Karma

Rega is wel iets meer dan een plankje met een motor. Het is ook wat oneerbiedig. Zo zou ik een Nottingham een stuk steen met een motor kunnen noemen en een Thorens een hoop veren, een stukkie metaal en een motor kunnen noemen.

Ja van jullie allebei heel erg mooi spul.

De nieuwe Thorens is toch nog steeds geveerd?

Ik vind de beste filtering ook geen filtering. In de set boven gebruik ik een degelijk stekker blok van mijnhifi. In de set beneden gebruik ik een stroomregenerator. Die zou ik niet meer kwijt willen.

Ik kan me eigenlijk wel vinden in wat Seed7 zegt. Ik luister zowel beneden als boven graag naar muziek. Gewoon alleen om te luisteren. AIs het moment is gekomen dat ik ervan kan genieten dan verander ik niet snel. Het zijn dan natuurlijk wel mijn oren op basis waarvan het goed is maar met die oren luister ik ook toevallig. Vergelijken is dan vooral om bovenstaande te bepalen en voor mij is het in ieder geval niet te doen om een zucht naar alleen maar beter o.i.d.

Als fervent Rega liefhebber leuk om die positieve ervaring te lezen. Ik denk dag een groter podium niet zozeer afhangt van het verschil tussen MC en MM. Ik herken dat in ieder geval niet. Ik speel zelf ook met een Apheta en in mijn tweede set een Exact. Er zit gewoon veel kwaliteitsverschil tussen een Rega P8 met een Apheta en een Dual 704 met het Shure element.

Gaat denk ik wel lukken Kapa7. Ik snap wat je bedoeld Seed7. Maar ik ging al uit van wat wordt ingesteld bij de Rega Eos die ik omstreeks het jaar 2000 had en de huidige Rega Aria. Daar is de kabel dan ook al in verrekend en die Rega amps stel je in op 100pf. Ik heb vanavond nog eens geschakeld tussen 50 en 150pf. Sommige platen die wat mid-hoog en hoog ‘betoond’ zijn klinken met iets meer helder met 50pf en met 150pf iets meer afgerond. Het kan eerlijk gezegd allebei. Ik laat het voorlopig op 50pf staan.

Hoi Seed7, Nee die 50pf is het minimum. Overigens wordt bij het element dat ik gebruik 100pf gebruikt in de phono amps van Rega. Al in de Eos die ik omstreeks het jaar 2000 had en nu in hun huidige Aria. Is nul pf überhaupt een optie als het ergens op zou zitten?

Vanmiddag heb ik de phono amp binnen gekregen en bij deze alvast een eerste indruk. Iets later vanmiddag heb ik hem aangesloten en zoals die reviewer van hifi News ook al deed heb ik gelijk even geluisterd. De instellingen waren snel genoeg gevonden. De gain helemaal terug naar de 40db, capaciteit naar 50pf en de weerstand naar 47k. Ik heb nog even geluisterd naar 150pf en 50pf maar die van 50 klinkt lekkerder. Als de weerstand van de 47k gaat dan wordt het geluid duidelijk minder. Dan maar een plaatje gedraaid. Niet ieders smaak Barbara Streisand met het album Guilty. Soms ook niet mijn smaak trouwens. Wat meteen opvalt is dat de transparantie is toegenomen. Ik kan nu beter in de muziek luisteren en dat creëert voor mij betrokkenheid. In andere bewoording stond Streisand voorheen in de andere kamer te zingen en hoe dan ook dan komt het minder over. Aanvankelijk kwam in mijn hoofd op ‘hoe kleine verschillen zo groot kunnen zijn’. Echter in tweede instantie valt op dat de dynamiek is toegenomen. Ik krijg nu duidelijker mee dat het bereik van haar stem echt mega groot is. Wat heeft dat mens een strot en bereik, bizar gewoon. Nadat ik veel nummers van dit album heb beluisterd kan ik het toch niet laten om een album van Toto op te zetten The seventh one. Bij dit album valt me op dat het geluid meer volwassen is. Een vage term dus ik probeer te luisteren waarom ik tot die conclusie kom. Sommige geluiden krijgen meer gewicht mee en subtiele zaken klinken eerder nog iets subtieler dan voorheen. Nu heb ik altijd de neiging om een aantal nummers van dit album op flink niveau te draaien. Waar eerder bij twee nummers van dit album een soort van walm optrad die op zich niet irritant was of zo valt bij die nummers nu op dat die walm weg is en je puur de instrumenten hoort en that’s it. Hier treden toch wel bizarre verschillen op. Het geluid is schoner. Overigens heeft de term schoon bij mij vaak een foute lading. In dit geval bedoel ik dat niet zo. Ik kan de phono amp niet kaal of analytisch klinkend noemen. Het klinkt dan kennelijk wel schoon maar toch met, bij gebrek aan een betere term, een lekkere feel. Ook hier valt weer eerder een stukje meer dynamiek op hoewel dit album van zichzelf al dynamiek heeft. Als eigenaar van solid state apparatuur nu en in het verleden hoor ik qua klank eigenlijk niet terug dat ik naar een buis luister. Er is maar één nummer van de twee elpees die ik gedraaid heb waar ik zou zeggen dat dit wel het geval is. Dat is het nummer Anna van Toto. Dit klinkt holografischer en wat mij altijd bij een buis opvalt is dat die uitblinkt in het neerzetten van een podium. De klank signatuur van een buis hoor ik echt niet terug in de vorm van warm of negatievere aspecten als minder dynamiek of afgerond. Natuurlijk zeggen deze bevindingen vooral wat over het verschil tussen de vorige phono amp (Joenit The phono amp) en de gebruikte draaitafel een Rega P7 met Exact element. Mijn klachten waren met name dat het geluid me minder aansprak aangezien ik nauwelijks nog behoefte voelde om op de bovenverdieping vinyl te draaien. Ik heb in het verleden een jaar of tien met een Exact gespeeld op een Rega P25 en weet dat dit behoorlijk muziek kan maken. Rond het jaar 2000 draaide Joenit op audio shows met de Joenit phono amp en ik heb hem destijds ook bij mijn dealer gehoord. Ik had echt het idee dat dit ding goed presteert. Ik draaide zelf in die tijd met een Rega Eos, ook een discreet ontwerp zoals de Eat. Als ik het nu moet zeggen dan is de Joenit ietsjes beter dan een standaard phono amp je in een versterker en valt voor mij toch wel door de figuurlijke mand. De Rega Eos die ik omstreeks het jaar 2000 had is echt een heel stuk beter dan de Joenit. Ik hoor eigenlijk nu al dat de Eat beter is dan de Eos. Ik zou de Eat als hij straks is ingespeeld eens moeten opnemen in mijn set beneden. Daar staat een Rega iOS dienst te doen. Ik verwacht niet dat de Eat beter is maar ben eigenlijk benieuwd wat er anders is. Of misschien krijgt de Eat beneden ‘klop’. Ik durf daar nu echt niets over te zeggen. In ieder geval hoor ik nu al wel dat dit een blijvertje is. Dat ik één nummer wilde luisteren en het twee elpees werden is in dit geval een goed teken. Hiermee is ook nu al wel weer bevestigd wat ik eigenlijk al weet. Ik ben gevoelig voor een goede phono trap. De echte kwaliteit die vinyl met zich meebrengt hoor ik pas als de phono amp boven een bepaald niveau zit. Ik dacht genoeg te hebben aan de Joenit maar de praktijk bewijst anders. De Eat kost normaal 1395 euro. Geseald en gloednieuw heb ik hem via een dealer kunnen krijgen voor 950. Nog steeds een smak geld maar een goede deal lijkt me en rust om ook boven lekker plaatjes te draaien is me wat waard.

Ja doe ik Ivan maar wel eerst inspelen want hij is nieuw.

Ja die review is wel heel enthousiast. Het zal in ieder geval op een hoger plan spelen. Ik kom nu van een Joenit ‘the phono amp’ die batterij gevoed is en die schoot toch wat tekort. Het is een opamp gebaseerd ontwerp. Ik ben zelf ook heel benieuwd naar de nieuwe. Ik heb wel veelvuldig buizen gehoord maar nog nooit zelf gehad. Ik wilde op mijn tweede set eens buiten de bekende paden anders had ik zo een Rega Aria gekocht.

Ken je hem Seed7? Ik moet eerlijk bekennen dat het merk bij mij niet meteen een bel deed rinkelen. Natuurlijk gaat het allereerst om de klank maar die instelbaarheid is ook wel erg handig als er eens een ander element in komt.

Hoi Sodejuu, Hoewel ik bezig was met een dealer is de Unison gister onder mijn neus verkocht. Nu kan ik daar moeilijk over doen maar ik heb mijn energie gestopt in het zoeken van iets anders. Ik heb net een EAT e-glo petit gekocht. Een ander ontwerp dan de Unison maar ik lees er goede dingen over. Sowieso is deze phono amp heel goed instelbaar en dat is bijna een uitzondering. In ieder geval een paar klassen beter dan wat ik had. Ik hoop dat alles nu beter op zijn plek valt dan tot nu toe.

Zijn er meningen en/of mensen die deze phono stage kennen en/of gehoord hebben? Ik wil hem gaan gebruiken met een Rega P7 uit mijn tweede set.

Dat zijn beauty’s

Ik heb Krell op Dynaudio ook vreselijk horen klinken. Dood vermoeiend alsof je met je nagels over een schoolbord krast. Maar ligt dat aan Dynaudio of Krell. Dynaudio was in die tijd een heel neutraal klinkende luidspreker. Een oude BenW is dat wat mij betreft niet net zoals mijn Tannoys dat ook niet zijn. Nu heb ik de 801 nooit gehoord maar de 802 heb ik wel gehoord. Een heel mooie speaker trouwens. Goed combineren is een kunst en weten hoe iets klinkt en daarin je voorkeur bepalen trouwens ook. Dat zal voor Dynaudio gelden maar vast ook voor Krell.

Scherp!

Sowieso zijn er al heel veel drumrichtingen. Metal is compleet anders dan pop en ook weer anders dan bijvoorbeeld Jazz. Het vergt allemaal wat anders en andere technieken. Er zijn heel veel drummers die het drumstel goed beheersen. Het internet staat er vol mee. Het klinkt misschien als een open deur maar het belangrijkste van drums is veel techniek leren (half time shuffle, paradiddle, double stroke, triple stroke, etc.) en daarnaast of liever gezegd gelijktijdig het proces van volledig loskomen van alle vier ledenmaten. Ervaren drummers verstaan de kunst van het weglaten. Of ze maken hetgeen er is of hetgeen ze toevoegen zo interessant dat het er ineens toe gaat doen. Denk aan Phill Collins.

Een aantal grote namen ontbreken wel hoor. Jef Porcaro, de helaas veel te vroeg overleden drummer van Toto. Vergis je niet op hoeveel platen van anderen hij heeft gedrumd. Hij werd in die jaren door haast alle grote namen in de popmuziek gevraagd waaronder Michael Jackson en Michael MacDonald. De timing van die gast is fenomenaal en het grooved bij hem al snel met die retestrakke timing. Bekend van de Rozana shuffle waar genoeg drummers moeite mee hebben om die volledig groovend te krijgen. Maar ook John Bonham van Led Zeppelin en Ringo Star van The Beatles mis ik.

Volgens mij zag ik nog wel hun website. Het spul was al duur en is helaas nu nog duurder geworden. Maar zo’n literfles vinyl 1 heb ik dik tien jaar mee gedaan. Ik ben nu aan mijn tweede begonnen die ik ook vijf jaar geleden heb aangeschaft. Eerst reinigen met regulier spul en daarna met vinyl 1 is hoe ik het doe. Vinyl 2 is mij eerlijk gezegd te duur geworden. Ik heb nog een onaangebroken flesje hiervan maar dat spul gaat redelijk snel op en is vervlogen voordat je met je ogen kan knipperen. Veruit grootste winst zit echter in vinyl 1.

Die moon glow wordt gebruikt om de klank van de vellen van je akoestisch drumstel mee te tunen. Iets wat drummers geregeld doen om de klank te beïnvloeden. Vaak wordt er ook tape gebruikt. Ik zou daar eerlijk gezegd mijn eigen naald niet zomaar in reinigen. Voor reinigen gebruik ik nog steeds het liefst de vloeistof van clear audio.

Leuk verslag om te lezen. Zoals ik het lees heeft Hans het goed voor elkaar en maakt hij bewust keuzes. Lijkt mij een goede insteek.

1. Juiste bekabeling (stroom en signaal) 2. Schone stroom 3. Akoestiek (eerste reflecties, staande golven, etc) 4. Speakers op spikes 5. Juiste polariteit van alle netsnoeren 6. Precieze opstelling van de speakers 7. Juiste plaats in het stekkerblok 8. Voor vinyl: platen reinigen met Audiotop vinyl 1 en vinyl 2 9. Voor vinyl: juist afstellen van je element

Hoi TL, Terecht dat je haar aanhaalt. Wat jij omschrijft had ik met fields of gold. Het origineel van Sting is mooi maar dit overstijgt het factor 2. Zeldzaam.