spido

De uitverkoop gaat nog steeds verder! Onlangs mezelf getrakteerd op: Nikolai Rimsky-Korsakov - "May Night" http://klassiekshop.nl/nikolai-rimsky-korsakov-may-night.html Prachtige stemmen hebben ze toch, daar in Rusland! Het orkest heeft voluit deel aan de dramatische expressie. En wat deze componist vóór heeft op veel anderen: ook de stukken tussen de aria's, koren en mooie duetten e.d. in bieden fraaie muziek. Richard Strauss - "Friedenstag" http://klassiekshop.nl/strauss-friedenstag.html Hitler probeerde voortdurend Richard Strauss, in wie hij vermoedelijk een reïncarnatie van zijn idool Richard Wagner zag, voor zijn oorlogskarretje te spannen. Om de Reichskanzler af te schudden, alweer vermoedelijk, componeerde Richard Strauss dit werk in 1938. Het is gewijd aan vrede en verzoening: de Vrede van Münster (of: van Westfalen: 1648), die voor ons land een einde maakte aan de Tachtigjarige Oorlog met Spanje, en voor Duitsland aan de Dertigjarige Oorlog. Dat de Nazi's het Strauss onmogelijk hadden gemaakt om zijn samenwerking met de Joodse schrijver/librettist Stefan Zweig voort te zetten, zal ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. http://en.wikipedia.org/wiki/Friedenstag Het werk is m.i. cultuur-historisch van grotere betekenis dan als muzikaal meesterwerk. Naar mijn idee was Richard Strauss in zijn eerste periode op zijn scheppend hoogtepunt.

Beste Tubejack, Volgens de specs op http://www.arrayaudio.nl/s2p.htm heeft de stereo-eindversterker S-1 een DEMPINGSFACTOR van 1000 bij 8 ohm belasting van 20Hz tot 20kHz. Bij 4 Ω zou dat dan nog altijd 500 zijn, als ik goed heb gerekend. Tamelijk hoog, dus. Klinkt alles niet vreselijk duf, saai, levenloos, mat? Zou wel móeten, hè? Als ik je eerdere opmerkingen hierover tenminste goed heb begrepen...

(In aanvulling op Duck-Twacy, #177.) Ooit heb ik voor het bedrijfsblad van wijlen Hollandse Signaalapparaten B.V. een artikelenreeks geschreven - met eigen foto's - over het Vessel Traffic Management System (radar/computer systeem voor scheepvaartbegeleiding) dat die eminente onderneming had geleverd voor Europoort / Nieuwe Waterweg / Rotterdam. Het stòrtregende. Het werd donker, ja duister. De Nieuwe Maasweg - langs Pernis - bleek het meest desolate, verlorene, vervreemde stukje Aarde te zijn. De hel, bijkans. "Rot" is niet zómaar de eerste lettergreep van Rotterdam! The Amazing Stroopwafels hebben dat, met voor Rotterdammers zéér gepaste zelfhaat, verbluffend goed verklankt en verwoord! Oh... amazing! Oh... stroopwafels! Was alle popmuziek maar zo góed! (Dan was het leven zoet...)

Het is een simpel phono trapje, zonder subsonic filter. Ik meen niet dat ik iets heb gezegd over de DPS/Graham/Lyra combinatie, dus die conclusie is niet voor mijn rekening. Als de woofers - deels onhoorbaar - wapperen, is er rumble. En rumble is FOUT! H

Perfectie is nooit t

Perfectie is nooit tè duur. Maar perfectie hoéft niet duur te zijn. Perfectie heeft heel weinig met prijs te maken. Veel meer met eerlijkheid. Met prijzenswaardigheid. Wol begrijpt er helemaal niéts van! (Wie wèl, eigenlijk? )

Beste Pascal, Jouw B&W 801 luidsprekers zullen vermoedelijk éérder de kwaliteitsbeperkende factor blijken te zijn dan je Onkyo Integra A-8800 versterker. De eerste uitvoering van de 801 had een geheel gesloten wooferbehuizing. Ondanks de zware inwendige schoring en stutting (bracing) ijlde die kast toch hinderlijk na. Daarom werd besloten de luidspreker te wijzigen in een reflexsysteem: net zo zwaar gestut en geschoord, overigens. Daarna klonk de 801 veel meer ontspannen, natuurlijker. Maar de impulsverwerking over het hele audiogebied was - in directe vergelijking met àndere topklassers, zoals m.n. de Red Monitors van Tannoy! - niet ideaal. Dat kwam met name door het véél te complexe wisselfilter van de 801. Net als KEF en diverse andere (m.n. Britse) fabrikanten, meende B&W in die dagen er goed aan te doen èlke kleine ondeugendheid of eigenaardigheid van kast of drive unit te bestrijden met uitbreidingen (correctienetwerken) in het wisselfilter. Gevolgen: minder goede impulsverwerking en fasevervorming. En een laag rendement (decibels per watt). Gehoormatig: zompig, modderig, wazig, onecht. Ik hoop dat je kunt googelen naar www.bwgroup-support.com/downloads/.../801-TM.pdf - Verenigde Staten (Een link leggen lukte me niet.) Op pag 3/13 zie je dan het wisselfilter dat vermoedelijk in jouw uitvoering zit. Dit kan veel eenvoudiger, en dus beter (v.w.b. rendement, impulsverwerking en fasevervorming, in elk geval). Het grootste theoretische voordeel van het originele filter is de enorme belastbaarheid: een belastbaarheid die echter voor normaal gebruik in de huiskamer helemaal niet nodig is. Zo'n relais ter beveiliging - een inductieve (!) elektromagnetische schakelaar - in serie met de tweeter lijkt me trouwens ook al geen gezond idee. (Op 4/13 kun je nog zien, dat er ook een "APOC versie" met LED is geweest, waarin vóór de woofer (in serieschakeling) nog een opslinger-condensator van 1000 µF werd gezet - net als in Hans' Infinity Kappa 9's werd toegepast. En allerlei niveau-aanpassingen met sleepweerstanden óók nog. Het kon dus tòch nog erger... ) Tenslotte: ik ken alléén originele middentoners van B&W 801 met gele kevlar conus!

Het dichtstoppen van de poort verstoort de juiste afstemming van het systeem: de lineairiteit en de pneumatische demping op de resonantiefrequentie. Niet doen, dus. Een L-pad voor de woofer plaatsen tast de controle van de versterker over de luidspreker aan. In feite moet er juist zo weinig mogelijk weerstand tussen versterker en woofer zitten. Voor nog meer (dus betere) controle zou men de bestaande seriespoel die vóór de woofer is geschakeld kunnen vervangen door een exemplaar met dezelfde inductiewaarde ( mH ) maar met aanmerkelijk minder ohmse weerstand ( R ). (Een L-pad voor de woofer zou overigens óók nog verkeerd kunnen uitpakken voor de filtering (cross-over), doordat hij de impedantie naar het hoog toe naar beneden ombuigt, en het filter zal daar niet op berekend zijn.) Ook niet doen, dus. De versterker heeft een toonregeling. Hoewel het fasevervorming oplevert, kun je die dan maar het best gebruiken. (De meeste mensen schijnen fasevervorming tòch niet te horen...)

(vervolg) "In the Early Morning Rain" (Gordon Lightfoot) in de uitvoering van Peter, Paul & Mary. "In the Fields of Saint Etienne" (Gallagher and Lyle), door Mary Hopkin. "Marching down the Road, Filled with God and Country (...) Never knowing he would not return (...)"

Het is vaak het onbeholpene, het naïeve, het onbedoelde, wat het meeste indruk maakt. Er zijn van die liedjes waarin iemand gewoon zegt wat-ie (of: zij) denkt, vindt, ervaart. Als op een memoblaadje. Of in een dagboek. Liefdesverdriet. Het leven heeft geen zin meer. Maar het leven gaat tòch verder. Alleen niet zo móói meer... "Four Strong Winds" (Ian Tyson / Harry Belafonte), bijvoorbeeld. http://www.lyricstube.net/video.php?title=Four%20Strong%20Winds&artist=Harry%20Belafonte&id=131672&artistid=6603 "Famous Blue Raincoat" (Leonard Cohen / Jennifer Warnes).

(Oscar Wilde)

Beste Tubejack, Ken je http://nl.wikipedia.org/wiki/Dempingsfactor_(luidspreker) ? Ik vind het een heel nozel verhaaltje! Maar of een dempingsfactor van 100 echt nodig is, vraag ik me - net als jij - af. Al eerder wees ik er op, dat het in toom houden van een spreekspoel + conus veel gemakkelijker is dan het (indirect) dempen van paneelresonanties. Jouw stijve (vrijwel trilloze) spekstenen systemen zijn dus veel gemakkelijker (directer) door de versterkeruitgang te beheersen dan slappe (na-trillende) houten systemen. Toch denk ik dat, op zichzelf beschouwd, een hoge dempingsfactor (net als een groot uitgangsvermogen) altijd alleen maar voordeel biedt. Dat een versterker met een hoge dempingsfactor niet levendig en fris zou kunnen klinken, ben ik dus niet met je eens. De dempingsfactor wordt overigens standaard bepaald bij 1 kHz (in het qua impedantie rustige "resistieve gebied" van de speaker), wat dus helemaal niets zegt over de werkelijke demping in het basgebied: het gebied waarin de impedantiekarakteristiek van de speaker (en ook de fasekarakteristiek) grillig is door resonanties.

De Onkyo Integra A-8800 lijkt me een prima versterker voor jouw speakers! Overigens: Daar dachten John Bowers en zijn team heel anders over. Zij demonstreerden destijds in hun auditorium te Worthing de 801 via heel mooie Denon versterkercombinaties. (Dat was wel vóórdat B&W in bed kroop met Rotel...)

Beste Hans, Waarom twijfel je nog? Het is toch wel duidelijk, na al die jaren, wie er hear wèrkelijk over deskundigheid en inzicht beschikken? Wie hear wèrkelijk eerlijk & oprecht zijn? Wie hear wèrkelijk alleen maar het beste, ja zelfs de puurste perfectie met jou voor hebben? Pjotr heeft gelijk! (Veronachtzaam hearbij het feit dat Pjotr ook dikwijls òngelijk heeft: met name wanneer hij het over dingen heeft zoals 's werelds beste luidsprekers, die hem ongehoord - en dus bij voorbaat - al niet bevallen.) Seed7 heeft gelijk! Ja, zelfs zéér gelijk! En, natuurlijk, Spido heeft óók gelijk! schreef Seed 7. That's IT! For NOW! Er is natuurlijk veel méér over te zeggen! Over de Q. Over de Frs (en de optellingen, aftrekkingen, vermenigvuldigingen en delingen van harmonischen van die Frs: over de onderlinge inwerkingen van de resonanties van plaat, plateau, mat, plaat, motor, snaar, arm, element (nog te ontbinden in factoren!), in combinatie met die ellendige, niet uit te bannen, 50 Hz brom... enzovoorts. Maar dat dóen we hear niet. We zitten hear toch niet bij de AES??

Beste Duck-Twacy, Dat zou best wel eens kùnnen. Wat Spido zelf betreft, tenminste. Alleen jammer dat dit elementje een koppie nodig heeft. Vooral op het gebied van transducenten ("omzetters", zoals p.u. elementen, luidsprekers, microfoons, hoofdtelefoons) kan een mens niet veeleisend genoeg zijn, dunkt Spido. ("Mijn smaak is heel eenvoudig: ik neem altijd genoegen met het beste!" zei Oscar Wilde. En Spido zegt het hem na.) Maar voorlopig doet Spido's oudnieuwe koploze Ortofon MC200 element (NOS) het nog prima. In combinatie met de bijpassende Ortofon MCA-76 of MCA-10 step-ups. Daar zouden veel van die jonkies-van-nú nog een voorbeeld aan kunnen nemen!

Beste Buizenbart, Nee, van buisruis had Spido

Persingen op CD ??? :blink:

Goede demping is essentieel voor een precieze weergave. Dit betreft zowel elektrische als akoestische demping. Maar soms kan zelfs de beste elektrische demping nauwelijks uitkomst geven. Dat is het geval wanneer er mechanische resonanties (paneeltrillingen e.d.) "meespelen". Sommige befaamde grote houten luidsprekers hebben zelfs aan topklasse-eindversterkers - met dempingsfactoren van ettelijke honderden (aan 8Ω) - daardoor een smerige, rommelige basweergave. Wanneer de behuizing vrijwel eindeloos stijf is en dus alleen de luidspreker "cone & coil" demping behoeven, grijpt de elektrische demping veel sneller en directer aan, en is dan veel effectiever. (Dit verklaart waarom bijvoorbeeld onze Goodtube en Tubejack, met de vrij geringe elektrische demping van hun buizenversterkers, toch een heel precieze basweergave kunnen realiseren.) Demping is van belang voor àlle versterkers, dus ook voor buizenversterkers. Bij buizenversterkers is daarom de kwaliteit van de (helaas onvermijdelijke, bij laag-ohmige speakers) uitgangstransformatoren van eminent belang. De Q-factor wordt niet bij toeval bepaald door de inwendige weerstand van de wikkeling. http://nl.wikipedia.org/wiki/Buizenversterker Dat ook met een buizenversterker een behoorlijke dempingsfactor kan worden bereikt, werd al in 1946 door (wie ànders dan??!) Harold Joseph Leak aangetoond: (* corr. Spido) http://www.44bx.com/leak/leak_bkgnd.html Oh, THOSE were the days, my friend(s)...

Waar sl

Ach ja, als de námen maar klinken, hè?

DORDRECHT - De acteur, zanger en voetballer Hans Boskamp is vandaag in een ziekenhuis in zijn woonplaats Dordrecht aan de gevolgen van een herseninfarct overleden. Hij was 78 jaar. Dat meldde zijn familie. Boskamp acteerde in tv-series als Oppassen!!!, Sil de Strandjutter, Ja zuster, nee zuster en Floris (in de rol van Grote Pier). Hij speelde ook in de succesfilm Turks Fruit. Samen met zijn vader, Johan Boskamp, speelde hij in de theatervoorstellingen van Potasch en Perlemoer (jiddische gein en ongein), toen vaste acteur Johan Kaart zijn heup had gebroken. Als musical- en toneelacteur was hij verder ondermeer te zien in My Fair Lady (in de rol van Alfred Doolittle). De geboren Rotterdammer was verder voetballer voor Ajax, BVC Amsterdam en DWS. Hij kwam vier keer uit voor het Nederlands elftal. Wat mij betreft: veel te weinig! Maar de vaak bekritiseerde Keuzecommissie van de KNVB (die had je toen nog) had kennelijk andere motieven dan spelkwaliteit. Hans Boskamp werkte ook als beurshandelaar, spreekstalmeester in het circus en manager van artiesten. Via die laatste functie leerde hij John Lennon kennen. Hij begeleidde in 1969 Lennon en Yoko Ono tijdens hun beroemde bed-inn voor de wereldvrede in het Amsterdamse Hiltonhotel. Boskamp was een heel correcte en uiterst effectieve voetballer, qua stijl wel vergelijkbaar met Franz Beckenbauer. Hij zag er op het veld ook altijd onberispelijk uit. Er werd wel beweerd dat hij zich zijn voetbaltenu door een kleermaker liet aanmeten, en dat hoogtezonnen werden gebruikt om hem van top tot teen, ook 's winters, een mooi bruin tintje te geven. En dan was hij nog een goed acteur en zanger ook: de belichaming van een jongensdroom! (Uit zijn bijdragen aan "Ja zuster, nee zuster" is het liedje "Stroei-voei" het meest bekend: het klagelijke lied van de onverstaanbare Griek, van wie wordt verondersteld dat hij zingt over zijn vaderland... het verre, verre Griekenland.)

En... in zijn opsomming vergat Viceadmiraal61 nog het "pinch effect" te noemen. Het pinch-effect, dat vooral dicht bij de uitloopgroef optreedt: waar de snijsnelheid het hoogst is en de bocht het krapst! (Zie bijvoorbeeld http://www.vinylengine.com/phpBB2/viewtopic.php?t=29552 ). Eigenlijk is het wonderbaarlijk, hoe goed sommige (niet alle!) grammofoonplaten kunnen klinken... ondanks al die mechanische problemen. 't Hangt natuurlijk wel erg af van de kwaliteit van je pick-up element cum annexis. Voor een beetje kwaliteitsdraaitafelcombi leg je toch al gauw een paar duizend euro's neer. De meeste budget-klasse CD-spelers klinken al gauw beter (en zijn gemakkelijker in het gebruik) dan draaitafelcombinaties die een veelvoud kosten. En dan de taperecorder. Ja, daar zèg je zo wat! De laatste tijd heb ik nogal wat materiaal op CD gekocht, dat ik al op de grammofoonplaten (jaren '50 - '80) bezat. En daar waren exclusieve, "buitenlandse (m.n. Amerikaanse) persingen" bij. Voor die re-issue CD's werden vaak de originele mastertapes gebruikt. De CD's laten dan vrijwel altijd op verrassende wijze horen hoe geweldig góed die oude mastertapes waren (en nog steeds zíjn)! (Of, omgekeerd: dat de grammofoonplaten die kwaliteiten niét zo goed lieten horen...)

:lol:

Het Beste zal er niet zijn...

Het Beste zal er er niet zijn...