spido

In de aangrenzende ruimte is geluid, dus zijn daar geluidsgolven. Een deel van de geluidsgolven dringt kennelijk door de deur en kamerwanden heen. Dat is een essentieel ander geval dan wat er ìn de luidsprekerbehuizing (baskast) gebeurt. Daar is geen geluid. Want de beschikbare ruimte is niet groot genoeg voor geluidsgolven. (Lage frequenties - lange golven.) Daar zijn wel drukverschillen, met bepaalde frequenties. Die kunnen slappe kastwanden in trilling brengen, waardoor die (ongecontroleerd) als membranen gaan werken. Dat is foute boel.

Ab-so-lute-ly fa-bu-lous! Oscar Levant was een goede vriend van George Gershwin en kon als geen ander in diens geest spelen. Bovendien was hij een ongelooflijk knappe pianist. Waar bijvoorbeeld Leonard Bernstein nog wel eens een nootje liet liggen, of de spanning liet vieren, speelde Oscar Levant de Rhapsody in Blue in één fenomenale spanningsboog: elk fragment ervan is een cliffhanger naar het volgende fragment. Adembenemend, haast. Oscar speelde het stuk overigens in 12:48 minuten (anno 1944). Ter vergelijking: Leonard Bernstein deed er 16:29 minuten over (anno 1959) en zelfs 17.09 minuten (anno 1982). Misschien speelde het wel een rol, dat er anno 1944 nog geen langspeelplaten bestonden, en dat het hele concert op een album van twee 78-toerenplaten moest passen... Een buitengewoon interessante figuur, overigens, die Oscar Levant. http://en.wikipedia.org/wiki/Oscar_Levant Vermoedelijk zou hij er zelfs in zijn geslaagd nog vlugger dan Spido een levenslange ban van het Audiofreaksforum te krijgen!

Beste TL200, Jij koppelt de behuizing van je draaitafel zo stevig mogelijk aan het dragend oppervlak (plank) met behulp van spikes. Ik meen dat het juist verstandig is de draaitafel daar zo veel mogelijk van te òntkoppelen. Natuurlijk heb ik over dit onderwerp nogal wat gelezen, maar de "experts" op de diverse fora spreken elkaar - en soms ook zichzelf - nogal tegen. Bovendien blijkt niemand ooit te hebben aangetoond of bewezen wat de optimale opstelling is: koppelen of ontkoppelen Een aardig voorbeeldje daarvan is 213Cobra uit de doorgaans zwaarbenevelde stad Los Angeles. Hij beschrijft hoe hij uiteindelijk (?) zijn beide zware Luxman PD444 draaitafels op spikes zette: Je zou denken dat zo iemand het zo langzamerhand wel zou moeten weten, hè? Ervaringsdeskundigheid genoeg! Maar aan het eind van zijn stukje blijkt hij toch maar een gewone, autosuggestiebele audioneuroot te zijn: http://www.vinylengine.com/turntable_forum/viewtopic.php?t=24521

http://nl.wikipedia.org/wiki/Decibel_(eenheid) Een decibel geluidsdruk wordt wel "het kleinst hoorbare verschil in geluidsdruk" genoemd. Maar dit moet je toch ook relateren aan de frequentie: in het middengebied is het gehoor het meest gevoelig voor geluidsdrukverschillen. In het lagetonengebied kunnen, door staande golven in de diverse richtingen, heel vreemde effecten optreden: bij bepaalde frequenties kan op bepaalde punten de geluidsdruk heel hoog zijn, en op andere punten vrijwel afwezig.

Beste Thingman, Geluid is een kwestie van golven, en daar is de luidsprekerbehuizing te klein voor. (Afgezien van hoge frequenties, die vaak worden afgestraald door units die helemaal geen kast gebruiken.) Er zijn wel drukverschillen in de kast. Alleen wanneer de kast een stijf, onvervormbaar pomphuis is, kunnen de drukverschillen onvervormd in geluidsgolven worden omgezet. Helemaal niet vaag, maar wel beknopt. En jij begrijpt kennelijk totaal niets van luidsprekerbehuizingen, Pjotr.

Beste Mumsoft, Verwarring alom, dus! Die uitvoering van Henkryk Szeryng met het Koninklijk Concertgebouw Orkest o.l.v. Bernard Haitink ken ik niet, maar ik kan me goed voorstellen dat het een versie "in vol ornaat" is. In mijn LP- en CD-verzameling komen diverse uitvoeringen voor van het Vioolconcert van Van Beethoven door Grote Vioolvirtuozen met Grote Orkesten onder leiding van Grote Dirigenten. Dramatische, nogal gezwollen, zwaar & breed uitgespannen interpretaties door Grote Bezettingen. Die Grote Bezettingen wáren er nog niet, in Beethovens dagen. Die kwamen pas in de periode die men nu meestal de Romantiek en de Post Romantiek noemt: de tijd van Brahms, Brückner, Berlioz, Meyerbeer, Verdi, Tchaikovsky, Puccini, Rimsky-Korsakov en vele anderen. De tijd die men wellicht ooit niet langer als Romantiek maar als Pathetiek zal aanduiden... Omdat ik de uitvoering van Emmy en Hans c.s. nu tòch in handen had, heb ik hem meteen maar eens beluisterd. Eerst dacht ik even dat het een bewerking voor kamerorkest was: zo groot was het verschil met de bekende versies met grote bezetting. Maar allengs begon mij de kleine bezetting van het Utrechts steeds meer te bevallen: de dynamiek leek wel groter dan bij de traditionele uitvoeringen, er was meer transparantie (mede dank zij de puntige, droge opname) en Emmy kon veel meer zichzelf zijn dan bij een groot orkest met een grote dirigent mogelijk was geweest. In haar cadens aan het slot van het eerste deel speelt zij prachtige dubbelgrepen, fluit- en fluistertonen, die zeker een plaats op een demonstratie/test CD van een audioforum zouden verdienen, want alleen zeer goede audio-apparatuur zal in staat zijn zulke klanken natuurgetrouw en overtuigend weer te geven.

Om weer on-topic te komen: je kunt aan de zwaarste kant natuurlijk altijd een paar Michell Record Clamps onder de pootjes doen! Overigens is het van belang stevig schuimstof te gebruiken. En vooral geen schuinstof. Jullie hadden trouwens wel gelijk (bedankt!), maar de schuinstand was heel gering. Met een paar bierviltjes onder de pootjes die dat nodig hadden, staan de draaitafels nu weer keurig waterpas.

Beste Pjotr, Ad A. Bedoel je dat de wanden best mogen meetrillen/meebuigen, zolang ze maar niet barsten, scheuren of vergruizelen? Ad B. Denk je dat ze niet zullen resoneren in het werkgebied van een speakerunit die ze niet huisvesten? Is het je niet bekend dat trilling van kastwanden de grootste vervuiler van de geluidsweergave is? Dat het trillen van kastwanden frequentie-afhankelijk energie afsnoept van het audiosignaal en frequentie-afhankelijk na-ijling ("vertraagde resonantie") veroorzaakt?

Beste Mumsoft, Operateksten zijn best te vinden op het net. Ik heb bijvoorbeeld zelf de hele Ring en nog veel meer downgeload en uitgeprint. Maakt het toch wat gemakkelijker die opera's te volgen.

Vast héél snelle buizen, dan!

Bij de CD van het Vioolconcert van Van Beethoven door Christian Tetzlaff met het Tonhalle Orchester Zürich o.l.v. David Zinman wordt in de "specificaties" abusievelijk vermeld dat het concert wordt uitgevoerd door Emmy Verhey met het Utrechts Symfonie Orkest. Daar wees ik in #1 op. Gedreven door een ook voor mijzelf onbegrijpelijk streven tot waarheidsvinding lichtte ik het beroemde vioolconcert uit de destijds bij Kruidvat gekochte serie "The Complete Masterworks - Ludwig van Beethoven": ongeveer een halve meter CD's. Daarvan is het Vioolconcert Vol. 9. En ja hoor: Emmy Verhey, Utrechts Symfonie Orkest, Hans Vonk. http://www.discogs.com/release/1019200 Deze CD blijkt ook als apart item op de markt te zijn (geweest?): http://www.mdt.co.uk/beethoven-violin-concerto-in-d-61-emmy-verhey-brilliant-classics.html

Verkopen ze ook ènkele LP's bij Vinylvinyl?

Op "Three Blind Mice" zijn destijds (jaren '70) heel aardige audiofiele jazz-opnamen op LP verschenen, met een sterk "live upfront" karakter*. Het is interessant dat de (oorspronkelijk analoge) opnamen later ook op CD uitkwamen. Soms gebruik ik zo'n CD wel eens om te checken of de platenspeler de overeenkomstige LP ook bij de grootste amplituden zonder vervorming aftast: sommige piano-aanslagen zijn èrg fel. Isao Suziki Quartet + 1: "Blue City". (Three Blind Mice - TBM-24) (Leuk detail: ze kunnen maar héél moeilijk een eind breien aan hun fraaie "Body & Soul". ) * Daarmee bedoel ik dat het lijkt alsof je zo'n beetje tussen de musici in zit. Of aan het eerste tafeltje in de jazzclub. Heel anders, dus, dan de veelgeprezen Opus 3 plaat "Jazz At The Pawnshop", die klinkt alsof hij in de vestiaire werd opgenomen...

Een essentieel kenmerk van autosuggestie is dat de betreffende persoon zich er niet van bewust is.

Beste Stefk, Heeft het hiermee te maken? http://en.wikipedia.org/wiki/Helter_Skelter_(song)

Beste KT88, Denk je vaak aan krampachtig samengeknepen billen? Zou jouw veronderstelling dat liefhebbers van goed geluid vergeten van goede muziek te genieten, wellicht kunnen berusten op projectie? Een heel groot deel van mijn muziekverzameling bestaat uit oude, ja zeer oude opnamen. Oude, maar "eerlijke" opnamen. Daterend vanaf het begin van de jaren twintig. Daar kan ik echt van genieten. Maar wat The Van Gelder Sound betreft: "Jàààgh! Daarbij is genieten haast niet mogelijk!"

Zie #34.

Beste JD, Rudy van Gelder gaf zijn opnamen een eigen, herkenbaar "klankkarakter" mee. Een kwestie van smaak. (Of wansmaak?) Dat is niet verenigbaar met het principe van werkelijkheidsweergave. Want high fidelity heeft niets met smaak te maken. Charles Mingus werd van de geparfumeerde opnamen van die Van Gelder een beetje misselijk. Spido ook.

http://en.wikipedia.org/wiki/Rudy_Van_Gelder

Beste Vintage, Wat ik bij "versterkers beluisterd"? bedoelde: je kunt versterkers alleen "beluisteren" via luidsprekers, en gevoed met audio-opnamen (muziek, en/of - in het geval van Menno - eigen live minidisc opnamen). Ik wéét dat Menno's versterkers van prima kwaliteit zijn. Dat heb ik zelf meermalen gehoord. Maar juist bij hem zèlf (een paar jaar geleden, in de Spiegelzaal te Zwolle) vond ik ze het minst overtuigend klinken! (Een versterker kan nooit beter klinken dan de opnamen, de geluidsbron... èn de luidsprekers die er op zijn aangesloten.)

Versterkers beluisterd? Maar hoe dan ook: als ik dat zo lees over de "TRANS in de UL40-S2" - over de extreem lage vervorming en de verbeterde dempingsfactor - lijkt Menno op de goede weg te zijn: de weg terùg.

Met Brilliant Classic heb ik goede ervaringen. Meestal geen uitvoeringen door supersterren, maar wel gedegen en muzikaal. Zou Blokker een restpartij van Kruidvat hebben overgenomen? Overigens denk ik dat we alleen de informatie op het doosje kunnen vertrouwen, waar het Blokker betreft.

Blokker verkoopt tegenwoordig klassieke CD's. Interessant, vindt Spido! Maar hij stuit op tegenstrijdigheden in de informatie. Neem nou deze: Emmy Verhey? Utrechts Symfonie Orkest? Het doosje zegt Christian Tetzlaff, met Tonhalle Orchestra Zürich o.l.v. David Zinman. Vergissingen? Of misleidingen? (Die laatste mogelijkheid ligt wel voor de hand, bij de Requiem Mis...) P.S. Bij de "Specificaties" van de Requiem Mis vonden we tot overmaat van verwarring nog een derde versie: Artiest(en) Berlin P.O., Gheorghiu, Alagna http://www.blokker.nl//ProductDisplay?storeId=10156&urlLangId=-104&productId=577150&urlRequestType=Base&langId=-104&catalogId=11551 http://www.blokker.nl/nl/blknl/dvd-s-en-cd-s/muziek-cd/klassiek/beethoven-violin-concerto-romances-cd

Beste TL200, Mijn draaitafels staan op ongeveer 10 cm dik matrasschuimstof (koudschuim). De pootjes zakken wat dieper in het schuimstof weg dan de bodemplaten, maar in feite rusten de apparaten dus op het volle oppervlak van hun bodemplaten die hierdoor ook gedempt worden.

Beste TL200, De TriPad mat heb ik heel veel en heel lang gebruikt op een TD 126 MkIII: zowel met (antieke) platenklem als zonder. (Een TD 160 MkII bezit ik niet: veuls te modern!) Eigenlijk heb ik nooit echt verbetering van de weergavekwaliteit kunnen vaststellen bij gebruik van de klem. Soms dàcht ik dat wel, maar als ik dat dan controleerde door hetzelfde fragment nog eens af te spelen zònder klem, meende ik te moeten vaststellen dan ik mezelf weer iets had wijsgemaakt. Misschien speelt het wel een rol dat ik zulke vergelijkingen steevast deed met track 1 van de platen, en dat - zoals ik eerder schreef - juist daar de klem nauwelijks of niet voor verbeterde koppeling zorgt. Of zelfs averechts werkt.