marc

Toevallig heb ik enkele weken geleden een Audio Selectief interlink gekocht. Inderdaad mooie kabel (met mooie aansluitingen) voor een paar tientjes.

En als je je best hebt gedaan om een titel te behalen, mag je deze ook gebruiken, toch? Overigens, HBO instellingen worden in internationale context ook wel university of applied sciences genoemd.

Ben ik niet met je eens en vind het eerlijk gezegd ook wel erg overdreven. Allereerst beschrijft Carl uitgebreid de setting waarin geluisterd is. Daarnaast hoef je echt niet uitsluitend te luisteren met het medium dat je voorkeur heeft en waar je het meest naar luistert. Hij heeft toch ook een digitale referentie. Het is sowieso duidelijk dat er meerdere nieuwe variabelen zijn, wat onvermijdelijk is bij een bezoek aan andere locatie met andere apparatuur. Mijn ervaring is overigens ook dat de invloed van een platenspeler combinatie groter is dan die van een digitale speler/combi. Ik hoor geen of nauwelijks een verschil tussen mijn Meridian 508 CD speler en een Squeezbox Touch / Rega DAC combi. Dwz in mijn setting en met mijn oren. Dus snap wel dat Carl op deze manier nog één variabele (grotendeels) wil elimineren. En tenslotte, het is gewoon leuk om te lezen over een ervaring, welke in het geheel niet als dé waarheid wordt neergezet. Ik zat zelf een paar weken geleden op een paar km afstand in een vakantiehuisje. Echter, helaas geen tijd kunnen vrijmaken om een bezoek te kunnen brengen aan Realfine Audio. Leek me wel een mooie zaak om eens te bezoeken.

Je kent het wel, die setjes. De één een bitch, de ander een goedzak die zich alles laat zeggen. Die houden het vaak heel lang met elkaar uit.

Deze staat bij mij meestal op Radio paradise alternatieve pop/rock, maar wel vrij breed met diverse uitstapjes naar jazz, world, lounge, electronisch en meer aantal bits: geen idee, maar genoeg om van te genieten. Voor mij een mooie combi van herkenning en ontdekking.

Cyrus phono signature

Ik woon vlakbij Carl: Arnhem En ben sinds het ophalen van mijn Benz voeding bij Sodeju niet meer in Limburg geweest . Nee, kom er graag hoor! Om er ook nog maar eentje uit de oude doos te halen, ik was destijds nummer 2 met een verbeterde voeding. Alweer 14 jaar geleden...

Ik heb mijn Lukaschek momenteel niet in gebruik, die mag je wel een keer lenen, Carl. En met Sodeju voeding.

Edgar heeft de naam gewijzigd in Canor

Dat ligt er aan. Als je het erg belangrijk vindt om dat laatste beetje laag er superstrak uit te kietelen, ja, dan wel. Ik heb jaren Dynaudio’s gehad. In eerste instantie met een Musical Fidelity Nuvista versterker, aan power geen gebrek. Uit nieuwsgierigheid een 2e hands Edgar buizenversterker (2 x 50W push pull) erbij gekocht. De MF was transparanter en had een beter gedefinieerd laag (niet dat de Edgar slecht was, maar er was verschil). Toch merkte ik dat ik steeds vaker de Edgar aanzette, welke een vloeiender en hologafischer beeld lieten horen. Uiteindelijk de MF verkocht en altijd bij buizen gebleven. Dynaudio’s staan er bovendien om bekend een vriendelijk impedantieverloop te hebben.

Deze gel pad van Dynavox lijkt op de Onzow, maar dan voor de prijs van de moongel pads (ca EUR 10). Je kunt het alleen niet onder lampen gebruiken... Maar bevalt mij erg goed. https://www.dienadel.de/dynavox-gelpad-nrg30-fuer-die-nadelreinigung-nadelreiniger/a-353639271

Het komt dan mooi uit Carl, dat It Harkstee / Realfine audio zowel Joseph Audio als Audio Solution in het assortiment heeft ik zie dat ik daar volgende week ook in de buurt op vakantie ben. Mischien nog een bezoekje doen...

Wat moet ik me voorstellen bij stijgtijd?

Gisteren bij Okimono in Arnhem op zoek naar een verjaardagskado voor een vriend, loop ik hier tegen aan. Meteen maar meegenomen om vandaag ‘in tenue’ mijn toonarm, die nog in doos zat, te installeren.

Ik zou niet voor de ene gaan omdat ik de ander niet ken of omdat die bij onze oosterburen vandaan komt. De Feickerts die ik op shows beluisterd heb klonken zeker goed. Aan de andere kant werd Goldnote in het verleden door Audio Selectief in Sneek geimporteerd en die verkocht geen rommel. Dus lekker naar bijv. Rhapsody om de Feickert te beluisteren en bijv. naar Audio21 voor een Goldnote.

Ze speelden toch onlangs in Alkmaar? Dat klonk goed. Overigens erg interessant, al die instellingsmogelijkheden. Benieuwd hoeveel invloed deze hebben op het geluid. Wat doet de knop linksonder? Verschillende instellingen voor ruststroom? Heeft dat dan niet ook invloed op het vermogen, waar tevens separate knop voor lijkt te zijn?

tja, ik zie toch echt een enorme smiley bij Carl z’n opmerking

Als ik moet kiezen tussen een zwakke compositie met vette sound (bijv Solid rock) en een sterke gelikte compositie (bijv Ride across the river of Brothers in arms.... maar dit is slechts mijn smaak...), dan kies ik toch echt voor het laatste. Makke van Dire Straits vind ik een beetje dat op vrijwel alle albums hele sterke nummers worden afgewisseld met (soms heel) zwakke. Dan vind ik het debuutalbum niet alleen vet klinken, maar ook het meest constant kwa composities.

Klopt dat het uit 2000 dateert, zoals ik ook al aangaf: we zijn inmiddels 15 jaar verder. Toch wordt er nog maar relatief weinig muziek op highres uitgebracht en vormt muziek op CD-resolutie nog steeds het merendeel. Neemt niet weg dat een vervolgonderzoek met de momenteel beschikbare formaten zeker interessant zou zijn. Naast CD/transistor en vinyl/buizen is er ook een 3e set getest: CD/buizen, en is er juist veel aandacht besteed aan de randvoorwaarden.

In een ander draadje laait de discussie over vinyl versus (SA)CD weer op, een discussie die o.a. ook 15 jaar geleden al hevig woedde op het voormalige Hifi.nl forum. Deze vergelijking wil ik graag iets breder trekken door buizen en transistors toe te voegen, maar het vraagstuk met name vanuit een ander perspectief benaderen. In de discussie worden argumenten uitgewisseld betrekking hebben op wat technisch al dan niet superieur is en op wat beter klinkt, waarbij aan de ene kant waarheidsgetrouwheid en aan de andere kant smaak bepalend lijken vwb de keuze tussen beide alternatieven. Ik zou graag wat dieper in willen gaan op de psychologische gevolgen van audio op het ‘welzijn’, stress- en muziekbeleving van de luisteraar en ik wil dit graag doen aan de hand van 1 van de – in mijn ogen – meest intrigerende artikelen die in een audioblad is verschenen ("God is in the nuances", Stereophile 2000). De schrijver haalt in dit artikel een onderzoek aan van Jurgen Ackermann, een Duitse psycholoog met een meer dan gemiddelde interesse in muziek en audio (o.a. zelfbouw van versterkers en speakers). Voor zijn doctoraalscriptie heeft hij het volgend experiment uitgevoerd. Opzet van het experiment Voor een uitgebreide beschrijving van het experiment verwijs ik naar het artikel, kort samengevat omvat het experiment: - 3 verschillende systemen werden opgezet: 1. Vinyl + buizenversterker (analoge set). 2. CD + buizenversterker. 3. CD + transistorversterker (digitale set). Het betreft representatieve sets met meerdere goede kritieken. - 53 deelnemers, gesplitst in 3 groepen: audiofielen, muzikanten en overig. - deelnemers kregen elk dezelfde 3 muziekstukken te horen op elk systeem. - deelnemers beantwoordden vragen - voor en na elke serie van 3 nummers – o.a. over de emotionele staat en beleving. - aan het einde van de test werd elke deelnemer gevraagd welke set hij/zij zou kopen. - veel aandacht om externe factoren zo constant mogelijk te houden (o.a. tijdstip, belichting, duur). - los van de speakers konden de deelnemers niet zien met welke set gespeeld werd, hen was überhaupt niet duidelijk dat er van set werd gewisseld. Uitkomsten en conclusies - De analoge set leidde tot een lager, de digitale set tot een hoger spannings- en stress-niveau. - De muziek werd op de analoge set vaker mooi gevonden en op de digitale set vaker saai. - Bij de analoge set werd meer meegezongen en werden deelnemers meer meegezogen in de muziek dan bij de digitale set. - Bij analoge set gaven meer mensen aan dat hun welzijn verbeterde dan bij de digitale set. Geen enkele deelnemer gaf bij de analoge set aan dat zijn/haar welzijn verslechterde, daar waar dit wel het geval was bij 16 deelnemers in combinatie met de digitale set. - De scores van de CD + buizenset waren consistent tussen de analoge en digitale set. - De audiofielen hadden een voorkeur voor de digitale set welke volgens hen beter klonk. De overige deelnemers kozen voor de analoge set. Ackermann concludeert hieruit dat er geen correlatie is tussen wat men (audiofielen) ervaart als goed geluid en waar men een goed gevoel van krijgt. De kwaliteit die men ervaart heeft geen invloed op de emotionele beleving en het wel/niet mooi vinden van de muziek. Nog enkele opvallende bevindingen waren: - een muzikant oordeelde dat hij geen enkel verschil hoorde tussen de verschillende sets, daar waar zijn emotionele respons per set zeer verschilde en volledig in lijn was met respons van de andere deelnemers. - de studente die alle luistersessies van elk 2 uur begeleidde, en ook niet wist welke set speelde, kon aan het eind niet meer tegen het geluid van 1 van de sets, ze voelde zich physiek aangevallen door het geluid. Het betrof de digitale set…. Hoewel er, denk ik, best wel kritiek valt te leveren over de aanpak (steekproefomvang, hoe representatief zijn de gekozen sets, we zijn inmiddels alweer 15 jaar verder), zijn de bevindingen toch wel richtinggevend en ik vind met name de laatste uitkomst (audiofielen die kiezen voor een set die hun emotionele toestand en stress niveau verslechtert) wel heel opvallend. Blijkbaar is het luisteren naar Hifi erg geconditioneerd. In het vervolg van het artikel gaat de schrijver hier nog nader op in. Bijvoorbeeld hoe belangrijk is nu ‘staging’, met als mooie one-liner “I do not want to hear where the musicians are on stage. I want to hear why they are on stage.” Misschien zal niet iedereen het met alles eens zijn wat verder ook nog bijvoorbeeld over nieuwe en oude techniek geschreven wordt, maar toch al met al zeer lezenswaardig en destijds voor mij een eye-opener. [link: God is in the nuances]

De Luxman E-200 phonotrap heeft mono en SF. Eerlijk gezegd zelf nooit beluisterd. http://www.luxman.com/product.php?pid=33

even off-topic: inderdaad een heerlijke versterker, die Luxman SQ-38u, niet alleen visueel

ik vond de manier waarop het georganiseerd was met grote ruimtes en beurtelingse demo's wel aardig geslaagd. Akoestisch in de meeste gevallen beter dan de hotelkamers die je normaliter treft en veel minder last van 'herrie bij de buren'. Wel weer veel meer geroezemoes op de achtergrond, maar ja, zo is er altijd wel wat. Leuk om Hepta weer eens te zien en te horen, de Hepta Street was ooit mijn eerste serieuze luidspreker. En even heerlijk geschaatst...

Wie weet..., en als je toch in de buurt van Arnhem bent, ben je hier van harte welkom

beste Stef, dank voor deze vleiende woorden Laten we nu weer op de bal spelen. Nogmaals, ik heb geen andere persingen ter vergelijking en vind de remaster prima te pruimen. Maar ik geloof je best als je zegt dat er andere persingen zijn die beter klinken. Overigens heb ik me destijds met opzet beperkt tot Abbey Road (en wellicht nog een keer Let it be) omdat al bekend was dat de mono LP box eraan zou komen, waar Abbey Road geen deel van uitmaakt. Die mono LP-box staat hier inmiddels ook in de kast...