spido

Beste Ruud, Als de afstand tussen beide stereo-speakers kleiner is dan de halve golflengte van een bepaalde frequentie, kàn er bij die frequentie geen stereo-informatie zijn. Dit vertelt ons de drukgevoelige meetmicrofoon. Als de afstand tussen beide oren (om de schedel heen gemeten) kleiner is dan de halve golflengte van een bepaalde frequentie, kàn er bij die frequentie geen stereo-informatie zijn. Dit vertelt ons de biologie. Bij metingen heeft de drukgevoelige meetmicrofoon gelijk. En bij luisteren: de biologie. In "de onderste regionen" zit dus echt géén stereo-informatie. Maar het beeld wordt vaak vertroebeld door hogere harmonischen en bijgeluiden (geruis e.d.) die veel hogere frequenties bevatten.

De uitverkoop gaat nog steeds dóór! Vraag niet hoe het kàn, maar profiteer ervan! Het lijkt er op dat Kruidvat verzamelingen van uitverkoop-CD's door haar vestigingen laat rouleren, want het aanbod van zulke CD's kan in "jouw" Kruidvat plotseling veranderen. In de afgelopen week kocht ik voor bijna niks (en daarvóór was het al weinig!) de volgende CD's: Robert Alexander Schumann (1810 - 1856) 2 CD - Lieder, Violin Sonata No. 2, Kinderszenen Prachtige werken van Schumann, speciaal gearrangeerd voor cello en piano door Friedrich Grützmacher. Uitgevoerd door Francesco Dillon op cello en Emanuele Torquati op piano. Dillon bespeelt de cello alsof het een viool is: zonder gezwoeg en gehijg, en heel virtuoos. Zijn instrument "zingt" de mooie melodieën van Schuman zo fraai, dat je de menselijke stem en de teksten vergeet. Torquati begeleidt voorbeeldig en soleert in sommige delen uitstekend. Franz Peter Schubert (1797 - 1828) 2 CD - Vocale Duetten, Trio's en Kwartetten Bijzondere, minder bekende, meerstemmige liederen van Schubert. Prachtig uitgevoerd en onder begeleiding van Gerald Moore op piano. Vocalisten: Elly Ameling (Soprano), Dame Janet Baker (Mezzo-Soprano), Peter Schreier & Horst Laubenthal (Tenors), Dietrich Fischer-Dieskau (Baritone), m.m.v. Rias Kammerchor. Tafelmusik (compleet, 4 CD-box) Componist:Telemann, Georg Philipp Uitvoerenden:Frankenberg, Peter; Bernardini, Alfredo; Bruine, Frank de; Wroth, William; Meer, Richte van der; Yamagata, Sayuri; Polman, Franc; Baudet, Rémy; Clark, Kate; Hazelzet, Wilbert. Dirigent(en): Belder, Pieter-Jan Ensemble: Musica Amphion Prachtige uitvoering - een ensemble als één veelstemmig, vreugdevol instrument, weet je wel? - en heel mooi opgenomen. "Winterreis": Liederencyclus "Winterreise" van Franz Schubert. 24 Liederen op tekst van Wilhelm Müller, in een Nederlandse vertaling / bewerking van Jan Rot. Maarten Koningsberger, bariton. Roger Braun, piano. Leuk om er bij te hebben! Die "hedendaagse" teksten van Jan Rot zijn vaak beeldend, gevoelig, geestig: soms zelfs pakkend, ontroerend. Maar zoiets is nìks voor conservatieve puristen, vanzelfsprekend! De muzikale uitvoering laat niets te wensen over: die is heel natuurlijk, zonder dikdoenerij of overdrijving. Misschien zelfs wel een beetje onderkoeld. Maar ja, 't is dan ook een Winterreis, nietwaar?

Maar daar kom je nooit àchter, hè? Overigens wil er nog even op wijzen dat (Eng., maar eig. Fr.) "diffusor" (Ned., maar eig. anglo/gallistisch: "diffuser") betekent: "wat wazig maakt". "Wazig"... is dat nou ons werkelijkheidsweergave-ideaal? Beste Spido, Ik heb in een luister ruimte van 3,5 bij 4 zo'n 15 diffusers staan/hangen.(van het type die Hans heeft, maar dan tweemaal zo hoog) Degene die hier op luister bezoek zijn geweest zouden dus een wazige geluidsweergave moeten hebben ervaren? Ik denk het niet en ook mijn eigen luisterervaring brengt mij niet tot de conclusie dat het wazig klinkt. Maar misschien weet jij het beter en heb je meer ervaring met die "multifrequentie resonerende trilhekjes"? Mijn redenatie...: Zo'n diffuser verspreid het geluid in één richting. De REFLECTIE wordt daar waziger van. Daar is volgens mij helemaal niks mis mee.... maaaaaar... Door het verspreiden krijg je ook minder geluid op één punt gericht. kijk maar naar een waterstraal, wanneer ik die bundel heb ik veel water, maak ik de straal breder, komt er op elk punt minder water. Wanneer ik dus een diffuser plaats, krijg ik dus minder geluidsdruk door de refectie. Met absorbtie heb je dat ook. Mischien in meerdere mate, maar toch. Wat wel een wezelijk verschil is, dat de reflecties van een diffuser in de ruimte blijven, terwijl deze er bij absorptie niet zijn. De reflecties van de diffusers komen dus op enig moment weer bij m'n oor terecht. Maar dan sterk vertraagd en verzwakt. Ik zou dus zeggen, dat door het gebruik maken van diffusers een meer versmeerd beeld ontstaat dan bij absorptie. En dat het "levendigere geluid" alleen het midden en hoog is, wat via allerlei vlakken indirect en met tijdvertraging bij m'n oren komt. Beste Hans, Een diffuser, geplaatst op jouw manier, heeft tot doel virtuele secundaire geluidsbronnen (a.g.v. reflecties / mirror images van de luidsprekers op de wand) tussen de beide stereoluidsprekers te voorkomen c.q. te elimineren. Zulke secundaire geluidsbronnen zouden, naar men meent, kunnen interfereren met de primaire (d.z. de luidsprekers zelf) en zo fasevervorming kunnen veroorzaken. Echter, om een mirror image van een luidspreker op een wand te krijgen, zou die luidspreker loodrecht op die muur gericht moeten zijn. Alleen dàn wordt de maximale output van hogere frequenties ook maximaal gereflecteerd (hoewel, door absorptie, zelfs in dit geval niet de totále output!) en veranderen de faseverhoudingen niet. (Immers: fasehoek van inval = fasehoek van uitval.)* Bij een opstelling als die van jou is de fasehoek van reflectie tegen een wand afhankelijk van de frequentie (en dus van golflengte, en dus van looptijd), waardoor mirror images (en dus virtuele secundaire geluidsbronnen die zouden kunnen interfereren met de primaire, d.z. de speakers) feitelijk onmogelijk zijn. De afstand tussen speaker en muur werkt immers als fasedraaier... Bovendien zien jouw hogetonenluidsprekers die diffusers nauwelijks stáán. Zulke diffusers zijn bedoeld om een heilzame werking te hebben op m.n. de (fasegevoelige) hogere frequenties, maar die frequenties worden door de luidsprekers nauwelijks (direct) in hun richting afgestraald. (Zie hun spreidingskarakteristiek / bundeling). Alles in een geluidsveld kan gaan trillen. Alles wat van hout is, trilt van nature gemakkelijk en tamelijk breedbandig. En alles wat van hout is, en óók nog dun & smal & lang, trilt héél gemakkelijk & heel breedbandig & heel hinderlijk luid en lang nà. Trilling op eigen houtje is resonantie. En resonantie is kleuring. Wèg met die wasrekjes, dus! P.S. Jouw PrachtPers dempt hogere frequenties - en voorkomt c.q. elimineert zodoende virtuele secundaire geluidsbronnen - zònder daarbij in eigenresonantie(s) te geraken, en zònder na-ijling. Allah is Groot! * Okay... er ìs een situatieve brekingsindex voor de niet-loodrechte brekingen. Maar we maken het hear toch niet tè moeilijk, hè? 't Moet wel een lolletje blijven, hoor, zo'n forumpie...

Maar daar kom je nooit àchter, hè? Overigens wil er nog even op wijzen dat (Eng., maar eig. Fr.) "diffusor" (Ned., maar eig. anglo/gallistisch: "diffuser") betekent: "wat wazig maakt". "Wazig"... is dat nou ons werkelijkheidsweergave-ideaal?

Beste Hans, Je zult dat schuiven nog gaan missen! Misschien mag ik je een suggestie doen voor nieuwe bezigheden? Het is inderdaad jammer dat die prachtige Pers gedeeltelijk schuil gaat achter dat lattenwerk. Nu dempt een (wand)kleed altijd veel beter wanneer het op enige afstand van de muur wordt gehangen. Zou het mogelijk zijn dit kleed zo op te hangen? Bijvoorbeeld hangend aan het plafond? Je zou de diffusers er dan wellicht àchter kunnen zetten. (Als ze nog nodig zijn.) Nou ja, 't is maar een idee... Sterker nog... het kleed hang aan het plafond op ca 5 cm van de muur... De difussers er achterzetten is ongeveer hetzelfde als een spiegel achter het kleed hangen en dan proberen toch nog jezelf te zien. Beste Hans, Die diffusers gebruik je toch alleen maar omdat ze (naar jouw inzicht, al dan geïndiceerd door de verkoper ervan) nódig zijn? Als de Prachtige Pers wat verder van de wand zou worden gehangen en de diffusers daardoor akoestisch gezien overbodig worden* - puur hypothetisch, natuurlijk, deze veronderstelling - ... zou je ze dan niet beter kunnen weghalen en op Marktplaats** zetten? * "Overbodig" zou betekenen: naar jouw bevinden, gevoelen, of vermoeden niet langer nodig of nuttig, uitgaande van het voor mij onbegrijpelijke feit dat jij ze nu kennelijk ònderbodig (d.i. nodig of nuttig) vindt. Maar misschien vindt men diffusers wel onderbodig (nodig of nuttig) omdat ze de audiofiele status van de eigenaar lijken te bevestigen. Dat zou verklaren waarom ze coûte que coûte gehandhaafd moeten worden en ook vóór die Prachtige Pers - en dus in het zicht -moeten blijven staan. Bedenk, Hans, dat ook jouw levensdagen alle geteld zijn: de dagen waarin je nog zou kunnen genieten van een onbelemmerd uitzicht op je Prachtige Pers! (Liefst kek belicht door een paar halogeenspotjes, dat kleed: gericht op de in beide helften centraal geschikte arabeske cartouches, hetgeen het stereo-effect en de dieptewerking van het geluid nog zal bevorderen. Want door het glansverloop van de wol en de kleurschakeringen, alsmede door de symbiose van streng mathematische vormen en vrije, speelse lijnen en vlakken, is een PrachtPers als die van jou een drie-dimensionaal wonder.) Of kijk je, gedurende de levensdagen die jou nog worden gegund, liever naar een lelijk lattenwerk dat het uitzicht op een Prachtige Pers bederft? **Ik denk zelfs dat ze daar van nature thúishoren! Diffusers zijn toch bedoeld voor de Vèrkoop? Ze zijn vast niet geschikt om het geluid te verbeteren, die multifrequentie resonerende trilhekjes...)

Beste VANZOMERENG, Als audio een puur technische aangelegenheid zou zijn (en eerlijk gezegd meen ik dat het een puur technische aangelegenheid zou móeten zijn!), was perfecte matching wellicht niet zo'n probleem. Je zou, als je het summum wenst, eenvoudig alle beste componenten kunnen combineren. Of je zou, uitgaande van een bepaalde component, combinaties kunnen maken met andere componenten met dezelfde kwaliteitsscore. Het opstellen van die kwaliteitsscores zou nog wel een probleem kunnen zijn, want er zijn bijvoorbeeld luidsprekers, microfoons en hoofdtelefoons die volgens verschillende principes werken, hoorbare verschillen opleveren, en toch kwalitatief ongeveer overeenkomen. Misschien moet je dan een hifi-keten opbouwen op basis van elkaar compenserende of zelfs versterkende eigenschappen. Bijvoorbeeld net zoals je in een oorlogssituatie ad-hoc een kleine verkenningseenheid samenstelt - een "Dirty Seven" team, zeg maar - met daarin een dappere doorvechter, een bedachtzame stille kracht, eentje die altijd de moed erin weet te houden, een creatieve geest, enzovoorts. Maar om een keten te kunnen opbouwen op basis van elkaar aanvullende en/of compenserende eigenschappen zou van elk apparaat soort plotveld van al zijn kwaliteitsscores moeten worden vastgelegd. Wie zou daarvoor de moeite nemen? De fabrikant niet, de importeur niet, en de dealer ook niet: ze verkopen de spullen zo óók wel. Maar wat verder nog van belang is: de luisteraar maakt zelf deel uit van de keten. En die luisteraar heeft zo zijn eigen voorkeuren, die vrijwel nooit overeenkomen met wat in technische zin het beste is.

Beste Hans, Je zult dat schuiven nog gaan missen! Misschien mag ik je een suggestie doen voor nieuwe bezigheden? Het is inderdaad jammer dat die prachtige Pers gedeeltelijk schuil gaat achter dat lattenwerk. Nu dempt een (wand)kleed altijd veel beter wanneer het op enige afstand van de muur wordt gehangen. Zou het mogelijk zijn dit kleed zo op te hangen? Bijvoorbeeld hangend aan het plafond? Je zou de diffusers er dan wellicht

Okay! Enne... OKAY!!

Beste Spido, het was - naar ik mij herinner - een winkel in het centrum van Den Haag. Ik was zeventien, hooguit achttien, en had dus weinig centen. In de consumentengids was de Standard als beste getest, dus ja, wat doe je dan? (...) Beste Mumsoft, Allwave had inderdaad een aantal vestigingen: Delft, Amsterdam, Rotterdam, Haarlem en Utrecht (inderdaad Oudegracht 103, zo laat mijn iMac hi-res display zien.) Ik meen toch dat die in Delft (Langendijk 11: vlak naast "het Straatje van Vermeer"!) de eerste vestiging was, en dat mijn broer en ik daar - omstreeks 1970 - onthutst getuigen waren van het staarttrekken... De Nederlandse/Belgische Allwave keten was onderdeel van Audiotronics, dat ook in respectievelijk Groot-Brittannië en Frankrijk de ketens Laskys en King-Musique voerde. En er was in 1982 keet in de ketens: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:31982D0853:NL:HTML

Perfectie is een ideaal. En dat noem jij niets?

Beste Sodejuu, Uiteindelijk komt het bij de montage van de arm op de base toch alleen maar neer op de juiste afstand tussen armgat en plateau-as? De hoek van de armvoet t.o.v. de (raaklijn met) het draaiplateau is voor de draaiing van de arm toch niet van belang? (Bij veel SME's is de armvoet evenwijdig aan de zijrand van de draaitafel uitgevoerd, en die armen werken óók voortreffelijk!)

ken ik niet. ik zal haar respect tonen door eens een kijkje te nemen/oortje te leggen mbt haar werk Waarom zou je die moeite doen? Als ze goed was, vind jij het toch maar niks...

Beste GoodTube en Tubejack, Het was leuk om jullie technisch gefundeerde reacties te lezen! Tegenover jullie overtuiging dat de buizenversterkers van tegenwoordig beter zijn dan die van toen - een overtuiging die ik bestrijd noch ondersteun: weetikvéél? - wil ik toch aandacht vragen voor de volgende vaststellingen: - voor (buizen)versterkers/versterkercombinaties van Radford of Leak uit die jaren wordt tegenwoordig, afhankelijk van de conditie, vaak bij internet-veilingen een veelvoud betaald van de oorspronkelijke prijs; - in 1946 meldde H.J. Leak in zijn brochure al dat er uitsluitend gebruik werd gemaakt van papier/olie condensatoren en dat er geen elektrolieten werden toegepast (dit op basis van gehoorde kwaliteitsverschillen: audiofiel, hè?); - tegenwoordig worden hoge prijzen geboden voor originele buizen van Mullard, Siemens, Philips, uit die tijd: liefst NOS (New Old Stock). Er lijkt toch iets van magie, verlokking, betovering te zijn, met betrekking tot die vintage versterkers en hun componenten. En het zijn niet alleen oude audioknarren, die hiervoor veel flappen tevoorschijn trekken. Het lijkt toch echt wel dat het met muzikale kwaliteiten te maken heeft... Beste Mumsoft, Ja... AllWAve! De Prijsbreker van de Oude Gracht in Delft, nietwaar? Daar hebben mijn broer en ik ooit NIET een Leak Stereo 30 gekocht (voor hèm: ik had al een Stereo 70!), omdat de verkoper het begeerde afgeprijsde product aan zijn staart (het netsnoer) uit de doos trok... (AllWave was toch eigendom van die man van die vrouw met die dikke tieten, hè? Die niet eens kon zingen en dus Nederlands favoriete popzangeres was? Genoemd naar een mooi vlindertje... hoe kon de Almachtige het toch allemaal toestaan?... Hoe heette dat mens ook weer? O., ja...: Vanèssa! Dan moet die eigenaar Hans Breukhoven zijn geweest: de man die zich een tijdlang meester had gemaakt van Tannoy (dat daarvóór op voortreffelijke, zorgvuldige wijze werd geïmporteerd en op de markt gebracht door de al genoemde Jan Endenburg /EngaSound). Too Bad for Tannoy! Wat een verloedering was dat... Hans raakte zowel Tannoy (al gauw) als Vanessa (veel te laat) kwijt. En AllWAve bestaat óók al lang niet meer. "Arme Hans", zou ik bijna zeggen. Maar soms is verlies een soort winst. En ècht arm is-ie vast niet, die Hans.)

Als het niet GOED kan, laat het dan maar VEEL zijn...

Beste VANZOMERENG, Die "redelijke grote groep mensen"... waren dat gewone mensen, of audiofielen? Is er ook gekeken naar verschillen in voorkeur tussen gewone mensen en audiofielen?

Beste Mart, Nee hoor, Spido is ècht zo dom! Hij begrijpt er echt geen éne f*ck van! Als zijn vrouw - die niét zo dom is als hij, anders zou ze nooit met 'm zijn getrouwd! - een kopie maakt van een CD van Spido, of iets in iTunes probeert te zetten op de harddisk van de iMac of iBook, dan gaat het vaak al mis. Dan wordt een symfonie subiet een aculturele klerezooi. Alles door mekaar, dus. Of helemaal in omgekeerde volgorde. Het lijkt wel alsof die software modern onderwijs heeft "genoten"...

Beste Hans, Hoe "vet" de bas is, hangt in hoge mate af van de kwaliteit van het instrument (c.q. de instelling van de elektronica, als het om een elektrisch/elektronisch instrument gaat). Een goede, echte, "natuurlijke" contrabas, is bijvoorbeeld "moddervet"! Minstens 40+! Want zo'n contrabas heeft een heel rijke boventonenstructuur. Maar: ook "Vet" moet wel goed gecontroleerd zijn. Jouw Infinity's waren grote kleine speakers. Ze waren groot qua formaat, maar klein qua klank. Het is haast ongelooflijk, hoe men in dat systeem de natuur geweld aandeed door deze forse "Watkins" woofers in veel te kleine wurgkasten te huisvesten, om ze vervolgens via een oppep-condensator in het sub-laag tot tegennatuurlijke amplitudes te dwingen. Daardoor klinken zulke Infinity's in het basbereik als kleine luidsprekers: gewurgd, benauwd, krap, opgeschroefd, en niet vanzelfsprekend, natuurlijk, relaxed. En de rise-time discrepantie (en dus akoestische fasefouten) bij de overgang van woofers naar Enims - in het vocale bereik nog wel - was haast te gruwelijk voor woorden. Je nieuwe systeem daarentegen kan worden gekwalificeerd als kleine grote speakers. Al zijn de woofers fysiek kleiner, ze klinken groter. Geen wurging, en ook geen forcering. Ik vermoed dat deze speakers je al gauw veel beter zullen bevallen dan je vorige.

Beste Tubejack, De meeste mensen vinden wat vervorming bij grote geluidsdruk helemaal niet zo erg, want: • bij grote geluidsdruk is het gehoor minder kritisch en dus minder gevoelig voor vervorming; • ze mogen van hun vrouw, of van de buren, of omwille van de kinderen, überhaupt niet luid spelen. (En dus bestáát het probleem niet voor hen.) Bovendien gaan muziekinstrumenten en stemmen van nature zelf óók vervormen (eig.: anders klinken) bij grote luidheid. Sommige mensen, met een... eh... àndere smaak dan de mijne, "kicken" bijvoorbeeld op de hete gloed van de compressievervorming bij hoornluidsprekers of op de metalige ringing van overstuurde harddomes (metaal of keramiek). Technische argumenten, zelfs als ze wáár zijn, blijken niet overtuigend te zijn. Ook niet bij mensen die voorgeven een interesse voor techniek te hebben. Probeer maar eens een audioforum ervan te overtuigen dat blokgolven geschikt zijn om fasevervorming aan te tonen... Ze willen het gewoon niet wéten! Nee, het meest overtuigende argument is de directe, gehoormatige vergelijking tussen twee luidsprekerparen, waarbij speciaal wordt gelet op transparantie (niet "dichtslibben" - ook niet in luide, complexe passages), verstaanbaarheid en natuurlijkheid / echtheid: het timbre van instrumenten en stemmen, toonvorming, spraakklanken (f/v, s/z, t/d, enz.). Oude bekenden In een antwoord aan Goodtube maakte ik een opmerking over cross-over vervorming. Ik meende ooit in een artikel over tegenkoppeling te hebben gelezen dat qua fase onjuist uitgevoerde tegenkoppeling kon leiden tot aantasting van de golfvorm (sinus): de positieve en de negatieve fase van een sinus zouden dan iets ten opzichte van elkaar zijn verschoven. Maar, zoals Mumsoft vaststelde, vergiste ik me: ongetwijfeld ging het bedoelde artikel gewoon over het principe van B-(of A/B-)klasse versterkers. Bij het doorzoeken van artikelen over buizenversterkers en tegenkoppeling, stuitte ik op http://www.opusklassiek.nl/audio/audio-k1/kradfordsta.htm Altijd leuk om weer eens iets van de illustere Jan Kool te lezen, en dan nog wel over de destijds vernieuwende Radford STA 25/SC 22 buizen voor-/eindversterkercombinatie. Lees het eens door, Tubejack: ik ben benieuwd wat jij van die oude techniek vindt. Jan Kool schreef toen nog niet voor muziekblad Luister!: daar was de technische redactie nog in handen van de nòg illusterder Jan Endenburg. Het artikel verscheen (april 1967) in Radio Bulletin. Veel schimmen uit het verre verleden doemen op... Het ontwerp van de Radford versterkercombinatie bleek het geesteskind te zijn van A.H. Radford zèlf en zijn medewerker (Dr.) A.R. Bailey. (Jan Kool spelde zijn naam "Baily", maar... whatever!) Dat deze Dr. Bailey zo knap was op het gebied van versterkers, was compleet nieuw voor mij! Zoals heel veel bejaarde luidsprekerliefhebbers kende ik de Dokter alleen als degene die de transmissielijnluidspreker (het dempende akoestisch labyrinth) heeft uitgevonden: een type dat vooral in de jaren '70 erg populair was bij zelfbouwers, en dat ook nu nog fervente fans kent. http://en.wikipedia.org/wiki/Acoustic_transmission_line Mijmering bij Wandel en Handel Vanmiddag werd er een Ortofon Stylus 30 vervangingsnaaldunit bezorgd*. Die had ik (modern times!) snel & efficiënt, maar eigenlijk helemaal niet léuk op die manier, via internet gesjopt en geaaidield bij Rotor, Kinkerstraat 55, Amsterdam (Oud Oud-West). Lang geleden ondernam ik dikwijls Lange Avondwandelingen door de Hoofdstad, die mij steevast voerden langs muziekwinkels en hifi-zaken. Vooral in de buurt van de Kinkerstraat en Bilderdijkstraat viel altijd wel veel moois te zien: de prachtige gitaren bij Timmermans en De Waal, bijvoorbeeld. Bij Timmermans kocht ik mijn eerste jazzgitaar: een Tsjechische "Condor" met massief gestoken Fichten (=Sparren") bovenblad, Ahorn-achterblad, F-sleutelvormige galmgaten en een heuse positieholte! Met mooi, levendig karakter, Voor vijfentachtig gulden... daar moest je als scholier-met-zakgeld een hele tijd voor sparen, hoor! En een andere vast punt was de met allerlei elektronische componenten, onderdelen, meters, modules, apparaten en units volgestapelde etalage van (toen nog) Radio Rotor in de Kinkerstraat. Alles was er spotgoedkoop, afgeprijsd van weinig tot nòg minder, en moest nodig weg: nu of nooit! Ik heb er bijvoorbeeld mijn eerste Philips 9710M luidsprekers gekocht. Leuk, dat die zaak - in de één of andere vorm - nog steeds bestaat! * De Telefunken S600 draaitafel (met Ortofon AS212 arm) kon helaas niet geschikt worden gemaakt voor een low-output / low-impedance MC-element. Er zit nu een Arkiv (Concorde-type) MD-element in, met hifi-naaldje Stylus 30. Klinkt lekker, hoor!

Beste Sodejuu, Alwéér: de frequentie van de eigenresonantie krijgt alle aandacht, maar die is slechts één van de betreffende factoren. Van wellicht groter belang is de initiële sterkte van de eigenresonantie (de Q), en de demping ervan (in de tijd). Sommige armen, zoals de SME 3009 types, vielen bij recensenten nooit in de hoofdprijzen. Maar ze zijn in de praktijk wel bijna universeel inzetbaar. (Ik heb in mijn jeugd bevredigende resultaten bereikt met zulke uiteenlopende elementen als bijvoorbeeld de uiterst compliante ADC XLM èn de veel stuggere Ortofon SL15, in 3009 armpjes...) Waarom schop je nou tegen mij? Ton komt zelf aan met de gegevens van Vinylengine en die leggen in die tabel de nadruk op de armresonantiefrekwentie. Ik geef alleen aan dat die tabel niet heilig is en dat je gewoon moet uitproberen of het past. Er zijn idd meer factoren die een rol spelen. Beste Sodejuu, Ik schop helemaal niet tegen jou: ik val je juist bij! En ik probeer een verklaring te geven voor jouw (m.i. volkomen terechte!) vaststelling in de eerste zinnen hier boven.

Beste Tubejack, Je hebt volledig gelijk, mits er met hoogrendements-luidsprekers wordt gespeeld en er niet al te veel volume (c.q. dynamiek) wordt gevergd. Bij vriendelijke muziekjes op beschaafd geluidsniveau zijn een paar watts al gauw genoeg: vooral wanneer de luidsprekers duidelijk articuleren. (Want net zoals men iemand die onduidelijk spreekt dikwijls maant om toch wat luider te spreken, zo wordt ook vaak een luidspreker harder gezet om de verdoezelde klanken toch duidelijk te kunnen horen. Tevergeefs, natuurlijk: de onduidelijkheid wordt er alleen maar erger door!) En doordat jouw speakers een wat lagere impedantie in het basgebied hebben (ca. 4Ω), staat er vanzelfsprekend nog wat meer vermogen ter beschikking dan anders het geval zou zijn. Maar bij zeer dynamische muziek - romantische symfonieën of orgelwerk, opera, oratorium e.d. - op concertniveau komen bij mij thuis echt wel pieken boven de 80 watt / kanaal voor. (En als mijn vrouw niet thuis is, soms nog wel méér. Er is dan sprake van huiselijk geweld... zonder slachtoffer!) Echt nodig is dat vermogen / die luidheid niet, wellicht. Maar het draagt wel bij tot de dramatiek. De componist noteerde niet zómaar ffff boven de notenbalk...

Daar kan ik me dus helemaal in vinden. Don't try to change my mind with FACTS... (Julie Felix / Tom Paxton in "I Read It in the Daily News".)

Beste Tubejack, Hoe lang de signaalweg is, hoeveel correctie/tegenkoppeling er wordt toegepast, en met welke vertraging (?) het signaal de versterker verlaat... het zal me allemaal worst of gehakt wezen! Het gaat er maar om, of het signaal er aan de uitgang nèt zo uitziet als aan de ingang, maar dan versterkt. Ik denk dat jouw verzet tegen tegenkoppeling eerder filosofisch dan technisch kan worden verklaard. Je bent een vrij denkende geest, onconventioneel, creatief en kritisch, en je projecteert dit op de versterker. Want "een versterker is óók maar een mens," nietwaar? Nee: niét waar! Net zomin als een luidspreker een mens is... een feit waar ìk op mijn beurt nou weer moeite mee heb. (Want zo'n ding heeft zelfs een eigen, specifieke stèm!) Een versterker is een puur technisch ding, dat geen stress kent: geen geheugen, geen voorkeur, geen persoonlijkheid heeft. En ik denk nog steeds dat Harold Joseph Leak, de ontwerper/bouwer van de eerste high fidelity apparatuur (van MC pick-ups tot Sandwich en Electrostatic luidsprekers) gelijk had... http://en.wikipedia.org/wiki/LEAK Overigens denk ik dat een oscilloscoop wèl cross-over vervorming kan weergeven... maar een luidspreker niét. (En daar gaat het toch om, uiteindelijk, hè?)

Beste Sodejuu, Alwéér: de frequentie van de eigenresonantie krijgt alle aandacht, maar die is slechts één van de betreffende factoren. Van wellicht groter belang is de initiële sterkte van de eigenresonantie (de Q), en de demping ervan (in de tijd). Sommige armen, zoals de SME 3009 types, vielen bij recensenten nooit in de hoofdprijzen. Maar ze zijn in de praktijk wel bijna universeel inzetbaar. (Ik heb in mijn jeugd bevredigende resultaten bereikt met zulke uiteenlopende elementen als bijvoorbeeld de uiterst compliante ADC XLM èn de veel stuggere Ortofon SL15, in 3009 armpjes...)

Beste Hans, Als de contrabas van Jacques Schols op "Blue Burton" zo realistisch klinkt... wat zou je dan nog willen verbeteren? Fijn, dat je nu zo tevreden kunt zijn! Ik wees je al eerder op het verschil in treble-energie tussen de beide luidspreker-opstellingen. Kennelijk spreken de nieuwe luidsprekers de ruimte heel anders áán dan je Infinity's deden. Vermoedelijk is de openingshoek voor hogere frequenties nu aanmerkelijk groter, zodat er snellere, luidere en inhoudelijk (geluidsspectra) ook àndere reflecties en interferenties optreden dan je gewend was: - het vermoedelijk afgenomen tijdsverschil tussen het directe geluid en de eerste reflectie, alsmede het tijdsverschil tussen de daaropvolgende reflecties; - de vermoedelijk grotere sterkte en de andere frequentiespectra van die opeenvolgende reflecties (het akoestisch "uitsterfpatroon", dat vermoedelijk meer hoog bevat); - de andere "lobing" en daardoor veroorzaakte interferenties (versterkingen en uitdovingen op bepaalde afstanden van de luidsprekers), die door hun richtingskarakteristiek vooral invloed hebben op de reflecties.