thingman

Maar WAT meet je dan precies? De weerstand die de stroom ondervindt t.o.v. de aarde? Dan vind ik 10 ohm nog heel veel! Ik dacht eerder aan een waarde tussen 0 en 1 ohm, maar dat zal dus niet? Je laat dus die koperen draad in de (lege) buis zakken en vervolgens trek je de buis er weer uit? Is die koperen draad over de gehele lengte 'bloot'? Hoe diep moet die buis zijn? Ik heb me laten vertellen dat 5 meter niet voldoende is. Ik weet tegelijk dat je een plastic buis van 5 meter dus niet zomaar de grond in jast... Hoe los je zoiets nu op? Ja, ik zie aarde zelf ook als een afvoerputje voor storingen, maar dan doel ik op lekstromen en andere zaken die het liefst een weg van minste weerstand nemen. Aarde is in mijn beleving een weg van minste weerstand, maar als je me in simpele woorden beter kunt uitleggen wat het wel is, dan graag!

Ja, ik ga dat later van de week, tegelijk met het ombouwen van de set, definitief vorm geven. Het verschil is niet klein en komt met name tot uiting in de kwaliteit van de ruimtelijke afbeelding. Miracle schreef tweemaal dat hij meent dat de mindere ruimtelijkheid die ik nu heb in vergelijking met de zolder komt door de grotere afstand tot de achterwand, maar ik schreef dat ik geloof dat er iets anders aan de hand is. Wel... dit is wat er speelde. Het geluid komt door het scheiden van de digitale en de analoge groep losser te staan en verder de kamer in, zoals ik dat gewend was op zolder. Dus... een goede tip (ook op het andere forum kreeg ik trouwens dezelfde tip...)

Ik heb vanavond de eindversterker op een ongeaarde groep aangesloten en dan bibbert de hele boel. Dat betekent dus dat de cd-speler niet geaard is, ook al zit ie op een geaarde groep met een daarvoor geschikt snoer. Toch klonk dat scheiden van de apparaten, eerder vanavond, over twee verschillende groepen direct beter. Later heb ik de eindversterker weer op de geaarde dedicated groep gezet en de cd-speler op de ongeaarde groep van de woonkamer. Dan is de set wel geaard (via de huisaarde) en dat klinkt evenzeer beter dan de beide apparaten samen op 1 stekkerblok en op 1 groep. Eigenlijk conform mijn bevindingen op zolder, waar ik ook twee aparte groepen had en de EV er eentje van gaf en de cd-speler de andere. Ik zoek geen verklaring, maar ben blij dat ik het toch heb geprobeerd. Die ene dedicated groep zal dus voor de EV worden. Het kan schelen dat de CD-speler reeds een ingebouwd netfilter heeft. Die is niet zo gevoelig voor wat er allemaal om 'm heen zit blijkbaar. Maar de EV dus wel. Ik had in de vorige woning een 6 meter lange aardpen in de grond zitten. Hoe moet je die aardeweerstand eigenlijk meten? Ik heb het ook meegemaakt dat om een voldoende lage weerstand te krijgen er drie pennen de grond in moesten. Hoe zit dat dan?

Okee, niet helemaal goed gelezen... Maar het laat onverlet dat je iemand die laat blijken niet over echte technische en audiofiele kennis van zaken te beschikken beter niet kunt laten modificeren. De Driade 95 is een fabrieksluidspreker die in principe goed klinkt; daar is geen extra weerstand voor nodig lijkt me.

Bedankt! Ik weet dat het 't beste is om er gewoon mee te experimenteren... Ga dat ook proberen, allereerst door beide apparaten op verschillende groepen te zetten.

Bedankt voor het meedenken! Maar is het 'bibberig' voelen niet simpelweg een zaak van helemaal niet geaard zijn? Als ik mijn eindversterker gewoon in de muur aansluit (ongeaard) bibbert ie ook, maar sluit ik 'm geaard aan dan is dat weg en verder bij alle apparaten die met interlinks verbonden zijn met die eindtrap.

Heerlijk, de megalomanie van de grote dans orkesten, bv. die van Hassam Ramzy of de intense schoonheid van de ghazal (liefdes poezie op muziek) voor westerse oren toegankelijk b.v. Najma Akthar's cd Qareeb Hmmm ook een kenner daar! Misschien een goed idee om een topic te openen over mooie en best heel goed klinkende opnames uit het midden-oosten en noord-afrika...

Niet aan beginnen, zou ik zeggen. Die versterker gaat, als ie de oorzaak van het slechte geluid is, echt niet ineens goed klinken door een weerstandje te vervangen... Neem de suggestie van de anderen ter harte en zoek een winkel die service-minded genoeg is om je een versterker op proef te laten uitproberen. Of nodig een audiovriend uit die een mooie versterker heeft en die wel mee wil nemen.

Ja en dat is nogal Y '20/30 De grootste invloed op mode en interieur decoratie in die periode was de ontdekking van King Tut in 1922. Daarmee werd niet alleen het interesse gewekt voor het Egyptische verleden maar ook voor de mistiek van het nabije oosten (Marrakesh werd bijkant een bedevaartsoort). Iets dat heel lang heeft doorgewerkt in een steeds meer afgezwakte vorm met na de oorlog een kleine opleving dank Liz Taylor. Om niet te spreken over de schitterende muziek die uit het midden-oosten komt! Een door de gemiddelde nederlandse muziekliefhebber nog niet ontdekte schatkist, zou ik zeggen. Zou ik niet doen Erjee; de novemberagenda zit qua weekenden hier intussen ook vol... Bovendien kan ik intussen nog wat verfijningen uitvoeren die momenteel nog aandacht behoeven, zoals het ombouwen van het audiorack en een nieuwe verankering van de luidsprekers, bovenaan (zie het andere forum, waar het over sterkteleer en krachtenverdeling gaat).

Ja, nou... c'est le ton qui fait la musique... Bijvoorbeeld: "jouw en zijn hele betoog ten spijt..." en over sponsoren.

Ruud, nou had ik mezelf expres al ingedekt met het zinnetje: "Waarschuwing: het onderstaande verhaaltje bevat relatieve waarheden!" en toch neem je het zo serieus en voel je jezelf bijna aangevallen En dat voor iemand die onder ELKE post iets plaatst over merknamen en zichzelf bedriegen en zo... Maar goed: is het een probleem om iets moois, onbekends en goeds onder de aandacht te brengen? En nee, van sponsoring is geen sprake, maar ik zou willen dat een zo mooi product makkelijker te krijgen was in dit land...

setup van de hardware Het opstellen van de geluidsinstallatie bleek helaas niet op eenzelfde onzichtbare manier te kunnen worden uitgevoerd als de luidsprekers, alhoewel ik toestemming had om een nis in de zijwand te maken (door een gat in de buitenmuur te hakken en een uitbouwtje te maken) om daar de geluidsapparatuur in te parkeren. Deze nis zou dan in de kamer met een gordijntje kunnen worden afgesloten om de hardware aan het zicht te onttrekken. Mijn idee! Maar het gaat ook net iets te ver om daarvoor de buitenmuur open te breken... De apparatuur staat tegen een zijwand opgesteld. Het Callas-Audio clamprack begint op een ruime meter voor de scheidingswand. Zoals het op de foto's is opgesteld bestaat het uit vier planken; de bovenste plank is vrij voor cd-plaatjes, afstandbedieningen, een leeslamp en andere accessoires die onder handbereik mogen zijn, zoals een Nespa. De hoogte van het audiorack staat me nu, na een maand of twee, een beetje tegen. Die mag wel wat inkrimpen... De bovenste plank zal verdwijnen en het rack kan door een betere opbouw 40cm lager worden. En daardoor minder obstinaat aanwezig zijn. Foto's hiervan heb ik nog niet; het is de bedoeling om het rack later deze week om te gaan bouwen. opslag cd's Helemaal achterin de kamer staat een nog maar net turquoise geschilderd ladenkastje met cd's, te zien op de foto hieronder: Al van meet af aan bleek dat dit kastje eigenlijk veel te klein is voor alle cd's. Onder andere een hele la met Zappa cd's kan niet eens plaats hebben en ligt boven opgeslagen!!! Dat kan echt niet... En eigenlijk zit het kastje van onder tot boven vol, zodat nieuwe aankopen er ook niet bij kunnen. Het kastje is daarom vorige week vervangen door 6 Benno's van de Ikea: In de foto hierboven is, behalve de 6 Benno's, ook de nieuwe luisterstoel zichtbaar. Het gaat om een nogal antiek schommeltiep, aan de voorzijde voorzien van echte zwenkwielen en door de W-van-WAF van de ondergang gered en geheel opnieuw gestoffeerd. Voor niet al te dikke mensen zit ie heerlijk...! Waarschuwing: het onderstaande verhaaltje bevat relatieve waarheden! heet hangijzer Het hete hangijzer is en blijft de voorversterker. Sinds ik me realiseer dat een voorversterker in een op lijnbronnen gebaseerde set het bronsignaal niet hoeft voor te versterken maar enkel verzwakt aanbied aan de eindversterker, zoek ik naar een manier om de voorversterker weg te kunnen laten. Maar dat gaat niet zomaar ongestraft. Een gewone volumeregelaar (potmeter) laat zoiets niet ongestraft toe, zoals menigeen weleens heeft ontdekt. Ook een cd-speler met variabele uitgang is niet in staat om een eindversterker direct aan te sturen, mooie verhaaltjes van high-end fabrikanten ten spijt. Dus... de zogenaamde actieve voorversterker is eigenlijk een ordinaire voorverzwakker. Dat verzwakken vindt plaats middels een ontzettend ontoereikend en daarom misschien wel het meest gecompromitteerde onderdeel van de audioketen: de volumeregelaar in de vorm van een potmeter. Een potmeter heeft tal van ernstige tekortkomingen, die allemaal gemeen hebben dat ze het oorspronkelijke muzieksignaal frequentie-afhankelijk vervormen en anderszins aantasten. Een goede potmeter is minder erg dan de digitale volumeregeling die in sommige voorversterkers wordt toegepast of in de cd-speler in de vorm van de variabele uitgang. Dat de voorversterker het signaal vervormt (of kleurt, da's soms hetzelfde) blijkt uit het feit dat zo'n apparaat gekozen wordt op grond van de prettige kleuring die deze toevoegt aan de set. Ik heb in het verleden steeds een (betaalbare) voorversterker uitgekozen op grond van het klankkarakter dat ie aan de set meegeeft. Een audiofiel noemt dit dan "matchen", maar het is in wezen slechts spelen met kleuring. De gemiddelde muziekliefhebber kan zichzelf niet een niet-kleurende voorversterker veroorloven, maar zelfs die zijn niet geheel transparant omdat ze doorgaans zijn uitgerust met een gebrekkige volumeregelaar. Een ander doel van de voorversterker is om de bron en de eindversterker electrisch op elkaar te laten afstemmen. In de praktijk is hiervoor geen actieve electronica nodig; enkel een verzwakker die volledig onafhankelijk van de frequentie een constante ingangsimpedantie weet te presenteren is voldoende. Een potmeter kan dit niet en daarom kan een passieve verzwakker ook niet bestaan uit een potmeter. Een constante ingangsimpedantie is belangrijk, omdat de geluidsbron (CD-speler) dan altijd dezelfde last ziet, ongeacht de volume-instelling. Potmeters schieten hierin tekort en klinken daarom niet hetzelfde bij verschillende volumestanden. Een stappenschakelaar, opgebouwd op losse weerstanden, kan in zoiets wel voorzien, maar de kosten daarvan zijn zo groot, dat bijna geen enkele fabrikant zich eraan waagt in een betaalbaar model. En die zich eraan waagt komt met iets als 37 stappen -- die resolutie is in de praktijk veel te grof om een geluidsvolume zorgvuldig in te stellen. Of de stappenschakelaar is uitgerust met weerstanden die niet heel erg geschikt zijn voor het audiosignaal. Een perfect gelijkmatige last van de geluidsbron (middels losse kwaliteitsweerstanden te realiseren) levert een transparantie op waar alleen de allerbeste voorversterkers bij in de buurt kunnen komen. De geluidsbron klinkt beter dan ooit voor mogelijk werd gehouden en plotseling blijkt die zogenaamde digitale hardheid eigenlijk een artefact van de voorversterker te zijn -- van de volumeregelaar om precies te zijn. Alle vooroordelen over de passieve volumeregelaar zijn eigenlijk waar: als ze niet zijn uitgerust met een fatsoenlijke regelaar kan het niet werken. Maar als de volumeregelaar frequentie-onafhankelijk een gelijkmatige last aan de bron presenteert, hoor je je cd-speler zoals je 'm nooit eerder hoorde. En dan zijn de vooroordelen niet waar: dan lever je niets in -- geen dynamiek, geen laag, geen maximale geluidsdruk... Moeilijk te geloven, ik weet het... er is dan ook een vooroordeel te overwinnen en dat vooroordeel is dat een audioset anno 2008 die is opgebouwd uit bronnen die een signaal op lijnniveau afgeven een voorversterker nodig heeft. Dit is dus een onjuiste stelling, voor alle duidelijkheid... Lees er meer over HIER Mijn nog geen jaar oude VTL voorversterker gaat dus de deur uit en staat te koop. Een actieve voorversterker die nooit hoeft te versterken verbruikt nodeloos stroom en vervuilt nodeloos het muzieksignaal met een weliswaar aangename (buizen)kleuring, maar niet met voldoende transparantie en klankzuiverheid (ondanks dat het met afstand de mooiste voorversterker is geweest die ik ooit heb aangesloten gehad). Als je eenmaal een transparante volumeregelaar hebt aangesloten en het verschil beluistert kun je niet meer terug. Ik kan me ook geen Audio Research Ref.1 voorversterker veroorloven of zoiets dergelijks -- geen 10.000 euro of meer voor een voorversterker die soms toch nog met een knullige volumeregelaar is uitgerust en in het gunstigste geval even transparant is als een goede passieve voorverzwakker. De VTL is inmiddels vervangen: Ik moet toegeven: er staat geen woord teveel op de website van de maker. De enige foto die ik tot nu toe maakte en waar de nieuwe voorverzwakker op staat is deze hieronder: Tenslotte nog een foto, genomen vanuit het luistergedeelte. De volgende stap in het project zal het stofferen van de scheidingswand zijn... Wordt vervolgd...

Ja, dat is normaal en geen enkel probleem. Daar zit niet de oorzaak van het niet-goed-klinken... Ja, dat kan heel goed zijn. De luidsprekers hebben wellicht een hogere resolutie dan die welke je eerst had en laten daardoor genadelozer de fouten horen die stroomopwaarts zijn ontstaan. Het principe van GI-GO... (garbage in - garbage out). Het is daarnaast ook mogelijk dat 'rommeligheid' in je klankbeeld een zaak is van akoestiek. Te lange nagalmtijd en/of teveel heftige vroege reflecties (door de nabijheid van harde achterwand en/of zijwanden). Dat dit ineens zo opvalt kan komen omdat je met extra gespitste oren luistert naar alles wat mooi en lelijk is, na aankoop van iets nieuws... -- een heel normaal verschijnsel! No offence, maar gezien de gebruikte versterker sta ik er niet helemaal van te kijken (is een klasse-D apparaat bedoeld voor minder veeleisende doeleinden, toch?). Niettemin kan het natuurlijk ook wel zo zijn dat er iets mee mis is, met die Driades. Maar als dat niet het geval is, dan zou ik proberen om te achterhalen waarom het front-end zo slecht het muzieksignaal aanbiedt aan de luidsprekers.

Hmmm, jij begint erover nu... ik had er echt niet bij stilgestaan... Maarre... op zich ben ik daar niet bang voor nee. Voordat de drempel er definief in ging hebben we een proefje gedaan en dat ging heel soepeltjes. Bij het definitieve doortrekken van de kabel ging alleen het stuk waarbij de verbinding van zwarte draad met anti-cable gemaakt werd stroef. Maar dat stuk is sowieso een heel eind afgeknipt. Interessant, met name omdat mijn grootste klacht of tekortkoming is dat de ruimtelijkheid tekortschiet t.o.v. mijn vorige luisterruimte. Niettemin stonden ze daar toch ook kort op de zijwand, die wel schuin was natuurlijk...

Ow... En bij LCD?

Calibreren van de monitor betekent dat je de kleurweergave met een bepaalde standaard laat overeenstemmen -- een beetje zoals de THX-standaard bij HT. Calibratie doe je met een zgn. kleurprofiel, dat ofwel kant-en-klaar is ofwel zelf kan worden aangemaakt dan wel aangepast. Stel je bent beroepsfotograaf en je maakt een digitaal bestand klaar voor afdrukken. Dan moet je er zeker van kunnen zijn dat de kleuren die jij thuis op je scherm ziet ook de kleuren zijn die de printer in de centrale ziet en ook de kleuren die straks op fotopapier verschijnen. Als er kleurverschuiving optreedt, dan is dat voor professionele doeleinden funest, vooral als het gaat om exacte kleurweergave. Voor een bruidsreportage is het ook niet echt leuk als de kleuren van huid en kleding erg afwijken van de werkelijkheid. Daarom werkt iedere fotograaf met een gecalibreerde monitor. Calibratie is dus een softwarematige aangelegenheid. Photoshop bevat een module waarmee je dit kunt doen en een veelheid aan kleurprofielen voor heel veel monitortypen. Monitorfabrikanten plaatsen soms ook kleurprofielen op hun site opdat je ze kunt downloaden als je professioneel met kleuren bezig wilt zijn.

Nou ja, aangezien je een voorversterker voornamelijk kiest op zijn 'kleuring' kan het zonder meer zijn dat de MBL in deze set het aangenaamste geluid voortbrengt...

Nee, 't is echt turquoise. Heb jij je monitor gecalibreerd (Adobe gamma loader)? Kleurechtheid overbrengen is wel moeilijk, dat klopt wel. Toch... volgens mij lukt het doorgaans aardig, omdat ik werk met een gecalibreerde monitor. De foto's zijn weliswaar allemaal bewerkt met P'shop, want zoals het standaard uit de camera komt is het nogal flets en flauw, maar de kleuren komen op mijn scherm aardig overeen met de realiteit. Ja, ik geloof dat zoiets belangrijk is, in elk geval voor een ruimte waarin je steeds weer tot rust wilt komen -- de woonkamer dus. Een schaars verlichte ruimte kan dat ook hebben; een ruimte waarin niet of nauwelijks visuele afleiding is.

Bedankt! Turquoise komt door het hele huis heen terug in elke ruimte. In de woonkamer komen, behalve het rack, nog andere spullen/accenten van die kleur, maar die staan nog niet op deze foto's. In de woonkamer was trouwens ook de cd-kast turquoise, maar vorige week zijn we erachter gekomen dat deze veel te klein is en uitbreiding van nieuwe cd's niet toestaat en sindsdien staan er 6 rode Benno's van Ikea. Maarre.... aan de kleur van het audiorack valt niet echt te tornen. Ron Ploeger van Callas Audio zal zich achter de oren krabben met het eerste turquoise Clamprack. Het zal een verdieping lager kunnen worden binnenkort...

Nou, de doorsnee is 3

Oh, nou, volgens mij is dit hartstikke ontopic. Kleuren en het welzijn... hoewel het effect niet direct meetbaar is hoef je er volgens mij ook niet in te geloven om de werking ervan te kennen. Iedereen gebruikt termen als warm, koel, aardetinten en meer van dat soort dingen -- niet enkel schilders of artistiekelingen... In dat geval valt er wel een keer iets af te spreken wat mij betreft...

inbouw van de luidsprekers Op een dag, ergens halverwege augustus, was het schilder- en verfraaiingswerk grotendeels klaar. Eindelijk konden de luidsprekers in het frame gehangen worden; hoe zou dat gaan klinken...; ik vond het allemaal nogal spannend toen... De wooferribbons en de midhoogribbons bestaan uit van elkaar los te koppelen units. Op die manier worden de luidsprekers wat meer handelbaar. De complete luidspreker, zonder jasje, weegt een kilo of 60 en is maar op enkele plekken veilig aan te pakkken. Ik heb ze los van elkaar in de opslag gehad. De pas gespoten jasjes en de originele voeten liggen veilig op zolder, te wachten tot ze wellicht nog ooit nodig kunnen zijn. Op de foto hieronder, gemaakt tijdens de demontage die aan de restauratie van de luidsprekers, nu een goed jaar geleden voorafging, is te zien dat de woofer- en de midhoogunit afzonderlijke componenten zijn. Beide units zijn in feite even kwetsbaar, maar in geval van schade is de midhoogribbon relatief makkelijk zelf te vervangen, mocht er een ongelukje gebeuren. De kosten zijn ook niet zo heel hoog in vergelijking met wooferschade. Het enige waarvoor je goed op moet letten bij de midhoogunit is tocht en harde wind. Dat laatste is misschien tijdens transport een issue, als het materiaal niet goed wordt ingepakt, maar tocht kan ook bij een onzorgvuldige opstelling in de woonkamer een killer zijn voor een 150cm lang lint dat alleen maar boven en onder is ingespannen. De stofzuiger moet trouwens ook ver weg blijven! De wooferribbon is een factor 4 prijziger en ook heel wat moeilijker zelf te vervangen. Bij een originele luidspreker zit er horrengaas gespannen voor het basmembraan (dat is dan bevestigd aan de binnenzijde van het "jasje" van de luidspreker). Mocht degeen die 'm verplaatst of dicht nadert een los metalen sierraad of iets dergelijks hebben omhangen of een pen in de borstzak hebben achtergelaten, dan wordt dat makkelijk aangetrokken door het magneettapijt achter het membraan en als er geen horrengaas voor zou zitten gaat het er gewoon dwars doorheen. Losse schroeven en spijkers schieten ook dwars door het membraan bij onachtzaam herstel- en assemblagewerk... Om die reden is het woofermembraan in dit project zo lang mogelijk beschermd geweest door een plaat hardboard. Ik heb besloten om het horrengaas achterwege te laten, omdat er ook al stof voor komt. Die zal hopelijk strak genoeg kunnen worden opgespannen om de mogelijkheid van schade sterk te reduceren. In de foto hierboven is tevens het schakelmateriaal voor de afstandsbedienbare lampjes te zien. Dit zal straks ook achter de stoffering verdwijnen en net als de luidspreker zelf toegankelijk zijn vanaf de andere zijde. Lang voordat het stofferen kon beginnen hadden we de lampjes al opgehangen en aangesloten... De verbinding tussen luidspreker en houten frame bestaat uit een simpele aluminium strip van 33 x 5 cm, die ik op maat heb laten maken voor dit doel. De bevestigingsgaten in deze aluminium strip zijn uiteraard dezelfde als die waarmee ook de originele voeten aan de luidspreker vastzitten. Ik wil de luidspreker graag in originele staat laten en op deze manier lukt dat zonder meer. De ruimte onder de luidspreker is in de foto hieronder nog open. Dit in tegenstelling tot originele luidsprekerstands waarin dan een subwoofer verwerkt is: die zijn vanzelfsprekend dicht. De eerste denkfout waar ik na montage tegenaan liep was dat ik de ruimte onder de luidspreker gewoon had moeten dichtmaken. Als deze direct op de grond staat is er immers ook geen open ruimte onder de speaker. Als deze op een verhoging of een standaard staat dient deze volledig gesloten te zijn. Dit levert een correct frequentieverloop op en dat was ook goed hoorbaar. In de foto hieronder is de ruimte dus nog open, maar achteraf dichtmaken is simpel geweest. De luisterzijde is overigens reeds gestoffeerd -- daarvan later nog wat foto's, maar de kleur van de luisterzijde is al te zien... Nadat de luidsprekers zijn ingehangen heb ik de hardboard platen voor de woofermembranen verwijderd, maar niet voordat de bovenzijde van de luidsprekers ook met een kleine versteviging is verbonden met het frame waarin ze hangen. Deze verbinding aan de bovenzijde van de luidspreker is zichtbaar in de foto hieronder (zwart verbindingsbalkje) en dient om bij normale aanraking te voorkomen dat er onredelijke krachten op de onderste bevestigingspunten uitgeoefend worden. De luidspreker is op deze manier robuust in het frame aangebracht, maar ik denk niet dat deze constructie een directe val van een mens kan weerstaan.. De bovenste helft van de scheidingswand aan de kant van de zithoek is al in een zo vroeg mogelijk stadium gestoffeerd. Daar hoeft verder niets aan te gebeuren of achter te verdwijnen. De onderste helft bestaat uit de uitneembare raamwerken, die tot doel hebben om toegang tot de luidspreker te verschaffen in geval er onderhoud of modificaties moeten worden aangebracht, of in geval deze moet worden uitgebouwd. Het stofferen daarvan is uitbesteed aan een vriendin die ook de toekomstige luisterstoel opnieuw zal voorbereiden voor stofferen. De luisterstoel zal door de W-van-WAF zelf worden gestoffeerd. Hieronder is te zien op welke wijze het met stof bespannen raamwerk in het frame gaat passen: het zal gewoon geklemd worden. Beide foto's zijn vanuit de zithoek genomen en tonen zodoende de achterzijde van de luidspreker. De hardware was al opgesteld voordat de luidsprekers werden ingehangen. Ik zal in een volgende update de nodige details over de hardware opstellingen tonen die misschien de moeite waard kunnen zijn, want de setup van de apparatuur zoals ie in onderstaande foto's te zien is, bleek nog geen definitief karakter te hebben. Er zijn intussen zaken aangepast of staan op de nominatie om aangepast te worden -- daarover een volgende keer dus meer... De donkere vorm op de wand, rondom de audio-apparatuur (foto hierboven en hieronder), is een visueel tegengewicht voor de twee identieke vormen op de tegenoverliggende wand, namelijk die rondom de toegangsdeur en die rondom de grote spiegel naast de deur. De W-van-WAF danst graag en het luistergedeelte is groot en open met een mobiele luisterstoel op wieltjes. Als die naar achteren gaat ontstaat er een redelijke dansvloer waarop het ook goed tango

Dank je wel Hans... aardig! De W-van-WAF weet ook niet wat ze leest met al die compli's... Over het wit kan ik nog wel wat toevoegen; doe ik verderop dan. Nou doe mij dan maar witte muren hoor. Heb ik liever dan deze kleur(en). Is mij veel te donker... Maar goed, ieder zijn smaak... Als we veel licht en wittigheid zoeken hebben we besloten om jas en wandelschoenen aan te trekken en naar buiten te gaan, Henrie. In onze omgeving is veel mooi bosgebied. Binnenshuis zoeken we een andere sfeer te scheppen -- eentje die de hardheid en de klinische kilte van de wereld waarin we beslist ook moeten leven tenminste voor eventjes buitensluit en waarin we het licht op een eigen wijze vormgeven. Er is ook niks tegen wit als kleur. Haar atelier en mijn werkkamer zijn allebei overwegend wit. Maar in de woonkamer hoeft het gewoon even niet. Dat gaat verder dan louter smaak; de invloed van kleur op het welzijn van een mens ontstijgt het niveau van smaak. Maar goed, er zullen altijd mensen zijn die zoiets niet mooi vinden, al hebben we ze hier nog niet binnen gehad. Wel mensen die zeggen dat ze het zelf niet zo zouden doen, maar het nog altijd wel mooi vinden. Hihi... ik weet 't... Thanks voor de complimenten in elk geval, allemaal!