mumsoft

En ik ben weer eens aan het spelen met - lees: in de luren gelegd door - mijn ouwe (on)trouwe Olive. Koop eigenlijk haast geen cd's meer, laat staan LP's, maar nu lagen er zomaar 2 op de mat, heel toepasselijk de Messiah van Händel, waar ik graag heen zou zijn gegaan, ware het niet, dat er een of ander virus rondwaart, dat de hele maatschappij ontwricht. Enfin, dat is een ander topic. Dus er kwamen 2 nieuwe cd's binnen. Ondat ik al een stuk of 7 uitvoeringen van dit meesterwerk in bezit heb, en de behoefte aan een 8e zowat nihil is, dacht ik toch echt even: laat maar zitten, toen mijn Olive de cd's niet herkende, én mijn pc de Olive niet eens kon benaderen. Dat laaste kwam - simpel - doordat er geen ethernetkabel aan hing. Dacht ik. Gauw een goede kabel aangesloten, maar dat hielp niet, toen nog maar een andere kabel uit de slangenkuil geprobeerd, maar die deed het ook niet. Wat-o-wat is er weer eens mis??? Er is een Engels gezegde, waar ik vaak aan moet denken: If you don't use it, you loose it. De laatste keer dat ik de Olive gebruikte lag al wat maanden achter me. En in die tijd was mijn browser, Firefox, overgestapt van http op https, de beveiligde versie van http. Al mijn tabjes, en ik heb er veel te veel, werden dus nu via https benaderd. Laat die ouwe Olive daar nu geen kaas van gegeten hebben! Ik was dat glad vergeten, en FF wist er niks van, en kon de Olive dus niet zien. Pas toen ik de s uit https eraf sloopte, wilde het weer. Dat had ik al eens gedaan voor de muziek-Olive, maar dus niet voor de werk-Olive. If you don't use, you loose it.

Dat lijkt me een logische plek. Grijp je nooit meer mis.

Ik was er voor de laatste cursusdagen van een Lotus Notes cursus. De Franse cursusorganisatie had ons Ollanders uitgenodigd om zowaar in Parijs (Olala) de laatste lessen te volgen. Was best leuk, ben zelf niet zo'n liefhebber van de Fransen, en zeker niet van de Parijzenaars. Ik geloof dat we toen ook Père Lachaise hebben bezocht, máár ik kàn me vergissen, en was het way back in 1977, tijdens de eerste vakantie met mijn nieuwe man, latere echtgenoot. Mijn Frans is best roestig, maar mijn jongere zus daarentegen kan het vloeiend spreken. De laatste jaren kom ik daarom nog wel eens in la douce France op het vakantieverblijf van die tak van de familie. Enfin, we dwalen af, en dat doen we maar al te graag.

Ja, eindeloze lijst wordt het zo. Mijn tante Noeni nam ons eens mee naar Scheveningen in haar dafje. Zij was getrouwd met mijn oom Wim, de mooie broer van mijn vader, en woonde heel modern in Rotterdam aan de lijnbaan. Onderweg naar die badplaats van Den Haag (waar ik toen woonde), kocht zij een ijsje, natuurlijk ook voor die twee neefjes achterin. Tot mijn ontsteltenis wierp zij het hoorntje hups uit het open dak op straat! Zonde vond ik, dat doe je toch niet? Onder het rijden zong zij Mylord, van Edith Piaf. Dat kon zij goed.

Van Morrison, zo gaan we door, doet mij weer denken aan Jim Morison, wiens graf op Père Lachaise nog steeds druk bezocht wordt, en waar iedere liefhebber, eenmaal in Parijs, heen moet.

Zoiets inspireert mij dan weer die muziek op te zoeken. De man heeft ook met Acker Bilk gespeeld, en dat herinnert mij weer aan de zoektocht naar cd's van Acker Bilk, waar mijn overleden echtgenoot goede herinneringen aan had.

En dat doet me weer denken aan die gedenkwaardige trouwdag van mijn lieve zusje, lang geleden. Ze had onzentwille kaasfondue besteld voor alle gasten in het restaurant in het centrum van Den Haag, en wat bleek? Ze konden er niks van, al die potjes met zgn kaasfondue, bleken geschift. Nou, dat was me een blamage! Maar wij schaamden ons ook een beetje, al konden wij er niks aan doen.

Als je nog eens in Portugal komt, het is best leuk om dan een wijnhuis te bezoeken. Vanuit Porto kun je er met een treintje komen. In Spanje heb je weer sherryhuizen, maar toen we in Jerez waren en dachten er een te kunnen bezoeken, waren ze allemaal op vakantie, de schavuiten.

Zo heel erg is het niet om geen automatisch afslag te hebben. De naald slijt nagenoeg niet van die rondjes in de uitloopgroef. En zelf doen is leuk. Je moet er toch heen om iets nieuws te horen.

Leuk! Online proeverij, het leek mij maar niks, ik zag het niet voor me. Maar als het zo gaat kan het wel. Port dronk ik vroeger ook wel eens, Sandeman en Da Silva. Die laatste hebben fraai gewelfde flessen waar druipkaarsen het heel goed op doen. Maar port met Tonic? Zonde. Nou ja, als je de verhoudingen omdraait is het niet zo erg.

O, concerten, heel heel weinig. De Stones in Rotterdam (de Kuip), een paar keer naar Pink Pop (when I was young), doodenkele keer naar het Paard (in den Haag), en soms, soms krijg je een kadootje in de schoot geworpen. We waren eens op fietstocht in Ierland, en na die tocht waarin het was gaan regenen, de fietsketting er steeds was afgelopen, en de wind flink was opgestoken, kwamen we nat en koud terug bij de fietsverhuur. Daarnaast was in een schuur waaruit een warme damp wolkte een Iers bandje bezig het publiek op te zwepen. Het klonk verdomd lekker, maar we hadden nog nooit van die band gehoord, Craobh Rua. We raakten aardig opgewarmd, ook omdat het tjokvol was in de schuur, en paar lekkere Ierse biertjes deden de rest. Daar hoorden we Not a Word about it, en die kochten we natuurlijk ook. Aandenken, hè.

Spinvis is schitterend.

Ik stem altijd in het bejaardentehuis hiernaast. Maar er schijnt een of ander besmettingsgevaar te zijn (er heerst iets, nee maar!), en nu moet ik me naar het studentenhuis begeven, alsof het daar wel veilig is. Maar ik ben nog niet aan de beurt, dat komt, ik ben te laat geboren.

Heb trouwens eerder op de avond nog gekeken naar een uitzending op NPO 3 over disco, jaren 80. Heerlijke guilty pleasures, vage beelden, scherpe herinneringen.

Barber: Adagio for strings. Van mijn scheurkalender (dit niet, dat komt van Youtube)

Engelse stekkers hebben drie pootjes, Amerikaase twee platte. Die laatste hadden we in Den Haag voor de aansluiting van de speaker op de draadomroep.

Kan me die overgang naar 220V in den Haag nog goed herinneren. Apparaten die je had werden (ik meen: kosteloos) omgebouwd, en als dat niet kon, kreeg (?) je een trafootje ervoor. Ik had alleen een electrische trein met trafo's van 125V, en die liepen met die extra trafo net zo goed. Engeland (good old) heeft rare stekkers en een raar voltage van 240. Maar ja, dat is het perfide Albion.

Milhyg, Charles, mag je nog wel eens uitleggen. Was das?

Ja, daar is het prachtig. En het weer, ach, dat wisselt met de dag. Zo ligt er ijs, zo ligt er sneeuw, zo schijnt de zon, zo is het een natte boel.

Zal het onthouden. Die Dual, een 1215 inbouw wisselaar (platenmoordenaar). Indertijd voor iets van 90 gulden gekocht bij Radio Gerese op het Regentesseplein in Den Haag (O, o, Den Haag, mooie stad achter de duinen...). Zelf een 'console' (kast, noemden we die toen) voor gemaakt van spaanplaat, beplakt met een soort schuimplastic. Mooie tijden, die eerste stapjes naar het betere geluid.

Ja, dat lijkt me ook. Beetje spuug? Maar hoe worden elastiekjes gemaakt, toch ook zonder las? Enfin, Cock weet het vast al. Hier boven heb ik een Direct Drive van Dual, waar geen snaar in zit, maar ook een DD zal wel verbeterd kunnen worden. Was indertijd het gejengel van mijn oude tussenwiel Dual een beetje zat, en koos toen voor 'het beste' wat er toen mogelijk was. En nu wacht ik nog altijd op de komst van de Wheel, dan moet de Pioneer PL12D maar het veld ruimen.

Kun je zo'n tapesnaar maken van afgedankte cassettebandjes? Heb ook nog wel wat bandrecordertape liggen. Maar vermoedelijk gaat de coating vieze dingen doen, zoals poederen.

En ach, streaming kàn beter klinken, maar andersom kan ook. Ik ben indertijd met streaming begonnen omdat mijn klassieke cd's er beter op pasten. Symfonieën zijn niet altijd op 1 cd te vatten (laat staan op 1 plaatkant).

He Duck, hier ligt al een tijdje werkeloos te liggen een Onkyo DX 7111 cd-speler, wil hem naar de kringloop brengen, maar dat is er nog niet van gekomen (geen auto). Als je die wil hebben, kun je hem zo meenemen. Is m.i. nog prima.

Hè hè, radio...... maar.... welke zender??? Ach, te laat, te laat.