1ennalloor

Aha, echt kitschloze muziek, dus! D

Jawel, er is een niet geremasterde versie, maar of deze nog te vinden is? Tweedehands misschien wel. Ik heb de plaat en de eerste cd uitgave. Uitgebracht v

In de Arena en andere grote stadions en hallen is het wel heel erg afhankelijk waar je zit of staat en afwachten of het geluid die keer voor dat deel van de bak goed is afgeregeld. In de Doelen (bijvoorbeeld) is het verschil in geluidskwaliteit altijd een stuk minder groot tussen diverse plekken in de zaal.

Maar betreft het dan het leven van de gebruiker of het "leven" van het gebruikte?Of is dat alleen een interessante vraag voor iemands erfgenamen?

De "master" (matrijs) wordt meestal wel in real time gegrafeerd (er zijn ook half-speed masters). Maar vanaf welke bron komt het signaal voor die grafeeractie? Het zogezegd "synthetischer" klinken is bij optimaal gebruikte mogelijkheden beter te formuleren als schoner en eerlijker in vergelijk met de opstapelende bijgeluiden in het analoge proces. Dat iemand dat niet lekker vindt klinken is persoonlijk, maar het is wel meer in overeenstemming met de opgenomen bron. Over het algemeen genomen kunnen we concluderen dat de weerzin tegen, en het vooroordeel met betrekking tot, digitale media, te vaak het als abstract ervaren fabricage en weergaveproces betreft tegenover het wel algemeen verstandelijk te behappen persen en aftasten van platen.

De indrukwekkendste drumsolo die ik ken staat op: Frank Zappa - In New York Goed en interessant concert, met: "The Black Page Drum Solo/Black Page" (en nee, dat is geen improvisatie, alles was zo genoteerd) klik hier voor een 2006 uitvoering. De solo duurt niet zo lang (precies de lengte die voor een goede muzikant nog net te behappen is), de rest van het album bevat afwisselende andere stukken. en wat betreft gitaar: Frank Zappa - Shut Up 'N Play Yer Guitar Instrumentaal album, met meer dan alleen gitaar, maar alle muziek ter ondersteuning van boeiende gitaarsolo's.

Ongeveer 2500 uur en dan moet je de inwendige bekabeling vervangen, want die is dan uitgedroogd... Maar je kunt toch na 2500 speeluren de elektronen wat pepmiddel geven?Bijvoorbeeld door echte muziek door de bedrading te sturen i.p.v. in slaap sussende audiofiele zooi? (wel op de richting letten natuurlijk)

tss, in de topic-header klonk het alsof ze dood was. 't Valt allemaal nogal mee.Er komen twee dingen om naar uit te kijken in plaats van

Ook ik had uit voorzorg zelfgemaakte propjes papieren zakdoek met spuug in mijn precious oren gestopt. Halverwege het concert even een kwartiertje zonder bescherming geprobeerd te luisteren (en eraan te wennen) maar toch weer terug gestopt. Werkt goed als een soort volumeregelaar voor mid/hoog. Het voordeel van op maat gemaakte doppen is dat je geen frequenties mist maar dat

Het voorprogramma heb ik "gemist". Gezien een aantal voorgaande ervaringen hoeft dat geen ramp te zijn, hoewel tijdens de "Dew Drop Inn Tour" Willy Porter in het voorprogramma stond en dat was iemand om te onthouden. Maar we kwamen pas om negen uur in de zaal omdat er in de ArenA ook iets was (iets met tobbers, of zo) waar nogal wat stresserige automobilisten op afkwamen. De file begon al op de ringweg en in de parkeergarage van het Transferium heerste complete chaos. Gelukkig kwam Tori pas om kwart over negen op. En duurde het concert tot half twaalf. De nummers van de nieuwe cd bleven schitterend overeind. Dat in combinatie met de piano-stukken maakte het een mooi en afwisselend concert. Tijdens het "T & B

Terecht?? Nee, natuurlijk niet. Want waarop baseren "de luisteraars" (hoeveel eigenlijk?) van Radio 2 hun oordeel? Muziek waarop je het prettigst de strijk wegwerkt, muziek waarbij je het aangenaamst de hond eten geeft, muziek die het best werkt tegen constipatie? Geen enkel album zou terecht op de bovenste plaats eindigen. Hoewel in het geval van een middel tegen constipatie deze nummer

Het is een goed album. En grensverleggend voor de popmuziek. Maar dat was veel van wat The Beatles deden. En als dat wenkbrauwen doet rijzen: zij waren toch in ieder geval degene die afwijkende dingen bij een groot publiek bekend maakten. Maar te vaak wordt het niet meer in het juiste perspectief bekeken, vind ik. Uit onwetendheid vanzelfsprekend. Er is namelijk een tijd geweest dat je niet de godganse dag last had van gehoorvervuiling zodat je bewust moest kiezen voor het willen luisteren naar muziek. In het laatste deel van die tijd waren o.a. The Beatles actief. Toen The Beatles als een van de vele pop-bandjes onder contract kwamen bij EMI werden ze netzomin als andere "wilde"-muziek-makers serieus genomen. Hoofdzaak bij elke platenmaatschappij was in die tijd klassiek, de rest was leuk voor zolang 't duurde maar geen echte investeringen waard. Binnen een paar jaar dreef de hele EMI-platenmaatschappij op de verkoop van de platen van The Beatles. Intussen waren de bandleden het optreden zat en wilden nog slechts in de studio verder, zodat er meer ge

Ik ken "Summerteeth" niet, maar "Being There" is een prachtig album. "Yankee Foxtrot Hotel" vond ik daarna nogal een tegenvaller en heb sindsdien dan ook niets meer aangeschaft van hun werk. Wel wat beluisterd, maar vond het niet zo veel. Deze week kocht ik: Bj

klik

Voor wat details klik hier Bij de dvd krijg je bij de meeste nummers een spelende draaitafel in beeld. Maar het beeld kan natuurlijk altijd uit. Neil Young bracht al meer van dit soort topkwaliteit combi-schijven uit (cd+dvd) buiten het "Greatest Hits" album: "Prairie Wind", "Massey Hall", "Fillmore East", "Living With War 'In the Beginning'". "On the Beach","American Stars 'n Bars", "Hawks and Doves" & "Re.ac.tor" zijn zelfs in eerste instantie heruitgegeven op dvd-a, later pas op cd. Ook het "Harvest"-album klinkt ongekend in de dvd-a versie. Erg leuk dat hij inderdaad voor kwaliteit gaat, maar toch het nostalgisch aangelegde vinylliefhebbersaandeel van de markt niet uit het oog verliest.

Mijn ervaring is dat er cd's zijn die beter klinken dan lp's en vice versa. Dat verschil openbaart zich per album als je kunt vergelijken. Een overduidelijk altijd "betere" bestaat er niet tussen die twee."Beter" zijn echter de dvd-a of sacd van dezelfde albums. "Beter" staat hier voor mooier en aangenamer klinkend. Ik vergelijk dit met apparatuur die allemaal ongeveer hetzelfde kost; platenspelers, elementen, cd-spelers, sacd-spelers en dvd-a speler zitten in dezelfde prijsklasse. Waarbij dus gelijk opvalt dat platenspeler en element tesamen twee keer het bedrag van elk van de andere apparaten is. Een reden om op dit moment niet meer in vinyl te stappen als je de spullen nog niet hebt, naar mijn idee. De enige reden om nog voor vinyl te kiezen is dat het leuk is om te draaien en best goed kan klinken en misschien zelfs omdat je geld kunt uitsparen voor een bril vanwege de te kleine lettertjes in de cd/sacd/dvd-a boekjes. Ik koop nog af en toe nieuw verschijnende lp's voor de lol van het draaien, niet voor de meestal erbarmelijke kwaliteit van het hedendaagse vinyl. En ik koester hetgeen ik al jaren heb. Mijn voorkeur heeft sacd, het formaat waarin regelmatig leuke muziek verschijnt en dvd-a, het formaat dat af en toe bij cd's wordt toegevoegd als bonusschijf. Als tweede (of is het nu toch derde?) kies ik voor cd. Had ik geld teveel gehad en stoorde ik me niet aan bijgeluiden, had ik genoegen genomen met lp's. Maar voor de prijs van een nieuw vinyl album koop ik meerdere cd's en soms zelfs sacd's. Meer muziek is dan al gauw heel wat interessanter. Al naar gelang mijn stemming draai ik muziek in een van deze formaten. Keus genoeg.

Nee hoor. Als je alles kent verrast niets je meer. Nu zou je er naar kunnen gaan luisteren.Maar niets moet. Ik ook.Maar volgens mij is dat geen punt.

De opnames zijn er dus wel, maar nooit uitgebracht. Behalve dan sinds enige tijd die Helter Skelter-compilatie binnen het Anthology-project. Het boek waaruit ik quote is geschreven aan de hand van de opnamegegevens zoals die zijn bijgehouden toentertijd in combinatie met toestemming aan schrijver Mark Lewisohn tot het beluisteren van

"Thursday 18 July 1968: The version of 'Helter Skelter' which appears on "The Beatles" is entirely different from the versions taped on this day. That album recording, a re-make, was begun on 9 September. The 18 July versions remain unreleased, being - essentially - rehearsels. Take one lasted 10'40", take two 12'35" and take three an epic 27'11", the longest ever Beatles recording. All three versions were similar: drums, bass, lead and rhythm guitars played live - positively no overdubs - with a very heavy drum sound, heavy guitars and a magnificent vocal delivery by Paul, with - surprisingly - all but identical lyrics to the re-made version. Each take developed into a tight and concisely played jam with long instrumentals. [...]" quote van blz. 143 The Beatles Recording Sessions Mark Lewisohn 3e druk 1989 "Monday 9 September 1968: The 18 July recording of 'Helter Skelter' had partly fulfilled Paul's wish to create a rock music cacophony. The problem was, with that day's 'best' take running to more than 27 minutes, the song was likely to fill one entire side of an album. So on this day the Beatles taped a re-make: 18 takes of an equally cacophonus maelstrom, but at the regular length of three to four minutes. [...] All sorts of instruments were being bandied about. The end result - take 21 and additional overdubs recorded the next day, 10 September - was a song in which John played bass guitar and, of all things, a decidedly unskilled saxophone, Mal Evans played a equally amateurish trumpet, there were two lead guitars, heavy drums, a piano, built-in distortion and feedback, backing vocals from John and George, various mutterings and - the icing of the cake - a supremely raucous Paul McCartney lead vocal. If 'Revolution 9' was John's excursion into mayhem on "The Beatles", 'Helter Skelter' was Paul's. But it was Ringo who added the perfect finishing touch. Having drummed as if his life depended on it, his "I've got blisters on my fingers!" scream was preserved as the song's great climax. [...]" quote van blz. 154, zelfde bron. Van de jamsessies op 18 juli 1968 is op de "Anthology 3"-cd een 4 minuten en 37 seconden durende compilatie te horen. En dat maakt mij nieuwsgierig naar de rest.

Voor het gebruik bij een muziekcollectie zie ik er helemaal geen toegevoegde waarde in. Maar om te gebruiken bij welke CAD-applicatie dan ook, of grafische bewerkingsprogramma lijkt het me wel handig. Het is wel een soort van "back to the drawingboard" in de meest letterlijke zin, want als gebruiksmogelijkheid op een laptop of 21 inch scherm(pje) is het tamelijk onzinnig. Het ziet er in ieder geval interessant genoeg uit om de ontwikkeling ervan in de gaten te houden. Door de ongetwijfeld hoge en kostbare hardware-eisen is het voorlopig nog niet echt commercieel interessant, vermoed ik.

'n Bijzondere uitvoering vind ik de versie zoals die op "Anthology 3" staat. Waar op de eerste cd als derde nummer de (mono) jam staat die uiteindelijk in heel andere uitvoering op "The Beatles" terecht is gekomen. Als ik die jam hoor kan ik me niet voorstellen dat het de bedoeling was om daarmee ruiger te klinken dan "The Who". Die gedachte is blijkbaar later opgekomen.

Eindelijk tijd gehad om deze dubbelaar eens te draaien Op kant twee een paar minime tikjes maar verder een goede kwaliteit langspeelplaat. Zover als ik kan zien is het een Amerikaanse persing (82876 86140 1). De hoes is niet zo fraai als bij de cd+dvd (88697 08725 2) maar wel mooi. Het dikke boekje bij die uitvoering is namelijk op de twee binnenhoezen gereproduceerd en de losse foto's zitten er niet bij. Ook ontbreekt (vanzelfsprekend?) de bonustrack van de dvd. Het geluid is goed, in vergelijking met de cd is er slechts een beetje minder breedte in het geluidsbeeld. En het album is, logischerwijze ook in deze versie, erg mooi.

Vandaag een pakje ontvangen, met deze dubbelelpee: Tori Amos - American Doll Posse Jammer, nog even geen tijd om te draaien. Morgen, op z'n vroegst.