s0000884

Spido heeft kennis nodig over Fourieranalyse en de excitatie / responsie van lineaire filters, dat vermoeden kreeg ik al bij het antwoord op mijn posts. Met name de standaardgevallen van bijv. het spectrum van een RF puls is bij hem niet bekend. Zelfs bij een fase van nul (dus de sinus begint bij uitweiking nul) is er al een superbrede band in het begin. Het impliceert namelijk convolutie met een sinc functie in het frequentiedomein ==> dat verbreedt die smalle band al tot een oneindige band. Slechts al een RC laagdoorlaatfilter reageert op een spontane sinus met een sinus * een e-macht. De hoogdoorlaat gaat naar de tweeter en die krijgt dus een oneindig frequentiebrede puls voor z'n kiezen als T tot nul nadert. Daaraan moet je eerst zelf rekenen en prutsen om tot het benodigde inzicht te komen. Bijzonder interessante uiteenzetting! Heeft dit verschijnsel eigenlijk een offici

2*4^2 mm standaarddraad kost bij ons 90 eurocent per meter ==> 3.6 euro is een goede richtlijn. Geen in ieder geval niet meer dan 10 euro uit anders wordt je afgelegd.

Ik zie het al ik ben aan het slapen. In het normale geval klapt de rooie faseplot omhoog ipv naar beneden. Er zit in dit geval echter altijd 90 graden fase tussen bas en hoog (de ene pool neemt het over van de andere). Zet je ze verkeerd om dan is dat -90, en ze doven dus niet uit. Echter je fase verloopt gewoon over je frequentie naar de 180 graden toe voorbij het kantelpunt (op het kantelpunt heb je 90). Hoezo zou dit beter zijn voor je boventonenreeks? Bovendien in de praktijk blijft hier (ongelijke filters voor bas en hoog, akoestische problemen, RLC model van luidspreker, variabele impedantie) weinig van over. die is juist bij het ompolen NIET recht maar die loopt van 0 naar 180 toe. Het faseverschil tussen beide drivers is wel constant, maar daar zie ik het nut niet zo van in.

Zo kun je niet zien wat hier eigenlijk wordt gedaan. Wat hier wordt gedaan is uitrekenen hoeveel combinaties er zijn met bijv. 16 goede antwoorden uit 20 vragen (die slechts met goed / fout worden beoordeeld), en dit delen door het totaal aantal combinaties van 2^aantal vragen = 2^20. Dan wordt er geconcludeerd: de kans dat dit een door gokken verkregen uitkomst is < 0.001 o.i.d. Dat is op zich goed, maar bij het gebruik van deze methode zou ik toch eventjes, als er bijv. 0.01 uit de test komt, de test herhalen. Komt er daarna nog een keer 0.01 uit dan is het wel weer goed. 0.001 is, als je het verschil bestempelt als 'groot' (hetgeen veel audiofielen doen) geen probleem.

Het is eigenlijk heel simpel. Je kunt bij iedere test met de parameters "aantal samples", "aantal mogelijkheden", "aantal proefpersonen" enz. uitrekenen hoe groot de kans is, dat je de uitslag van die test gekregen hebt door puur gokken. Stel dat je alles goed hebt, dan is zo'n kans bij een goed verantwoorde test superklein (1 persoon, 2 mogelijkheden, 20 samples ==> 2^-20 = 1 op een miljoen). En dat is dan 'wetenschappelijk verantwoord', want dan kun je met een grote zekerheid zeggen dat je dus *niet* hebt zitten gokken. Stel er zitten een paar fouten bij, dan neemt de kans 'dat je zat te gokken' zeer rap toe.

Helemaal mee eens.. maar het is nu eenmaal zo dat je met je oren luistert naar muziek...dat is je enige referentie Je moet bereid zijn naar meer dan alleen een stel luidsprekers in een slechte akoestiek (woonkamer) te luisteren, dan krijg je vanzelf betere en meerdere referenties voor vergelijk.

Nemen we even het allermakkelijkste praktijkvoorbeeld. Filter is 2e orde hoogdoorlaat (mid) en laagdoorlaat (waffer), RC-type. Kantelfrequenties van beide filters op dezelfde plek; noemen we dat de overgangsfrequentie. Op deze frequentie draait mid 45 naar rechts en waffer 45 naar -1*(links) = rechts, terwijl ze initieel 180 uit elkaar zaten. Dus ze heffen elkaar gewoon op, en je bouwt een notch filter in het amplitudedomein. Lijkt me niet de bedoeling bij luidsprekers. En dan nog; bij een real world filter liggen de kantelfrequenties niet op dezelfde plek en zijn de orders v/d fitlers verschillend, en dan wordt het gewoon een zooitje Wat jij vertelt heb ik nooit eerder gehoord; zie ik iets over het hoofd?

Beetje off - topic: er bestaan wel mensen die een absoluut gehoor in de enge zin hebben: die mensen horen tonen echt als "letters". Of die "muzikaal" zijn is iets heel anders: onderzoek wijst uit dat die mensen beluisterde muziek minder gemakkelijk kunnen reproduceren dan mensen met een vergelijkbare muzikale achtergrond (opleiding oid), verondersteld wordt dat er door dat absolute gehoor te analytisch naar de muziek wordt "gekeken", minder muzikaal, dus minder op samenhang, dus moeilijker reproduceerbaar. Groet, azh Nu moet ik het even over mezelf hebben vervelend maar eventjes nodig. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit de grootste onzin is. Ik ben benieuwd over welk onderzoek je het hebt. Juist door een absoluut gehoor kun je met het grootste gemak muziek vastleggen in je hersenen. Reclamedeuntjes speel je in 1 keer na. Luister vaak genoeg naar een stuk op CD, en je studeert het een stuk sneller in. Zonder zo'n gehoor (en dan heb ik het over conservatoriumstudenten die ik hierover vaak gesproken heb) is dit vele malen moeilijker. Ik ken wel mensen die nu ook muziek reproduceren als ik, maar die konden dat pas sinds hun 18e tot 20e jaar. Ik begon daarmee (luisteren, reproduceren) toen ik 6 jaar was (toen ik met pianospelen begon). Het is exact omgekeerd van wat jouw 'onderzoek' beweert. Het verschil is dat een bekwaam mens precies weet hoe hij met die handicap moet omgaan, zodanig dat hij bij het beoordelen van audiospullen hier geen last van heeft. Een audiofiel kan dit niet. Dat blijkt uit het feit dat een audiofiel niet inziet of wilt inzien dat de dubbelblinde test de enige manier is, om die handicap te omzeilen.

Het lijkt mij objectief vergelijk equivalent is aan die 'vrouwlief' test die ik zelf ook al zeker 4 keer heb voorgesteld hear. Verschillen die je 'niet-blind', ofwel starend naar die prachtig vormgegeven dikke kabel, hoort, maar die je met

Het toverwoord de mening. Feit is dat audiofielen categorisch NIET naar feiten willen luisteren als die feiten niet stroken met hun meningen. Hoe feitelijk deze feiten ook zijn en hoe goed ze ook bewezen zijn. Een feit is, dat een stuk draad, en dat is gewoon met natuurkundesommetjes uit te rekenen en na te meten, onmogelijk 'klankeigenschappen' kan hebben zoals ze door audiofielen als jij worden toegedicht. Uiteraard hoor jij die verschillen w

Die uitdaging ga ik graag aan (niet dat ik je niet geloof, maar ik wil er wel eens aan meten). Ik ben dan op zoek naar een goed werkend PCB board met daarop een NE5534 OpAmp daarop. Ik heb tot nader order een analyser waar met 1 handomdraai THD gemeten kan worden en een signaalgenerator is ingebouwd. Ook de mogelijkheid om een stroombron of stroomgootsteen aan te sluiten lijkt me meer dan welkom. Groet, Jacco En daar was de verschuiving, waarmee het eigenlijke probleem ongezien wordt weggeschoffeld. De stelling van Bas was gerelateerd aan het feit dat een tekort aan stroomcapaciteit van een buffer zorgt voor vervorming, omdat deze dan de (vari

Ik zou zeggen lees bovenstaande post van jacco is goed, en laat deze tot je doordringen. Je mist een stukje bagage heb ik het idee.

Deze is helemaal geniaal. De muzikale inhoud van het geluid dat je hoort verandert dus bij het wisselen van een kabel. Dit is hetzelfde als zeggen: de trekhaak van een auto moet wel van goede kwaliteit zijn, dat is in het rijgedrag v/d auto goed te merken, maar alleen voor mensen die een goed ontwikkeld rij-gevoel hebben.

Het spijt me, maar toch nog 1 keertje offtopic: Het verschil tussen theorie en praktijk wordt vaak fout ingezet om 'achteraf' goed te keuren wat 'vooraf' niet onderbouwd was. In dit geval: ok, je stelt dat de capaciteitwaarde verandert (waardoor de overdracht verandert). Hoe erg is dit? Varieert de C gezien vanuit de CD speler uitgang bijv. van 0.5 nF naar 100 nF? Of van slechts 0.5 nF naar bijv. 1 nF? Dat moet je dus meten, en die uitspraak kun je dus pas doen, als je de capaciteit gemeten hebt die de uitgang van je CD speler belast, onder die verschillende omstandigheden. G

Ja, maar als ik er helemaal niets van terug zie in mijn analoge audiosignaal vrees ik toch dat dat niet nodig is. Goed bezig, een hele stap beter dan Guido Tent. Hoe komen ze erop. Weer zo eentje van "het probleem van uw stofzuiger is..." Niet neerbuigend bedoeld maar hier moet ik toch wel een beetje om lachen.

Ik doelde op dit. Als het goed is hebben die trillingen ervoor gezorgd dat het loopwerk veel stroom verbruikt, waardoor alles in de soep loopt.

Wat eerder stelde in een ander topic; in een CD speler zitten geen onderdelen die een mechanische trilling omzetten in een electrisch signaal (er zitten geen microfoons in CD spelers). Ben je met mij eens dat een iedere mechanische stabilisatie / verzwaring van de CD speler onzinnig is? Even ervan uitgaand dat een goedkope speler zoals door jou getest, met voorzichtig geschhat 100000 keer hevigere trillingen dan in welke re

Denk je dat tijdens de ontwikkeling van het formaat SACD de marketing-afdeling het scenario dat jij nu voor SACD schetst voor ideaal doel gezien heeft destijds? Zou het hun te doen zijn geweest om dat ene zichzelf-elitair-noemend clubje te bedienen met audiofiel verantwoorde opnames? Lijkt me niet. Het was hun bedoeling SACD als opvolger van CD in de markt te zetten. Tenslotte konde geluidskwaliteit v

Weer iemand die het formaat niet begrijpt. Houden zo! Niet kopen die schijfjes! Groet, Jacco Ik begrijp het ook. Het formaat heeft nooit geleefd. Het was al ver voor de introductie ruimschoots ten dooie opgeschreven, net als DVD-audio. Zolang de heren engineers / marketeers niet inzien dat technische vooruitgang in deze niets meer van doen heeft met muzikale vooruitgang (een viool klinkt niet mooier als ruis van onhoorbaar naar onhoorbaar -20 dB zakt) en dat op dat punt zelfs de CD vaak overkill is qua geluidskwaliteit, zullen ze met hun producten niet meer dan een selecte groep audiofielen bereiken.

Jij en Jacco hebben gelijk. Ik plaats nu geen offtopic meer hier. Kruitvat CD's zijn supergoed. De opnames zijn vaak gelicenseerd van andere (goede) labels terwijl je nog altijd maar een habbekrats betaalt. Kan ik iedereen aanraden.

In een lineare benadering zijn beide hetzelfde. Een eerste orde afval is qua fasegedrag volledig met een frequentiecurve te beschrijven, daar hoef je geen apart faseplotje van te hebben. Met een stuk draad van 2 meter en een uitgangsweerstand van 1 kOhm heb je al een -3 dB punt op 400 kHz, en dan is fasegedrag op 20 kHz totaal uitgesloten. Op basis slechts hiervan kan er nooit een reden zijn om een opamp te maken die sterker is dan die 1 kohm. [docentmode aan] Wat wil je bereiken met een opamp? Dat frequenties ver boven de 20 kHz zonder verzwakking en fasedraaiing door de kabel heen kunnen? Waarom wil je dit (als dit zo is)? Mijn idee: eerst vooraf beredeneren wat voor uitgangsweerstand je nodig hebt om 20 kHz onverzwakt door de kabel heen te krijgen. Daaraan rekenen en tot de conclusie komen dat hier helemaal geen probleem is. Een buffer voor een andere (slechtere) vervangen kan geen kwaad, en dan zal er ongetwijfeld minder vervormd worden. Maar de denkrichting is dan: stel we hebben voor een stuk draad van 2 meter ongeveer 0.05 mA stroom nodig maximaal (20 kHz, hoogste uitsturing), dan willen we een buffer die stromen tot 0.05 mA met minimale vervorming kan leveren. Dat daar dan blijkbaar de keuze valt op een buffer die 5000 keer meer kan leveren dan die ooit zal doen is op zich niet fout. Die zal (afhankelijk van je design) prima presteren op zeer kleine stromen. Echter als je een 1000 keer zwakkere buffer gebruikt, wordt de frequentiekarakteristiek niet anders. Die kan een stuk draad van 2 meter net zo goed aan. Je conclusie is dan: overkill op de buffer haalt blijkbaar mijn vervorming weg, en daardoor gaat het beter klinken in mijn belevenis. En dan zeg ik: met slim ontwerpen kan dat ook met minder dan een factor 5000 overkill, en met het aansturen van de capaciteit van een stuk draad heeft dat niet van doen. Hetgeen dik gequote is is gewoon niet waar; pak een CD speler uit de schappen (een normaal gebouwde van 200 euro), of een tuner, een uitgang van een geluidskaart enz. en die zitten dan eerder op 1 kohm dan 100 ohm. Gewoon omdat 100 ohm nergens voor nodig is, tenzij je een stuk draad van 600 meter er aan hangt, of als je signalen tot bijv. 1 MHz door een stuk draad wilt rammen. Probeer hier niet een fout onderscheid tussen theorie en praktijk te maken, dat is er niet. Een stuk draad heeft nu eenmaal niet zoveel capaciteit dat daar zo'n grote buffer moet zitten (250 mA, <100 ohm). Nergens voor nodig. Dit verhaal staat los van vervormingscijfers. Ik heb het talloze malen gezegd bij 1e jaars practica en projecten tegen de studenten, een groot deel maakt (meestal uit positief enthousiasme) dezelfde fout ==> gelijk zo snel mogelijk bouwen. Voordat je iets bouwt, zorg dat je goed voorspeld hebt hoe het werkt. Eerst nadenken, dan doen. Dat voorkomt dat je, als je echt aan de gebouwde schakeling gaat meten en tweaken, dat je dan verkeerde conclusies doet. Bij jou mis ik de voorspelling. Wat gaat die buffer met die 250 mA doen? Wat verandert er in de overdracht van die 400 pA capaciteit (stuk draad van 2 meter). Dat zijn het niet, ik gebruik gewoon een standaard waarde voor de capaciteit voor een stuk draad, en een formule als 1/2piRC. Experimenteren en meten kan niet zonder onderbouwde voorspelling (dat is meer dan alleen een stelling). Hoorbare verschillen stel ik niet ter discussie, een vervormingsbron (buffer) voor een andere vervangen zal ongetwijfeld hoorbaar zijn. EDIT: ik heb ingangscapaciteit van versterker niet meegenomen in dit verhaal. Uiteraard is er meer stroom nodig als deze capaciteit er is. Echter als deze C veel groter is dan die van de kabel dan valt de invloed van de kabel zowiezo weg. BTW: heb je de ingangscapaciteit van een versterkeringang toevallig eens gemeten?

Piano solo != pianist als solist (= onder andere pianoconcert), maar dat terzijde. Mag ik vragen waarom je specifiek naar een steinway wilt luisteren? Moet het er eentje uit Hamburg of eentje uit New York zijn?