spido

Een elektronisch apparaat "inspelen?" :lol: Geforceerd ver

Beste Paulebappie, Waarom ben je daar benieuwd naar? Wat is NFO? Welke (door Mumsoft gehoorde) verschillen kunnen/moeten naar jouw mening worden beoordeeld als verbeteringen? "Een spoel"? Wàt voor spoel? Welke zelfinductie (Farad) en bij welke Q-factor? En waarom? Vanaf welke frequentie (- 3dB) wil je àffilteren? En met welke steilheid / dB/oct (orde)?

Beste Duck-Twacy, Geloof jij dan niet in wonderen? In mirakels? Als Miracle nou zegt dat het ècht zo is... waarom zou jij er dan aan twijfelen?? - Omdat Miracle zo váák van die ongeloofwaardige onzin vertelt? - Omdat HIJ zo váák beweert dat zijn eigen spulletjes veel en veel beter zijn dan die van alle anderen? - En omdat HIJ zo váák zegt dat HIJ (en HIJ alléén) het bij het rechte eind heeft, en dat alle andere (t.w. verstandige, intelligente, niet drank- en/of drugsverslaafde/-beschadigde, maar wèl deskundige en hoger of véél hoger opgeleide) mensen het fout hebben? Dat HIJ zo vaak opschept over zijn eigen (schamele) spulletjes, en de (superieure) spullen van anderen afkamt, wil toch nog niet zeggen dat HIJ 't in dit specifieke geval niet (wellicht toevallig, of zelfs zéér toevallig?) bij het rechte eind zou kunnen hebben? http://en.wikipedia.org/wiki/Miracle Omdat een luidspreker een apparaat of toestel is waarvan de functionaliteit noodzakelijkerwijs moet overeenkomen met de natuurwetten, is het hierboven vetgedrukte er op van toepassing. Ik meen dat "mirakels" of "wonderen" altijd berusten op individuele of collectieve perceptie- en/of interpretatiefouten, die mogelijk zijn gemaakt door even individuele of collectieve (auto)suggestibiliteit en/of vooringenomenheid. Uitzonderingen op natuurwetten zijn per se niet mogelijk, zoals onze grote geestgenoot Spinoza reeds leerde: anders zouden de natuurwetten niet zijn wat zij wèl zijn. (Tractatus theologico-politicus, 1670)* Maar laat ik er, puur hypothetisch, gewoon voor de grap, even van uitgaan dat het wonder wèl is geschied: met het héél kleine woofertje in het héél kleine kastje dat tòch heel diep (tot ca. 20 Hz / -3 dB of zo) bast. Hoe zou dat dan kunnen? Boosten met een gigagrote condensator, zoals Infinity deed met zijn pneumatisch gewurgde Watkinswoofers? Dat zou zowel de controle (impulsgedrag) als de fasereinheid sterk aantasten. (Net zoals bij Infinity, maar dan in 't klein... en in 't zwak...) Of door heel veel (Doppler- & harmonische) vervorming in het basgebied ònder de resonantiefrequentie voor lief te nemen, zoals Seed7 aangeeft; de kwalitatief èn kwantitatief in dat gebied verzwakte output als 0 dB punt (Zollfrequenz) te nemen; om vervolgens de output bóven dat gebied via een filteringreep lineair tot dat (geringe) niveau te verzwakken? Dan zou je maar heel weinig nuttige output (rendement) in het kritische werkgebied overhouden. We kunnen er dus maar beter van uitgaan dat het wonder niét is geschied, dunkt me. Dat is eigenlijk veel logischer, dunkt me. Mede gezien het feit dat ik, stiekem vanuit mijn schuilplaats, zèlf heb gezien hoe erg Miracle schrok toen hij ooit onverhoeds een ècht diepe bas hoorde... * Spinoza geeft zijn Tractatus Theologico-Politicus uit, waarin hij vele contradicties in de bijbel blootlegt en argumenteert dat de religie en de filosofie strikt gescheiden moeten zijn. Hij stelt dat democratie van alle regeringsvormen degene is die het meest natuurlijk is en het meest in samenklank met de individuele vrijheid. http://nl.wikipedia.org/wiki/1670 Hier vergiste de sublieme Spinoza zich echter deerlijk! Democratie is immers, zoals wij allen inmiddels moeten weten, de dictatuur van de misleide, slecht opgeleide en slecht opgevoede massa. Men moet van demos (volk) geen te hoge verwachtingen koesteren...

http://www.cdendvd.com/content/promo/promo.php?code=ORIGINALS Jarenlang versies vergelijken, recensies bekijken, beschaafd en gecultiveerd kiften, schelden, van mening verschillen zelfs... uiteindelijk soms nog bemachtigen (via omwegen, vaak, en via goedgunstige importeurs, vriendjes, buitenlandse relaties...) zo gìng dat, toen. Bewerkelijk. Inspannend. Vermoeiend. Maar als het dan eindelijk tòch was gelukt: zeer bevredigend. En dat wordt nu allemaal zomaar op de markt geflikkerd, voor maar € 5,99 per stuk! Het wordt die jongelui van tegenwoordig toch veel te gemakkelijk gemaakt. En ook veel te goedkoop. Geen wonder, eigenlijk, dat ze dit alles niet weten te waarderen...

Op afgewerkte sla-olie? L

Beste Miracle, Op basis van welk criterium deel jij "Al Dimeola, John McLauchlin & Paco DeLucia - Friday Night in San Francisco, 1981" in bij jazz? En wat klinkt er zo góed, bij die betonnen-bak / openlucht-zwembad opname? De gitaren klinken zelfs niet eens als èchte gitaren... eerder als mitrailleurs. Effectbejag, is het! Overdondering! De qua "muzikaliteit" ergste wanprestatie óóit, wellicht! Met uitzondering van het citaat van Henry Mancini's "The Pink Panther": het enige stukje dat getuigt van muzikaliteit op deze (Bij Spido Gratis Af Te Halen!) plaat. Opnamen als die van "Jazz Behind the Dykes" (1950-56), van het AVRO -zaterdagmiddag-jazzprogramma van Michiel de Ruyter (Philips Phonogram), klonken véél echter en dus ook beter. En bijvoorbeeld "Cotton Fields" (jazz? swing? soul? you name it!) uit het Carnegie Hall Concert van Harry Belafonte (1959), geldt ook in de meest audiofiele kringen nog steeds als een opname-icoon t.a.v. natuurlijkheid, levendigheid, breedte, diepte. (RCA 44 big ribbon microphones waren hier mede debet aan.)

Typisch, toch: als ik het heb over Julian B. Coco, dan begint Miracle over... zichz

http://www.progarchives.com/album.asp?id=17774 http://nl.wikipedia.org/wiki/Flairck Met een inzet die de krachten en souplesse (want dikwijls moet ik er voor op de grond gaan liggen, en vaak zelfs in een rare bocht!) van mijn Oude Dagen verre te boven gaat, struin ik nog zo nu en dan door de stoffige platenbakken en -kasten van inbrengwinkels. Vaak vind ik daar juweeltjes! Bijvoorbeeld de complete nalatenschappen van muziekliefhebbers en -kenners die originele opnamen van musical-uitvoeringen of film soundtracks spaarden. Of de klassieke discotheek van een opgeheven regionale omroep. Die platen kan ik dan alleen maar visueel controleren op beschadigingen - krassen, breuken, peukbrand, onherstelbare vervuiling - en meestal is dat voldoende. Juist de platen van de muzieksoorten waar ik van houd, werden door de vorige eigenaars heel zorgvuldig behandeld: ongeveer zoals ik zelf ook met die platen omga. Maar soms... soms is er toch een teleurstelling. Zo verwierf ik onlangs, voor de standaardprijs van € 0,50, de Stereo LP "Greensleeves" van The Norman Luboff Choir. Mooie, oude Engelse en Ierse volkswijsjes, waaronder bijvoorbeeld "Loch Lomond" en "Molly Malone" - die iedereen kent, maar probeer er maar eens een opname van te vinden! - en die ik allang al eens in huis wilde hebben. En dan meteen maar van The Norman Luboff Choir, zeg! De plaat zag er onder de TL-balken van de Inbrengwinkel puntgaaf uit. Maar hij bleek bleek bij thuisbeluistering helaas toch aardig verpest. Wellicht was-ie ooit afgespeeld met een 78/rpm mono-kristalkrabber of zo, want er was nogal wat gekraak en geknars: vooral wanneer de muzikale emoties hoog opliepen. In zo'n geval kun je er aan gaan twijfelen of je naald nog wel goed is. En àls er getwijfeld kan worden, dan twíjfelen wij ook, wij betreurenswaardige audiofielen! Omdat visuele controle van de naald onder de (stereo)microscoop volgens de deskundigen geen zin heeft, zetten we dan maar een plaat op waarvan we zondermeer wéten dat-ie goed klinkt. Of eigenlijk: goed móet klinken. In dit geval was dat "Gevecht met de Engel", van Flairck. Destijds (1980) gloednieuw gekocht in een echte platenwinkel. De plaat zou dus nog steeds gloednieuw moeten klinken. Want ik heb 'm steeds netjes nat afgespeeld. Hij klònk dan ook prima! Mooi opgenomen, door Wisseloord. Goed gespeeld, door Flairck. Leuk bedacht, ook. Natuurlijke, onvervormde, onversterkte instrumenten. Kòm daar tegenwoordig nog maar eens om! Ik had van Flairck ook de eerste LP kunnen kiezen: "Variaties op een Dame" (1978). (Maar méér platen heb ik niet van die groep. Hoewel ze toch nog zo veel moois hebben uitgebracht, nadien. Raar, hè? Ik vind Flairck wel goed, ik vind Flairck wel leuk, er wordt knap gemusiceerd, 't klinkt allemaal prima ook nog... maar: genoeg is genoeg! Er is een box met 22 CD's uitgekomen met hun verzameld werk. Ik zou niemand afraden die box te kopen. Maarre... Tsjaa... Nou... néé, toch maar...

Vandaag opnieuw een bevestiging gekregen van de AS-fixatie (Henks Hobby) t.a.v. de Frs (eigenresonantiefrequentie) van de arm-element combi (die volgens Henk, vrijwel zonder uitzondering, op of omstreeks 10 Hz zou moeten liggen), zonder ook maar de minste bekreuning ten aanzien van de Q (d.i. de sterkte van die resonantie). En die Q (sterkte, of - omgekeerd - de demping ervan) is toch veel belangrijker dan de resonantiefrequentie! Frs wordt vreselijk overdreven. De elektrische aanpassing is van veel groter belang. En daar hoor ik hear niemand over...

Hij werd geboren in 1924 op Curaçao. Jarenlang speelde hij contrabas in het Utrechts Symfonie Orkest. "Klassieke muziek wordt gespeeld in een rustige paniekstemming," zei hij. "Want je mag beslist geen foutjes maken!" Hij behaalde ook zijn gitarist-solo certificaat. Zijn leraar was de beroemde Dick Visser. Julian oversteeg zijn leraar. In passie, temperament, complexe ritmiek, improvisatie: in jazz, kortom. Laten we Julian niet vergeten, als we lijstjes van "de tien beste gitaristen óóit..." opstellen. Julian is nooit echt beroemd geworden. En ook nooit echt rijk. De wereld is echt onrechtvaardig...

Beste Seed7, Als je wéét waar je op moet letten, kàn een goede stereomicroscoop, mits goed ingesteld en met goede belichting (witte LEDs-ring), voldoende zijn: zowel voor het beoordelen van slijtage (de twee minieme slijtvlakjes ("extremely small flats"), genoemd in http://www.audioinvest.no/tt_vinyl/ttv_styl.htm als voor het vaststellen van beschadiging (breuk) of vervuiling. Maar het valt inderdaad niet mee: de scherpstelling is lastig, het oog raakt vermoeid, en het verschil tussen een slijpvlak en een slijtvlak(je) valt niet echt op. Frappant is echter dat, volgens dit artikel, de slijtage zo goed en snel gehoormatig kon worden vastgesteld. Wanneer het 't eigen element betreft, zal ongetwijfeld het oordeel zich aanpassen bij de geleidelijk verlopende verandering van de klank. Overigens: we hebben hierover vrij onlangs nog van gedachten gewisseld: http://www.hear.nl/forums/index.php?showtopic=13514

Met een gemiddelde microscoop is idd niet zomaar te zien of een naald versleten is, zeker niet als er geen vergelijk gedaan word met een nieuwe. Een gemiddelde microscoop vergroot zo'n 50-100X. Daarmee ga je slijtage idd niet zien. Om slijtage te kunnen zien moet je volgens mij minstens 2000X vergroten, en dan ook nog de beschikking hebben over een wel heel zuivere lens. In zo'n geval heb je het over een microscoop die een gemiddelde particulier en/of winkelier echt niet gaat/kan betalen. Dit zijn lab microscopen die zelfs in de beste labs een zeldzaamheid zijn. Een versleten naald kun je echter wel heel goed horen. Deze zal ook sneller overslaan op een klein krasjee, en gevoeliger worden voor tikken, door ook die kleine krasjes, of stof en vuildeeltjes. Hoge tonen worden minder, en definitie in het laag gaat vervagen. Ik heb een oude Olympus microscoop met maar weinig mogelijkheden. Wanneer ik de vergroting groter maak, is de scherpte diepte helemaal niks meer. Ik zie dan alleen het puntje scherp, of een smal lijntje ergens midden op de naald of een stukje van de cantilever. Ik vroeg me al eens af of er microscopen zijn met een grotere scherpte diepte. Nu zie ik inderdaad weinig. Beste Hans, Als je diepte / perspectief wilt zien, kun je het best een stereomicroscoop gebruiken. De maximale vergroting is dan minder, maar die enorm sterke vergrotingen (voor micro-organismen, eencelligen, plantencellen e.d.) heb je hiervoor toch niet nodig.

Nee hoor Spiekerboertje. Ik heb geen pilletjes nodig. Ben er zelfs reeds bijna 6 maanden clean van, net als van drank en andere middelen die de geest kunnen vertroebelen. Hierdoor ben ik helderder dan ooit, en zie heel snel of iemand integer is of zit te trollen. Trollen op fora is iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb, en tegen zal blijven strijden. Houd daar vast rekening mee. complimenten miracle...heel netjes nu nog even afkicken van dat audiogeneuzel Beste m44, It takes a troll to know one. And to know one is to love one. For trolls of one feather will sit together...

Beste Miracle, Ach, laat een trol toch

Pilletjes weer vergeten in te nemen, Miracle?

Wat de Okki Nokki wél kan..?? de prut wegzuigen natuurlijk. Met jouw doekjes (dweilen) blijft er altijd wat vocht en prut achter. Het is dus maar goed, dat je ' waarschijnlijk beter' schrijft. Terwijl ik dat 'minstens net zo goed' ernstig betwijfel... Beste Hans van Liempd, Nee, er blijft géén vuil achter, en ook geen prut. Want de zuiging berust bij de prop keukenpapier, en ook bij het Action microvezel-doekje, op hetzelfde principe waarmee zelfs reusachtige bomen het vocht uit de grond tot in hun toppen transporteren, en de dunne haarvaten van je eigen bloedsomloop zich vullen: capillaire werking. Zéér effectief, als sinds de grondvesting der aarde. Maar ik begrijp het wel, hoor: je bent audiofiel, hè? Dus het moet dúúr wezen. En ook móeilijk. Anders kàn het nooit goed zijn, nietwaar? Wat "minstens net zo goed" betreft: de zuighaartjes van een "Action" microvezel-doekje (ca. € 0,50) reiken tot de bodem van de groef. Het microvezel-doekje trekt zich, anders dan jouw rechte, starre zuigbuis, bovendien niets aan van de hobbeligheid of bobbeligheid van de grammofoonplaat, en ook niet van de verhoging (rillrand) aan de buitenzijde van de LP. Jouw kaarsrechte zuigstaaf boven een bobbelige, hobbelige, en van een rillrand voorziene LP is daarom... a costly, cumbersome square peg in a round hole, isn't it?

Er is NIETS wat een Okki Nokki kan doen, wat niet veel goedkoper, minstens net zo goed (en waarschijnlijk béter) kan worden gedaan door een sproeiflesje met aqua dest. + alcohol / spiritus plus (éénmalig) prop keukenpapier of (véélmalig, want uitspoelbaar) microfibre-doekje van (bijv.) de Action. Soms landen er zomaar UFO's op je platen! Partikeltjes, snotjes, kleefjes: sedimentjes uit de atmosfeer of de stratosfeer: gevolgen van niesbuien van stervelingen, engelen of goden, waarschijnlijk. Wij wéten het niet: wij tasten in het duister. (Oeps!) Ze zijn echter verwijderbaar met... de nagel! De eigen... de blóedeigen nagel! Zonder schade of spoorvorming! (Is dit niet een vorm van Bijzondere Genade des Allerhoogsten, bijzonderlijk voor de audiofielen?) Zorg er echter wèl voor dat de bloedeigen nagel bij het afkrabbelen een rechte hoek vormt met de groef van de elpee.

Beste Buizenbart, Ja, het was inderdaad gewèldig: alle blues-cliché's kwamen weer schaamteloos uit de kast. En dat "gitaargeluid", hè? Tsjaaa... Vind jij ook niet dat een Strat zo'n beetje de elektrostaat onder de solid bodies is? Zielloos? (Yes, I guess you're livin' but you've got no soul) Klootloos? Synthetisch? Onnatuurlijk? Dat een Gibson "Les Paul" 3-piece humbucker (Neil Young heeft de mooiste Les Paul "Black Beauty", mèt Bigsby tremolo, but he can't PLAY it!) - liefst in combinatie met een mooie Fender buizenversterker! - wèl die viriliteit, die vitaliteit, die diepte, die kloten heeft? Een Fender "Strat" (Stratocaster) is toch eigenlijk maar een zielig zenuweding, verzonnen & gemaakt voor nietszeggende artiesten als Buddy Holly, The Shadows en zo? Nietwaar? Just listen to and KNOW what a Gibson "Les Paul" can do, blueswise... if in good hands!

Beste Tubejack, Fijn dat je zo tevreden bent! Is het verschil zo groot dat je nu bijvoorbeeld "nieuwe stemmen" of "nieuwe instrumenten" ontdekt in bekende opnamen? Dat de verstaanbaarheid van stemmen (teksten) is verbeterd? Dat je bepaalde instrumenten nu beter kunt "volgen" door de muziek? Dat instrumenten en stemmen meer "body" hebben, fermer, steviger, meer present en meer natuurgetrouw klinken? Moeilijk vergelijken, hè, als je referentie er niet meer bij is... Zou je eigenlijk niet steeds twee (zoveel mogelijk) identieke apparaten moeten hebben, waarvan je er slechts één modificeert? Dan kan je pas ècht vergelijken, nietwaar?

http://www.bobdylan.com/music/the-30th-anniversary-concert-celebration Alweer bijna twintig jaar geleden! Zou Ronnie Wood nu, anno 2011, nog steeds zo kunnen jumpen, als toen met "Seven Days"? Zou Eric Clapton nu, anno 2011, nog steeds zo kunnen opzwepen, met zijn superstressed Strat? Zou Bob Dylan zelf, anno 2011, ons nu nog steeds zo cynisch kunnen verwijten dat we niet doen wat hij zelf ook naliet? En al die àndere artiesten? Zijn ze er nog? Nee? We hoeven ze niet te missen! Al het moois is immers al gewéést. We hebben het beleefd. En we kunnen er nog steeds van genieten. Jeugdsentiment: troost der ouderdom. Voor jullie, jeugdige ongelukkigen, die het allemaal niét echt hebben meegemaakt, zijn er altijd nog de LP's. De CD's. De DVD's: de fossielen van een tijd die ècht leefde. Maar ik mis, in de 30th Anniversary Concert Celebration anno 1993, ondanks de geweldige reeks van artiesten: Harry Belafonte - bij wie Bob Dylan zijn eerste plaatopnamen maakte (mondorgel op: "The Midnight Special"); Joan Baez - die hem introduceerde op het Newport Folk Festival; Woody Guthrie zèlf - of alleen maar de vermelding van diens naam - die Bob Dylan máákte tot wat hij was (en ìs).

Ratelt-ie zo g

Een gat in je kop boren valt niet mee! (Gedenken wij... Bart Huges. RIP.) http://nl.wikipedia.org/wiki/Bart_Huges

Beste Erik, Fijn om weer eens iets van jou te vernemen! Alles goed? Leuk dat je bij Klaas langs gaat. Dat zal hij zeer op prijs stellen. Wanneer zal het concert plaatsvinden? Wellicht wil KF er ook wel naar toe! (Als 't maar niet van die a-tonale moderne flauwekul uit de vorige eeuw is...)