s0000884

Er zijn mensen die nadenken, voordat ze anderen achterna springen de sloot in. En dan komen ze tot de conclusie dat ze helemaal niet nat willen worden. Ook al hebben ze het niet uitgeprobeerd. Als ik jou was, zou ik solliciteren bij Philips / Sony voor de functie SACD promotor.

Hopelijk neemt niemand dit als advies aan.

Vond ik ook al.

Eens. Echter wel een paar kanttekeningen bij cinestar: 1. het geluid wordt onder associatief gezet (lager dan 7) om bij de hardste geluiden geen klachten te krijgen, heb ik daar meerdere malen meegemaakt. Voordeel is dat iedereen daar naar binnen kan zonder klachten achteraf, nadeel is dat spraak soms slechter verstaanbaar is en zachte geluiden wegvallen. 2. Zalen zijn mooi, maar er is geen echt stage-seating aanwezig: je moet niet de pech hebben dat de persoon voor je 2 meter lang is. Maar als je alleen in een zaal in het midden zit (bij final fantasy bij mij gebeurd in zaal 4 meen ik) is het geluid uitstekend. Beeld is daar zeer goed met relatief weinig verkanting.

Ik had het niet over een gitaar. Afgezien van het feit dat ik geen onderbouwing zie waarom een set die weinig vervormt, een drumstel wel goed kan weergeven en een gitaar niet. Hoeft niet te overtreffen, klopt. Maar de favoriet laat zich wel raden. 1. In een grote zaal heb je veel meer achterspeakers die een difuus veld kunnen maken zoals gespecificeerd en toegepast door filmmakers. Met 2 dan wel 4 achterspeakers gaat dit niet lukken. Dipolen komen dichter in de buurt. 2. Bas in een grote zaal staat je toe supergrote speakers in veelvoud in te zetten, waardoor per saldo een superlage vervorming mogelijk is vergeleken met de woonkamer. Waar nog bij komt dat in een grote zaal, met goede dempende bekleding langs de muren en stoffen stoelen, je veel minder problemen hebt met staande golven, die veel meer in het subsonische bereik zitten. 3. Speakers in een bioscoop hebben, in tegenstelling tot dat amateuristische gedoe in de woonkamer, een volledig gespecificeerde power respons, die gevolgen heeft op de plaatsing achter het doek. Akoestische bundeling wordt toegepast om een groot publiek zo gelijk mogelijk geluid te geven, en zo weinig mogelijk naar het plafond/zijmuren te sturen. 4. De geluidsprocessoren in de bioscopen (populair voornamelijk de CP500 van dolby) hebben over het algemeen veel betere instellingen voor delay per speaker, en kunnen in principe ook parametrische EQ en actieve filtering op alle (behalve surround) kanalen toepassen. 5. De geluidsdruk is ook objectief gespecificeerd. Per speaker wordt de DB(A) meter gebruikt voor uitgelijken van de druk, en er is een rechstreekse associatie voor associatief geluid (= 7 op schaal van 1 tot 10 bij volumeknop) die bij alle producenten bekend is. 6. Er is garantie tussen beeldformaat en geluidsbeeld. Dus niet speakers 3 meter uit elkaar en een tvtje van 72 cm. Concluderend: ga eens in het midden zitten in een goed uitgeregelde zaal (doe je zelf thuis ook, dus dat voordeel moet je de bioscoop gunnen) en ga dan eens objectief vergelijken. Het beeld van een bioscoop al helemaal daargelaten.

En hoe zit het met de (digitale) filters die in het systeem gebruikt worden? Die zijn toch ook onderdeel van een SACD systeem. Die filters kun je anders wel gemakkelijker maken dan bij een cd systeem. Want? Het liedje bij CD: "Oversampling-digitaal filter-dakkie-analoog filter" (mulitbit MDS 1 bit wat voor implementatie dan ook) Bij SACD: "Sample averaging (downsampling --> multibit) dakkie filter". Is het ene veel goedkoper dan het andere? Of is er slechts een acedemisch verschil? Met je opmerking over implementation loss ben ik het eens. Pak een goede CD speler zonder implementation loss en een gelijk geprijsde SACD speler en beschouw hiervan de verschillen. Stel nu dat een ruisvloer die van -100 naar -110 zakt ineens een viool beter laat klinken........

Het is wel objectief aan te tonen dat SACD NIET beter is. Het is niet objectief aan te tonen dat SACD wel beter is. Maar SACD is wel beter dan CD. De keizer staat niet in zijn hemd.

SACD is net als roken een grote oplichterij. Echter is bij roken de oplichterij gebaseerd op verslaving, bij SACD is deze gebazeerd op zelfbedrog. Je wordt gewoon gelicht waar je bij staat. Er is nooit waar dan ook op wat voor manier dan ook opjectief aangetoond dat SACD beter klinkt als gevolg van betere signaalkwaliteit. Zo werkt oplichterij. Iets wat 'super' is moet ook een super prijs hebben anders is het niet elitair en dus niet geloofwaardig. Immers op het elitaire ervan is het zelfbedrog gebaseerd. SACD is inderdaad een mislukking want er zijn relatief weinig mensen die zich laten oplichten. Wellicht dat voor een lager bedrag mensen zich wel laten oplichten.

Levensecht? Wat is je referentie? 1) een onversterkte drumsolo 2) een drumsolo over een PA 3) een drumsolo over een HiFi set Jelte Een onversterkt drumstel. Let wel, het kan zijn dat men bij versterking van een drumstel expres kleuring toevoegt op verzoek van de artiest, dan klinkt een PA versterkt drumstel dus anders, maar is wel 'legitiem'. Het betrof destijds een CD opname van een onversterkt drumstel, en daar valt goed mee te beoordelen als je weet hoe zo'n ding klinkt.

Was ooit eens op een PA audiobeurs. Stond een set te spelen met twee speakertorens 3 meter uit elkaar en stel hele grote subs. De prut kon op 3 meter afstand wel 130 dB halen, maar hij stond op 80 dB te spelen (-50 dB dus, dan mag jij de vervorming uitrekenen). Ik heb op die drie meter afstand nog nooit zo'n levensechte drumsolo gehoord. Een goede bioscoop speelt de beste home cinema set eruit. Dus ja voor sommige toepassingen ik ben een PA freak.

Ik heb nergens gezegd dat ik iets vind. Ik geloof dat ik het al eens eerder gepost heb maar behalve dat kerkorgel is er niets dat zo laag komt. De laagste C van de basgitaar is 32 Hz en een basedrum is een cluster frequenties, dat zeker niet rond de 20 Hz zit. De oren bepalen hoe hard je je set wilt hebben. Ook die quadral speaker zal bij harde muziek met veel bas makkelijk 10% THD halen in de woofer. Gezien het type eindversterker wat hij gebruikt, zie ik hoge geluidsniveau's niet als onwaarschijnlijk. Een sub kan je THD naar beneden halen. De behoefte om muziek te voelen staat orthogonaal op die sub; een dikke equalizer op je set en een hoog volume kan met die speakers ook in een trillende deur resulteren. Dat het niet natuurgetrouw is maakt me niet uit. Dat interesseert blijkbaar toch niemand hier want iedereen zit naar knopen en buiken te luisteren. Dat een verder doorlopend laag resulteert in 'dat je het voelt' gedeeltelijk waar. Zet 40 Hz maar hard genoeg, en je voelt het ook door je heen gaan. Dat effect gaat veel eerder op dan die van 20 Hz, want dit komt gewoon NIET voor in muziek.

Beetje heel erg jammer dit. Mensen komen niet verder dan de redenering:- goede eindbakken - grote speakers - DUS geen sub nodig. OO nee wacht even NOG erger is dat een sub 'makkelijk' tot 20 Hz moet doorlopen. Mag ik eens vragen Geerdie hoe kom je erop??? Afgezien van het feit dat je doet overkomen dat frequentiebereik iets met kwaliteit te maken heeft. Ga anders eens spectra kijken ofzo van een stel CD's en stel eens vast hoeveel info er zit tussen de 20 en de 30 Hz bij muziek. Het ergste is nog wel dat iemand die gewoon zich afvroeg of een sub wellicht een verbetering in zijn set kan verwachten, door dit soort totale onzin op andere gedachten kan worden gebracht.

Op die voorwaarde dat je het DBT kunt horen.

In nederland zijn het inderdaad die hoerebakkies, golf alpha enzo. Hier in Muenchen zijn het hufterbakkies, voornamelijk BMW 3's en 5's en mercedes 190 en 200, en audi. Die doen bij 220 km/u op de autobaan nog aan bumperkleven...

Wat een fantastische post zeg Ik wordt ook niet goed van die heroinemuziek uit die hoerebakkies, met bestuurders aan boord die digitaal van de koppeling en gaspedaal gebruikmaken bij het wegrijden, zodanig dat jij altijd de achterkant ziet, en de knalpijp hoort resoneren op een van de harmonischen van het toerental van de motor, gecombineerd met dat trrrr, trrr, trrr wat die uitlaatklep/nummerplaat doet als er weer eens tiesto opstaat in de mp3-gejat-speler met het FC-feyenoord shirtje achterin gehangen..... Trouwens, de hardst optrekkende bakkies (zonda, bugatti weet ik wat) zullen ongetwijfeld niet door mensen worden bereden, die dit soort muziek mooi vinden...

AAA heerlijk. De ULTIEME misvatting. Hij moest een keer gezegd worden. Het antwoord is NEE. Muzikanten zijn geen slaven van luisteraars. Muzikanten moeten precies datgene maken wat zij mooi vinden, en niet wat zij denken dat het publiek mooi vind. Speciaal voor jou, even de procedure: 1. een goed opgeleide artiest heeft een groot kleurenpalet opgebouwd aan theorie, waarmee hij muziek kan maken om precies te 'verwoorden' wat hij op z'n hart heeft. Hoe meer theoretische ondergrond, hoe beter. 2. Hoe meer mensen op die manier te werk gaan, hoe minder 'standaardconstructies' aan muziek worden toegepast. Immers hoe groter je keuze, hoe groter de kans dat iedere artiest andere muziek maakt. 3. Hoe meer muziekvariatie, hoe groter de kans dat er voor ieder wat leuks tussenzit. Wat betreft de tweede helft van je post: ook voor oosterse/afrikaanse muziek is er theorie, en die kan geleerd worden. Dat hun systeem meer variatie biedt, zou ik graag onderbouwd willen zien. Ik noem het trouwen zeker niet jengelmuziek.

Dat is een heel heikel punt en daarover kun je inderdaad van mening verschillen. Objectief waar: 1. Pop bevat minder muzikale inhoud / variatie dan klassiek (vandaar mijn term poppoep) Op rand van mening / feit: 2. Als popartiesten wat meer afkijken van hoe het ook kan (heeft gekund al die eeuwen) dan zouden we meer variatie op de radio horen. Mening: Ik vind dat artiesten hier steken laten liggen. Feit: De oorzaak van deze armoede ligt bij de commeciele platenboeren en de schieten&tieten willende consument. Mening EN feit: Ik zal nooit pop luisteraars/artiesten voor achterlijk houden / als minder bestempelen. MAAR ze moeten niet de illusie hebben van: de beatles das de opvolger van mozart! Wat een muzikale genieen!

Zal ik eens een college muziektheorie geven? Lijkt mij broodnodig hier. Het bestuderen van muziektheorieboeken resulteert in het feit dat je veel meer 'gereedschappen' hebt om je muzikale bouwwerk op te bouwen. Net zoals dat je met wiskunde bagage opdoet om, in wat voor wetenschap dan ook, meer en beter te kunnen rekenen. (niet alleen hoeveel appels 2 appels -1 opgegeten is, maar ook hoe dik die stuwdam moet zijn) je creativiteit wordt er alleen maar door verbeterd. Deze werking is dus precies tegenovergesteld aan de werking die jij suggereert met je stelling.

Ok das duidelijk De waarheid ligt in het midden: hoeveel je van muziek geniet hangt volgens mij van je persoonlijkheid af, maar: Het is wel aannemelijk dat mensen die veel tijd in muziek stoppen (nog veel meer dan mij, bijvoorbeeld 12 uur per dag oefenen op je viool in dat kamertje) meer passie voor muziek hebben dan de gemiddelde luisteraar, ook al denken ze analytischer over muziek na.

Pfffft wat een zin Als er nou iets is wat niet objectief te beoordelen is dan is het wel lekker eten. En zeker sinds boerenkool met chocoladesaus ook haute cuisine is. he-le-maal mee eens. Ik nam dit voorbeeld over van een ander. Laat mij even nog heel precies formuleren welk onderscheid ik maak voordat ik str&nt over mij heen krijg: Popmuziek an sich kan met veel liefde, moeite, geduld, en artistiek in elkaar zijn gezet en kan op zich ook het resultaat heben dat veel mensen daar echt van kunnen genieten. Hoe meer genot hoe beter. Ik ben de laaste die daar tegenin gaat. Spido is daar, denk ik, radicaler in dan ik door te stellen dat popmuziek gemaakt is voor mensen die nooit hebben leren luisteren door mensen die nooit hebben leren spelen. MAAR: als je de manier waarop popmuziek tot stand komt, alsmede de popmuziek zelf, vergelijkt met klassieke muziek, op de manier zoals die voor klassiek altijd heeft gegolden (en klassiek bestaat heel wat langer dan pop) dan zie je dat pop veel minder muzikale inhoud te bieden heeft, en dat - helaas - artiesten veel steken laten liggen, die ze van klassiek hadden kunnen afkijken. Ik wil marco b absoluut niet onderuit halen in mijn posts, volgens mij is dat best een aardige kerel. En er zijn genoeg minder aardigen in de klassieke wereld, waarvan ik er genoeg ben tegengekomen

Ik heb ZO'N hekel aan deze houding. DAAR GAAN WE WEER!!!! Wat interesseert mij het nou of je begrijpt wat ik opschrijf en wat je niet begrijpt. In gewone (amuzikale) taal heb ik niets minder/meer gezegd dan: in bepaalde muzikale omstandigheden moeten melodien aan eisen voldoen, willen ze goed overkomen. Die eisen zijn door muzikale evolutie gegroeid en kunnen niet ontkend worden, ook al heeft inferieure prut wel de commerciele voorkeur. Ik noemde maar specifieke voorbeelden. Ik denk ook dat wat ik doe ABSOLUUT vechten tegen de bierkaai is, als ik niet even een piano tot mijn beschikking heb om het duidelijk te maken. Ik wil helemaal niet over komen met 'kijk nou toch wat een mooie termen ik gebruik', maar ik wil wel even een andere visie bieden op muziek, dan die van "over smaak valt niet te twisten". trouwens: waar haal je de arrogantie vandaan over mensen die een muziekopleiding gehad hebben te zeggen dat ze 'geloofwaardig' minder van muziek genieten. Dat jij je niet kunt voorstellen dat dit ook mogelijk is terwijl je analytisch over muziek nadenkt, dat is dan jouw probleem. EDIT: marc, ik ben nog steeds benieuwd naar hoe je de stelling 'dat textuele en muzikale invulling niet relevant is" onderbouwt.

Moeilijk is dat he, begrijpend lezen. Daar gaan we weer: Ten eerste: 'klinkt voor geen meter' is slechts een indicatie van hoeveel moeite jij gestopt hebt in het uitwerken van een geschikte melodie voor deze text. De noten b-b-b-e-fis-g is al een alternatief wat zich beter aan regels houd dan het door b. toegepaste b-g-fis-e-d-e. Zo zijn er nog wel 20 mogelijkheden, zelfs in de zelfde harmonie. Ten tweede, ik heb geloof ik in deze thread wel 10 keer het onderscheid gemaakt over pop op zich, en hoe je daarvan alsnog kunt genieten, en het vergelijk met klassiek (dan is het brandhout op talloze punten). Ik zeg niet dat je MINDER van pop hoeft te genieten. Afgezien van het feit dat die chef-kok, die ongetwijfeld van een patatje oorlog genieten kan, wel objectief kan aantonen dat zijn kunsten culinair gezien beter zijn.

Ten eerste dat gel&l over dat mensen met muziekachtergrond minder van muziek zouden genieten. Ik durf te wedden minstens net zoveel en intens van muziek kan genieten als iedere audiofiel die zijn spikes aflikt. Projecteer je veronderstelling niet als een feit, want het is gewoon absoluut niet waar. Per saldo zou ik juist MEER van muziek moeten genieten, omdat ik toch 7 jaar conservatorium gedaan heb (waarom zou ik er anders mijn tijd aan verdoen). Nu even ingaand op deze post: Ten eerste doe je een volledig niet onderbouwde stelling namelijk dat "muzikaal gezien niet relevant wat dan ook....". Helaas pindakaas. De afgelopen +300 jaar is het bij liederen niet anders geweest dan een text zo goed mogelijk op een muzikale structuur te projecteren. Toen waren de texten qua inhoud trouwens veel ingewikkelder dan 'de skaai is bloe en beebie aai lof joe'. Bij compositieconcoursen wordt je er door de jury op afgerekend. Neem eens ff wat partituren van opera's door ofzo, voordat je aan dit soort stellingen begint. AFGEZIEN van het feit, dat dit maar 1 van de wellicht 500 criteria is, waarin poppoep componisten falen. Wil je nog een objectief criterium over waarom melodie A beter is dan B? Kun je ook krijgen. Als een melodie in het eerste deel van een sonate staat, is de melodie bijvoorbeeld beter, als die zich laat lenen om makkelijk naar andere toonsoorten te moduleren zonder foute intervallen te moeten gebruiken (kleine secunde, tritonus) of met je tellen niet meer uit te komen. Dit omdat bij de hoofdvorm, die bij sonates het meest voorkomt, in de doorwerking allerlei toonsoorten allerlei wendingen aan de loop van de muziek moeten geven. Bij een 'rondo' vorm is deze functie weer niet van belang omdat de herhaling dan telkens in de tonica plaatsvind EDIT plaatsvindt. In dat geval zijn er weer andere 'eisen' aan de melodie, die deze objectief beter kan maken. Een melodie bij een lied is beter, als deze een mooie contrapuntstem vormt met bijvoorbeeld de baslijn (afhankelijk van de bezetting natuurlijk). Bij een poplied is dat dan weer een orgel/gitaar whatever. In ieder geval is voor harmonie en contrapunt ook een waslijst aan regels die door muzikale evolutie is ontstaan, en mag je zodoende als objectief afdoen. Als de componist het belangrijker vind dat de melodie een bepaalde sfeer oproept, dan is het juist weer de taak om de begeleiding juist geen contrapunt toe te dienen omdat deze tweedracht dan weer afleidt, maar goed dan pas je je melodie daar ook weer op aan. Daar zijn sommige artiesten trouwens best goed in. Al met al niet het beleid van Do, Dido, of doedido of hoe heten ze allemaal, maar ze moeten het ook zelf weten ook. Poppoep wordt door het publiek toch wel gekocht (of eigenlijk gestolen omdat nu de CD-schrijver zo goedkoop is).

Vergeet niet, poppoep slecht noemen in vergelijk met klassieke muziek staat er los van of je van poppoep kunt genieten (er zijn ook moderne platen die ik mooi vind). Ik vind het te gemakkelijk om moderne artiesten op muziekkwaliteit af te rekenen. Van hun platen bazen en van het publiek komen namelijk het geld, en TOTAAL andere eisen dan kwaliteit. Bond is niet voor niets schieten en tieten.