spido

Beste Wol, Laag kan best opvallend zijn: bijvoorbeeld wanneer er vlak naast jou een grote trom flink hard (ffff) wordt aangeslagen. En dan een ècht grote trom! En ook ècht hard! Als jou dat niet opvalt, mankeert er iets aan je oren.* De meeste luidsprekers laten wel de grote trom horen, maar ze maken die een stuk kleiner. Net zoals ze orgels, contrabassen, concertvleugels en zelfs celli een stuk kleiner maken. Vooral gesloten luidsprekers en dipoolluidsprekers (w.o. de flapfoliespeakers) doen dat. Dat valt jou kennelijk niet op. Maar mij wèl. * De laagste frequenties neem je niet alleen met je oren waar... Maar dat is weer een ander onderwerp.

Boehoe!!! (Sorry, hoor! Maar soms grijpt 't me allemaal zo áán, hè?)

Beste Wol, Hans Baan heeft een tijd lang redelijk commercieel succes gehad met zijn gesloten luidsprekers. In dat opzicht was Hans Baan dus wèl slim, met zijn gesloten boxen. Ze klonken niet erg opvallend (niet opvallend fris, open, hees, neuzelig, schraal enz.), wat betekent dat het objectief beschouwd prima speakers waren. Het soort speakers, waar je heel lang met plezier naar kunt luisteren, zonder luistermoeheid of schele hoofdpijn te krijgen. En dat is heel wat waard. Dat kwam ook doordat hij eerste orde filtering toepaste en daarvoor geschikte luidsprekerunits gebruikte. (Dat zouden méér mensen moeten doen!) Maar doordat het gesloten systemen waren, was de bas altijd wat bescheiden. Wat beschaafd. Wat ingehouden. Nooit ontzagwekkend, beangstigend, verpletterend - zelfs niet wanneer dat volgens de (bijv. Telarc) opname wel móest. Wie ooit bij Hans thuis kwam, wist dat hij stiekem zelf, privé, naar heel andere speakers luisterde dan de Translators die hij zo enthousiast verkocht. In zijn kamer stonden grote - héél grote, héél lange - transmissielijnkasten, met woofers die hij uit een paar AR 3A's had gesloopt, met Jordan Watts modules voor het middengebied en onthoornde Decca London ribbons voor het hoog. Want wie echt van muziek wil genieten, kàn nu eenmaal niet zonder een vervormingsvrij bereik van superhoog tot aardschokkend laag... Bij de meeste reflexsystemen treedt inderdaad enige ringing op. Maar bij de betere veel minder. Bij gesloten systemen moet je de impulsvervorming als gevolg van het nabewegen van de opgesloten (verende) luchtmassa en de beweging van panelen ("op eigen houtje") overigens óók niet onderschatten! [De na-verende luchtmassa en de na-verende panelen laten de wooferconus in verschillende tempi (eigen- c.q. voorkeursfrequenties van respectievelijk hout en lucht, en de delen alsmede de veelvouden, optellingen en aftrekkingen daarvan) na-trillen.] Maths have NO END! De énige luidsprekers die überhaupt (volgens zeggen) geen impulsvervorming in het laag hebben (zoals electrostaten of flapfolie-ribbons), hebben slechts één nadeel: ze hebben überhaupt geen láág!

Ongetwijfeld vindt M44 ergens anders wel weer een forum. Want hij heeft overal een mening over. En die mening wil-ie kwijt. Ja, hij vindt vast wel ergens een ander forum... WE MOGEN ZE WEL VAST WAARSCHUWEN!!! :o

:blink: Tj

Beste rbh, Daar heb je gelijk in! Ik heb een heel goede smaak. Wat voor soort smaak heb jij?

Beste Wol, Zoals eerder gezegd: het wordt hoog tijd dat jij eens een paar goede reflexsystemen hoort. Beste Duck-Twacy, Ja, afgezien van de ruimte die zulke speakers in je kamer innemen, wordt het ook moeilijker om ze stevig genoeg te maken. Ik heb zelf, om ze uit te proberen, een tijd grote (240 liter) Tannoy reflexsystemen in huis gehad. Die waren inwendig heel stevig geschoord. Voor houten kasten waren ze knap stijf ook. Had Wol eens moeten horen! Niks "kedeng, kadeng"!

Beste Duck-Twacy, Topmodellen "Reflexion" (in 1987: ƒ 1898,-) en "Reference" (ƒ 2998,-) hadden, volgens fabrieksopgave in de HVT Koopgids 1986/87, inderdaad een Q-factor van 0,5. Hier werd het uiterste gevraagd qua controle & beheersing. Maar naarmate de luidsprekers kleiner werden, nam de Q-factor toe: "Impact 30": 0,6. "Impact 5-II: 0,7. "Impact 4-II": 0,8. "Impact 3-II", "Impact 2" en "Impact 1-II": geen opgave. Zo konden die kleintjes toch nog een béétje boostbassen, zonder àl te hinderlijk na te ijlen. Want zulke kleine, stevige paneeltjes... Ach, wat trillen die nou (nà)? Overigens ben ik geen principieel voorstander van gesloten systemen. Alleen al vanwege het feit dat ze niet bestáán. Pneumatisch mogen ze dan wel dicht zijn... maar akoestisch zijn ze net zo "lek" als vrijwel elke andere luidsprekerbehuizing. En ik heb nog nooit een "natuurlijke", "vrije", "open", "ademende", "echte", "muzikale" basweergave gehoord uit een geheel gesloten systeem. Hoe kleiner ze zijn, des te benauwder en benepener klinken ze. Maar ik geef toe dat open(er) systemen ook hun typische nadelen hebben. 't Zijn eigenlijk allemaal rotdingen, die speakers. Maar 't is al net als met vrouwen: wat moet je zònder ze?

"Gimme a Pigfoot and a Bottle of Beer" is in de uitvoering van Cleo Laine (Carnegie Hall Concert 1974, "Live!") m.i. veel boeiender dan de originele, vlakke versie van Bessie Smith (1933). http://www.youtube.com/watch?v=GgZKr9JS4XE (Cleo Laine. Op klarinet: haar man & bandleader, John Dankworth) (Bessie Smith)

Beste Mordante, Is dat nou w

Het komt mij voor dat ook nu weer de aandacht teveel uitgaat naar de kwantiteit (de luidheid / amplitude bij bepaalde frequenties, frequentiekarakteristiek) van het geluid en te weinig naar de kwaliteit (vervormingsvrijheid, ook bij grotere amplituden; demping / naijling). Ik zou liever een beetje m

Beste Ivan10, Dat zie ik toch heel anders... Vrijwel alle uitvoeringen van Beatles-nummers door anderen vind ik beter dan de versie van de Beatles zelf.* Neem nou bijvoorbeeld "Yesterday" van Ray Charles, of van Frank Sinatra..: die máken daar wat van. En toen de Beatles zelf nog coverden, was dat ook al erg onbeholpen. Van "Mr. Postman", "Roll over, Beethoven" e.d. kende ik destijds al veel betere uitvoeringen. * Uitzondering, zoals eerder genoemd: "Something" door Shirley Bassey. Ik ben voor de vrijheid... maar die uitvoering zou verboden moeten worden! Overigens denk ik dat The Beatles nooit zo populair waren geworden, als Paul McCartney minder had geleken op een jong hondje.

Heel veel covers zijn m.i. beter dan de originelen. Scheppers zijn vaak niet de beste uitvoerende kunstenaars. En dan werden de originelen vaak nog niet eens door de scheppers zelf uitgevoerd... Een paar voorbeelden: Nina Simone zong (en speelde) "I Put a Spell On You" veel beter dan Hawkins het zelf screamde. En Hawkins zou de eerste zijn om dat toe te geven... Blood, Sweat & Tears deed "Gotta Get You Into My Life" beter dan The Beatles zelf. Swingt zelfs! Paul Anka's versie van "Tears in Heaven" is beter (m.n. qua opbouw) dan die van Eric Clapton zelf. Harry Belafonte's uitvoering van "Homeward Bound" heeft veel meer invoeling dan het origineel van Paul Simon & Art Garfunkel. Zo zou ik nog wel uren kunnen doorgaan. Maar velen zullen het niet met mij eens zijn. (Ach, waren we allemáál maar zo muzikaal als ik...)

Als die bijgeluiden - en het valt niet anders te verwachten! - samenvallen met de luidste basfrequenties, zal men ze waarschijnlijk juist waarderen! Men zal ze allerminst irritant vinden. Ze komen immers aardig overeen met het "begeleidend geruis" (de toonloze turbulentie, voorafgaand aan de zettende toonvorming) bij allerlei muziekistrumenten? Veel van wat men hifi noemt is bedrog! Is bigger than life...

Dit juweel - zowel artistiek als (geluids)technisch - werd opgenomen kort na het overlijden van Ella Fitzgerald. Het is een hommage. Maar eigenlijk is het m

Hallo Carl, Je houdt toch nog (meer dan?) voldoende harde, stijve (niet natrillende) reflectievlakken over? Het belangrijkste is, dunkt me, dat de vloer niet zal natrillen.

Het Kruidvat is nu toch wel bezig met de definitieve uitverkoop, als ik me niet sterk vergis! Er is nog wel het één en ander te koop via http://online.kruidvat.nl/categorie/40980-41015/CDKlassiek.html?navigationid=13980000000543&parentid=12980000000322&token=-1 - waarbij voor top-opnamen en -uitvoeringen van klassiek repertoire soms naar een halve euro per hele CD wordt gevraagd (Bach Collection, bijv.) - en voor niet-klassiek http://online.kruidvat.nl/categorie/40980-41016/CDPopulair.html%20?navigationid=13980000000545&parentid=12980000000322&token=-1 . Maar het is bijna niks meer, vergeleken met het eerdere, rijke aanbod! Echter: in de Kruidvatwinkels liggen nu Aanbiedingen! Aanbiedingen die niet te versmaden zijn, voor de ware kenner & liefhebber! Vandaag scoorde ik in ons Dorpskruidvat: Deze Fidelio (van Van Beethoven) is werkelijk fenomenaal! Weliswaar is de Leonore niet de meest genuanceerde, gelaagde, meest boeiende uit de muziekgeschiedenis (ze kunnen niet allemáál Gré Brouwenstijn zijn!), maar de gezamenlijke prestatie is prachtig. Het werk staat op Mozartiaanse basis, maar wijst reeds dapper vooruit in de richting van Wagner en Verdi c.s. De Wiener zijn ongelofelijk goed: met name in de introductie van de tweede acte (de griezelige scène in de kerker). De orgel-opnamen (César Franck) zijn recht-toe-recht-aan, zonder compressie of limiting. U wordt in het tekstboekje gewaarschuwd voor beschadiging van oren en speakers, wegens gebruik van 32 voets open pijpen (16 Hz grondfrequentie). En ondanks alle luidheid en complexiteit... het klinkt allemaal zo transparant, zo open. (Bij mij thuis, althans...) Dit mag geen audiofiel zich laten ontgaan! Gewèldig! Pràchtig! En... ik was alles bij mekaar nog géén eurotientje (€ 10,-) kwijt! Haast je naar Kruidvat, als jij óók armoedzaaier & muziekliefhebber bent... P.S. "He plays on the great organ of the beautiful St. Eustache in Paris (where Franck also played!), a new organ built by the Dutch company Van den Heuvel, of gigantic proportions and possibilities." Nou ja... Franck speelde op het Aristide Cavaillé-Coll orgel van de Ste. Clotilde (St. Germain-des-Prés), van 1859 tot 1890. The day the music died... Beide kerken, en beide orgels, zijn uw aandacht (en bezoek!) méér dan waard. (O Erik Klijnsmit, waer bestu doch bliiven?)

Beste Viceadmiraal61, Aangepast? W

Beste Goodtube, Jouw luidsprekers zijn wellicht iets te groot om als "monitor" te worden gekenschetst. Tegenwoordig bedoelt men met die term meestal kleinere monitoren - tweewegsysteempjes met twee units - die op of bij de regietafel kunnen worden geplaatst. (Er zijn wel degelijk ook grote luidsprekers als monitor in gebruik bij omroep en opnamestudio's! Grote Tannoys. JBL's en B&W's, bijvoorbeeld.) Zulke kleine monitors (bijv. de klassiekers KEF Cresta/Cantor en hun opvolgers, Spendor, Harbeth, Rogers LS3/5A e.d.) hebben gewoonlijk een tamelijk laag rendement (zo rond de 86 dB/1W/1m gemiddeld). Om een realistisch geluidsniveau te bereiken (de natuurlijke luidheid van stemmen en instrumenten) is dus veel meer versterkervermogen nodig. Echter: de belastbaarheid van zulke kleine speakertjes is beperkt tot ca. 30 W (piek... waarbij ze overigens vréselijk gaan vervormen) en de diepste bassen (ca. 2 octaven) ontbreken vrijwel geheel. Jouw luidsprekers hebben een aanmerkelijk hoger rendement (92 dB/1W/1m gemiddeld), een groter basbereik, en een hogere belastbaarheid, wat vooral te danken is aan de dubbele woofer/middentoner in combinatie met de hoogrendement tweeter, het low-loss (haast NO-loss, eigenlijk) ééncomponents filter èn de vrijwel verliesloze spekstenen behuizing.

Beste Wol, Kennelijk wordt het tijd dat jij eens goede basreflexsystemen gaat beluisteren. Luidsprekers waarvan de wanden (nagenoeg) niet trillen, Luidsprekers die niet van hout zijn gemaakt. Want hout is niet geschikt voor luidsprekers. Luidsprekers zijn immers geen muziekinstrumenten? Een muziekinstrument mag een eigen klankkleur hebben: een luidspreker niet. Overigens begrijp jij het principe van basreflex niet, zo te lezen. Een goed reflexsysteem produceert bas via de poort, via het woofermembraan, of via beide. Dat hangt van de frequentie af. Dat gebeurt door Helmholtz-afstemming van twee luchtvolumes. De bas wordt dus niet weergegeven door de kastwanden. (Kastwanden resoneren trouwens op veel hogere frequenties dan men meestal vermoedt!) Voor een akoestische box (geheel gesloten systeem) is het van belang dat de kast heel stijf is. Voor een reflexsysteem óók. Maar ach, jij wilt vermoedelijk helemaal geen bas. Apogee..: hoog ja, laag néé!

Beste Carl, Het komt mij voor dat rubber meer geschikt is voor het dempen van een trillende vloer dan geperst papier.

Beste Pjotr, Waarom zou hij ni

Beste Miracle, Desastreus? Bij een verkeerde berekening van de inhoud (het volume) komt men eerder tot een fout die kwantitatief (te veel of te weinig bas-output) te duiden is, dan tot een kwalitatieve (beter of slechter). Luchtlekkages leveren bijgeluiden op die in frequentie coïncideren met het signaal. Veel mensen horen hierin een bevestiging/versterking/verrijking van hun audio-beleving. (Een praktijk die Spido overigens hartgrondig afwijst.) Luidsprekerfabrikanten beginnen overigens niet weer aan een gesloten systeem, omdat een reflexsysteem van dezelfde grootte méér bas laat horen dan een gesloten systeem.

Beste Miracle, Dit zou een heel interessante uitwisseling van ervaringen en bevindingen kunnen opleveren! • Waarom kan een basreflex luidspreker niet worden geoptimaliseerd door de pijplengte en/of -diameter aan te passen? Is niet àlles relatief, d.w.z. een kwestie van verhoudingen? • En kan een kast/poortverhouding naar jouw inzicht verkeerd zijn ten aanzien van de Small/Thiele parameters, of (ook?) ten aanzien van van gehoormatige beoordeling? • Hoe kan een poort een verkeerde plaats (in een luidsprekerkast) hebben, bij meterslange (basfrequenties) geluidsgolven?