spido

Beste Threshold, Ja, met boosten kun je het dipool-basverlies compenseren. Maar dan moet de conus wel

Ja, en daar kunnen sommige mensen veel van leren! In #757 van dit topic wezen mijn geleerde vriend en ik er al op dat het beluisteren van luide popmuziek tot ernstig gehoorsverlies, oorsuizen en het horen van een constante pieptoon kan leiden. Vandaag wijs ik op het verband dat er bestaat tussen voorkeur voor popmuziek en hersendefecten. Popliefhebbers zijn dus niet alleen veel vaker dover, maar ook veel vaker dommer dan liefhebbers van beschaafde muziek! http://www.elitefitness.com/forum/music/pop-rock-rap-linked-brain-damage-482141.html Maar helaas is mijn welgemeende waarschuwing gericht aan dovemans (èn dommemans) oren...

Sommige mensen kunnen het denken maar beter aan intelligentere lieden overlaten.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Wall Overigens is in het algemeen het gehoor van een oudere die steeds naar beschaafde muziek heeft geluisterd stukken beter dan de gehoorresten van een jonge blaag die zich vaak en lang aan luide popmuziek heeft blootgesteld. Vroeger waren bejaarden de categorie met de meest ernstige verworven gehoorsverliezen. Nu is dat een groot (en niet het meest muzikale!) deel van de jeugdige twintigers en dertigers.

Dat is die Fostex woofer in een kast. Volgens mij gaat dat niet goed, als ik de specs mag geloven: een Qts van 0,7 en een Vas van meer dan 3 kuub. Volgens mij moet die speaker in een wand ingebouwd worden, of als een dipool op een hele grote plank Beste Threshold, Zo'n woofer als dipool op een hele grote plank... Tjeempie, wat zal dàt een geweldige akoestische kortsluiting opleveren! Ik zie de reclamekreet al: "De grootste woofer... met de minste bas!" De enigen die zo'n woofer dan zinvol kunnen gebruiken, zijn de leveranciers van kleine reflexsystemen. Die kunnen dan bij demonstraties A-B aantonen dat hun veel kleinere speakers toch veel meer laag laten horen.

Beste Tubejack, Bij de meeste speakers wordt voor het weergeven van een belletje of een triangel maar een klein stralend oppervlak ingezet: de middentoner (of de centra van de beide basmiddentoners, zoals bij jou) en de tweeter. Maar bij de luidsprekers die jij toonde wordt (net als bij electrostaten en "magnetostaten") voor het weergeven van die instrumenten een groot oppervlak ingezet. De verschillen in afstand tussen het oor enerzijds, en repectievelijk het bovenste, middelste en onderste deel van het stralend oppervlak zijn bij zulke weergevers dermate groot, dat er bij die hoge frequenties / korte geluidsgolven wel looptijdverschillen moeten optreden die tot faseverliezen leiden.

Beste Tubejack, What's good for the goose is good for the gander? Een groot stralend oppervlak biedt voordelen, maar ook nadelen. Overweldigend wanneer het om groot geluid gaat. (Bij een bescheiden amplitude tòch al grote geluidsdruk.) Maar hoe gaat het met klein geluid? Is, bijvoorbeeld, een celesta, een houtblok, een klankstaaf, een piccolo, of een belletje goed te plaatsen? Wordt dat niet uitgerekt tot ongeloofwaardige afmetingen?

Beste Mumsoft, Natuurlijk doe je Toine dit niet na! Waarom zou jij jezelve te schande maken?

Wie droog afspeelt, heeft heel weinig kans het laatste deel van de plaat goed af te tasten; - gedurende het afspelen verzamelt de naald alle rotzooi die op de plaat zat en die er tijdens het spelen op terecht komt; - en die allengs vervuilde naald moet dan ook nog het moeilijkste stuk afspelen: met pinching, grootste aftastsnelheid, en (bij klassiek) meestal de grootste modulatie (dramatische / apotheotische slotdelen van opera's, symfonie

4 CD box met info en teksten. Prachtige uitvoeringen, die de vergelijking met beroemde buitenlandse alternatieven met glans doorstaan! CD 1: "Vier Letzte Lieder" & "Orchesterlieder", met Charlotte Margiono, sopraan, en het Radio Filharmonisch Orkest Holland o.l.v. Edo de Waart. De eerste CD in de box. Waanzinnig mooi gespeeld en gezongen, maar helaas niet goed opgenomen. De opname dateert van 1993 en werd gepleegd in De Doelen te Rotterdam. Van te grote afstand opgenomen? Met rondom-gevoelige microfoons, die te veel van de pokke-akoestiek van die rottige dinggg-donggg Doelen laten horen? 't Klinkt alsof je ergens in de foyer staat te luisteren... Heel jammer! Deze prachtige uitvoering had véél betere geluidskwaliteit verdiend! CD 2: "Also Sprach Zarathustra" & "Metamorphosen", door Nederlands Filharmonisch Orkest o.l.v. Hartmut Haenchen. Opgenomen in het Concertgebouw te Amsterdam. CD 3: "Eine Alpensinfonie", uitvoering etc. dito CD 2. CD 4: "Don Juan", "Tod und Verklärung" & "Die Frau Ohne Schatten", uitvoering etc. dito CD 2, met Olga Martinova, viool. CD's 2 t/m 4 klinken voortreffelijk en de artistieke uitvoering laat eigenlijk niets te wensen over. Enorm veel dynamiek: zowel qua klank als qua artisticiteit. Van aardschokkend ("Sturm und Gewitter" in de "Alpensinfonie") tot een lieflijk Weens schrammel-walsje (in "Das Tanzlied" uit "Also Sprach...") Allemaal heel overtuigend, van binnen-uit - dat wil zeggen vanuit de muziek (en dus niet: vanuit de noten) zèlf gevoeld, beleefd. Ìngeleefd. Haertchen stal mijn hart al eens met zijn integrale uitvoering van de "Ring" van Richard Wagner, in de Stopera. Maar hij jatte het nòg een keer... Een echte aanrader, die box! (Overigens: andere aanrader... http://www.facebook.com/pages/Nederlands-Philharmonisch-Orkest-Nederlands-Kamerorkest/134154853307553 )

Beste Mumsoft, Audiophillio... is dat een ziekte of zo? Neuh, of wel? Kijk zelf... http://www.hear.nl/forums/index.php?showtopic=13081&view=findpost&p=388598 M rc Beste Mumsoft, O, je bedoelt dus audiophilleo!

Tranen, kippenvel, rillingen.. elke keer opnieuw! Geen echte kerel, hè? Ook al bracht Spido, wegens buitensporige geweldsmisdrijven - sommige de dood ten gevolge hebbende - , meer tijd bìnnen de detentiecentra van justitie door dan daar buíten... zo'n sentimenteel liedje maakt hem kleiner dan een kleuter. Een èchte vent zegt: "melodramatisch!", "sentimenteel!"... 't doet me niks!" Maar Spido moet toch elke keer weer zachtjes huilen, als hij dit mooie liedje hoort! Krijgt elke keer weer kippenvel. Moet zijn neus snuiten. Zijn ogen deppen, zelfs. Stòm, hè?

Beste Mumsoft, Audiophillio... is dat een ziekte of zo?

Beste Ruis, Als we niet uitkijken, doen we samen straks een reeds gevoerde discussie helemaal over! Inclusief de overwegingen ten aanzien van ouderdomsdoofheid voor supertweeterprestaties... http://www.vintage-radio.net/forum/showthread.php?t=33461 Indien jouw Coles tweeters kapot zijn, en het betreft 16 Ω types (normaal!), dan kun je ze vervangen door moderne 8 Ω tweeters met een hoog rendement (92 dB/1W/1m), via een serieweerstand van 8 Ω. Die brengt de impedantie dan op 16 Ω, wat leuk is voor het filter (c/o frequentie verschuift niet) en het rendement (-6 dB, dus op 86 dB/1W/1m: het systeemrendement van de DM2a). Monacor DT-254 (weliswaar 25 mm) komt (tòch) als eerste in aanmerking. Je moet overigens niet alleen denken aan boventonen/hogere harmonischen, maar ook aan...ruis! Vooràl aan ruis, zelfs. Want juist door dat hogere-orde filter van de DM 2a is er erge, ja héél erge fasevervorming (d.i. onnatuurlijke fasetegenstellingen tussen grondfrequenties en harmonische boventonen.) Ook bij historische opnamen is ruis van belang. Needle talk, bij 78 toeren transcripties, bijvoorbeeld. Levensechte spettertjes en knettertjes, keihard van het schellak of bakeliet. Haal dat weg (met een treble-filter), en het muziekmateriaal slaat dood! De kapotte Coles tweeters die ik ken - en ik ken er vele, helaas! - zijn allemaal ten prooi gevallen aan materiaalmoeheid. De harde, vèrharde, uítgeharde, ja zelfs gefossieleerde celluloid-achtige doompjes vertonen deuken, scheuren en barsten. Er is er nog nooit één "opgeblazen" door elektrische overbelasting, overigens. Maar zelfs als zo'n Coles nog wèl in orde is, zou je m.i. vervanging door een moderne unit moeten overwegen. Die Coles is namelijk, juist door zijn hardheid, tamelijk resonant. Er is weinig inwendige demping in de dome. Tè weinig, dunkt me. Ik begrijp verder dat jij gespeeld hebt met de KEF "Concord"? (Tweewegsysteem B139 / T15) Raymond Cooke's pedante antwoord op de Leak "Sandwich"? Er is je toen kennelijk een Kool gestoofd... De KEF "Concerto" maakte later veel goed. Althans: veel béter. Met name op het kritische gebied van woofer (B139) "break-up". Wat de "grootscheepse zaagtoestanden" betreft: die zachte spaanplaat van de DM2a-behuizing wordt gelukkig door het fineerlaagje nog een beetje bij elkaar gehouden. Maar wat een waardeloze troep is dat, zeg! Je zou 't zelfs gemakkelijk kunnen zagen met een hand-decoupeerzaagje. Of met een zakmes, desnoods.

Omdat-ie zelf aangaf dat-ie 't kan hèbben: WAT 'n WATJE! (Maar een watje kan akoestisch natuurlijk wèl wonderen verrichten...)

Beste Goodtube, De frequentie-omvang van rumble is veel groter dan jij kennelijk meent. Men maakt zich terecht druk om de subsone (of eigenlijk:infrasone, d.i. onhoorbaar lage) rumble. http://www.natuurkunde.nl/vraagbaak/view.do?request.requestId=8284 Die infrasone rumble veroorzaakt schade, vroegtijdige veroudering, mechanische en elektrische vervorming, vreet vermogen, tast de impulsverwerking aan, enz. Maar ook het hoorbare deel van de rumble (tot een paar honderd hertz) is narigheid. Alleen al, doordat we dat deel kunnen hóren! KAB heeft een m.i. heel aardige en originele oplossing voor het rumble probleem, met een gedifferentieerde aanpak voor enerzijds de hogere rumble (m.b.v. fasediscriminatie stereo>mono) en anderzijds de lagere rumble (hetzelfde, in combinatie met een 3e orde hi-pass filter op 20 Hz.) . http://www.kabusa.com/rf1.htm

Beste Ruis, Vaak zijn die harde transparante doompjes van de Coles kapot. Je kunt ze vervangen door moderne dometweeters (19 mm) of "ribbons" met een niet al te hoog rendement (of gedimd via weerstandennetwerkje). Je zult ongetwijfeld verschil horen! Want er komt echt niet all

Beste Ruis, Wat de DM2a's betreft... John Bower's zwanenzang.... de laatste B&W, dus, waarbij muzikaliteit nog voorop stond... Heb jij de laatste tijd nog een B&W DM 2a gezien of gehoord waarin de Coles (super)tweeter goed werkte?

Beste Mumsoft, Vermoedelijk bedoelt Hans met "gewapper" alle excessieve, ongecontroleerde en (bij versterkers met tekortschietende demping) oncontroleerbare conusbewegingen die geen nuttig doel dienen (t.w. verklanking van muziek of spraak), als gevolg van imperfecties in aandrijfwielen en lagers van draaitafels, bobbelige en/of hobbelige grammofoonplaten, slecht of òngedempte pick-up armen, enz. Maar "lekker op en neer gaan" gunt Hans zijn woofers wèl. Ach ja, een woofer is immers óók maar een mens...?

Beste Tubejack, Dan moeten we maar hopen dat de elektronen hun leesbrilletjes op hebben, zodat ze het pijltje of de tekst op de kabel goed kunnen zien...

Beste André, Jazeker: de eerste types hadden inderdaad nog geen matrix binnenwerk. Dat geldt zowel voor de gesloten types als voor de eerste reflex-types. (In elk geval t/m type 801-F, die ik een flinke tijd heb mogen uitproberen in 1982.) Ze waren wel voorzien van indrukwekkend (zelfs voorbeeldig) inwendig schoor- en stutwerk. Dikke balken. Van die héle dikke balken, weetjewel? Maar er was géén (bitumineuze) paneeldemping, voor zover ik me kan herinneren. Die was echter wèl nodig, toch. (Ruimtedemping - met BAF - was er gelukkig wèl.)

Zoals Erik Klijnsmit enkele jaren geleden al heeft bewezen: met beton kan een heel sterke, stijve, verliesarme baskast worden gemaakt. En door de betonwand aan de binnenzijde te beplakken met dik bitumineus materiaal (in dakteer gedrenkte viltmatten, bijvoorbeeld), kan eigenresonantie van de betonnen delen / panelen heel goed worden bestreden. (Overigens: alle mogelijke kastmaterialen - dus ook de diverse houtsoorten - resoneren in het audiogebied. Voordeel van de keramische materialen is hun veel grotere stijfheid.)

Beste Tubejack, Je gaat toch niet kabeltjes vlechten, hoop ik??

Beste Tubejack, De versterkers van Array ken ik wel. Ik heb er uitgebreid naar geluisterd, met de beide ontwerpers ervan. En met Aalt-Jouk van den Hul. (Die laatste had ook nog aardige verhalen uit de historie van zijn voorbije samenwerking met Array, maar daar zullen we het hear niet over hebben...) Maar vertel eens: in welk(e) opzichten zijn, volgens jou, de versterkers van Array (PH-1 / S-1) beter dan die van Denon (PRA 1200 / POA 2800)? Vervorming? Lineariteit? Stijg- en daaltijden? (Kom nou niet aanzetten met "gehoormatig beoordeeld", "qua muzikale prestaties" of zo, want dat is onzin. Je kunt geen verschillen horen als je maar naar ééntje zit te luisteren. ) Ik denk dat jij met name die POA-2800 erg onderschat. (Ken jij een andere versterker die op "audioreview"van àlle beoordelaars zowel voor kwaliteit zondermeer (overall rating) als voor prijs/kwaliteit verhouding (value rating) de maximale score (vijf ) kreeg? http://www.audioreview.com/mfr/denon/amplifiers/poa-2800/PRD_115762_1583crx.aspx Nee, hè? Ik ook niet! Overigens denk ik dat er voor jóu een nieuwe wereld zou opengaan, als je die Array's eens aan SS30's zou kunnen beluisteren, in een grotere ruimte. Het zou mij niet verbazen wanneer dat bijna net zo goed zou klinken als met de PRA 1200 / POA 2800... Maar waarom maken we ons eigenlijk nog druk om die gedateerde versterkertechniek? Iedereen die echt verstand heeft van versterkers, is tegenwoordig bezig met UcD. (Hieperdepiep...Hypex! )