1ennalloor

En nog iets completer nu, zie ik. Bij mijn in 2003 gekochte versie zat geen boekje. "28-page booklet containing extensive restoration notes by Martin Koerber, writing by Otto Hunte, G

De transparante verwijderbare "sticker" is ook onderdeel van de originele lp-versie. Fraaie uitvoering dus, die cd-hoes.

"Een stuk beter" kan ik niet zeggen, hij trekt de lijn door en heeft daardoor flinke raakvlakken met "The Eraser".Enig minpuntje dat ik eraan kan ontdekken is een luxe probleem; je blijft bezig met die plaatkanten draaien bij zo'n 45-toeren album.

Ik ben er nog steeds niet achter of "regrind" nu werkelijk altijd zo slecht zou zijn of dat iedereen gewoon weer iedereen napraat. Een ge

Moeilijk he, googlen? Zeggen en schrijven 5 single`s in het leverings programma Nou niet bepaald iets om over naar huis te schrijven. Echt moeilijk h

Ja; paniek om niets. In het begin zijn er fabrieken geweest die in de papieren hoesjes chemicali

Daarvoor hoef je echt niet meer speciaal Japanse persingen voor te hebben. Probeer eens een album van het Excelsior-label. Hoe kun je dat weten dan?

Bij een vergelijk van een cd-speler met een platenspeler is niet de platenspeler zelf de grootste be

Ik ben zeer benieuwd voor welke hybride sacd's dat dan geldt en hoe je dat constateerde. Of hebben we hier gewoon te maken met "Alles wat IK schrijf is vanuit MIJN belevingswereld. Het zijn dus geen wetenschappelijke feiten." Het is bij vele hybride sacd's eenvoudig te horen dat van bewust slechter maken van de cd-laag geen sprake is, in een vergelijk met de normale cd. Ik ben nog niet tegengekomen dat de sacd-laag geen verschil laat horen ten opzichte van de cd-laag of de recentste uitgave op gewone cd van hetzelfde album.

Ik begrijp uit de aangehaalde recensie dat juist de 5.1 mix niet zo in de smaak viel. Dit viel me nog wel op: I noticed, rather to my amusement, that

Niet altijd. En als het wel zo is, meestal niet lang.Daarmee bedoel ik dat er nogal eens eerder oud werk geremasterd wordt in Japan en dat na enige tijd diezelfde versie dan ook hier uitkomt. Vaak worden de Japanse cd's dan in fraaie replica's van de lp-hoezen gestoken, maar zelfs dat gebeurt hier ook wel eens. Zoals bij Led Zeppelin, enige tijd geleden, of zoals nu met de Pink Floyd box (daarin zitten dezelfde geremasterde cd's die al jaren gewoon los te koop zijn). Met nieuw uitgebracht werk, of oud werk dat voor het eerst op de markt komt, is het verschil er hooguit in verpakking of bonus tracks. De geluidskwaliteit verschilt niet. Ik zou in dit geval dan ook geen moeite doen voor de Japanse cd-versie van "How the West Was Won". Er staan volgens mij dezelfde nummers op. Interessanter is hierbij waarschijnlijk een vergelijk met de geluidskwaliteit van de dvd(-audio) met deze titel. Van de wat minder bekende artiesten en groepen verschijnt het in Japan geremasterde werk niet of heel veel later pas in Europa of Nederland. Dan kan het dus wel aantrekkelijk zijn om daar te shoppen of die versie hier te kopen. Bij de bij het grote publiek en vooral wereldwijd bekende artiesten komt alles in dezelfde kwaliteit overal uit, alleen meestal niet gelijktijdig.

Ik zapte er rond twaalven ook toevallig tegenaan, maar vond Waters juist erg toegeeflijk wat betreft het inzien van zijn vroegere doordrammerij.Twee van de anderen bleken zich af en toe wel in heel moeilijke bochten te willen wringen tijdens hun uitspraken. Alleen Nick Mason kwam normaal over, met zijn onderkoelde en typisch Engels ironische commentaar. Overigens vond ik 't ook wel een wat te zevenmijlslaarsachtige manier van geschiedenis vertellen. Aan de andere kant, het meest inhoudelijke weten we toch al decennia.

Daarvoor zijn cd-recorders nu juist ook zo handig, sinds ik zo'n apparaat heb aangeschaft is het cassettedeck ernstig in onbruik geraakt.De bandjes met voor mij belangrijke opnames zijn inmiddels wel op cd gezet.

Talk Talk - Missing Pieces

Wat is dat verschil dan? Volgens mij hield Philips zich toen ook gewoon aan de RIAA standaard. 12" lp's van Philips uit begin jaren '60 spelen ook goed af. Ik moet nog ergens een Philips 8" in de kelder hebben staan uit die tijd. Zal eens kijken. Ik was in de veronderstelling dat de groefbreedte (wijdte?) afweek, maar ik ga nu wel twijfelen.Vooral nadat ik dit vond op internet: minigroove Daar wordt namelijk micro- en minigroove een keer voor hetzelfde gebruikt. Overigens, schrijft de RIAA standaard meer voor dan de "behandeling" van de frequenties? Dus bijvoorbeeld ook de fysieke groefbreedte en diepte? Als dat zo zou zijn dan zouden meergrams platen daardoor toch afwijken van de voorschriften?

Dat klopt ook wel, maar er is nog wel een verschil tussen het Amerikaanse microgroove en het Europese (Philips) minigroove. Microgroove werd dan wel een standaard, het was niet slechts een verschil in naam. Deze twee varianten hebben enige tijd naast elkaar bestaan. Vergeet niet dat de markt toen nog hoofdzakelijk regionaal geori

Minigroove was in eerste instantie een (Philips-) variant op de groef zoals die op 78-toerenplaten voorkwam. Er konden dan langere muziekstukken op een plaatkant. Maar dit type werd vervolgens ook voor 10" 33 1/3 toerenplaten gebruikt. De naald daarvoor was een fijner type dan voor de normale 78-toerenplaten maar de benodigde naaldkracht was wel hoger dan bij de later gangbare langspeelplaten. Naar mijn idee is de huidig ingestelde naaldkracht (1.8g) dan misschien wel goed voor hedendaagse lp's, voor deze oudjes is het veel te weinig. Mits het inderdaad minigrooveplaten zijn. Geen idee overigens hoe hoog de naaldkracht zou moeten zijn. Voor 78-toerenplaten is het al gauw 2,5g en zwaarder.

Die kunnen toch beter de "Piper at the Gates of Dawn" 3-cd box aanschaffen?

Dat overkwam mij ook.Na "Faith" kwam er gewoon niets boeiends meer, en dat album was al twijfelachtig.

Ligt bij de freerecordshop in de aanbiedingsbakken (Director's Cut, dus o.a. zonder de voice-over zoals die bij de eerste bioscoopversie tegen de zin van Ridley Scott en Harrison Ford door de filmmaatschappij werd afgedwongen en met o.a. de droomscene met de eenhoorn).Maar als je nog even geduld hebt (tot eind december is de verwachting) kun je een dvd-box in de schappen vinden met alle versies, dus ook de versie die 1 september is uitgebracht op het filmfestival van Veneti

Nu: A Little Green Rosetta

Je moet ze ook niet te lang bewaren...