thingman

Een 9,5... Dat doet me denken aan de nonnetjes die mij vroeger Frans leerden. 'Een 10 krijg je nooit, want die is voor God'...

Wil zat ergens linksachter mij te gniffelen toen ik een tandeloze zigeunerzanger opzette die zichzelf niet onverdienstelijk begeleid op een viooltje, dat met zelfgeschuurde, bijna doorschijnend dunne boven- en onderbladen, een klank voortbrengt die behalve kippenvel ook tranen opwekt en die je nooit hoort in het concertgebouw...Die tranen zag ie geloof ik niet, maar zoek de 'Balade lui corbea' van Taraf de Haïdouks maar eens op op youtube, dan kun je eens kijken of het iets is voor jou en je partner... (Van het album 'honourable brigands')

Wel, vandaag was het dan zover: het bleek het juiste moment te zijn voor een (luister)bezoekje aan Wil, a.k.a. Jongensdroom. Aanvankelijk dacht ik dat muziek -- maken èn beluisteren -- wel de rode draad zou worden. Maar de eerste tijd werd ik toch vooral in beslag genomen door de tuin. Wil en zijn vrouw hebben een heel mooi paradijsje aan huis gecreëerd, waarin het op allerlei plekjes onder allerlei omstandigheden goed toeven is. Vooral op deze warme zomerdag... De rondleiding door de tuin is een feit en voor we het weten zijn we een half uur verder, met koffie! Tijdens de koffie komt Wil's voorliefde voor muziek maken in het algemeen en aërofonen in het bijzonder aan de orde, versus die van mij voor een aërofoon uit een andere familie, het accordeon. Ik durf zelfs aan Wil te bekennen dat een vrouw die een accordeon draagt in mij een zekere opwinding teweegbrengt, vooral als ze dirndlkleren aanheeft... Wil lacht een beetje geheimzinnig en knipt met zijn vingers. "Ik bouw ook instrumenten", zegt ie, en enkele minuten later verschijnt zijn vrouw, opgetuigd met een door Wil gebouwde "air guitar". Mijn dag kan niet meer stuk en aan de verplichting van foto's bij een nieuw topic is nu gelijk ook voldaan. Maar ik ben er nog niet, want Wil dringt erop aan mij kennis te laten maken met een "trombotaar", een instrument dat nog in ontwikkeling is. "Hij speelt nog niet helemaal lekker", aldus Wil, die wel gelijk gaat staan te toeteren. Ik maak de foto waardoor iedereen direct kan zien dat Wil wel degelijk verstand heeft van muziek... Na de koffie en het muzikale intermezzo is het natuurlijk tijd voor het werkelijke doel van dit bezoek: een luistersessie in de dedicated muziekruimte. Een kleine slaapkamer, waarin behalve de audioset en de bescheiden-formaat luidsprekers nog een luisterstoel, een bureau en een forse linnenkast een plaats hebben. Het eerste dat mij opvalt is de asymmetrische opstelling van luidsprekers en luisterstoel. In theorie een wijze beslissing, waardoor het mogelijk is om in een heel kleine ruimte de invloed van de afmetingsverhoudingen te minimaliseren. Minder laagproblemen dan wanneer je een symmetrische opstelling zou kiezen. In theorie... In de praktijk pakt het heel goed uit. Deze set maakt MUZIEK waar je bij betrokken raakt. Wil heeft de zaakjes hier heel netjes voor elkaar. Als er één ding is wat ik niet kan doen alsof, is het kippenvel maken. Okee, ik draaide voor mij bekende tracks, maar ze deden me echt wat. Geen hifi hier, en daarom ook geen geneuzel over tingeltangels die wel of niet van linksbovenachterhetmidden moeten komen. Aldus is kippenvel de graadmeter op deze eerste bijna-tropische zomerdag. Maar toch één detail, want ik vond dat heel bijzonder en in mijn beleving zeldzaam in zo'n klein hokje: de kwaliteit van het laag. GOED ! Ik kon zonder enige moeite de laagfrequente nuances volgen uit "Dame des Sables" van het Hadouk Trio. Op de meeste grote sets hoor ik dat ten onder gaan in laagfrequente non-informatie die volgens sommigen "sublaag" heet. Bij Wil hoorde ik wat er nu echt in het laag gebeurt. Overigens is ditzelfde nummer gevuld met een bijzonder fijnzinnig hoog en een ruimtelijkheid die overtuigt. Als er slechts één referentietrack mocht bestaan, dan "Dame des Sables" (Live à FIP, disc 2). Wil is erin geslaagd om van de noot nood een deugd te maken. Zijn compacte, asymmetrische opstelling zorgt ervoor dat de invloed van de kamer op het laag tot het minimum kan worden gereduceerd. Voorts is de ruimte akoestisch behoorlijk in orde (op een midlaagstorinkje na), waardoor het inderdaad zo is dat muziek geheel losstaat en een bijzonder stabiel, klein en intiem plaatje weet neer te zetten. Ik moest meteen denken aan Jerry, bij wie het geluid ook die indruk op mij maakt. Het geprojecteerde muzikale plaatje is kleiner dan levensgroot. Echter, sonische schaalverkleining is nooit een probleem, als de muzikale context overeind blijft. En dat doet ie wel bij Wil. Je zou in deze situatie misschien ook de associatie van een hoofdtelefoon kunnen hebben, met dien verstande dat het geluid hier natuurlijk wel geëxternaliseerd is en bij een hoofdtelefoon niet. Wanneer is een set goed? Als ie overtuigend klinkt. Als het muziek is, en niet slechts goed geluid. Als ik (mijn brein) zich niet hoeft te vermoeien met het constant invullen van dat wat er niet is en het rechtbuigen van dat wat niet klopt. Als de behoefte tot analyseren en ontleden plaatsmaakt voor kippenvel, dat woorden overbodig maakt. En de set van Wil is goed. Hij doet altijd wel net alsoftie geen verstand heeft van apparatuur, maar heeft hier wel een fraai matchende set neergeplant. Die komt echt niet uit de lucht vallen. Het kan natuurlijk beter, maar dan niet zozeer met andere (duurdere) apparatuur, en ook niet met een zogenaamde "echte" streamer. De prioriteit blijkt de vloer te zijn -- een louter cosmetische ingreep. Ik heb door mijn bezoek hopelijk kunnen voorkomen dat de fijne situatie hier om zeep geholpen gaat worden door vloerbedekking. Momenteel ligt er vinyl met een kleed binnen de driehoek en het is al wat te zwaar gedempt in het midhoog en hoog. Als je echte overdemping wenst moet je hier nu tapijt gaan leggen... Als je dat niet wilt (en dat wil Wil niet) moet je gewoon opnieuw een harde vloeraankleding kiezen, liefst nog harder dan vinyl. Hout is erg ideaal. En het kleed binnen de driehoek moet natuurlijk blijven... En daarna een vrijblijvend experimentje met diffusie op de voorwand, waar nu een gordijn hangt. Hoewel dat gordijn uitstekend werk doet, levert het absorptie waar helemaal geen behoefte aan is in deze ruimte. Diffusie kan maken dat de energie die nu wordt geabsorbeerd op een zodanige manier terugkomt bij de luisteraar, dat er een paar decikuub zinvol podium voor en achter de speakers bij komt en ook de zijkanten profiteren dan mee. Het experiment waard, want de ruimtelijkheid kan inderdaad nog wel beter met deze set. Aanvankelijk vroeg ik aan Wil of ik de linker speaker een beetje mocht indraaien. Dat mocht, maar het veranderde helemaal niets aan de balans. Die balans klopte niet helemaal en ik dacht dat dit door het indraaien van de linker speaker kon worden opgeheven. Niet dus, en Wil hielp me uit de droom door te zeggen dat er twee verschillende speakerkabels zijn aangesloten. Onzichtbaar bovendien, omdat ze zijn verpakt in identieke kabelkousen. Wat een linkmiechel... Voor het overige hoeft Wil zich nergens voor te schamen. In audiofiel gezelschap telt ie weliswaar niet mee met zijn setje, maar een muziekminnend gezelschap kan dan weer niet om dit setje heen. Mooi gedaan, en vooral ook mooi hoe hij de onveranderbare uiterlijke omstandigheden in het voordeel van de set en de weergave heeft kunnen benutten. Mijn advies (in deze volgorde...): 1. links en rechts dezelfde kabels aansluiten 2. vloer aanpassen -- dat wil je sowieso al 3. beoordelen of kast links een storende factor is waar wat aan kan worden gedaan 4. experimentje met diffusie op de voorwand ipv absorptie (ik voorspel succes) 5. indien nodig aanvullende absorptie op het schuine achterwandje, maar niet meer achter de speakers En nog bedankt voor je gastvrijheid, 't was gezellig!

Ja, ze zijn zo ontzettend dun... Maar wolliger laag is niet welkom en rustiger hoog ook niet, maar wat wil je voor die prijs!

Anti-cable. Prima kabel, niet gebruiksvriendelijk!

Ik ga het Bert wel even voorleggen, Marc. Iemand anders zal voor mij een setje 47 labs speakerkabel gaan regelen, omdat ik dan meteen geen andere meer zal willen, zo zegt ie. Ik ga het vanzelf wel zien...

Hmm ja, dat weet ik ook niet hoe dat zit. Ik baseerde het op wat mij hierover was meegedeeld.

Ja die is het... De afscherming doet dus ook iets als ie niet is aangesloten? Geweldige opmerking trouwens, rond en vierkant. Je zult er maar in geloven!

Weet ik echt niet, maar ik wil het experiment graag herhalen met die van mij, later...

Mooi Leobus, ik vanavond ook! Hopelijk maak ik het nog mee dat het stabiliseert. Dat moet mogelijk zijn, aldus Bert. Ik ben ook benieuwd naar de nieuwe tegel - 30 in het vierkant. Overigens zou ik ook nog de ls-kabel kunnen vervangen voor een gemakkelijk te behandelen vdHul Skyline (5,50/m). Destijds meeverkocht met de Apogees, omdat ze aangesoldeerd waren... Maar het is wel doorslaggevend om in een gemodde set ook de interlinks en ls-kabels te selecteren op 'behandelbaarheid' -in feite de aanwezigheid van koolstof, dat zich hiervoor erg goed zou lenen en waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt. Ook in de tegels dus... De Supra die er nu tussen hangt kreeg ik bij de nieuwe speakers. Ik heb al gemerkt dat de afscherming (inderdaad, afgeschermde ls-kabel) aardig afbreuk kan doen, indien aangesloten. Maar misschien ook wel indien niet aangesloten ???

Er ligt een grote tegel voor me klaar bij Bert, en de kleintjes worden opnieuw geactiveerd. Hij wil zelf ook graag weten waarom het bij mij (vanaf het begin, ook met de Apogees nog) zo instabiel blijft, ondanks dat er ook fysieke modifcaties aan de hardware zijn uitgevoerd. En eerlijk gezegd wil ik dat zelf ook wel weten, want het is natuurlijk niet leuk als je de boel steeds opnieuw moet activeren... Als het allemaal meezit en alles zit op dezelfde lijn weet ik gewoon niet wat ik hoor -- meemaak eigenlijk. In het ergste geval is het een heel aardig klinkende hifi-set, waar geen echte muziek maar een leuk geluid uitkomt.

Enkele tientallen kubieke meters extra (podium)ruimte versus een tamelijk plat ruimtebeeld.Een schonkig laag zonder echte diepgang versus een vloeiend laag zonder problemen. Terughoudende presentie versus een tastbaar, fris klinkend plaatje. Die eigenschappen wisselen hier onder invloed van tegelgebruik, hoewel niet persé tegelijkertijd of altijd in dezelfde mate. De beschreven positieve eigenschappen verdwijnen deels als de tegels te lang op dezelfde wijze liggen. Overigens heb jij de tweede keer dat schonkige laag gehoord! De eerste keer niet, toen was dat juist heel goed... Ik heb daar niets van gezegd uit mezelf, maar jij merkte het wel op, want je benoemde het zelfs! Inmiddels blijkt 1 tegel defect. Die werkt echt tegen als ik 'm ergens, waar dan ook, in de keten inzet. Dat was al duidelijk geworden toen ze er hier na 2,5 jaar uitgehaald werden. De andere, niet defecte tegel is momenteel dus solo in gebruik. Dat zou ik nu sowieso doen, omdat recentelijk ook is gebleken dat stapeling van tegels averechts werkt. En ik heb bijna altijd gestapeld...

Verbeteringen die wel echt zijn, maar na een paar dagen verdwijnen. Dat is waar ik al een tijdje last van heb. Vervolgens weer 'iets' doen om het weer voor even goed te hebben...

Ach zo... Ja, daarover kan ik niet oordelen. Hopelijk kan ze ook goed zingen!

Wie bedoel je? Mevr. Costello-Krall of Mej. Barber?

Dit zijn dan vast geen opnamen voor een album?

Geweldige opnames zijn het wel, maar muzikaal gezien... Hoe is dat dan? In het begin leek het mij heel wat, maar uiteindelijk kan ik 3, misschien 4 tracks van alle albums samen benoemen, die me ook muzikaal iets zeggen. Allemaal net iets te dada-avant-garde nietszeggend, en dan wel klinken als een klok. Blue Prelude liet ik jou trouwens horen, van het franse live album. (Doe me dan Wende maar...)

Ik weet nog een derde ding waar je dat veel over hoort !

Ja, frequentie en amplitude, die zijn ALLES!

Over het zinvol kanaliseren daarvan misschien?

Dat heet praten, Spido. Radio 1 is een praatzender. De enige die op mag in de auto...

Ik heb reeds de mogelijkheid om duizenden stations via internetradio te ontvangen, maar het aanbod is beperkt qua genre. Niets voor mij dus.

Die duizenden geven allemaal meer van hetzelfde, volgens mij. Maar ik mis het niet meer...

Wat is het toch fijn als de muziek die je graag hoort gewoon uit de kabel of de ether komt... Die luxe heb ik helaas nooit gehad

Maandagmiddag is okee. Dezelfde fragmenten. Maar wat betekent eigenlijk o.d.? Er is eerder een rem los dan kracht verdwenen... Een klarinet. Leuk!