thingman

Om het zgn. 'hotlinken' te voorkomen heb ik al mijn afbeeldingen in dit topic verhuisd. Dat is verder niet zichtbaar, maar mocht iemand een afbeelding die ik eerder plaatste hebben meegenomen in een quote, dan verschijnt er nu een huiselijke mededeling over de hotlink. Sorry...

Ik help graag mee het topic zuiver te houden, helemaal mee eens! Maar wat mij betreft moet je juist alleen dan maatregelen gaan nemen, ALS er effecten op de klank (op de kwaliteit van de weergave is breder omschreven) merkbaar zijn. Immers, als de weergavekwaliteit er niet onder lijdt, waarom zou je dan ergens maatregelen tegen gaan ondernemen?

iets meer onzichtbaarheid Geluidsapparatuur heeft het niet meer, vind ik. Vroeger vond ik natuurlijk van wel, maar nu niet meer. Ik hoef het niet de hele tijd te zien in elk geval. Van mij mag het onzichtbaar weggezet worden, net zoals de luidsprekers, maar dat lukt me hiermee dus niet. Ik kon het gelukkig goed aan de zijkant opstellen. Aanvankelijk koos ik ervoor om alle vier de planken te gebruiken. De totale hoogte en impact maakt dat de set optisch nogal 'aanwezig' is, zogezegd. Ik liep al even rond met het plan het audiorack in te krimpen door de bovenste plank weg te laten, maar had geen zin om die mooie lange draadeinden af te gaan korten. Ondertussen was ook de actieve VTL voorversterker op de middelste plank vervangen door een passieve Placette lijnverzwakker -- zie hieronder... Die Placette is een nogal low-profile apparaatje; de halve hoogte van de VTL. Daar komt bij dat de Placette geen ventilatieruimte nodig heeft en de VTL natuurlijk wel vanwege de warmte van de buisjes en andere actieve electronica. Kortom, als de bovenste plank vervalt en de loze ruimte boven de voorverzwakker gedicht kan worden, is het theoretisch mogelijk om mijn reservesetje draadeinden van 45cm hoogte te gebruiken. Op die manier zal de set net wat meer onzichtbaar kunnen worden -- meer low-profile en minder obstinaat aanwezig. Zo gezegd, zo gedaan... afgelopen weekend de boel omgebouwd en nu ziet het eruit zoals hieronder... Samen met het ombouwen van de audioset is ook de stroomvoorziening aangepast. De eindversterker staat nu op een dedicated audiogroep met aarde en een echte audiofiele zekering in de meterkast (ja, dat gaf eerder al een hoorbaar verschil...) De cd-speler is aangesloten op de woonkamergroep (daarop slechts wat verlichting), die eveneens van eenzelfde audiofiele zekering in de meterkast is voorzien sinds het afgelopen weekend. En ook dat gaf een hoorbaar verschil. Morgen komt er nog een audiofiele zekering om de glaszekering achterin de eindversterker mee te vervangen. Heb me laten wijsmaken dat ook dat een hoorbare verbetering gaat geven! herstel van een denkfout Mijn Duetta Signature luidsprekers behoren in originele toestand gewoon op de grond te staan, op een stel simpele maar doeltreffende voeten, die tevens van spikes kunnen worden voorzien. Op die manier kunnen de linkse en de rechtse speaker perfect identiek worden neergezet qua hellingshoek. De van fabriekswege meegegeven hellingshoek is ongeveer 5 graden achterover. Op die manier straalt het midden van de lengte van het midhoogribbon naar het oor toe, wanneer je op een gemiddelde hoogte gaat zitten. Een graad meer of minder maakt dat variaties hierin gemakkelijk kunnen worden opgevangen. Wanneer het midden van de ribbon op oorhoogte komt, bijvoorbeeld door zelf heel laag te gaan zitten of door de luidspreker 20-30cm van de grond op te tillen, is de hellingshoek niet meer nodig en kan de luidspreker loodrecht worden neergezet. Ik heb ervoor gekozen om mijn luidspreker loodrecht in het frame te hangen en deze moest daarvoor ongeveer 30cm boven de grond worden bevestigd. Dat is hieronder te zien. De ruimte onder de luidspreker is open gelaten. Dat blijkt nu de denkfout te zijn geweest... Het idee achter de scheidingswand was om zoveel mogelijk open ruimte te behouden. Het enige doel van het raamwerk is om houvast te geven aan de stof die er overheen gespannen is en om stevigheid te bieden voor de luidsprekers. Dat idee is op zichzelf correct en benadert zoveel mogelijk de situatie van een vrij opgestelde dipolaire luidspreker. Maar die ruimte ONDER de luidspreker blijkt een geval apart... Er bestaat een latere versie van de Duetta-Signature -- deel uitmakend van de zgn. "Grand series". De Grand-series bestaat uit ribbon arrays die geplaatst zijn op een actieve subwoofermodule. Het equivalent van de Duetta heette de Studio-Grand: De subwoofermodule is dus tevens de luidsprekerstandaard die de luidspreker een zodanig hoogte geeft, dat ie loodrecht kan worden neergezet. Dit heeft een aantal voordelen voor het geluid en met name voor het ruimtelijke beeld. Vanzelfsprekend is door deze subwoofer de ruimte onder de luidspreker gesloten... Een audiovriend die eveneens in het bezit is van Duetta luidsprekers, heeft me vorig jaar eens gezegd dat het afsluiten van de minimale ruimte onder de op de vloer staande luidspreker een hoorbare versterking van de basweergave oplevert. Ik vond dat destijds een nogal sterk verhaal: de kier onder de luidspreker die op zijn normale voet staat is namelijk nog geen vijf centimeter! Hoe zou zoiets nou iets kunnen uitmaken... In mijn huidige setup is de 'kier' onder de luidspreker maar liefst 2 decimeter! Nadat ik de luidspreker had ge

Ik kan me als niet-techneut toch haast niet voorstellen dat dit de oplossing zal zijn... C'tjes, hoe goed ook, die een muzieksignaal moeten doorlaten helpen er ook een stukje van om zeep. Ik vermoed en hoop dat er andere oplossingen zijn...

Ik (de zaak) heb er een aangeschaft. Je wil weten: "is HET waar?" Als je bedoelt of het iets verandert aan het geluid van een standaard (niet behandelde) cd, dan is het antwoord inderdaad, ja. Het heeft, zoals al dit soort zaken, waarschijnlijk wel iets te maken met de gebruikte installatie... Via een Tivoli setje of een B&W Zeppelin speaker verwacht ik niet heel veel hoorbaar resultaat. Via een geluidsinstallatie die normaal gesproken in staat is om micro-detaillering en low-level informatie weer te geven zal het hoorbaar kunnen zijn.

Het is overdag inderdaad aan de donkere kant, maar dat wisten we op voorhand wel. Dit is sowieso namelijk een beetje een donker huis, vanwege het weinige glasoppervlak dat aan de voorkant omrand is met een blauwe regen en zo licht tegenhoud. Aan de achterkant (luisterkant) is er helemaal maar een klein raampje. Kortom: als we alles wit hadden geschilderd zouden we beslist heel wat meer licht binnen hebben... Ik vind zelf dat het intussen op alle fronten op 1 na beter klinkt dan op mijn oude luisterzolder. Daar sprong het geluid meer naar de luisteraar toe; daar stond het tastbaarder. Tegelijk klonk het daardoor ook minder open en groots, maar dat was iets dat niet te vermijden was op die zolder. Maar jouw vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. Wat de een erg overtuigend vind is voor de ander niet echt bevredigend. Als een gemiddelde HT-liefhebber of Infinity-bezitter (oude stijl) zou komen luisteren, zal ie de basweergave ontoereikend vinden. Dat is wat ik heb meegemaakt in elk geval. Komt er een muziekliefhebber luisteren die weet hoe instrumenten in het echt klinken, dan scoort mijn set hoge ogen. Komt er een orgelliefhebber luisteren, dan mist ie het onderste halve octaaf (waar niet...). Dus: kom gerust zelf een keer, dat lijkt me het beste. In elk geval ben ik en ook de W-van-WAF (die is opgegroeid met levende muziek) zeer tevreden over het geluid. En dit schreef Audiofreak er laatst over... Als je achter zo'n kleed demping aanbrengt is dat een heel goed idee, als je tenminste extra absorptie nodig hebt. Dat kleed moet dan wel voldoende doorlatend zijn voor geluid, maar daar kun je het op selecteren natuurlijk. Het is een goede manier om extra absorptie toe te passen, zonder dat iemand het ziet; het zit immers achter het kleed. Van deze mogelijkheid ga ik gebruik maken; als het goed is komt daarover nog een update, maar ik ben er nog niet aan begonnen. De stof en het kleed voor een paneel ligt bij de W-van-WAF, die op een dag de naaimachine moet gaan opstarten... Achter een schilderij is het meestal geen goed idee, omdat het niet doorlatend genoeg is. Een doek is immers dichtgeverfd en dan zullen geluidsgolven nooit het achterliggende absorptiemateriaal kunnen vinden.

eerste nagalmmetingen -- een verhaaltje over de akoestiek van de woonruimte Direct nadat de luidsprekers waren opgehangen in het frame van de scheidingswand zijn er enkele nagalmmetingen gedaan. Dat was op 19 september, in het stadium zoals het hieronder zichtbaar is. Het doel van deze eerste meting was om te zien hoe het met de nagalmtijd in de grotendeels ingerichte ruimte zou zijn, zonder de toepassing van eventuele specifieke akoestische maatregelen. Natuurlijk maakte de gehoormatige ervaring al duidelijk dat er geen echte nagalmproblemen zouden zijn, maar het is toch zinvol om middels een echte meting te weten of er ergens iets schort. Voorts zou de meting aan het licht kunnen brengen of en waar de ruimte zelf eventueel teveel selectieve absorptie in zou brengen. In dit stadium zou er eventueel nog in te spelen zijn op niet al te grote problemen die aan het licht zouden komen... De grotendeels ingerichte ruimte brengt van zichzelf uit de aard der zaak behoorlijk wat natuurlijke absorptie in. Die natuurlijke absorptie bestaat hier uit huis-tuin-en-keuken materialen, plus zekere constructie-aspecten van de ruimte die allemaal selectief meer of minder gewicht in de schaal leggen en tezamen de breedbandige nagalmtijd tenminste voor een deel in het gareel zullen brengen. Zo is althans de verwachting. In tegenstelling tot een kale, moderne ruimte (harde wanden, onbedekte tegel- of laminaatvloer, hard plafond, veel glasoppervlak) is deze woonruimte van zichzelf redelijk absorberend, in het laag en in het midlaag, vanwege de holle ruimtes in de constructie. Vanwege de inrichting is deze woonruimte bovendien ook in het middengebied en in het hoog behoorlijk absorberend. De belangrijkste aspecten die op het moment van de metingen voor absorptie in deze ruimte verantwoordelijk zijn: zwaar en groot wollen kleed in de zithoek (3cm dik), verantwoordelijk voor behoorlijk wat midden- en hoogabsorptie zware gestoffeerde sofa, dito fauteuiltje plus een poef, eveneens in de zithoek verantwoordelijk voor midden- en hoogabsorptie Lange, kamerhoge fluwelen gordijnen, zowel in de zithoek als in het luistergedeelte; deze absorberen vooral midden en hoog Gespoten gipsplatenplafond, met daarachter vloerbalken en een houten verdiepingsvloer -- deze constructie absorbeert, mogelijk selectief, veel midlaag en laag vanwege de holle ruimte achter de gipsplaat en vanwege de laagfrequent absorberende eigenschappen van een zwevende vloer Boven een kruipruimte zwevende planken vloer op balken -- ook deze is op grond van de holle ruimtes onder de vloer en het absorberend vermogen van het zwevende houtoppervlak zelf verantwoordelijk voor midlaag- en laagabsorptie, eventueel heel selectief (= smalbandig en ongewenst). Op grond van deze constructie- en inrichtingsaspecten valt te verwachten dat de nagalmtijd in het voorste zitgedeelte van de ruimte voor midden en hoog in orde is. De nagalmtijd voor midden en hoog in het luistergedeelte zal te wensen overlaten, ook omdat de wanden op het moment van meten nog kaal zijn en er nog geen vloerbedekking is -- enkel de houten vloer. Dit is ook hoorbaar bij luidere afluistervolumes. De nagalmtijd voor midlaag en laag kan behoorlijk in orde zijn (al luisterend naar muziek lijkt dat het geval te zijn), maar er kan sprake zijn van selectieve absorptie. Het doel van nagalmbeheersing is in eerste instantie om breedbandige absorptie tot stand te brengen -- niet-selectief dus. Een redelijk willekeurige constructie met veel identieke holle ruimtes (zoals een zwevende vloer en/of plafond) kan evenwel voor heel veel van dezelfde (= selectieve) absorptie zorgen. Dat fenomeen kan een zgn. suckout teweegbrengen in het laag en/of het midlaag en zoiets is achteraf heel moeilijk in orde te krijgen zonder de vloer en/of het plafond te gaan verzwaren. De nagalmtijd van een gegeven ruimte is nooit een statisch gegeven. De nagalmtijd is o.a. afhankelijk van de in de ruimte opgewekte geluidsdruk. In de praktijk herkent iedere muziekliefhebber dit verschijnsel wel. Bij laag volume weet de ruimte nog wel weg met de opgewekte geluidsenergie. Maar zodra er wat harder moet worden gedraaid kan de ruimte de daarin opgewekte akoestische energie niet meer snel genoeg 'afvoeren' of neutraliseren. Kortom: hoe hoger het volume waarop geluisterd wordt, des te meer moeite de ruimte kan hebben om de geluidsenergie kwijt te raken en des te langer de nagalmtijd zal lijken. De ruimte loopt vol met geluid; het zal op hoog volume klinken als een onoverzichtelijke brij, terwijl het op laag volume nog best goed kan klinken. Het meten van de nagalmtijd dient dus bij een realistisch volume te geschieden. Een realistisch volume is enerzijds een volume waarop door de gebruiker graag wordt geluisterd. Je moet geen nagalmtijd gaan meten met een ruisniveau van 87dB als er doorgaans een gemiddelde geluidsdruk van 95dB gemeten wordt bij het luisteren naar muziek. Dan hou je jezelf voor de gek. Anderzijds is een realistisch volume een volume dat door de hardware kan worden neergezet zonder vervorming of schade. Het lijkt simpel en niet zo heel luid te zijn, maar 92dB roze ruis neerzetten laat conussen behoorlijk wapperen! Dat komt omdat ook al het laag op 92dB eruit moet komen, anders was het geen roze ruis... De maximale onvervormde geluidsdruk van mijn Apogees is 108dB. Het komt in de praktijk echter hoogst zelden voor dat ik pieken van meer dan 104dB beluister, laat staan een continue weergave van die sterkte... In principe komt een gemiddelde geluidsdruk van 99dB roze ruis overeen met een bijzonder luide weergave -- een waarop ik wel wil luisteren tegen het einde van een goede luistersessie, zeg maar. Onderstaande meting is gedaan met roze ruis op 99dB. Alle gordijnen zijn geopend. In deze grafiek wordt het uitsterven van geluiden per tertsband horizontaal uitgezet tegen de tijd, die verticaal is aangegeven. Wanneer er sprake is van een nagalmtijd van 0,7 seconden op 315Hz, zoals in bovenstaande meting het geval is, dan betekent dit in principe dat een toon van 315Hz er na het uitschakelen van het ruissignaal 0,7 seconde over doet om 60dB in sterkte te verminderen ten opzichte van het oorspronkelijke geluidsniveau. Hoewel het in theorie mogelijk is om per frequentie de nagalmtijd te meten is dat voor mijn doel in deze ruimte niet nodig. De verdeling van de frequentieband in tertsbanden levert een voldoende ruime resolutie op. In de praktijk betekent 0,7 seconden op 315Hz dus dat geluiden met frequenties tussen 275 en 325Hz (315Hz is de centrale frequentie) er ongeveer 0,7 seconden over doen om niet meer storend aanwezig te zijn. Een ideale nagalmtijd van een ruimte is behalve van de gewenste geluidsdruk ook afhankelijk van de inhoud. Voor grote ruimtes geldt een langere nagalmtijd van bijvoorbeeld 0,8 seconden voor midden en hoog nog steeds als ideaal. Voor een kleine ruimte, zoals deze woonkamer, is 0,4 tot 0,5 seconden ideaal voor middenfrequenties en hoge tonen. In de grafieken van de nagalmtijd zijn steeds twee rode lijnen te zien. Daar tussenin behoort de nagalmtijd voor het volledige spectrum in het ideale geval te liggen. Er is dus enige speling mogelijk; de ideale nagalmtijd is geen krampachtig gefixeerde waarde en bovendien ook nog eens van het gebruiksdoel van de ruimte in kwestie afhankelijk. Ik streef er in principe naar om in deze ruimte rond de bovenste targetlijn te blijven. Eerder iets te levendig dan te gedempt. Bij een geluidsdruk van 99dB (best hard denk ik) en geopende gordijnen sterven alle frequenties van 1500Hz en hoger binnen een correct tijdsraam uit. Ongetwijfeld is hiervoor de redelijk rijk gestoffeerde inrichting verantwoordelijk. Het hoge middengebied en het hoog zijn dus in orde. Tussen 800 en 1500Hz -- ook het middengebied -- is de nagalmtijd wat aan de lange kant, aangezien ze net boven de bovenste rode lijn uitkomt. Dit zou ik zelf op geen enkele manier problematisch willen noemen. Onder 800Hz en vanaf 250Hz -- midlaag en midden -- is de nagalmtijd ongeveer 0,1 sec. te lang -- ook geen drama, temeer omdat de meting op gemiddeld 99dB is gedaan -- zo hard als ik in een gekke bui durf te luisteren. De werkelijkheid van een normaal luisterniveau ligt lager en zonder twijfel binnen de target. Bij de eindmetingen, die vandaag nog gedaan moeten worden, zal ik ook bij lage volumes meten. Het echte midlaag -- 100 tot 200Hz -- is lekker kort en heeft een correcte waarde. Dit is bijna zeker te wijten aan de constructies met holle ruimtes in de kamer (vloer en plafond), die juist in dat gebied sterk absorberen. Een kadootje dus, aangezien er geen speciale maatregelen voor dit gebied hoeven te worden getroffen. Het echte laag onder 100Hz is weer wat aan de lange kant. Om en nabij de seconde. Dat zou strikt genomen behandeld moeten worden met behulp van basstraps of andere kunstgrepen die al of niet onzichtbaar in het interieur een plek kunnen vinden. Voor een akoestisch onbehandelde ruimte is dit meetresultaat bepaald niet slecht. Met name in het midlaag is het een kadootje als er geen aparte maatregelen hoeven te worden getroffen om dat gebied in orde te krijgen. Daar moeten doorgaans paneelabsorbers voor worden gebouwd. Dat de galmtijd in het echte laag niet boven de seconde uitkomt is ook een kadootje. Moderne betonnen kamers van deze zelfde inhoud zouden zonder meer een nagalmtijd in het laag opleveren die 1,5 tot 2 x zo hoog is door het ontbreken van natuurlijke absorptie. Inzet van basstraps is daarom wellicht een optie, maar dat is ofwel kostbaar, ofwel het vereist veel ruimte. De vloer- en plafondconstructie is nu zijdelings een basstrap. Ongetwijfeld zou de nagalmtijd van het laag ook 1,5 tot 2 seconden zijn geweest als het hier om een volledig betonnen of stenen kamer ging. De specifieke invloed van gesloten gordijnen op de nagalmtijd is zichtbaar in onderstaande meting. Zelfde geluidsdruk, zelfde meetmoment en meetplaats, maar nu met gesloten gordijnen. Zoals te verwachten is maakt het sluiten van de gordijnen niets uit voor de nagalmtijd van het laagste laag, nauwelijks iets voor het midlaag, behoorlijk veel voor het middengebied en ook behoorlijk wat voor het midhoog en het hoog. In feite ontstaat er, ook gehoormatig, iets meer rust in het geluidsbeeld, maar ik zou deze waarden willen gaan realiseren door aankleding van de wanden, opdat bij een volgende meting deze waarden verschijnen bij geopende gordijnen. Nog altijd is er immers de situatie waarbij de zijwanden kaal en onbehandeld zijn. Dat levert een ietwat onrustig geluidsbeeld op, met name op hogere geluidssterktes. Ik heb nog een derde nagalmmeting gedaan bij 108dB geluidsdruk. Gordijnen zijn open, gehoorbescherming opgezet... Het is interessant om te zien dat de ruimte nu inderdaad een behoorlijk andere nagalmtijd lijkt te krijgen, aangezien ze nu veel meer moeite heeft om de veel hogere hoeveelheid opgewekte geluidsenergie snel af te voeren of te neutraliseren. Het volledige laag, midlaag, midden en een deel van het midhoog krijgt nu een behoorlijk wat langer dan prettige nagalmtijd en dat is goed hoorbaar. De ruimte loopt vol met geluid; muziek van de vorige maat is nog aanwezig terwijl de volgende maat al gespeeld wordt, zogezegd... Vooralsnog is de nagalmtijd geen zorgenkind en kan de inrichting verder gezet worden. De kamerhoge gordijnen staan voor en achter op de nominatie om vervangen te worden door gordijnen die op de vensterbank zullen hangen -- een fractie minder absorptie dus. De scheidingswand moet ten tijde van de meting nog aan de luisterzijde worden gestoffeerd, maar als het goed is zal dat weinig of geen verschil moeten uitmaken voor de nagalmtijd, hoogstens in het hoog boven 3 of 4 kHz. Er zal een grote, vrij dunne kelim in het luisterdeel komen te liggen die nagenoeg het gehele vloeroppervlak zal bedekken. Er zullen aan de wanden van het luisterdeel nog 1 of meer losse absorptiepanelen komen te hangen die vermomd zijn als kunstwerk. De zichtafwerking is afkomstig uit de collectie van de W-van-WAF, want die heeft nogal wat wanddecoratie achter de hand. Op dit punt is de akoestiek dus nog niet helemaal klaar, maar het streven blijft toch dat deze in orde moet gaan komen zonder zichtbare akoestische maatregelen. Als dat gedaan is volgt een nieuwe update over de akoestiek. flutter in de zithoek Ondanks dat de zithoek sterk gestoffeerd is, was er tegelijk ook sprake van een enorme flutter-echo. De kale, links en rechts tegenover elkaar liggende wanden zijn hiervoor verantwoordelijk. En ondanks dat het luisterdeel veel minder gestoffeerd is, is hier helemaal geen sprake van flutter-echo. Flutter-echo is een uiterst smalbandig fenomeen, wat niet heel veel absorberend vermogen nodig heeft om te verdwijnen. De truc bij flutter-echo is "locatie" -- dus om strategisch smalle stroken absorptie aan te brengen en om de precieze plaats daarvan experimenteel te bepalen, aangezien dat heel veel uit kan maken in de uitwerking. Op die manier is het dan mogelijk om met het in stroken geknipte oppervlak van 1 vel noppenfolie (100 x 50 cm) een zitruimte zoals deze fluttervrij te maken. Wij hebben echter gekozen voor een andere invalshoek: Aan

Helder verhaal; ik kan dat wat je schrijft goed volgen. Maar... n.a.v. het bovenstaande...: Kun je iets meer zeggen over de wijze waarop de inwerking via een electrisch, magnetisch of electromagnetisch veld zich vertaalt naar hoorbare storing? Of is dat iets dat nog in het vervolg zal komen? Ik snap wel dat er storingen bestaan, maar ik begrijp niet hoe iets van zo hoge frequentie (in feite onhoorbaar immers) toch voor hoorbare of merkbare storing in de muziek kan zorgen. En wat als een versterker maar tot 20kHz versterkt en niet tot 300kHz bijvoorbeeld? Speelt die storing dan ook een rol? En tenslotte: is de sterkte van de stoorsignalen niet enorm veel minder dan die van het muzieksignaal? Ligt de storing niet op een onhoorbaar niveau? (Vast niet, anders zou het niet zo'n issue zijn, maar hoe zit het met die hoorbaarheid dan?) Degenen die beweren dat je alles kunt meten zullen steevast vertellen dat storing op -60 tot -90dB niet hoorbaar kan zijn. Hoewel ik die bewering niet geloof, kan ik het tegendeel ook niet bewijzen of onderbouwen, maar mijn oren laten wel vaker dingen horen die niet te onderbouwen zijn... Een jaar of 15 geleden (toen ik zelf in een audiowinkel werkte) vertelde ik links en rechts dat ik telefoontoestellen (toen nog geen DECT), pc's en lichtdimmers uit de muur haalde als ik serieus muziek ging luisteren en dat ik geloofde dat ik dan verschil hoorde -- dat het beter klonk zonder met name die pc-stekker. Vandaag de dag doe ik dat nog steeds en ik denk nog steeds dat het beter klinkt als de hele santekraam rond de pc met 1 centrale stekker uit de muur gaat bij serieus muziek luisteren. Hou ik mezelf voor de gek? Ik heb het nooit met zekerheid kunnen vaststellen, maar als ik jouw verhaal hier zo lees vermoed ik dat het dus wel hoorbaar moet zijn allemaal...

Beste Thingman, Jij komt ook alleen maar bij mensen die ni

Beste Ruud, Er hoeft maar

verfraaiing met randlijsten Nog een laatste verhaaltje over het verfraaiingswerk, alvorens met hardwarematige aandachtspunten, metingen en akoestiek bezig te gaan. De omtrekken van de scheidingswand en de rand van de boogvorm zullen worden afgewerkt met een randlijst die in elk geval de nietjes aan het zicht zal onttrekken. De lijst zal tevens een massievere indruk aan de boogvorm moeten geven. Tenslotte krijgt de lijst een kleurtje en zal de W-van-WAF er vast een ornament op willen schilderen... Alle lijsten bestaan uit stroken MDF, in de grondlak gezet en tweemaal afgelakt alvorens te worden vastgeschroefd. De kromme booglijst is uit een plaat MDF gezaagd welke op de daadwerkelijke boogvorm is afgetekend. Ook buitenom zijn er dus lijsten aangebracht om de randen van de stoffering te camoufleren en om de scheidingswand netter op de zijwanden te laten aansluiten. De randlijsten voor de boog zijn na het zagen aan twee kanten afgerond met de bovenfrees. Dat gaf de mooiste eindafwerking. Alvorens de lijsten op de boog vast te lijmen, zijn ze eerst tweemaal in de grondverf gezet. Eenmaal aangebracht op de boog is het eigenlijk niet echt leuk meer om nog te moeten schuren en lakken... In de foto hierboven is te zien hoe de uitneembare raamwerken in de wand zijn aangebracht. Via deze raamwerken is het achteraf mogelijk om toegang tot de luidsprekers te krijgen. De booglijsten worden gelijmd. Kieren en naden worden met elastische houtkit van Alabastine (in feite gewoon acrylaatkit) afgewerkt. Zo lijkt de constructie van de boogvorm net

Het "verspreidingsgebied" is denk ik de beste graadmeter voor dat deugen. Hoe vaak je die producten tegenkomt bij muziekliefhebbers in den lande, zeg maar. In die 8 jaar dat ik mijn werk doe ben ik er nog niet tegenaan gelopen bij een klant. Maar troost je: tegen JBL eigenlijk ook niet...

Nou, dan moet je maar eens goed naar dit in stukken geknipte bericht kijken als je op "reactie" drukt. Dan zie je hoe het gaat. Ik kopieer het zinnetje "quote name='audiofreak' date='25 Oct 2008, 12:26:23' post='324836'" (dat tussen vierkante haken staat, maar nu dus niet, anders wordt het echt een quoot) en plak het voor elk stukje dat ik apart wil zetten. Aan het einde vindt je "/quote", ook tussen vierkante haken, en dat plak je aan het eind van elk stukje quoot waarop je wil reageren. Gewoon knippen en plakken dus... Nee, dat is niet storend, dat kan onmogelijk storend zijn. Hooguit kan het een beetje desori

Ja, IMF's zijn inderdaad geen zeepkistjes met van die sjiepo gele toetertjes erin... Maar gezien het geweldig humoristisch schrijven van de heer Weerstand geloof ik niet dat we bang hoeven te zijn dat hij door een luidsprekerfundamentalist zal worden bekeerd of van zijn geloof zal gaan vallen. Weerstand weet wat ie hoort...

... maar plebs herkent het niet en steekt daarmee den draeck (en het gedicht is nog niet af)

Weet je: je hebt vast gelijk...

In dat geval hebben de membranen zelf hun langste tijd hebben gehad. Ik weet wel waar ik het over heb; heb nogal wat Apogees in diverse stadia van aftakeling mogen horen... En heb het zelf met twee modellen gehad. E

Ja, twee piepels tegelijk op de sweetspot... Mijn idee! Ik hoop dat het zo zal blijven. Voor diffusers is er wat mij betreft geen plek of rol weggelegd, of het moest op de vloer zijn en in het plafond. Voor absorptie is er zeker nog wel een rol, maar ook daar zul je niet aan gaan zien dat het iets met de akoestiek te maken heeft. De audiofiel blijft onzichtbaar! Ow shit... toch file dus... Hoe lang heb je erover gedaan? Ben nu wel benieuwd naar hoe dat andere bij jou uitpakt... Oeioei, ergens in het front-end doe je iets heel erg verkeerd, als het laag van een Stage niet strak is. Een on-strak laag uit een Apogee is een richtingwijzer naar een hardwarefout upstream, of eentje in de opstelling, of op allebei de gebieden natuurlijk...

Nee, dat is niet raar als je er, zoals jij blijkbaar, van uitgaat dat zo iemand dan gelijk maar 1000 nummers dezelfde muziek maakt... Vond jij de term "kutnummer" denigrerend? Je gebruikte hem toch echt zelf hoor... Grand Wazoo is, samen met Waka Jawaka een meer jazzy uitstapje ("jazz is not dead, it just smells funny") Eigenlijk voor 80% instrumentaal volgens mij. De salesman... staat me niet helemaal bij op die albums. Op apostrophe is het een paranormale waarzegger die met een krant op zijn hoofd allerlei gwichtige dingen weet te zeggen. En zijn slachtoffers zo een poot uitdraait dus.

Heel helder verhaal Sander, bedankt! Nu begrijp ik beter wat het nut is van een eigen aarde. Misschien zal ik het nog gaan proberen, later. Het is niet zo moeilijk als ik dacht... Nou, ik denk dat jij er wel in kunt slagen om theorie met praktijk te verbinden, opdat er een verhaal ontstaat dat leken kunnen volgen. Dus als je het eens wilt proberen, zo'n topic, dan heb je vast een paar aandachtige volgers die ook vragenstellers zijn. Count me in... En beterschap gewenst ook!

Nee, da's Apostrophe. Of Overnight Sensation; ik loop er niet voor naar beneden...

Dus het enige nummer wat ze van hem op de radio DURVEN te draaien vind je niet zo leuk en daarmee de rest van zijn oeuvre ook niet? Vreemde manier van criteria aanleggen heb je wel! Het grootste muzikale genie van de vorige eeuw, de moderne componisten allemaal inbegrepen, gooi jij in het putje vanwege dat ene nummer dat de commerci

Stofferen van de wand met de luidsprekers De meeste luidsprekers hebben een frontdoek om de individuele units aan het zicht te onttrekken en om de speaker een minder technisch uiterlijk te geven. Mijn persoonlijke ervaringen met doekjes of grilletjes voor de luidsprekers zijn niet onverdeeld positief: er blijft altijd iets achter in het doek, zo lijkt het. Of dit werkelijk zo is heb ik vaak wel, maar soms ook niet met zekerheid kunnen vaststellen. Bijna altijd is er langer luisteren nodig om dit met zekerheid te kunnen vaststellen. Als je het direct hoort is er volgens mij echt iets mis met het doek of het frame van het doek. Mijn eigen Apogees zijn van huis uit uitgevoerd met een soort sok van nylon, die over het kale luidsprekerframe zit. De foto hieronder toont het kale luidsprekerframe, zonder het jasje dat in feite slechts een cosmetische functie heeft. De sok, die al lang geleden is verwijderd, bestond uit een zwarte, elastische nylonkous die over het volledige frame met de membranen was getrokken. Deze nylonkous is destijds verwijderd, omdat bleek dat ie geluid tegenhield. Na verwijdering klonk het gewoon opener, frisser en ruimtelijker. Een belangrijke reden hiervoor was dat de sok verzadigd was van het stof. De eerste eigenaar was niet zo zuinig op zijn spullen als ik dat tegenwoordig ben... Toen ik de luidsprekers liet restaureren, nu een jaar geleden, besloot ik om geen enkele vorm van doek, gaas of andere bescherming voor de membranen toe te passen, zoals onderstaande foto van het eindresultaat van de restauratie laat zien. Het nadeel is dat de kwetsbare membranen zijn blootgesteld aan de open lucht. Aangezien er op mijn zolder onbewaakt geen grote en kleine mensen kwamen, was dat niet zo gevaarlijk als in een woonsituatie. Toch is er op zolder ook het gevaar van insectenspul en andere critters die om duistere redenen de schacht van een ribbon verkiezen als woonplek, of -- minstens zo erg -- de ruimte tussen het magneettapijt en het membraan van de luidsprekers. De sok zat er van fabriekswege op om dit soort indringers buiten te houden... Maar nu eerst terug naar de nieuwe woonsituatie, met de luidsprekers reeds opgehangen in de scheidingswand: Het is onvermijdelijk dat in een woonkamersituatie zoals deze tenminste enige vorm van bescherming voor de membranen komt. Dat zal de vorm aannemen van akoestisch zeer transparante stof die zo strak mogelijk moet worden opgespannen. Als het goed is beschermt dit de membranen tegen priemende kinder- en grotemensenvingertjes, maar ook tegen kruipend en rondvliegend gedierte dat graag op glimmend aluminium wil zitten of landen. Luisterproeven wijzen op het eerste gehoor uit dat het met deze stof geen verschil uitmaakt of ie wel of niet voor de luidsprekers hangt. Dat lijkt me persoonlijk vrij onwaarschijnlijk: ongetwijfeld blijft er iets van de luchtigheid van de luidspreker achter in het doek, maar ik hoor het niet direct. En dus gaat het stofferen maar beginnen; ik heb er van meet af aan rekening mee gehouden dat stoffering voor de membranen