Ove Rickland

Zo is het maar net.

Dus het zo maar kunnen zijn dat het vervangen van die twee (slechte?) buizen ook al voldoende was om de FB te laten stralen? En misschien zelfs nog meer zonder Roger z'n inspanningen!?

@dreamwalkR: veel succes er mee.

Flauwekul. Ik heb geen draaitafel van Cock, alleen zijn motor + snaar en bij mij werkt het als een speer.

De snaar van Cock is wel degelijk elastisch, dus niet stijf zoals een tapesnaar.

Daarom is dempingsfactor van het gebruikte rubber ook zo hoog.

Wat ik begrepen heb is dat er een aantal snaren worden gemaakt met een lengte die past bij de meeste vaste opstellingen van de motor. Bovendien zit er nog rek in de snaar. Bij twijfel eerst goed opmeten.

Vervolg van: http://www.high-endforum.nl/topic/15017-het-volgende-slachtoffer-van-cock/?do=findComment&comment=478323 De afgelopen twee maanden was de upgrade van de aandrijving van de draaitafel aan de beurt en dan met name de motor en de snaar. De snaar? Jawel, dat stukje rubber blijkt een belangrijkere component dan ik tot nog toe had gedacht, maar daarover later meer. Eerst de motor. Mijn draaitafel heeft standaard een aandrijving via een enkele AC-motor in een zware, aparte behuizing. De motor zelf is van Papst (veelgebruikt in draaitafelland) en heeft een aparte voeding en motorsturing. Deze enkele aandrijving had ik ooit al vervangen door een behuizing met drie Papst-motoren, omdat dat een duidelijke verbetering zou opleveren volgens ervaringen van gebruikers op diverse fora. Nou, die verbetering was – althans volgens mijn oren – toch heel beperkt. Dat laatste verbaasde Cock niet en was volgens hem ook wel logisch. Geen enkele motor loopt perfect en veroorzaakt altijd trillingen, die via de snaar worden overgebracht op het plateau en die vervolgens weer worden opgepikt door het element en dus het muzieksignaal beïnvloeden. En ook geen enkel lager is perfect (hoewel de invloed van de motor op de ongelijkloop veel groter is dan die van het lager) en ook dat zorgt voor trillingen in het plateau die uiteindelijk het element bereiken. (Een magnetische lagering is volgens Cock ook geen oplossing, omdat dergelijk plateaus een vast oplegpunt ontberen om de trillingsenergie in het plateau (bijvoorbeeld door ongelijkloop van de aandrijving) af te kunnen voeren. De enige optie is dan via het element en dat is juist ongewenst.) Omdat het nooit lukt de drie motoren (die via de rubbersnaar ook nog met elkaar deels gekoppeld zijn) exact gelijk te laten lopen, staat de rubbersnaar continu te vibreren door het verschil in gelijkloop tussen de drie motoren, nog los van de ongelijkloop van elke motor op zich. Daardoor ‘vibreert’ ook het plateau (bovenop het ingestelde toerental), waardoor veel micro-informatie ‘verdwijnt’ die in de groeven aanwezig is: in feite krijg je dan (in mijn jip-en-janneketaal) een interferentie van het micro-signaal uit de groeven met de micro-vibratie van het plateau. Hetzelfde gebeurt natuurlijk ook met één motor, maar dan wat minder. Mijn behuizing met drie motoren is daarom vervangen door één nieuwe Sonore-motor met bijbehorende voeding en motorsturing. Deze Sonore-motor is bijzonder krachtig (de Sonore draaitafel speelt met een magneetrem) en heeft een extreem goede gelijkloop door de bijzondere plaatsing van de magneten ten opzichte van het anker. Daardoor draait de as van de motor zonder schokken, iets wat bijvoorbeeld de Papst-motor wel doet. Ook is de interne constructie zo gemaakt dat de motoras inwendig niet zijdelings wordt belast. De nieuwe motor is hoorbaar beter: een strakker laag met meer impact door een betere gelijkloop van het plateau. Nou, dan is dat ook weer geregeld dacht ik. Niet dus, want op advies van Cock moet ik standaard rubbersnaar vervangen door een tapesnaar waar hij zelf al een tijdje mee speelt: een snaar gemaakt van bandrecordertape. In deze snaar zit (anders dan een rubbersnaar) geen rek, wat zorgt voor meer drive in het laag door een nog betere gelijkloop van het plateau met de Sonore-motor. Ook dat is weer hoorbaar. Klaar dus …. eh, toch niet. Enig ‘minpuntje’ van een tapesnaar is dat (door de afwezigheid van rek) de motortrillingen die er nog wel in heel beperkte mate zijn toch doorgeeft aan het plateau. Dat bracht Cock op het idee te zoeken naar een rubber die de qua eigenschappen de tapesnaar nog overtreft. Recent kwam hij zo via een van zijn relaties op het spoor van een bijzonder soort rubber dat in Amerika is ontwikkeld voor de ruimtevaartindustrie voor gebruik in bijvoorbeeld banden van ruimtewagens. Dit rubber is sterk, slijtvast en heeft een bijzonder hoge inwendige demping. Dat laatste is onder meer gewenst vanwege de gevoelige apparatuur op zo’n ruimtewagen. Van dit speciale (0,7 mm dik) rubber zijn drie proefsnaren gemaakt met een hoogte van 6, 8 en 12 mm. Ik kreeg zelf de 8 mm hoge snaar mee en wist niet wat ik hoorde: ten opzichte van de tapesnaar werd het geluid voller en krachtiger én hoorde ik nu nog meer micro-informatie die tot nog toe ‘onzichtbaar’ was gebleven. Door de extreem hoge demping van dit speciale rubber worden blijkbaar (nagenoeg) alle trillingen vanuit de motoraandrijving inwendig geabsorbeerd en bereiken dus het plateau niet (of nauwelijks) meer. De allerkleinste informatie die de naald van het element uit de groef haalt blijft daardoor intact en wordt niet meer ‘ondergesneeuwd’ door de microtrillingen vanuit de motor. Je merkt dat ook wanneer je de nieuwe snaar snel probeert uit te rekken: er zit wel enige rek in (dus geen ‘elastiek’) en de snaar trilt daarna niet na en staat direct stil. Wanneer ik daarna de ‘supersnaar’ vervang door de tapesnaar stort het ruimtelijk beeld gewoon in, net alsof er geen leven meer in zit. Enkele luistervrienden die op bezoek waren, hadden exact dezelfde ervaring. Ze vroegen nog of ik bij het snaarwisselen het volume wellicht had aangepast: nee dus. Toch wel heel bijzonder wat deze snaar doet. Enkele dagen later de 8 mm snaar als test vervangen door de 12 mm snaar, en die presteert nog hoorbaar beter. Ook wel logisch: er is nog meer rubber aanwezig om de micro-trillingen te absorberen en door de grotere hoogte nog meer grip op de poelie. Ik heb begrepen dat Cock inmiddels een grotere serie snaren heeft besteld van 8 en 12 mm. Ik heb voor mezelf alvast de 12 mm besteld: een betere upgrade van je draaitafel is niet denkbaar, mits natuurlijk een dergelijke snaar geplaatst kan worden. Het einddoel (de set van Cock klonen) is weer een stap dichterbij gekomen. Dat dacht ik tenminste …. tot begin deze week. In Rotterdam IJsselmonde staat nu een eindversterker te spelen die volledig is opgebouwd uit transformatoren, ook in de voeding (dus zonder weerstanden en condensatoren). Oeps: dan hoor je pas welke micro-informatie er allemaal op een plaat of een cd staat en wat de gangbare elektronica normaliter met het geluidsignaal doet.

Deze voor de kerstdagen:

Waarom zet je daar dan een kerstboom voor?

En wanneer ik goed heb geluisterd: binnenkort wéér!

Zie alleen Philips op de transistor.

Inderdaad, geen afscherming. Gaat volgens Cock ten koste van de dynamiek (meen ik).

Wol, waar heb je het over? Voor zover mij bekend gaan de woofertjes maar tot 200 Hz en in dat gebied zijn tijdfaseverschillen niet (of nauwelijks) relevant. Daarboven neemt de breedbandige hoorn het over.

Spannend.

Nee, iets met hoorns.

Gaat dit topic nog ergens over (behalve over sterke drank)?

Zou het voor het resultaat nog wat uitmaken of je deze tracks beluisterd via 'de pc', via een 'standaard-set' of via een 'high-end'-set?

En Spotify?

Die eierdozen zitten in het achterste deel van de kamer waar de Keffles niet staan en ook niet naar toe spelen. Dus voor deze speakertjes zullen ze weinig doen. (En ja: als ze er zitten, doen ze altijd wel iets.) Mijn punt was ook niet of de akoestiek het geheim zou zijn (de akoestiek bij mij en die bij Cock is vergelijkbaar), maar elektronische eenvoud en vakmanschap.

Het was koperdraad met een zwarte aanslag (dat schreef ik ook).

@S@m Natuurlijk is de akoestiek van de luisterruimte van invloed op datgene wat je hoort. Echter daarin schuilt niet 'het geheim': dat moet je toch echt zoeken in kennis van (elektronische) zaken, zoals eenvoud en weten wat je wel en niet moet doen en laten. Cock heeft thuis niets bewust aan de akoestiek gedaan: eigenlijk een gewone huiskamer met vloerbedekking die je overal kunt aantreffen, afgezien van de vintage-inrichting en de uitstalkast op de grond van allerlei onderdelen en elektronica-componenten. Ja, achter in de kamer zitten nog wat eierdozen geplakt voor de kamerhoge line-arrays (statements) die er al lang niet meer spelen. De kleine Keffen staan midden in de kamer, ver weg van de eierdozen. Bij mij thuis is de akoestiek op orde, maar zeker niet beter dan bij Cock. Ik heb in wezen een 'harde' woonkamer (beton en tegelvloer), die door de aanwezigheid van twee grote vloerkleden, twee stoffen bankstellen, een grote boeken- alias platenkast langs de lange wand, een akoestisch paneel achter de luisterzitbank en nog wat andere inrichting voldoende is gedempt. Dit laatste is ook vastgesteld bij een akoestische meting door Rivasono. Vanavond samen met Cock de speakers op zijn plaats gezet na twee weken inspelen en nog wat aan 'fine tuning' gedaan, maar daarover later meer. Het resultaat is top.

OK: aangepast.

Dat weet ik wel zeker.