spido

Beste Hans, Bedenk dat jouw eigen, hoogstpersoonlijke gegevensverwerkend systeem (je brein, dus: in het bijzonder het somatisch zenuwstelsel) geheel binair (digitaal) werkt op basis van elektrische (zenuw)pulsen. Bedenk verder dat een luidspreker enerzijds een puur mechanisch/pneumatisch massa-veersysteem is, met alle mechanische (en dikwijls niet-lineaire) eigenschappen van dien, maar ook een elektromotor, die na-ijlingen microfonisch registreert en die vervolgens als elektro-magnetische krachten (EMK) ter (elektrische) demping retourneert naar de eindtrap van de vermogensversterker(s). Bij versterkers met een grote demping gaat dat "natuurlijk" goed. Bij versterkers met een geringe demping gaat dat "natuurlijk" fout. Vooral wanneer er v

Gezellig? Met Leuke Limburgers? Je bent toch niet toevallig in een Carnavalsoptocht terechtgekomen? P.S. Wat/wie is de Limboclan?

Beste Tubejack, ...omdat die niet-perfecte luidsprekers, aangestuurd door een goede versterker (weinig vervorming, goede demping, enz.), toch duidelijk hoorbaar béter klinken dan wanneer zij worden aangestuurd door een minder goede versterker. Beste Spido, Vind je erg, dat ik alleen al, over het woord "goede" een àndere mening heb. Het slaat namelijk nergens op .... Beste Tubejack, Met "een betere versterker" bedoel ik eentje die méér uitgangsvermogen biedt, een hogere dempingsfactor heeft, beter is aangepast op de bronnen, minder vervormt, minder ruist, een beter impulsgedrag vertoont (rise time, slew rate, damping) en dus, ook wanneer het materiaal heel complex is - zoals bij symfonische muziek - en de luidsprekers een moeilijke belasting vormen (impedantie, EMK's), niet voor het muzikaal (niet-technisch!) gehoor "dichtslibt", "vermoddert" en/of "verglaast"/"verhardt". Ik zie dat je nu speelt met een gouwe ouwe Pioneer SA-7800. Dat is dus al een héle stap in de goede richting... (Anderzijds: "méér uitgangsvermogen" is natuurlijk vooral van belang bij minder gevoelige speakers. En hoe slechter de speakers zijn, qua vertraagde resonanties (delayed resonance), des te belangrijker is de elektrische demping door de eindtrappen. Evenwel, de versterker Kantiaans beschouwd als Ding an Sich, dient technisch perfect te zijn: ongeacht de mogelijke imperfecties van bronnen en weergevers.) Alleen maar ter illustratie (t.a.v. eind- of vermogensversterkers):

Sommige bijdragen hebben hoge grumble-waarden.

Beste Goodtube, Heb je ook zijn luidsprekers (op de markt als Grimm Audio LS1) gehoord? Die klinken fantastisch! Er wordt veel elektronica gebruikt (geheel actief systeem met DSP), maar dan heb je ook een heel recht systeem met weinig vervorming en een puike step-response - ook bij hoge belastingen. Helaas zijn ze erg duur. Ze zijn ook eigenlijk voor professioneel gebruik bedoeld. (Gelukkig klinken jouw "goedkope", "simpele" luidsprekertjes ongeveer nèt zo goed als die van Bruno. Want wat zou er nou nog beter kùnnen zijn?)

Beste Tubejack, ...omdat die niet-perfecte luidsprekers, aangestuurd door een goede versterker (weinig vervorming, goede demping, enz.), toch duidelijk hoorbaar b

Geen wonder: alles gáát immers fout met een Manger... ??! (Er is qua spreiding - hoewel: er ìs eigenlijk helemaal geen spreiding bij een Manger: het ding bundelt voorwaarts èn achterwaarts als een zoeklicht, en dan nog in dipolaire fasetegenstelling ook! - noch qua spronggedrag (stijg- en daaltijden/impulsverwerking/transiënts) - een "match" te vinden met een woofer (tenzij door een expert gefaseerd (d.i. vertraagd), gefilterd en gereduceerd tot de geringe gevoeligheid / rendement van de Manger). Maar wie kan die vermogenstrekkende woofers zo vertragen, filteren, hun rendement aanpassen... zonder de impulsverwerking aan te tasten? En zonder fasevervorming te introduceren? Juist, ja: niémand!)

Leuk, h

http://klassiekshop.nl/hummel-mathilde-von-guise.html Sinds de Bartholomeüsnacht háát ik het geslacht De Guise! Ik spuug op hun graven... en dat zijn er vele, in de kastelen en kerken langs de Loire! Maar deze opera - een uitverkoopje uit 't Kruidvat - heb ik toch met heel veel plezier beluisterd. Mooie Mozartaanse muziek. Prima gespeeld, prachtig gezongen. Men leze vooral wat klassiekshop er over schrijft. Maar wat mij verraste, was de ongelooflijk goede opname/weergavekwaliteit! Brilliant Classics geeft vaak materiaal van grote, bekende maatschappijen (opnieuw) uit. Maar dit is kennelijk uit eigen beheer. Dat wil zeggen: een aantal subcontractors (internationale, niet-gouvernamentele culturele instellingen & stichtingen) werkten samen met Brilliant Classics om er iets moois van te maken. En het resultaat is verbluffend. Misschien is dit koopje wel het meest realistisch (niet opgepoetst, nauwelijks opgegalmd), en dus het "best" klinkende werkje in mijn hele klassieke muziekverzameling!

Rumble kan een spectrum hebben van minstens drie octaven. Een goed rumblefilter pakt vrijwel alleen de (onhoorbare) subsonica aan, en laat het muzieksignaal dus zoveel mogelijk intact. Maar de hogere componenten van de rumble (tot ca. 250 Hz) kunnen zich dus vermengen met het muzieksignaal, en zo de bas kleuren & verloederen, vermodderen. (Het is toch eigenaardig, dat vooral eigenaars van rumbelende draaitafels vaak zo enthousiast zijn over de basprestaties van hun spelers: de "slam", de "drive"...)

Kortsluiting wordt, net als bijvoorbeeld verschijnselen als aardbeving en tzunami, gewoonlijk onwaarschijnlijk geacht. En het is altijd nogal verrassend wanneer zij dan tòch plaatsvinden...

Beste Tubejack, Dat onderzoek is vermoedelijk

Beste Duck-Twacy, Deze 3-CD box (ad € 12,99) is ook héél aardig, hoor! http://www.bol.com/nl/p/muziek/collected/1000004011112100/index.html . Klinkt prima en er staat lekker veel op voor weinig geld.... Het materiaal van Stealers Wheel en de Humblebums is een mooie aanvulling op de LP's "City to City" en "Night Owl", die ik al bezat. Ik durf het haast niet te zeggen... maar de CD wint, qua klank en details.

Leuk, h

Duck-Twacy & Pjotr,

Om het lullige acronym maar eens te gebruiken, WAF. en cash http://www.audioheri...logy/1500al.htm I want 2 Dank je Duck, Inderdaad duur, voor zo'n 34.000euro heb je een set JBL K2 S9800SE met deze 1500AL woofers Het ironische is, dat deze woofer uitgerekend door JBL wordt gemaakt. Een merk dat door Spido zo verguisd is ..... "kermis boxen" noemde hij het ooit. Blijkt dus kort door de bocht..... beetje jammer Beste Tubejack, Wat is er dan zo goed aan die woefers? 't Zijn toch gewoon papieren toeters, zo te zien? Dan weten we toch al bij voorbaat hoe (en hoe

"1% vervorming" is lulkoek. Want over welk type vervorming wil je 't dan hebben? Over de fasevervorming? Nou, een doorsnee (ook B&W) driewegger - tweede of orde gefliterd - gaat over de hele audioband wel vijf of zes keer 't klokkie rond. Over compressievervorming bij hoorns? Waar dacht je dan dat de "hete" klank van die verfdozen vandaan kwam, als 't zo hard gaat dat hoorn en zien je vergaan? Vervorming bestaat in vele verschijningsvormen en is afhankelijk van amplitude & duur van een bepaalde frequentie, maar ook van de samenhang (complexiteit) van frequenties (intermodulatie). Maar hoe belangrijk de strijd tegen vervorming ook moge zijn: veel belangrijker is de strijd tegen na-ijling, vertraagde resonantie, en de modderigheid, smerigheid en kleuring die daarvan het gevolg zijn. Liever nog een kleurende hoorn met een goede impulsverwerking, dan een (aan sinussweep kaarsrecht metende) trilkast die de grondtonen en hogere harmonischen uit fase draait en op eigen houtje naneuzelt wanneer-ie allang weer stil moet zijn of iets anders zou moeten doen.

Maar dan probeer je juist indruk te maken op een jonge vrouw en koopt een paar nieuwe boxen. Overigens kan een motor ook Die vrouw heb ik al en m'n speakers zijn beter dan die Masters Maar dan heb je geen reden voor een midlife. Overigens wat vindt je betere speakers dan de Masters. Die Masters ziitten zo langzamerhand op het niveau dat smaakverschillen een rol spelen. Als smaak een rol speelt, is er nog helemaal geen sprake van kwaliteit!

Beste Tubejack, Jij kunt

Nog even een reactie van mij in deze topic. Mijn broertje heeft de Akai AP-306C. Luxe, behoorlijk zwaar, de testplaat is inderdaad een feest, echter.... klinkt het? Ja, best behoorlijk, maar toch nee, stukken minder als bijvoorbeeld mijn Rega. En dat verschil is groot! Overigens blijft de Grado er zeker in, na zijn break-in lijkt 'ie alleen maar beter geworden. Beste 'Puur', We zijn nu een jaar of acht verder... en een jaar of acht wijzer? Inmiddels weet ik dat de kwaliteit van de Grado (net zoals alle andere elementen!) heel erg afhankelijk is van de ingangsimpedantie van de phonotrap c.q. phono-voorversterker, en dat de eisen van de Grado's (moving iron) nogal specifiek zijn. (Een Grado pre-pre in combinatie met een Grado element is daarom geen slecht idee.) Maar nog steeds vraag ik mij - mede namens de inmiddels overleden "Spiekerboer" af: "Had jouw broer(tje?) een Akai AP-306C met een Grado van vijf tientjes? Of met iets anders d'r in?" Want inmiddels weten we allemaal wel dat Rega geen rol speelde, als het om weergavekwaliteit ging...

Het wapperen van wooferconussen dient geen enkel nuttig doel. Integendeel: het brengt de spreekspoel buiten het optimale gebied (in de magneetspleet) wanneer er ècht werk (muzieksignaal) moet worden verricht. Bovendien kunnen excessieve uitslagen ertoe leiden dat het onderste deel van de spreekspoelkoker tegen de achterste poolplaat slaat (bottoming) en vervormd raakt. Dit kan het einde van de woofer betekenen. Of dat de ophanging (spider of surround) scheurt. Bovendien kan er Doppler-vervorming ontstaan, zoals je zelf al aangaf, en kunnen er amechtig-zuchtende en piepende bijgeluiden optreden. En tenslotte vergt dit wapperen veel vermogen, zodat de versterker onnodig vroeg in de "clipping" (vervorming) slaat. Het wapperen van woofers is bijna altijd een gevolg van draaitafel-rumble. (In- en uitschakel"ploppen" van de versterker kunnen óók gevaarlijke conus-uitslagen veroorzaken, maar dat is geen "wapperen", hè?) Draaitafel-rumble kan een groot aantal oorzaken hebben, die in combinatie kunnen optreden. De belangrijkste zijn: - hobbelige platen; - niet helemaal rond aandrijfwiel (Lenco's, Garrards, Duals e.a.); - slechte of versleten (kogel)lagers; - verkeerde arm/element combinatie; - één of méér van de bovenstaande oorzaken in combinatie met een lage dempingsfactor (versterker). Goed afgestemde en goed gedempte reflexsystemen zullen een groot deel van de rumble overdragen aan de reflexpoort (om zo de luidspreker-unit te ontlasten), maar juist niét de gevaarlijkste subsonica (met de grootste uitslagen). Geheel gesloten systemen (die overigens - terecht - haast niet meer bestaan) worden vrijwel lineair pneumatisch gedempt door de ingesloten luchtmassa - wat prachtig is om excessieve uitslagen te voorkomen! - maar daarbij wordt wèl veel vermogen verbruikt en worden grote mechanische spanningen ("stress") opgebouwd. Ik beschouw het als een Bijzondere Genade des Allerhoogsten dat mijn luidsprekers, in mijn diverse sets, nooit ofte nimmer staan te wapperen: die combinaties moeten dus wel - in dit opzicht - vrijwel Perfecte Performers zijn. Maar als dat ooit wèl zou gebeuren, zou ik onmiddellijk het rumble filter van de voorversterker inschakelen! Dan maar wèl wat fasevervorming voor lief nemen. Het alternatief is immers èrger! Beste Tubejack, Als jij vindt dat de elementen (en de draaitafels!) van Philips over het algemeen zéér worden onderschat, dan ben ik dat in het algemeen zéér met je eens! Ik gebruik zelf met veel plezier van tijd tot tijd een GP 500 Mk II (opvolger van de 400-serie), gemonteerd in een (evenzeer onderschatte!) Akai AP-206C direct drive draaitafel. Maar ook hier geldt: "When the goin' gets tough..." Die lage vervorming geldt alleen voor niet àl te gekke groefmodulaties. Boven 80 mµ is het toch echt een drama, bij jouw GP 422.. Net als bij luidsprekers, zijn er ook maar weinig pick-up elementen Wagner-proof. Vele ervan lieten destijds al, toen er nog echt ontwikkeling was op dit gebied(!), sopranen als Birgit Nilsson en Kirsten Flaegsted "gierend uit de bocht vliegen", zoals Jan Kool het formuleerde. Veel elementen zijn, net als veel luidsprekers, niet meer zo "tough" als ik zou wensen... "Tough", zoals de Ortofon SPU en SL dat destijds waren. Of de Decca "London", bijvoorbeeld. Wist je trouwens dat Philips destijds het octrooi t.a.v. MD-elementen uit z'n toch altijd zo patentgeile, grijpgrage vingers heeft laten glippen? Ene meneer Jacobs, underqualified (want niet Ing., maar slechts HBS-B-er) medewerker van het NatLab, werd er om uitgelachen en ging toen naar Shure Bros. in Amerika. Die maakten er een wereldsucces van.

Beste Tubejack, Op het podium van de AES zijn hierover uitgebreide betogen gehouden. Over vervorming is een boel op te merken, zoals: • Sommige mensen vinden vervorming zelfs wel fijn (c.q. mooi)! (Vooral minder muzikale mensen: zij spelen bijvoorbeeld elektrisch gitaar met het knoppie "distortion" of "overdrive" op de versterker altijd ingedrukt.) • Voor muzikale mensen schijnt niet-lineaire vervorming storender te zijn dan lineaire vervorming. • Voor zeer muzikale mensen schijnt fasevervorming veel storender te zijn dan voor minder zeer muzikale mensen. • Voor mensen die van buizenklank houden schijnt te gelden dat niet-lineaire vervorming in de (ver?)vorm van opslingering van even harmonischen nog mooier dan mooi is. • De gevoeligheid van ons gehoor voor vervorming is afhankelijk van frequentie, amplitude, en voor de combinatie van die twee; en komt overeen met de luidheids/gevoeligheidskarakteristiek Voor informatie die hout snijdt, moge ik verwijzen naar: http://www.breem.nl/fldtechniek/pgvervorming.htm http://www.aes-section.nl/lezingen/project%20190/terugblik190/terugblik190.html (m.n. sectie "De Zwakste Schakel")

Beste Kappa7, Vaak wordt er toch van uitgegaan dat wat via microfoons wordt opgenomen, alleen maar versterking en weergave behoeft om een realistisch "beeld" van de werkelijkheid te schetsen. De "filtering" door de oren, die jij beschrijft, zou dan in de luisterruimte doen wat de microfoons in de opnameruimte niét deden... en zo de gewenste en/of bedoelde subjectieve ruimte-informatie opleveren. Maar door de totaal verschillende looptijden van reflecties, de andere eigentonen/resonanties en frequentie-afhankelijke dempingen in die beide ruimtes, in combinatie met de richtingskarakteristieken van de microfoons, ontstaat in de luisterruimte (via de oren!) een heel ander geluidsbeeld dan in de opnameruimte (via de microfoons!). (Overigens besef ik dat ik uitga van het klassieke verlangen naar werkelijkheidsweergave. Popmuziek is meestal een willekeurige, gecomprimeerde mix van geluidssporen plus galm, waarbij werkelijkheid imaginair is.) Verder moeten we onder ogen zien (en/of onder oren horen), dat veel zangpartijen later, en op een andere plaats, worden "ingezongen" bij de orkestband. Geen wonder, dat het dus qua geluidsbeeld vaak zo'n soepzooitje is! Met een genoegen dat mij zelf zéér verbaast (want ik ben het heel vaak juist niét met deze hooggeachte heren eens geweest!), verwijs ik de lezertjes naar het antieke stuk van Peter Walker / Henri van Hessen, dat Hans van Beekhuyzen deze maand in ViFi nog aanhaalde (en waar hij in de komende maanden op wil voortborduren): "Audiotechniek - Tot u spreekt de kamer" http://www.opusklassiek.nl/audiotechniek/tot_u_spreekt_de_kamer.htm Eén van de vragen die het (her)lezen van het stuk bij mij opriep, was: "Hoe zou het toch komen dat dipool microfoons (grootmembraan condensator en ribbon types) zo realistisch "klinken" en dipool luidsprekers er zo'n akoestisch soepzooitje van maken? (Misschien is het antwoord: "Doordat die microfoons niet klìnken, en die luidsprekers wèl...?)

Beste Jack, Bij luidsprekers is de vervorming (net als bij versterkers) in hoge mate afhankelijk van frequentie en amplitude. Bij beide geldt: "When the goin' gets tough... the tough get goin'!" Vervormingscijfers zoals jij die opgeeft, zeggen weinig over het dynamisch gedrag.

In de opvatting van Baron Spido trekken de speakers het geluid uit het niets op. De rest van de set kan dus eigenlijk weg. Wat een onzin, zeg... Ik wilde alleen maar duidelijk maken, dat CD-spelers over het algemeen heel goed presteren. Ze vervormen nauwelijks...in de betekenis van frequentie- en/of amplitudeverandering. (En méér dan frequentie en amplitude bestaat er niet, hè? Binnen de werkelijkheid die "geluid" heet... Jitter, bijvoorbeeld, kun je niet hóren...) Zelfs de goedkoopste CD-speler is technisch beter (d.i. levert minder hoorbare & meetbare vervorming, m.n. bij grote dynamieksprongen) dan de allerduurste platenspelers. Ondanks de grote prijsverschillen, zijn er nauwelijks kwaliteitsverschillen aantoonbaar tussen CD-spelers. Erik is more right than you'd like to know... Als de muziek niet goed klinkt, komt dat hoogst zelden door de CD-speler. Want die CD-speler zou met goede opnamen, in een goede audioset, en in een goede akoestiek, veel beter presteren dan... bij jou thuis, waarschijnlijk.