Pjotr

Wanneer is de huwelijksplechtigheid Jack? We krijgen toch wel allemaal een uitnodiging?

Noem het liever een kritische mening Wol. En als dat niet zomaar uit de lucht gegrepen is of hearsay is, en met respect gebracht wordt, pas dan heb je er wat aan.

Zeg Jack, geldt ook voor jou. Als jullie nou eens beide ophouden met dat schoolmeiden gekissebis.

Nu op TV: De Keuringsdienst Van Waarden over superkippen

Braun maakte i.d.d. in die jaren erg mooi spul. Maar waarom plaats je daar nu een foto van zo'n Brits blikken ding bij? Een oom van mij was helemaal gek van Braun audio spullen (en foto spullen), hij had destijds dit setje staan:

Dat zou kunnen, om dan nog maar te zwijgen over piano's voor 4-handigen....

Is gewoon een vak hoor, mahja zoals in ieder vak lopen er meer kneuzen rond dan echte vaklui die het vak ook verstaan.

Veel geld kunnen stuk slaan en goede smaak gaan zelden samen.............

Om nog maar te zwijgen over piano's bij concerten die zomaar ineens 90 gr. gedraaid zijn en je de basnoten links hoort en de hoge noten rechts en dan 3m breed, even breed als het hele orkest

Wat sneu nou voor Molière, hij had er zelf niets meer aan. Zoiets kun je toch toch beter tijdens je leven organiseren, doe je het niet alleen voor je erfgenamen.

Ik meen dat de grootste Steinway concertvleugel iets van 7m lang is. Zie die maar een door je speakers te proppen

Alles wat je weten wilt over feedback: http://audioworkshop.org/downloads/power_amp_design_part1.pdf http://audioworkshop.org/downloads/Baxandall%20power%20amp%20design_part2.pdf Met name de 2e PDF gaat dieper in op feedback. In principe pas je alleen globale feedback toe maar vaak kan dat niet omdat daarmee geen stabiele versterker te maken valt. Met lokale feedback corrigeer je dan ongewenste partiële faseverschuivingen zodat het overall weer goed gaat. Een goede balans/combinatie van beide te vinden is een kunst op zich. En als je een wat verder wilt kijken dan Leak lang is: http://www.douglas-self.com/ampins/wwarchive/wwarchive.htm

Volgens mij kwam de Leak stereo 30+ pas in 1969 op de markt Spido als opvolger van de stereo 30 met germanium transistoren. Maar daar is weinig over te vinden. De eerdere Leak stereo 30 uit medio jaren '60 is schematisch trouwens beduidend anders dan de Leak stereo 30+ en i..d.d. ook anders dan de Quad 303 Is toch niet zo raar als je ze klankmatig vergelijkt? Vind die 405 nou niet erg aangenaam klinken i.t.t. tot de 303. Kennelijk vinden meer mensen dat...

Tja, men weet ook van gekkigheid niet meer wat men moet. ik mis nog wel kolenkist en een stoomfluit er bovenop.

Ik ken de schema's Jack. Wat je daar post is de Leak 30 uit de jaren '70 met silicium transistoren. Is vrijwel een kopie een van de Quad 303 van eind jaren '60. Maar als je het wezenlijke verschil in werking met de JLH niet ziet houdt het op: De Leak 30 is een gewone klasse-(A)B met quasi complementaire PP eindtrap ingesteld op 30 mA. Dus zoals alle mainstream amps uit die tijd. Enige waarin hij zich onderscheidt is dat hij current feedback gebruikt zoals in de Quad 303. De JLH is een full klasse-A met SE eindtrap en active load, ingesteld op 1,5 A. Dat is wezenlijk wat anders dan de Leak. Het verschil in klank tussen een full klasse-A en een klasse-B hoef ik toch niet uit te leggen?

Niet meer aan beginnen Wol als je niet alles compleet hebt. Die eindtorren zijn het probleem niet maar de ingangsfets worden al 6 jaar niet meer gemaakt. En dan houdt het een keertje op. Worden op Ebay woekerprijzen voor gevraagd of het is Chinese nep. Is niet Pass zijn schuld, maar de schuld van Toshiba

Die JLH heb ik al gedaan Jack. Overheen gelezen? De schema's lijken wel wat op elkaar op het eerste gezicht maar ze werken toch wezenlijk verschillend. Kijk maar eens goed............

Ze zijn niet te koop Wol. je moet ze zelf bouwen (of laten bouwen). Ja logisch dat er dan even zovele uitvoeringen van zijn. P.s. Jack een JLH (waar we het hier over hebben) en een Leak zijn totaal niet te vergelijken. Ja, ze zijn beide zwaar en er zit een stekker aan, maar dan houdt het vergelijk op.

Helaas kan ik het schema van de JLH niet posten (uploaden) hier. Een aantal van de kenmerken van dat JLH ontwerp waren dat het klasse-A betrof en gebruik maakte van current feedback, i.i.t. tot de in transistorversterkers gebruikelijke voltage feedback. Current feedback is veel sneller dan voltage feedback, iets wat de Hiraga's ook kenmerkt. Maar ook in de Quad 303 wordt current feedback toegepast. Verder heeft de JLH geen complementaire uitgangsconfiguratie maar is het een soort van single ended met active load. Iets wat Pass later ook is gaan doen. Maar Hood was wel de eerste die het toepaste. Creatief? Dat was het zeker, maar het kwam toch meer voort uit zijn pragmatische aanpak. B.t.w. Hood was een industrieel elektronicus met audio als hobby en keek er heel nuchter van die kant tegenaan, zoals hij ook zelf schrijft. Na zijn spraakmakend ontwerp in WW van 1969 heeft hij nog vele mooie ontwerpen in WW gepubliceerd. Zijn beroep is het nooit geworden. ............................................................................................................................................... Tjs, dat van die stontkar kan wel kloppen, moet je het er ook zelf maar niet naar maken.... Neemt niet weg dat de Williamson (uit 1947) eveneens een innovatief ontwerp was in een tijd dat men dacht dat men er wel mee klaar was. Dat ontwerp heeft als referentie zonder wijzigingen zo'n 20 jaar stand gehouden. Die Williamson had overigens op zich weinig van doen met Leak. Was ook een ontwerp gepubliceerd in WW voor zelfbouw. [Edit] Gelukkig zijn er nog webhosters die het bewaard hebben. Hier het schema: http://sound.westhost.com/jll_hood.htm Lijkt in nergens op een Leak..........

Ja, dat heeft hij zeker. Maar vooral toch omdat de jaren '60 transistorversterkers heel erg ook als transistorversterkers klonken en dat bedoelde hij niet positief! De 1969 JLH amp lijkt in geen enkel opzicht op voorgaande transistorontwerpen. Niet conceptueel en niet schematisch. Dit is wat hij zelf later schreef over zijn 1969 versterker die uiteindelijk een klassieker werd: JLH - a lifetime in electronics .............However, these were early days, and I was quite content with my Williamson mono set up - the snag lying in the 'mono' bit. Turntable trauma When my old friend, the Seascale carpenter, made the cabinets for our two radiograms, he fitted each with a Decca turntable and its XMS sapphire-stylus pick-up. This seemed quite a good choice in 1952, before the advent of stereophonic LPs, even though the playing weight of the spring counterbalanced head was 40g or thereabouts. Sadly though, there was no way that the Decca system would play a 'stereo' disc without jumping up and down during the loud bits. Replacing the turntable and pick-up would have presented little difficulty, though any new system would probably not have fitted as snugly as the original joiners installation. The real problem was what to do about the single Williamson power amplifier. Quite apart from the cost and difficulty of buying and installing another Williamson, with its separate 450V power supply, there simply wasn't room in the cabinet to accommodate it. So my thoughts turned to constructing two equivalent transistor power amplifiers. This solution would certainly save space, but it had to sound as good too. I treated the requirement as if it were for a typical industrial control system. The emphasis would be on simplicity - on the premise that 'what you don't put in won't go wrong'. I designed and made up the experimental four transistor power amplifier circuit shown in Fig. 8. Why was it n-p-n throughout? At that time, 1965, silicon p-n-p transistors were not very good, so the design used only n-p-n power devices. The opposite was the case with germanium devices, where it was the n-p-n ones which were relatively poor in performance. This design operated in class A, which removed any problems which might arise with class 'AB' output bias level settings. On being tested with a 35V supply line, this amplifier worked very well. It had an output power of a little over 10W, a THD figure rather better than 0.1%, and a bandwidth of 10Hz to 100kHz,+/-0.5dB. This was very encouraging - especially when I compared its sound quality against the Williamson, and concluded that it was at least as good. On seeing these results, I built a tidied-up stereo version as a Christmas present to myself in 1967. Some time later. I replaced the output transistors with Motorola 'epitaxial base' 2N3055s. With an increase in the supply voltage to 45V, the new transistors allowed an output power of more than 15W. This was equivalent to the Williamson, though I am unconvinced that I ever needed or used more than two watts. Unlike the Lin design, my 10W Class-A circuit did not use a push-pull pair of output devices to provide the required low output impedance. Instead it used a 'Darlington pair' connected amplifier stage, comprising Q1 and Q3, driving Q2 as an active load. Transistor Q4 gave increased loop gain for the AC and DC feedback loops. My first audio article It had not occurred to me to seek to publish my design. But two of my friends urged me to do so. John Greenbank, an assistant editor on Wireless World at the time, greeted my contribution with enthusiasm. Unknown to me. the topic of Class-A versus Class-AB was one of current hi-fi debate. As a result of this publication, I suddenly found myself to be a hi-fi guru....................

Tuurlijk Wol. Jaloers? Zie jij nou maar eerst zelf een versterker te ontwerpen of überhaupt na te bouwen

Ha Jack, Jij en ik zijn techneuten die wat van de interne werking van versterkers weten en al een tijdje mee gaan. Er is iets met die dingen wat ze (onafhankelijk van nostalgie) een uniek klankkarakter geven wat gewoon aangenaam is om naar te luisteren. Om te beginnen het zelfbouw ontwerp van John Linsley Hood uit 1969. Een ding met 4 transistoren! Meet niet supergoed maar is vanwege zijn klankmatige prestaties een klassieker die nog steeds erg populair is. Hiraga was ook zo'n ontwerper evenals Pass dat is. Allemaal eigenwijze ontwerpers die unieke paden insloegen puur technisch gezien. En de Quad 33/303 past ook in dat rijtje van bijzondere ontwerpen die iets anders zijn dan meer van hetzelfde.

Zeker Hans, Dat is beslist waar. J.River is ook een mooie player en de zoekmogelijkheden zijn schier onbeperkt, mits je goed tagt. Alleen rippen er mee vind ik een beetje tegenvallen. Van behoorlijk wat CD's vindt het geen metadata. Zo herkent het b.v. "Nightbird" van Chet Baker niet en noemt dat een "unknown album" met een "unknown artist". Schiet niet op. Met dBpoweramp heb ik dat nog niet meegemaakt, die zoekt in 4 verschillende grote databases en zoekt er gelijk een collectie hires coverart bij waar je de beste zelf uit kunt kiezen. Veel albums zijn met verschillende coverart uitgebracht.

Het is vrij simpel: Waar je voor betaald hebt aan de rechtmatige (in dit geval uitgever) mag je er voor eigen gebruik kopieën van maken zoveel je wilt, voor in de auto, op je eigen server enz. Waarvoor je zelf niet betaald hebt, maar wat wel de bedoeling is, mag dat niet. Dat je zo af en toe eens een CD'tje "leent" a la, maar een hele collectie van een ander overkopiëren?

Aan een geloofsstrijd beginnen we niet hè En ja, stelen kan, of je het wil is wat anders............