s0000884

[quote name='SpeedyAndr

Ik weet helemaal niet zoveel, maar logisch nadenken zit er nog wel in. Waarom zou je als fabrikant de moeite doen voor verschillende filters? Bijna alle klanten willen toch juist die extra bas? En als de klank van de speaker in de huiskamer niet goed is, dan kopen ze wel een andere speaker. Dit is echter niet mijn denkwijze.

Meten op 1 plek is juist mijn reden om te zeggen dat je meerdere filters bij een speaker moet leveren. Over het algemeen mag je evanuit gaan dat bij goede opnames tijdens de productie rekening gehouden is met een rechte frequentiekurve (problemen in de bas daargelaten).

Als je inderdaad overal de grootste waardes voor neemt die verkrijgbaar zijn, en consequent de duurste merken kiest (wat in een filter van een commerciele box niet vaak voorkomt) dan zul je inderdaad op grotere bedragen uitkomen. Ik me af waarom een tinfoliecondensator voor 13 euro niet goed genoeg is. Ik heb liever tien 'goede' filters dan 1 filter met puur mundorf, trafokernspoelen en zilvertin. Voor reflecties van een tafel pas je uberhaupt je filter niet aan. In een filter kun je alleen met verzwakkingsnetwerken grote fouten in je frequentieresponse compenseren en die worden niet veroorzaakt door een tafel. Een filter doorrekenen kost je 1 minuut met de computer, de werking controleer je door er een paar sinussen door te jassen, en dat kan automatisch. Een merk als infinity/jamo/yamaha/nubert zal echt niet ieder wisselfilter individueel door een test engineer handmatig laten testen. Een filter is qua volume minstens 100 keer kleiner dan een speaker.

Als er i

Bijna goed wat je zegt. Maar een paar kanttekeningen: 1. Ten eerste zij ik dat het filter RELATIEF goedkoop is, vergeleken met de rest van de speaker, niet het goedkoopst. Vergeet niet dat de gemiddelde pornomerken 85 % van de kosten in 'labour' hebben zitten en 15 procent in de 'parts'. Een goed wisselfilter kun je voor 200 euro in elkaar zetten, en dan heb je de duurste onderdelen voor een grote 4 wegbox. Een dergelijke box van audiophysik of van wilson kost 100 keer meer dan zo'n filter. EDIT: 'de duurste' onderdelen is natuurlijk fout. Ik moest zeggen de duurste onderdelen in een gemiddelde commerci

ERROR. Wat men NU doet is het uitproberen van 30 luidsprekers, ipv 1 speaker met 30 filters. Waarom zou een audiofiel niet 30 filters uitproberen, als die wel: 1. spikes 2. vergulde batterijvakjes 3. tent klokken 4. gevlochten netkabels 5. Netfilters 6. mat op cd 7. 10 verschillende digitale interlinks 8. 3 verschillende audiorekken 9. 10 versterkers 10. 8 CD spelers 11. 5 SACD spelers 12. 7 smaken popcorn uitprobeert? Het is meten met 2 maten. Waarom alles uitproberen, maar niet verschillende filters? Moeten alleen zelfbouwers dat doen? Dat fabrikanten er niet aan beginnen snap ik ook niet. Een wisselfilter kost niet zoveel gerelateerd aan de rest van je speakerontwerp.

Leg eens uit? Zekere mensen (audiofielen) verbinden zaken die niets met elkaar te maken hebben. Ik heb hier een paar posts terug ook een poging toe gedaan, maar zo goed als andere gebruikers kan ik het niet. Mensen spreken over klank van stekkers/netsnoeren. Dan kan ik spreken over de smaak van een computermonitor. Allebei even gestoord.

Dat bedoel ik met verkeerd. Waarom zou 'het correcte filter' voor jouw luisterruimte niet net zo goed / zo niet beter en goedkoper zijn dan een ultracurve + verkeerd filter (voor dode ruimte)?

Dat is natuurlijk altijd een superoplossing vergeleken met passieve filters, ware het niet dat je dan aan de audiofielen moet uitleggen dat ze ineens 2 of 3 versterkers per speaker nodig hebben. Dit soort oplossingen komen er niet massaal door in audioland.

Das een extra component in de signaalweg en er zijn genoeg mensen die dit niet willen. Waarom eerst een speaker rechttrekken voor een dode kamer, om vervolgens met een ander extra component de boel OPNIEUW recht te trekken voor jouw luisterruimte?

Als een speler maar 200 euro kost, wil dat niet zeggen dat ie dat ook waard is. Ik zou zo'n speler niet kopen om hem 'uit te proberen'. Tenzij je muziek op heel veel SACD's die je hebt, of die te koop zijn mooi vindt, zou ik met een dergelijke aanschaf eventjes wachten. Neem die SACD's mee naar een winkel waar een dergelijke speler staat en vraag of je naar mag luisteren (afwisselend met je eigen CD speler die je hebt meegenomen naar die winkel). Is wat moeite, maar het kan een miskoop besparen.

Das de dooddoener die altijd het excuus geweest is om speakers in dode kamers te meten. Ik geloof er niet in dat je meting dan niet meer algemeen genoeg is. Er zijn een aantal 'standaardopstellingen' en 'standaardwoonkamers'. Houten vloer, of tapijt. Speakers 3 meter uit elkaar, of 1.2 meter uit elkaar. Veel stoffen banken of 2 stoeltjes. Staan de speakers bijna in de hoek of helemaal vrij? Allemaal situaties die heel veel voorkomen, waaruit je bijvoorbeeld 30 combinaties kunt maken. Ik denk dat je daar heel veel situaties redelijk representatief mee kunt dekken. Ik ben er zeker van dat je beste gok op deze manier nog altijd beter is dan de representativiteit van de 'algemeen geldende dode kamer' die dus nergens voorkomt.

voorbeeld 1: Je zou bijvoorbeeld een speaker in ruimtes kunnen plaatsen met een RT60 van 100,200,300,400 ms enzovoort. Dan zet je bijvoorbeeld 4 passieve crossoverfilters in die box, ieder filter is rechtgetrokken voor een bepaalde RT. Dan kan de klant thuis altijd nog precies dat filter kiezen dat het beste in zijn huiskamer klinkt. Zo'n speaker hoeft niet veel duurder te zijn. Voorbeeld 2: Als je impulsresponsies meet door een basspeaker meet, doe dat dan bijvoorbeeld als er door de speaker een sterke sinus loopt (je simuleert een basgitaar die in dezelfde band zit als een basedrum) en ga DAN impulsresponsies meten (trek je die sinus er in je scoop/signal analyzer weer vanaf) Doe het ook andersom. Wat is de THD van die sinus als er telkens een house-beat doorheen loopt? Over het algemeen zou ik veel meer meten in typische situaties waar de speaker/cd speler in belandt, en dat is niet in een lab of in een dode kamer.

Dat schreeuw ik al jaren. Techneuten die er alles aan doen om in een dode kamer een speaker recht te krijgen. Andere techneuten die in het tijddomein impulsresponsies meten en gaan tijdsplotjes gaan bekijken, wat niets met ons gehoor te maken heeft. Weer anderen die parasitaire elementen gaan opzoeken in crossovers en speakerkabels. Hebben we het nog maar niet over die jitter he? GEEN TECHNEUTEN DIE: 1. Een dode kamer als ideaal beschouwen 2. HUN EIGEN OREN EENS DOORMETEN 3. 1 set in 10 verschillende akoestieken zet om te kijken wat voor invloed het heeft 4. Eens een week lang naar allerlei live performances luisteren, om af te toetsen welke parameters in de stereoset het meest bepalend zijn voor een echte weergave.

Het mooie aan mijn sokken is, is dat als ik de telefoon opneem, dat dan de zon buiten gaat schijnen. wordt jij nooit moe van je zelf? Nee.

Moet je nagaan. Er zijn ook mensen die zweren bij de klank van WBT terminals. Die lopen ook vrij over straat rond.......

Het mooie aan mijn sokken is, is dat als ik de telefoon opneem, dat dan de zon buiten gaat schijnen.

Even akoestiek in basic mode: 1. Gesloten speakers hebben een grotere powerresponse in lagere frequenties om de onaxis responsie, die in een dode kamer wordt gemeten, recht te krijgen. 2. Zet zo'n speaker in een reverberante ruimte en NATUURLIJK krijg je dan on axis een onzinnige responsie. 3. Open baffle speakers hebben minder last van reflecties omdat deze offaxis minder uitspugen (4.8 dB), maar ook deze speakers verkleuren in een ruimte met een RT60 > 0 (niet-dode kamer). Gesloten speakers hebben helemaal geen 'eigen karakter'. Zet die speaker in een weiland en hij hoeft niet anders te klinken dan een open baffle met dezelfde drivers in een weiland. Dat fabrikanten speakers maken die voor reflecties geschikt zijn is supersuperonwaar. Afgezien van het feit dat die gewoon units in een speaker stoppen en dat in een dode kamer recht trekken met een passief filter (in de meeste gevallen), wat een onzinresponsie oplevert in iedere huiskamer, is het niet eens mogelijk om de akoestische eigenschappen van luisterruimtes te 'raden' zodanig dat die speaker in jouw huiskamer een rechte responsie heeft. Ik geloof dat ik het al een keer eerder gezegd heb maar totdat anders aangetoond wordt, is iedere vorm van reflecties of knopen/buiken een ongewenste vorm van vervorming die in principe is weg te nemen door de ruimte zo dood mogelijk te maken. Mensen die zeggen: - Reflecties dragen bij aan realisme MAAR TEGELIJKERTIJD - SACD geeft door meerdere speakers beter geluidsbeeld moeten zichzelf laten nakijken. Niet zeggen dat je stereobeeld niet belangrijk is, om dan te zeggen dat het wel belangrijk is. Ik zou dan ook graag wat toelichting horen over de redenering: Afgezien van het feit dat het onzin is dat gereflecteerd geluid zachter is dan het originele geluid in veel luisterruimtes, is de kwaliteit van de plaatsing afhankelijk van hoe identiek het geluid uit beide speakers is die voor deze plaasing moeten zorgdragen. In veel gevallen van reverberante luisterruimtes zou je net zo goed twee totaal verschillende luidsprekers kunnen gebruiken.

Kom wel met het openbaar vervoer en neem zelf drinken mee, want koffie is daar, net als 1 uur parkeren op de Van Baerlestraat, tegen afzetprijzen verkrijgbaar.

En die aangetoonde feiten zijn onhoorbaar totdat jij het tegendeel met een DBT bewijst. Mijn probleem tegen de meerkanaalsopnames heeft niets met smaak te maken. Plaatje draaien is illusie creeren van een band die VOOR je staat, niet van een band die ACHTER je staat. We gaan na honderden jaren van muziekevolutie niet de vaststaande zaken verdraaien met de dooddoener 'smaak'. In een concertzaal zit je en zat je 300 jaar geleden niet met je rug naar de musici. Zolang men met SACD/DVDA slechts probeert alles op te lekkeren, dus ook muziek 'van alle kanten want dan is het multikanaals', basje d'rop, zaalt effectje overdrijven en ga zo maar door is dit gewoon objectief slechter dan CD.

En nu even mijn upgradetip: Alle apperatuur en kabels achter een scherm/doek plaatsen zodat je het niet ziet. Alleen de speakers zichtbaar houden. Dan tegen vrouw/familie zeggen dat ze op een willekeurig moment de volgende veranderingen moet aanbrengen als je weg bent: 1. Netkabels ontvlechten / vervangen door PC kabel 2. Netfilters weg 3. SACD speler stiekem door CD speler vervangen 4. Spikes onder apperatuur vandaan 5. enz. Jij weet niet wanneer het gebeurt, want je kunt het niet zien. Je komt er alleen achter als je het daadwerkelijk hoort. Mocht je het niet horen (terwijl vrouwlief alle prut in de kamer ernaast heeft gezet) dan kun je het geld dat je met de verkoop van de prut aan andere gelovigen overhoudt je CD collectie vergroten.

Waar je er meer van hebt op CD's dan op SACD's, omdat er nu eenmaal meer CD's zijn.

De redenering van dither klinkt bij mij vrij theoretisch, zou je kunnen kwantificeren wat je bedoelt? Dat 16 bit in theorie meer kwantisatieruis + niet lineaire vervorming geven kan dan 24, daar wil ik wel in meegaan, maar hoe staat dit in verhouding tot de vervorming die de rest van de keten maakt? Hoeveel vervorming komt er uit een goede CD-speler? Waarom is de vervorming die SACD/DVDA hopelijk minder maakt dan CD zo belangrijk? Is dit verschil DBT hoorbaar? En zo ja wordt het altijd als beter ervaren? Wat betreft DVD-geweld: waarom kun je die stelling niet omdraaien? 12 jaar na de introductie van surround voor film durf ik te zeggen dan de gemiddelde film soundtrack meer realisme heeft dan een nergens-op-slaande verdeling van instrumenten over bijvoorbeeld de achterkanalen bij SACD. Stel nu dat alle 6 kanalen bijvoorbeeld als front kanalen worden gebruikt, en ieder kanaal krijgt een eigen instrument, dan zou ik pas het surround van een SACD als verbetering t.o.v. een CD ervaren. Wat maakt het concept 'speakers om je heen' voor SACD beter dan hetzelfde concept voor film? Op die manier redenerend kun je makkelijk zeggen dat een DVD soundtrack gemiddeld veel echter is dan een SACD opname. Bij SACD krijg ik telkens het vermoeden dat het geluid wordt verlekkert om verkopen te stimuleren en om onderscheid met de CD te kunnen maken, met eerlijke weergave heeft dat niets te maken.

@DBFS: NEE. De meeste klassiek die ik hoor zit ongeveer -20 tot -30 dB onder FS. En ik heb toch erg veel klassieke CD's gehoord. Dan houd je met een CD nog 70 dB over. In de zachtste passages hoor je zaalgeluiden of andere zaken door de opname heen, echter NIET kwantisatieruis. Aan CD dynamiek heb je dus ZAT. Afgezien van het feit nog dat men klassiek meestal niet zo loeihard zet, wat betekent dat alle kwantisatieruis onder de gehoordrempel verdwijnt. Als je geen genoegen neemt met 16 bit, kun je dat alleen hard maken met DBT's waarbij jij systematisch aantoont dat jij het verschil in kwantisatieruis kunt horen. Redenering beschikbaarheid onzinnig? NEE. Je moet gewoon denken in termen van verwachtingswaardes, ik kan er ook niets aan doen dat er niks op die media uitkomt. Mijn redenering zou pas onzinnig wezen als alle SACD opnames gemiddeld zoveel beter zijn dan alle gemiddelde CD opnames, dat iedereen dit DBT kan horen, en ook als een grote verbetering beschouwt. Jouw link naar mono en zwartwit gaat nergens over: dit zijn verschillen die iedere persoon met kleur en stereo kan onderscheiden. Dat is ook logisch want die verbeteringen zijn ERGENS OP GEBASEERD. Een kleuren tv kan beelden/informatie weergeven die een zwart/wit tv niet kan. Stereo kan instrumentenplaatsing mogelijk maken wat muzikale voordelen biedt. Een kwantisatieverschuiving van niet-hoorbaar naar niet-hoorbaar is nergens op gebaseerd. Dit valt alleen met prietpraat te verkopen aan mensen die zichzelf bedriegen. Duidelijk hoorbaar beter? DBT resultaten niet gezien. Nut van vlechten bewezen? Met meetwaardes die orthogonaal staan op wat jij hoort (totdat jij een correllatie aantoont)? Hou toch op. Dit doet mij sterk denken aan E = MC^2. Uit de lucht gegrepen onzin als waarheid aannemen en verkopen en er dan een stoere term tegenaan gooien. Mensen die het er niet mee eens zijn, zijn dan imbeciel.