnemen via de cd-recorder en door middel van de monitorfunctie vergelijken.

100% mee eens dat is precies wat het is: geneuzel! Spinvis is dan ook alleen maar leuk als je gevoel voor taal hebt en verder durft luisteren dan a-b-a-b of a-b-b-a rijmpjes."Wespen Op De Appeltaart" is gemaakt voor een project van Kristien Hemmerechts dat psychische aandoeningen uit de taboesfeer probeert te halen. Als je de moeite neemt de tekst te beluisteren hoor je het bezingen van een uitje in de tuin van het gekkenhuis. Geneuzel? Misschien. Maar dan toch wel grappig geneuzel.

De cd mag van mij honderd worden, hoor. Maar... Hoe kan iemand beweren dat de waargenomen kwaliteit "beter" is op de sacd/dvd-a's terwijl dit dan niet aan de resolutie ligt? Dat zou inhouden dat de mix aangenamer overkomt dan op de cd's met dezelfde (maar dus toch andere) muziekstukken. Kan er dan eigenlijk wel een goed vergelijk worden gemaakt om te beoordelen dat het niet aan die resolutie ligt? Ik heb van meerdere albums meerdere formaten. Ik hoor verschillen. Dat zijn volgens mij verschillen in exact dezelfde muziekstukken, geen andere mixen. Zou de conclusie van die test dan ook betekenen dat een upsample functie inschakelen bij het afspelen geen hoorbaar verschil maakt? Als het zou kloppen wat de test"panel"leden beweren, dan zou elk album gemaakt moeten worden voor het meest hoogwaardige medium (of bedoelen ze dat niet met de vrijheid van de engineers?) en vervolgens gewoon op cd kunnen worden uitgebracht en zou er geen verschil waarneembaar zijn. Of zie ik het gewoon niet?

Alles van haar is inderdaad bovengemiddeld.Behalve het verschrikkelijk slecht opgenomen album "Tales of a Librarian" dan.

RW's werk is niet door mfsl uitgebracht, maar door Sony (Columbia), SBM Mastersound. Ik kan geen keuze maken tussen de goede opnames welke de beste zou zijn. Er zijn er zoveel. De keus zou stemming-afhankelijk worden. Cure for Pain klinkt best redelijk. Op dit moment zou ik zeggen de 12" "China" van Tori Amos, en dan niet het titelnummer maar het tweede nummer van kant 1: "Sugar".

Als verkoper lijkt ie me anders danig mislukt. Tenzij hij de potenti

Ik houd wel van o.a. Tool en NIN. Maar om dat nu serieuze muziek te noemen omdat ze stug overkomen en moeilijk kijken... Die mannen zijn in de farce van hun eigen imago getrapt en gedragen zich slechts zo omdat ze op die wijze willen overkomen bij hun publiek. E

Levenslange garantie. Is dat de duur van 't leven van de gebruiker, of van het produkt? In geval van 't eerste betekent het dat je goed moet blijven uitkijken bij het oversteken, indien het tweede geval van toepassing is betekent het niets meer dan dat je garantie hebt totdat er zodanige defecten zijn dat het niet meer werkt...