Karma

Wat bovenstaande betreft zijn dit soort Tannoy's vreemde speakers. Op veel shows waar ik tot een jaar of tien geleden nog kwam heb ik nooit de grote Tannoy's overtuigend horen klinken. Ik heb mijn Tannoy's overgenomen van iemand die er ook niet mee uit de voeten kon. Hij speelde met een buizenbak(je) van Leben met een paar Watt aan vermogen. Aanvankelijk dacht ik ook aan buizen met dit soort speakers maar als je wat dieper graaft kom je ook genoeg mensen tegen die zweren bij een transistor met vermogen.

Ik snap volgens mij wel wat spido bedoeld. Hoe beter het resultaat hoe puurder, zuiverder en krachtiger het resultaat. Bovendien moet je ambities hebben. De vraag blijft echter wel of een ieder hetzelfde oordeel aan zoiets zal toekennen. Zoals ik al aangaf is er bij mij een plafond waarboven ik niet veel enthousiaster wordt van "betere" hifi en een beter resultaat. Maar Spido mag aangeven of ik hem goed heb begrepen.

Volgens mij is er niet echt een lijn te ontdekken in de reacties. Probleem bij dit soort dingen is dat bewoordingen die een ander gebruikt voor hem/haar vaak wel duidelijk zijn, maar niet altijd duidelijk hoeven over te komen. Een vlotte en evenwichtige weergave, muziek is emotie, dat het nooit vanzelfsprekend is en dat soort dingen spreken mij ook aan, maar de vraag is dan nog steeds of we daarmee hetzelfde bedoelen. Verder heb ik in het verleden naast mensen gestaan die juist een enthousiast werden van een wat neutraler/zakelijker geluid of juist van een geluid wat gericht is op klank en waarbij tonen meer body hebben. Ik bedoel daar ook verder geen waardeoordeel aan toe te kennen mits iemand zo'n keuze bewust maakt en gewoon aangeeft dat hij dat mooier vindt. Belangrijk is ook dat je je niet laat beïnvloeden door wat een ander mooi vindt en denkt dat dat dan wel het beste zal zijn, maar juist kiest wat je zelf aanspreekt. Verder weet ik uit ervaring dat hifi per definitie vertekend. Ik heb sets gehoord, compleet verschillend voor wat betreft presentatie/geluid en waar je ook echt even versteld stond van die verschillen en even in dubio staat, maar ze maakten wel allemaal muziek. Wat mij betreft draait hifi dus vooral om keuzes maken. Wat wil je persé wel horen en wat persé niet. En wat zijn verder de prettige bijzaken die mooi zijn meegenomen. Ik denk inderdaad dat we daarin allemaal onze eigen keuze maken, afhankelijk van je smaak (en wat dat dan weer inhoud). Zo ben ik op dit moment wat ziek met keelpijn en wat oorpijn en merk dat mijn oren nu wat anders in elkaar zitten dan anders. Kan een voorkeur van geluid niet alleen door "smaak" worden veroorzaakt maar bijvoorbeeld ook door "het ontwerp" van je oren? Niet in de zin van beter, maar anders. Aan de buitenkant is ieders oor immers ook niet precies hetzelfde.

Ik vraag me af wat jullie nu eigenlijk belangrijk vinden in geluid? Ben je gericht op het horen van klank en tonen, waar ik bijvoorbeeld Scan Speak onder versta? Of hou je van een neutraal/zakelijk, waar ik bijvoorbeeld Wilson Audio onder versta? De meeste mensen streven een realistisch geluid na, het moet zogezegd klinken zoals het origineel. Een piano moet dus zoveel mogelijk als een piano klinken, een gitaar zoveel mogelijk als een gitaar, drums zoveel mogelijk als drums. Maar het is mijn ervaring dat ik daarbij toch de aspecten eruit haal waar ik aan hecht en daardoor mijn eigen versie van realistisch nastreef. Ik spreek voor mezelf dan ook al jaren niet meer dat ik een zo realistisch mogelijke benadering nastreef. Ik moet vooral geboeid blijven door de muziek en dan vooral op de lange duur. Zaken die daarvoor bij mij belangrijk zijn: ruimtelijkheid en het liefst holografie, een gezonde dosis dynamiek, robuust geluid zogeheten met “ballen”. Verder hou ik niet van een teveel aan hoog, ik vind het een goedkope manier om details naar voren te halen. Ik vind in die zin een transparant geluid een veel natuurlijkere vervanger van hoogweergave, je kunt daardoor eindeloos naar muziek blijven luisteren en niet het gevoel krijgen dat je iets mist. Verder is het mooie van de elektronica die ik gebruik dat er de nodige beweging in het geluid aanwezig is waardoor ik ook op de lange duur geboeid blijf. Bij veel apparatuur mis ik dat waardoor ik op de korte duur wel geïmponeerd kan zijn, maar op de lange duur afhaak. Wat ik verder merk is dat ik met mijn huidige set mijn persoonlijke plafond heb bereikt. Voor mij zit er als het ware niet meer muziek in de muziek. Er is op de lange duur niet meer genot, het geraakt worden door de muziek en alle muzieklijnen in een stuk heeft wel zijn maximum bereikt, hoewel mijn huidige set naar objectieve parameters duidelijk de betere is dan mijn vorige. Mijn ervaring is dat er met de meeste objectieve parameters een soort van gewenning optreedt en dat er slecht enkele parameters zijn zoals hierboven genoemd waarbij dat anders ligt. Verder blijf ik een voorkeur houden voor vinyl omdat dit op de één of andere manier natuurlijker klinkt. Dit kan echter ook te maken hebben met mijn voorkeur van geluid. Belangrijk voor mij blijft ook dat ik allerlei muziek en zogeheten verschillende kwaliteiten opnames moet kunnen draaien zonder de kamer te willen uitlopen. Ik vind het een kwaliteit van elektronica als je toch stappen verder komt, maar zonder dat er sprake is van een in mijn ogen verwrongen vergrootglas. Hoe zit jullie voorkeur in elkaar?

Ik heb Blumenhofers gehoord, weet even het type niet meer maar het was een setje van ongeveer 6800 euro. Ik vond die speakers niet fel in het hoog. De speakers hadden juist een mild karakter. Misschien hangt dit samen met de randapparatuur? Te weinig transparantie wil bijvoorbeeld nog wel eens vergist worden met een tilt in een bepaald gebied.

Sinds mijn ogen zijn opengegaan heb ik bij dit soort topics altijd de volgende stelling. Hoe muziek op een set klinkt zegt meer over de set waar het op gespeeld wordt dan over de opname. Een eenvoudige opname hoort gewoon als zodanig te klinken en dat heeft beslist zijn charme. Bij oude opnames bijvoorbeeld hoor je de oudheid van de opname en dat brengt tenminste bij mij best nostalgische gevoelens naar boven. Ik vind die opnames ook niet noodzakelijkerwijs slechter klinken. Het gaat er volgens mij om de authenticiteit van een opname te vangen en dan gaat het al snel goed. Ik vind dat wij als audiofielen te vaak bezig zijn om kritisch te zijn op de opnames. Mij bekruipt altijd het gevoel bij dit soort topics dat we de tekortkomingen van een set louter aan de opnamekwaliteit willen wijten, terwijl het omgedraaide eerder het geval is.

Interessante vraag want hoe weet je of iets dat op plaat is gezet afkomstig is van een digitale of analoge bron. Mijn persoonlijke slechtste opnames dateren uit eind jaren tachtig in het pop genre. Er ging destijds het verhaal rond dat de labels destijds expres een slechte kwaliteit vinyl gebruikten om aan te tonen dat CD veel beter was. Ik heb een tweetal opnames uit die periode waarbij ik me afvraag waarom het ineens klinkt zoals het klinkt. Eenvoudige opnames, helemaal niets mis mee, klinken bij mij doorgaans als zodanig en maar wat er bij die opnames uit mijn speakers komt is ineens anders. Ik heb een half speed master versie van Queen a day at the races. Je hoort dat het een wat oudere opname is maar deze klinkt waanzinnig mooi. Geen idee wat de bron was voor die opname. Van Toto (volgens mij de vijfde) heb ik ook een uitgave van speakers corner. Klinkt ook erg mooi. Dire Straits op een duits label idem. Veel van die speciale uitgaven klinken erg mooi, maar ik kijk nooit na wat de bron van dergelijke opnames is. Van alle bijzonder labels heb ik nog het minst met sommige de nieuwste versies van MFSL. Het lijkt wel of men zijn best doet een soort alerte sound te genereren. Nadeel van zo'n afstemming is dat ik op sommige uitgaves de verfijning wat verder te zoeken vindt. Een voorbeeld hiervan is INXS met kick. Ik heb dan veel meer met de wat softere sound van speakers corner albums die ik heb. Wellicht heb ik meer moeite met de omgedraaide richting. Zo heb ik een CD van Simply Red genaamd Home die analoog van origine is, en daarna op CD is gezet. Met sommige nummers bekruipt me wat en weet ik eigenlijk niet wat ik er van moet vinden. Op de een of andere manier lijkt het wat minder natuurlijk.

Ik zit zogeheten ook helemaal "in de ban van". Een CD speler die voor de verandering eens natuurlijk klinkt, het is weer een tijdje geleden dat ik dat voor het laatst hoorde en is best bijzonder. Ik ben zelf ook erg van het analoog. Radio luisteren kan best bijzonder klinken, ook extra genieten als er dan een mooi nummer langs komt Ik weet dat je weinig vermogen nodig hebt en het toch hard kan gaan. Aan de andere kant sta ik er soms versteld van dat ik mijn speakers met een rendement van 95db met mijn 80 watt amp voor 60% kan opendraaien. Kan wellicht ook te maken hebben met verschil tussen buizen en solid state?

Heeft iemand ervaringen met zekeringen van Synergistic Research? Die schijnen heel erg goed te zijn. Ik gebruik zelf bekabeling van dit merk dus ik ben wel benieuwd of er ervaringen zijn. Ik geloof trouwens niet dat een zekering "een enorme" verbetering brengt zoals meestal beschreven wordt, hooguit nuances als daar al sprake van is.

Wat ik bedoelde was dat je vroeger allerlei fantastische loopwerken had zoals die het VRDS systeem van TEAC, of de CDM serie van Philips. Enorm robuust ontworpen systemen waaraan de nodige kwaliteiten werden toegeschreven. Tegenwoordig worden allerlei simpele platsic systeempjes gebruikt voor het uitlezen. Gaat dit ten koste van de kwaliteit?

Ik begrijp dat je de eigen CD's via een "image" op deze speler kunt krijgen. Heeft het nu nog nadelen dat je de peecee gebruikt als "uitleesapparaat" om bestanden op deze speler te krijgen?

Ik geloof je graag, maar wel opvallend dat juist een (vermoedelijk oude) mono opname zo mooi is! Ik heb ooit een James Bond Theme gehoord en dat klonk ook super.

En hoe is deze bevallen qua geluid?

Jemig tubejack, het is een DV17, knap dat je hem herkent. De DV17 gebruik ik heel af en toe voor een filmpje, maar meestal staat hij aan voor Shaun the sheep, Mickey Mouse clubhuis, K3 en dat soort dingen. Mijn vorige CD speler was een Rega Saturn. Ik vind het nog veel te vroeg voor eindconclusies over klank van de Isis. Ik heb daar altijd veel meer tijd voor nodig. Wat in ieder geval wel opvalt is dat de Isis muziek anders presenteert dan de Saturn. Ik heb vroeger wel eens wat geexperimenteerd met opamps. In die zin vind ik de vergelijking tussen iets van analogue devices (wat "directere" presentatie gericht op "klank" of zoals iemand anders het eens noemde "tonen") en van Burr Brown (wat rustigere weergave die meer vanuit het niets komt, losser is, ruimtelijker) treffend. Beiden maken muziek en dan gaat voorkeur gelden. Burr Brown geluid heeft mijn voorkeur en komt ook meer overeen met de meer ruimtelijke en lossere weergave van een draaitafel die mij zo bevalt. Het is overigens voorstelbaar dat iemand anders een andere voorkeur heeft. Wellicht mensen die bijvoorbeeld van scanspeak luidsprekers, sonus faber of iets dergelijks houden. Dat is wellicht vergelijkbaar met wat ik bedoel met meer gericht zijn op de volheid van klank en tonen. Wellicht hangt dit ook nog samen met de muzikale voorkeur. Bij klassiek gaat het namelijk best goed. Voor de rest moet ik gewoon afwachten en waarnemen of de Isis "das gewissene aha-erlebnis" heeft. Het geluid moet me blijven boeien, mijn aandacht vasthouden en ik moet er alles op kunnen draaien zonder een opvallende eigenschap.

Echt fotootje doet het altijd beter:

Dank je. En dat is een Isis inderdaad. Hoe krijg ik een afbeelding geupload uit mijn eigen bestanden?

Volgens mij kan ik hier geen afbeeldingen uploaden?

De Isis is binnen. Vanavond eens een begin maken met luisteren. Hij zal beslist nog wel wat los moeten komen.

Ik ben wel benieuwd waarom ze een TDA 1541A gebruikt hebben als converter. Het is beslist een muzikaal klinkende chip, maar is afkomstig uit de eind jaren tachtig.

Ik gebruikte voorheen banaanstekkers van WBT. Die zijn ook gemaakt van goed en duurzaam materiaal. Maar ook van den Hul maakt ze. Met genoemde merken heb ik in ieder geval goede ervaringen. Ik zou even op tweaks4u kijken of hifisuply daar kun je vanuit je luie stoel bestellen en meestal heb je het binnen twee dagen in huis.

Maar muziek is weer een kwestie van gevoel, en dat kan de zaak nog wel eens ingewikkeld maken.

Audiotop is mooi spul voor LP's.

Streamen is inderdaad "hot" tegenwoordig, maar ik heb er niet veel mee. Ik ben wat dat betreft conservatief. Ik heb ook een hoop platen en CD's. Rega was al mijn smaak destijds in 1999, toen ik de eerste set heb gekocht. De signatuur van Rega is wat dat betreft hetzelfde gebleven, er is alleen meer "clarity", het signaal is ook een stuk schoner geworden. Rega klinkt wat milder, wat mij altijd opvalt is dat geluid beweeglijk is en als je daar gevoelig voor bent dan valt veel apparatuur af omdat die na wat langer luisteren in die zin altijd wat "plat" klinkt. Andere CD spelers heb ik hier wel beluisterd. Het duurste dat hier een tijdje heeft gestaan is een North Star combi. Maar ik heb hier ook wat gehad met zonder umsampling en filtering. Voor wat betreft uitgaven vind ik het wel even genoeg zo dus voor een Osiris zal ik toch eerst de loterij moeten winnen. Het moet ook een keertje ophouden. In mijn prestiges zit geen pepperpot. Ik heb hiervoor nog een paar definitions gehad en dat was ook mooi, de nieuwe definitions zijn minder mijn ding. Toen ik de definitions nog had heb ik een keer bij een gast geluisterd die een paar prestiges had staan. Na de kortste keren kon ik horen dat dit mooier was dan mijn definitions. Maar goed, ik was tevreden en kon erg goed van mijn set genieten en voor die tijd had mijn eigen set ook al een bak geld gekost. De prestiges ben ik een paar jaar terug tegenaan gelopen doordat de audiozaak waar ik doorgaans kom ze als inruil had staan. Waarschijnlijk zijn ze voor het leven, want het is precies mijn ding. Die USB ingang van de Isis ga ik alleen nodig hebben rond de kerst want dan komt er een USB stickje op met kerstmuziek, tenzij ik er ook mijn DVD speler op kan aansluiten, maar van wat ik er nu van weet gaat dat niet.

De feiten liggen wat anders hoor. Ik had vroeger een enorm goede CD speler, de Rega Jupiter en IO. Maar die overleed op een bepaald moment. De Saturn is beter, maar doet me mijn vorige niet vergeten. Probleem is dat mijn speakers nogal veeleisend zijn, ook al zijn ze erg vergeeflijk qua klank. Er zit in die zin wat onbalans in de set. De draaitafel klinkt super, de Saturn CD speler heb ik nu wel klinken als een typische Rega, maar hij komt gewoon net dat laatste tekort en dat mis je op den duur. Ik heb de Saturn drie jaar gehad en doe nu een upgrade. Als je me trouwens vroeger had gezegd dat ik zoveel geld aan een CD speler zou uitgeven in de toekomst dan had ik jou en mezelf waarschijnlijk voor gek verklaard. Maar aan de andere kant leven we allemaal maar één keer en muziek is een grote hobby van me. Of Rega de beste CD spelers maakt is een vraag die een ieder voor zich persoonlijk moet beantwoorden. Het is in ieder geval wel een merk dat spullen maakt die dicht bij de muziek staan. Ik denk wel dat weinig mensen hier betrokkenheid hebben bij Rega. Het is misschien een merk dat in eerste aanleg minder opvalt dan de rest.

Euhm, jij woont er toch ook?